Vader mag van rechter geen foto’s van zijn kind op Facebook delen

Een gescheiden vader uit Twente mag op Facebook geen foto’s van zijn 2-jarige kind meer delen, las ik bij de NOS. De kinderrechter bepaalde dat dit niet in het belang is van het kind en de broze omgangsregeling die net getroffen is. (Volgens mij was de man niet getrouwd met de moeder.) Met de ietwat opmerkelijke uitspraak dat je bij een Facebook-publicatie het sociale netwerk eigenaar maakt van de foto zodat die er alles mee mag doen. Nee, dat klopt niet.

Steeds vaker speelt bij echtscheidingen en ouderschapsregelingen de vraag hoe om te gaan met kinderbeelden op sociale media. In principe zijn de regels simpel: je hebt als ouders rekening te houden met de privacy van je kind (dat volgt uit het Kinderrechtenverdrag), en je moet dus bij alles een afweging maken of dit de privacy van je kind wel waard is. Het kan natuurlijk dat je daarvoor kiest, zoals wanneer je je kind aan een film laat meewerken, maar het moet een bewuste keuze zijn.

Helemaal ingewikkeld wordt het wanneer de ouders er niet hetzelfde in staan, zoals in deze rechtszaak. De moeder had als enige het gezag, en de vader vorderde nu een omgangsregeling. Daarbij werd een twistpunt dat de vader af en toe foto’s van het kind op Facebook plaatste, iets dat de moeder absoluut niet wilde hebben. Het argument van de vader was dat de foto zo veel mogelijk werd afgeschermd, waar de moeder tegenover zette dat je nooit écht controle hebt op iets dat internet op gaat.

De rechtbank erkent dat, maar in een tikje ongelukkige bewoordingen:

Echter, op het moment dat een foto op Facebook staat, is deze eigendom van Facebook. Facebook kan de foto bijvoorbeeld doorverkopen aan derden. Zo kan het zijn dat een foto opeens opduikt in een reclamecampagne of voor andere doeleinden wordt gebruikt. Degene die de foto heeft geplaatst heeft er dan geen controle meer over.

Het is natuurlijk onjuist dat Facebook eigenaar wordt van foto’s die je daar plaatst, en de voorwaarden van Facebook staan ook niet toe dat zij deze mogen doorverkopen aan derden. Maar de laatste zin klopt wel, die foto kán overal opduiken en praktisch gezien heb je daar weinig tot geen grip op. En dat is dan een goede reden om te zeggen, dit mag niet, dit is niet in het belang van het kind.

Uiteindelijk komt de rechtbank dan ook tot de enige juisteconclusie: de vader mag geen foto’s van het kind op sociale media plaatsen, mede gezien de lange weg die vader en moeder al zijn gekomen om tot een omgangsregeling te komen. En om dan terug te komen op de NOS-kop en tekst: wel érg tendentieus, het is niet zo dat vaders in het algemeen geen kinderfoto’s op Facebook mogen zetten natuurlijk.

Arnoud

53 reacties

  1. Gewoon zowel de vader als de moeder verbieden om foto’s van de kinderen digitaal te delen. Niet alleen via Facebook maar ook via,whatsapp of elke willekeurige internetdienst.

    Anders krijg deze ouders toch weer ruzie over wie verantwoordelijk is voor de publicatie van welke foto.

    1. Dat is onzin, whatsapp is end to end encryptie. Dat is een stuk veiliger dan e-mail (een normale gebruiker weet niet hoe pgp werkt). Hou het dan bij sociale media, whatsapp is een totaal andere category, namelijk een messenger en kent geen publieke toegang. En overigens als je het zo stelt dan mag je de foto’s niet eens op usb stick meenemen want die kan je ook makkelijk verliezen.

        1. @Corne: Onzin dat weet je wel, whatsapp heeft open signal geimplementeerd en die software wordt zwaar geaudit op security leaks. 1 min googlen en dat is te achterhalen. White paper link: https://www.whatsapp.com/security/WhatsApp-Security-Whitepaper.pdf Uit de pdf:

          The Signal Protocol library used by WhatsApp is Open Source, available here: https://github.com/whispersystems/libsignal-protocol-java/

          Daarnaast wordt het zeer vaak onder de loop genomen door techneuten dus als ze daar een backdoor inbouwen of er zou een security flaw zijn dan had het ondertussen wel met dikke letters op elk willekeurig techblog gestaan.

