Guitar Hero Live-dienst stopt eind dit jaar, daar gaat je muziek

Op 1 december van dit jaar zullen de servers van de muziekdienst van het spel Guitar Hero Live offline gaan, zo las ik bij Ars Technica. Met deze dienst konden spelers van het gitaarspel verschillende liedjes ontvangen om tegen elkaar te spelen. De dienst was gratis in een basisversie en betaald voor toegang tot meer muziek. Maar nee, je hebt desondanks nergens recht op. Als het offline gaat, dan is het weg.

Dit is weer het zoveelste voorbeeld van “data is niets”, in ieder geval van “data is geen eigendom”. In de digitale wereld is eigenlijk altijd sprake van dienstverlening en nooit van verkoop. Je hebt weliswaar dat spel ooit tegen betaling verkregen, maar je werd nooit eigenaar van de muziek die erbij zit. Die krijg je onder het mom van dienstverlening.

Nu is dienstverlening natuurlijk keurig juridisch gereguleerd. Alleen die regulering is niet echt ontworpen voor internetdiensten: de tekst uit het Burgerlijk Wetboek gaat over diensten als schoonmaken, advisering of tuinonderhoud. Die diensten hebben gemeenschappelijk dat ze redelijk persoonsgebonden zijn, in principe niet lang duren en dat je na opzegging eigenlijk zo weer verder kunt bij andere partijen.

Internetdiensten voldoen niet aan die criteria. Die zijn niet persoonsgebonden, ze duren eigenlijk best wel lang en een migratie is erg vervelend en complex, als het al mogelijk is. Het verschil zit hem erin dat internetdiensten eigenlijk datagedreven diensten zijn, het gaat altijd om opslag, doorgifte of het verwerken van data. Dat is niet aan de orde bij een schoonmaker of adviseur, hooguit dat de adviseur je nog wat laatste tips meegeeft of de schoonmaker op verzoek zegt welk schoonmaakmiddel hij voor de mop gebruikt.

Ik zeg altijd: data is niets, en dat is om deze reden. De wet kent niet het concept dat een dienstverlener data produceert of onder zich heeft. Er is dus niets geregeld over toegang, beschikbaarheid of afgifte daarvan. Bijgevolg heb je ook geen enkel recht waar het gaat om die data. Je kunt die niet opeisen, of juist eisen dat de dienstverlener doorgaat met het beschikbaar stellen daarvan.

Dit is een fundamenteel probleem in de informatiemaatschappij. Tegelijk heb ik geen idee hoe het op te lossen. Data even tot eigendom bombarderen gaat hem niet worden, want vaak hebben ook diverse andere partijen hier rechten op. Zoals hier, waar muziekmaatschappijen ook wat zullen vinden van “eigenaar van een stream” zijn. Maar minstens zo lastig, moet je dan een bedrijf zoals dit verplichten tot in de eeuwigheid hun server aan te houden? Dat is ook weer een ingewikkelde.

Arnoud

15 reacties

  1. Hoewel dit een beetje een bijzonder geval zal zijn, omdat het om muziek gaat, vind ik meer in het algemeen dat als de servers van een online game uit gaan, er normaal een patch zou moeten komen om óf offline te kunnen spelen óf een eigen server te kunne opzetten, ook met het oog op archivering. Servers hoeven niet voor eeuwig online, maar spellen moeten, als was het maar om historische waarde, speelbaar blijven.

    1. Iets van een product continuïteit-eis zou niet misstaan: Wanneer je ophoudt met de dienstverlening, moet je zorgen dat de afnemer de dienst zelf, of bij een andere partij, kan doorzetten. In het geval van een schoonmaker verwacht ik dus de sleutel van de voordeur terug, en bij een game zou je kunnen redeneren dat ik de code moet krijgen om het zelf te mogen draaien. Immers, ik mag de sleutel daarna ook aan een andere schoonmaker geven en niemand weerhoudt mij om zelf de stofzuiger te pakken.

      1. Of gewoon dienstverlening door een ander in het algemeen. Toyota bijv. heeft Daihatsu teruggetrokken van de Europese (of in ieder geval Nederlandse) markt, maar daarmee waren Daihatsu-rijders niet meteen hun dienstverlening kwijt want Toyota zet het voort bij hun eigen dealers. Dus je kunt met je Daihatsu gewoon naar een Toyota-dealer nu. Zo zou het met spellen ook moeten zijn: de dienstverlening moet bij een ander doorgaan, of dat nu een andere commerciële partij is of de gemeenschap.

  2. Dit is het zelfde als het niet meer patchen van hardware. Wat mij betreft moeten in dit soort gevallen wettelijk de source codes openbaar (en open source) gemaakt worden zodat andere partijen (of de consument zelf) dit voort kunnen zetten.

    Het staat een bedrijf dan ook vrij om de dienst nog aan een ander te verkopen zodat die het betaald voort kan zetten.