          Gelukkig gaat het over sociale media (en daar ben ik het geheel mee eens) , maar whatsapp valt daar niet onder.

          1. @Mike: waar Corné op doelt is dat je niet kunt verifiëren dat alle communicatie korrekt versleuteld wordt. Je moet erop vertrouwen dat Whatsapp eerlijk is. In de door jouw genoemde techblogs kun je lezen dat de vertrouwelijkheid gebaseerd is op vertrouwen op Whatsapp, want ze hebben de mogelijkheid om encryption keys te veranderen.

            Stel bijvoorbeeld dat Whatsapp van alle Nederlandse gebruikers de sleutels verandert, maar de UI in een update zo verandert dat de gebruiker dit niet merkt (alsof het notificatievinkje uit staat). Of voor alle Whatsapp-communicatie binnen Nederland de encryptie transparant uitzet. Dan staan we toch allemaal in onze hemden.

      1. In principe kun je alles verliezen. Je kunt zelfs een ouderwets papieren fotoboek hebben, die in een rugtas stoppen en die vergeten op bijv. het station of in het winkelcentrum. Als niemand hem bij de gevonden voorwerpen aflevert, dan weet je ook niet wat er met de foto’s uit het boek gaat gebeuren.

    2. Geen fotootje voor opa en oma? Voor andere familie? Beetje cru lijkt me want die zullen dat kind niet vaak te zien krijgen. Overige familiebanden zijn ook in het belang van het kind. Daar denkt mama waarschijnlijk anders over maar die lijkt ook vooral papa dwars te willen zitten met zo’n futiliteit (gezien de omstandigheden). Heb verder niet het idee dat die rechter er veel tijd aan besteed heeft.

  2. de vader mag geen foto’s van het kind op sociale media plaatsen
    Prima, dan bouw ik toch een eigen site, waar ik dan vervolgens naar toe link. Dan is er geen derde partij (behalve de hoster), wiens/wier terms of service ik heb moeten accepteren.

    1. Hopelijk komt het niet zo ver. Het beste zou het zijn als beide partijen digitaal geen foto’s van de kinderen op (semi) publieke plekken mogen uploaden zonder toestemming van de ander. Hieronder dan ook begrepen sociale netwerken. Messengers met 1 op 1 communicatie uitgezonderd uiteraard want dat is moeilijk publiek te noemen.

  3. het is niet zo dat vaders in het algemeen geen kinderfoto’s op Facebook mogen zetten natuurlijk

    Dit omdat het ouderlijke vinden-we-leuk-belang zwaarder weegt dan het privacybelang van het kind, zelfs als “degene die de foto heeft geplaatst er dan geen controle meer over heeft”?

    1. Zeker in deze situatie is er wel meer dan ‘vinden-we-leuk’ vind ik. Het is de ouder die zegt ‘vind-ik-belangrijk’ en die gaat daarover bij een minderjarig kind. Zeker bij een kind met een omgangsregeling mag een vader het best belangrijk vinden zijn leven met zijn kind te delen met vrienden en familie. Misschien zit er ook familie in het buitenland? Privacy is daar een afweging die de ouder (hopelijk) maakt (of wie er ook het gezag uitoefenen) en dat hoeft niet doorslaggevend te zijn. Me dunkt dat het belang in dit geval ook overdreven wordt. Zoveel kan er niet gebeuren met dat fotootje van een papa met zijn kind van twee op internet.

      1. Ik zeg ook niet dat ouders er geen belang bij hebben om het leven van hun kind te delen in de privékring. Dag zegt de rechter ook niet. Maar zoals de rechter wél zegt, zijn er ook minder “riskante” manieren om het leven van je kind te delen, ook mét de computer.

        Met andere woorden: ja, bij het delen van het leven van je kind kun je een belang hebben, maar juist Facebook c.q. Twitter is alleen maar om het ‘leuk’.

        1. Toch te simplistisch denk ik, zeggen dat het alleen maar om de fun en de likes gaat. Foto’s delen via Facebook is nu eenmaal de norm geworden. Het is vooral gewoon gemakkelijk.

          Wat is de andere optie? Fysieke foto’s sturen? De foto’s ergens hosten en links door sturen? Kleine fotootjes in mails zetten? Dat werkt allemaal, maar is zovéél meer gedoe.

          Dit geval is nogal specifiek, maar je leuke gezinsleven delen met je vrienden en kennissen is toch een groot voordeel. Het is fijn dat mensen waar je om geeft je leven kunnen volgen zonder dat je dat allemaal op die ene kerstdag/vriendenreunie moet tonen. Of dit opweegt tegen privacyverlies van je kind later, is onduidelijk. Ik vermoed bijna altijd van wel, maar dath angt af hoe gevoelig je voor dit soort dingen bent.

          1. Toch te simplistisch denk ik, zeggen dat het alleen maar om de fun en de likes gaat. Foto’s delen via Facebook is nu eenmaal de norm geworden. Het is vooral gewoon gemakkelijk. Wat is de andere optie? Fysieke foto’s sturen? De foto’s ergens hosten en links door sturen? Kleine fotootjes in mails zetten? Dat werkt allemaal, maar is zovéél meer gedoe.

            Daar komen we meteen bij het uiteindelijke euvel: eigenlijk vinden we het privacybelang van onze kinderen zó weinig waard, dat we er niet eens de twee minuten extra voor willen nemen om een mailtje te sturen i.p.v. een Facebook-post te maken.

            1. Maar waar bestaat dat privacy-belang dan precies uit hier? Wat kan er allemaal fout gaan? Je mag er in principe van uitgaan dat een vader alleen onschuldige foto’s op Facebook zet, en volgens mij gaat de wet daar in beginsel ook van uit. Ik zeg trouwens niet dat het per se een goed idee is (zelf doe ik het niet) maar ik vind wel dat het een afweging is die de ouder mag maken. Vind het goedkoop om het op luiheid te gooien. Facebook heeft iets van 2 miljard gebruikers (schijnt) en het is wat makkelijk om die allemaal als lui of onverantwoordelijk te bestempelen.

                1. Maar dat zijn uitzonderingen, Arnoud. Veel vroeger dan het internet is ‘Petje Pitamientje’ ook een meme geworden. En er kunnen helaas allerlei vervelende dingen gebeuren met kinderen, bij ongeveer iedere ‘normale’ handeling. Kinderopvang? Scoutskampen? Misdienaars? Vliegtuigrampen.

                  Natuurlijk, als er iets gebeurd zeg je… was ik maar niet met mijn kind op vakantie gegaan met het vliegtuig.

                  Maar dat is niet de afweging: De juiste afweging is: is het verwachte voordeel groter dan het verwachte nadeel.

                2. Van de miljoen miljard foto’s van kinderen die op Facebook geplaatst worden, hoeveel ervan worden een meme? Is er al een voorbeeld van iemand die er daadwerkelijk leed van heeft ondervonden? Dat is er vast maar hoe waarschijnlijk is het dat dat gebeurt? Je kunt trouwens op nog veel meer manieren een meme worden als kind. Bijvoorbeeld door op tv te verschijnen. Daar zijn voorbeelden te over van, waarschijnlijk meer dan van Facebook, vind je dan ook dat er alleen meerderjarigen op tv mogen verschijnen? Talentenshows? Jeugdjournaal? Max Verstappen met zijn papa?

              1. Ik zeg trouwens niet dat het per se een goed idee is (zelf doe ik het niet) maar ik vind wel dat het een afweging is die de ouder mag maken.

                Het leuke van deze rechtszaak is dat de rechter het eens is met de moeder die zegt dat het per definitie géén goed idee is. Ik denk dat het niet al te lang meer duurt voordat er een rechter komt die hardop zegt dat dit voor alle ouders geldt, dus ook zij die het wel met elkaar eens zijn.

                Ik ben geïnteresseerd in je opmerking over de beweegredenen van ouders. Er zijn hier vast ouders die de kinderkiekjes op Facebook e.d. zetten. Wat is jullie belangenoverweging geweest?

                1. Ik heb hierboven al twee keer die belangen genoemd. Het kan bijvoorbeeld gaan om contact met vrienden en familie, dat wellicht lastig is wanneer er sprake is van een bezoekregeling. Een andere factor kan familie in het buitenland zijn. De belangenafweging zal zijn in het voorkomende geval dat er slechts een zeer minimaal gevaar van prviacyproblemen is bij het plaatsen van een foto van een baby op facebook, dat in ieder geval niet opweegt tegen het voordeel van het eenvoudig delen van een leuk fotootje van je baby met familie en vrienden. Zelfs die zullen voor een groot deel nauwelijks geinteresseerd zijn, laat staan de rest van het internet.