    Uiteraard moet dan ook de faillissementswet aangepast worden zodat dat geen sluiproute wordt.

    1. Het probleem is dat het open source maken van de dienst (los van welke open source licentie) nog niet betekend dat de data (in dit geval de muziek nummers) openbaar zijn. Dit soort diensten zouden ook nooit de rechten op nummers kunnen krijgen als het zou betekenen dat als ze stoppen het nummer in het publieke domein terecht komt.

    2. Volgens mij is hier iets anders aan de hand.

      Guitar Hero Live blijft bestaan, alleen GHTV verdwijnt. GHTV is de streaming dienst, als aanvulling op de meegeleverde muziek, waar de artiesten per stream voor betaald krijgen, en dat zal wel te duur zijn geworden. Als de artiesten de muziek niet meer willen leveren, dan houdt het gewoon op.

  3. Mijn suggestie zou zijn om verplicht te publiceren hoe lang je het spel minimaal blijft ondersteunen en misschien zelfs wel een minimum termijn te verplichten vanaf het moment van aankoop (wat de consumentenbond ook geprobeerd heeft bij de rechter voor elkaar te krijgen met Samsung telefoons).

    Op deze manier wordt de ondersteuning van het spel een extra factor waarmee je kan bepalen welk spel je koopt. Er zijn meerdere van dit soort spellen, waarbij de een niet perse beter is dan de andere (vooral verschil in de nummers die je kan spelen). Als één spel dan maar gegarandeerd ondersteund wordt voor 1 jaar, maar de andere 5 jaar, dan weet ik wel welke ik zou kiezen.

    In dit geval heb ik Guitar Hero Live net een maand geleden gekocht, juist om de betreffende modus tegen vrienden te kunnen spelen. Op deze manier is dat z’n geld verre van waard.

    1. De datum tot wanneer je het minimaal ondersteund op de verpakking zetten lijkt mij een haalbare optie. Het langer ondersteunen mag dan uiteraard. En als je het uitdrukt in maanden of jaren dan moet het de laatste verkoop van een nieuw exemplaar in een winkel tellen als start moment voor de maanden/jaren. Een datum roepen zal dan vaak makkelijker zijn en lijkt mij ook haalbaar. Dit lijkt mij een goede regel om op Europees niveau te regelen.

      Bij online software/games moet het dan duidelijk vermeld staan voor de aanschaf. Net zo groot of groter dan andere informatie rond de software/game.

  4. Maar minstens zo lastig, moet je dan een bedrijf zoals dit verplichten tot in de eeuwigheid hun server aan te houden? Dat is ook weer een ingewikkelde.

    Volgens mij voldoet voor computerspellen en andere consumentensoftware hier wel prima de “verwachte levensduur” die ook voor producten geldt. Ik zou dan zeggen dat 3 jaar redelijk is; computerspellen verouderen vrij snel. Voor een onlinedienst als Google Drive of MS OneDrive is het dan wel weer lastig; die gebruik je toch vooral voor langetermijnopslag. Op een andere manier is het ook wel te regelen voor computerspellen: die worden vooral verkocht via de online winkels van Nintendo, Sony en Microsoft voor de spelcomputers en Steam voor PC. Die zouden in hun voorwaarden voor opname van een spel in die winkel kunnen opnemen dat online componenten van een spel voor minimaal een bepaalde tijd gegarandeerd moeten worden.

    1. Dat gebeurt in de outsourcingmarkt omdat de klant daar een stevige vinger in de pap heeft, en er vaak maatwerk wordt onderhandeld. Een consument heeft geen onderhandelingspositie en kan dit niet eisen. Er is geen financieel voordeel te halen met dit aanbieden, dus doet geen aanbieder het.

  5. Vergeef me mijn naiviteit, maar is het misschien mogelijk ? om er van uit te gaan dat na het laatst verkochte spel er een contractuele verplichting bestaat om zeg maar 3 jaar te blijven ondersteunen?

    1. Het ding is dat games tegenwoordig steeds vaker niet als product, maar als service worden verkocht. Je krijgt daardoor geen recht om het spel te hebben en voor altijd te kunnen gebruiken, tot je hem zelf versleten hebt, maar je koopt het recht om het te spelen zolang de producent je laat spelen. Bij spellen die (deels) online zijn, of Always Online DRM gebruiken (een anti-piracy systeem waarbij je wordt verplicht in te loggen om te kunnen spelen), zal je dus uiteindelijk (deels) niet meer kunnen spelen als de servers neergaan, en is daar niet veel tegen te doen. Er zijn mensen die via officieuze patches de games weten open te breken om zonder de servers van de producent (die dan inmiddels offline zijn) te kunnen spelen, maar dat is technisch gezien niet legaal. Sommige developers produceren echter zelf zo’n patch vlak voordat de servers uitgaan. Het grote probleem is dus dat, omdat het een service is, je weinig rechten kunt ontlenen aan de koop.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.