                    1. Sorry ik volg je niet, jij impliceert toch dat er privacyproblemen zijn?

                      Daar komen we meteen bij het uiteindelijke euvel: eigenlijk vinden we het privacybelang van onze kinderen zó weinig waard, dat we er niet eens de twee minuten extra voor willen nemen om een mailtje te sturen i.p.v. een Facebook-post te maken.

                      Arnoud had het verder al over het gevaar van het ontstaan van een meme.

                        1. Inderdaad. Ik vraag me overigens ook af wat nu eigenlijk “belang van het kind” inhoudt. Immers, een kind van twee (waar het hier om ging) weet niet eens wat sociale media, laat staan dat hij/zij er iets over kan zeggen. Dus is het automatisch in het belang van de ouders.

                        2. Als er een foto van je kind in de krant komt kan die ook misbruikt worden. Of als je kind ingeschreven staat bij een castingbureau. Wat dacht je van een schoolwebsite? Website van de redactie van de schoolkrant? Om het even wat voor website? De foto van Arnoud kan ook overal voor misbruikt worden, toch heeft het hem er niet van weerhouden die op zijn website te plaatsen. Toegegeven, hij is geen kind maar (heel) misschien is er ook wel een foto van Arnoud als kind (of als baby?) op internet te vinden… Eigen belang ouders? Of weloverwogen beslissing?

                          Het belang van de ouders en het belang van het kind zijn trouwens IMHO zeker op jonge leeftijd niet altijd goed te onderscheiden.

          2. Niet mee eens. Ik heb nog wel geen kinderen (ben 25 jaar oud, bijna 26) maar ik heb geen Facebook en die ga ik ook niet creëeren als ik wel een kind zou hebben. Ik hoef niet alles te delen met iedereen met ook nog eens privacyschending van mijn kind tot gevolg. Ja, zo’n reünie of feestdag kost reistijd/geld, maar is wel veel gezelliger. Dus dat is het wat mij betreft wel waard.

  4. Ik moest vooral glimlachen om de opmerking ‘alternatieven zoals een plakboek’.

    Overigens vind ik het in deze zaak volkomen begrijpelijk dat de rechter het in het belang van het kind vind dat de ruzie niet (opnieuw) escaleert. Mensen denken vaak onvoldoende na over het belang van het kind bij het plaatsen van foto’s, zeker wanneer het kind ouder wordt en bijvoorbeeld als puber ineens allemaal onflatteuze foto’s tegenkomt online (want oh wat is het grappig om te laten zien wat voor kliederboel je kind maakt van zijn eerste hapje of dat hij/zij alles in de mond stopt). Vroeger verdwenen zulke foto’s in het familie archief, nu staan ze online.

    1. (..) zeker wanneer het kind ouder wordt en bijvoorbeeld als puber ineens allemaal onflatteuze foto’s tegenkomt online (want oh wat is het grappig om te laten zien wat voor kliederboel je kind maakt van zijn eerste hapje of dat hij/zij alles in de mond stopt).

      Is dit zuiver hypothetisch of ken je concrete voorbeelden?

        1. Tja, daar lijkt me toch wat meer aan de hand. Als je als ouder foto’s plaatst waarvan je weet dat je kind dat niet leuk vindt, en ze vervolgens ook weigert te verwijderen ben je duidelijk niet bezig met het belang van het kind. Ik denk dat hoe ouder je kind wordt, des te voorzichtiger je moet zijn met dit soort dingen en er zijn waarschijnlijk te veel mensen die daar niet over nadenken. Maar in de doorsnee gevallen zie ik met het delen van foto’s van hun kinderen door ouders op internet geen probleem.

    2. Een plakboek kun je ook kwijtraken. Neem hem mee naar een feestje, vergeet je tas onderweg op een station en weg is ie (tenzij iemand je tas naar gevonden voorwerpen brengt natuurlijk, maar dat weet je niet zeker).

        1. Het is sterk de vraag of toestemming in dit geval wel voldoende vrij gegeven kan worden. Je wilt je kind niet de paria van de klas maken. En dan is toestemming dus geen geldige grondslag. Gewoon je werk doen als leraar is kennelijk niet genoeg. Bijverdiensten zijn overigens wel belast 😉

          1. Je wilt je kind niet de paria van de klas maken.

            Ik herinner me van de basisschool dat een vriendje van me een geheim telefoonnummer had. Ik heb nooit geweten waarom. Hij had geen vader meer en ik vermoed dat dat er iets mee te maken gehad heeft. Hoe het ook zij: er was in ieder geval een vermeende noodzaak tot anonimiteit. Stel je voor dat je je verblijfplaats geheim wilt houden, dan is het niet zo handig als je kind ineens op internet staat in filmpjes die honderdduizenden keren bekeken worden. Maar ja, als alternatief geen filmpjes of dat het kind geblurd wordt legt daar dan weer zo erg de nadruk op dat je daar ook weer niet op zit te wachten. En weegt het privacybelang van de ene zwaarder dan het belang van de rest die het allemaal prachtig vinden? Lastig.

                  1. Ga dan even naar individuele zaken kijken. Of naar zaken die minder voorkomen, ergens gaat het dan gewoon fout/is het lastig. Bij privacy moet je overigens niet alleen kijken naar de groep die geld wil verdienen maar naar alle privacy schendingen als je het mij vraagt. En dan weet ik niet welke groep het grootste is. Genoeg mensen hechten weinig/geen belang aan hun privacy als ze maar een bepaalde mogelijkheid krijgen (of denken dat mogelijk terrorisme bestreden zou kunnen worden).

            1. Mee eens. Hoewel het dan makkelijk op te lossen zou zijn voor deze gymleraar. Gewoon even onthouden dat Meisje A uit groep 7 anoniem moet blijven i.v.m. geheime verblijfplaats en ervoor kiezen om die groep dan in zijn geheel niet te filmen. Er zijn nog genoeg andere groepen waar niemand een geheime verblijfplaats heeft en die dan wel openlijk gefilmd kunnen worden.

  5. de uteur van dit artikel zit er naast, zie ook: For content that is covered by intellectual property rights, like photos and videos (IP content), you specifically give us the following permission, subject to your privacy and application settings: you grant us a non-exclusive, transferable, sub-licensable, royalty-free, worldwide license to use any IP content that you post on or in connection with Facebook (IP License). This IP License ends when you delete your IP content or your account unless your content has been shared with others, and they have not deleted it. https://www.plagiarismtoday.com/2015/05/13/does-facebook-really-own-your-photos/

    1. Wel volledig citeren: “You own all of the content and information you post on Facebook, and you can control how it is shared through your privacy and application settings. “

      Verder is die licentie gekoppeld aan de Facebook functionaliteit en niet onbeperkt. Dat is wat dat “subject to your privacy and application settings” betekent.

  6. Ik erger me niet aan de facebook uitspraak van de rechter. Ik erger me mateloos aan de uitspraak inzake de omgangsregeling. Wanneer bereikt de emancipatie de rechters in dit land? Nog steeds kunnen vrouwen mannen afdreigen met de kinderen, omdat fossiele rechters massaal ouderlijk gezag toewijzen aan vrouwen bij conflicten en mannen het moeten doen met schamele omgangsregelingen.

    Ik lees in het vonnis dat er geen enkele onenigheid en twijfel is over het vaderschap van de man, ik zie ook geen enkele reden om hem minder dan gedeeld ouderlijk gezag te geven en een regeling waarbij hij de helft van de tijd met zijn kind kan doorbrengen als hij dat wil. Maar in plaats daarvan moet hij het doen met een schamele en fragiele regeling die ook nog eens een proeftijd van een jaar lijkt te hebben.

    Is het dan gek dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in de onpartijdigheid van deze rechter? Deze rechter oordeelt zonder enige reden in zwaar het voordeel van de vrouw.

      1. Duidelijk, alleen heb ik dan wel mijn twijfels over het nut van het publiceren van zo’n vonnis.

        Het idee is dat je met de publicatie van een vonnis er duidelijkheid komt. Dat effect is totaal weg als het vonnis niet alle relevante informatie bevat. Is het dan echt zo moeilijk te anonimiseren, zodat je wel alle feiten weet waarop de rechter zich baseert?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.