Hoe je 8% meer omzet haalt dankzij één juridisch foefje

Iedere ondernemer zoekt continu naar meer omzet. Meer klanten en meer verkopen aan bestaande klanten zijn de meest voor de hand liggende strategieën. Juridische zaken zoals je algemene voorwaarden lijken daarbij irrelevant en dat zijn ze natuurlijk ook. Maar er is een foefje dat je uit kunt halen met je algemene voorwaarden waardoor je toch net wat meer mensen over de streep trekt.

Geen mens die algemene voorwaarden leest, zul je denken. Of je nu een webshop met dierenvoer drijft of via je webwinkel juist boeken aanbiedt, je hebt voorwaarden nodig maar je wilt er natuurlijk niet te lang bij stil staan. Vaak is het ook een verplicht nummer, zeker als je consumenten producten verkoopt.

Algemene voorwaarden zijn wel erg handig. Je kunt er je retourregeling in opnemen, bepalen hoe het werkt met achterafbetalen en incassokosten en op welke manier mensen moeten klagen als er wat mis is. Ik zeg dan ook zeker niet dat je geen algemene voorwaarden moet hanteren. Maar het is wel gedoe om ze elke keer aan te bieden, dat erken ik onmiddellijk.

Maar het is precies dat aanbieden waar je je omzetstijging kunt halen. Want dat doe je in het bestelproces, en het is algemeen bekend dat iedere hindernis in het bestelproces tot afhakers leidt. En wat is de grote hindernis bij algemene voorwaarden? Precies, dat je er akkoord mee moet gaan met zo’n vinkje. En dat vergeten mensen dan, en dan zegt je webshopsoftware “Een verplicht veld is vergeten” en dan haken mensen af. Weg dus met dat vinkje.

En nee, dat vinkje is helemaal niet verplicht. Ik weet ook niet waarom iedereen dat zo doet. Of nou ja, dat weet ik wel: omdat in 1982 een Amerikaanse advocaat bedacht dat het nodig was bij online verkoop, en iedereen dat slaafs nabootst want het ziet er juridisch uit. Onze wet (noch de Amerikaanse, overigens) zegt helemaal niet dat dat moet. Ja, je moet mensen erop wijzen dat de voorwaarden van toepassing zijn, maar dat is het. Dus de korte versie: weg met dat vinkje, nergens voor nodig.

Natuurlijk moet je mensen wel expliciet wijzen op je voorwaarden. Enkel ze onderin je voetertekst opnemen is niet genoeg. Zorg er dus voor dat er direct onder of boven de bestelknop een tekst komt zoals “Door te bestellen gaat u akkoord met de algemene voorwaarden”, waarbij je die laatste twee woorden een hyperlink maakt naar een PDF-bestand met de voorwaarden. Dat is alles.

Wij hebben dit voor een hoop klanten zo uitgevoerd, en die zien allemaal leuke omzetstijgingen, dat wel tot acht procent of meer kan zijn. Dus waar wacht je nog op?

Arnoud

25 reacties

    1. Natuurlijk niet. Het leveren van de AV gebeurd niet d.m.v. dat vinkje, maar via een link naar een PDF náást dat vinkje. Wat Arnoud betoogt is dat die link, mits geplaatst op een plek in de buurt van de bestelknop, juridisch gezien voldoende. De AV zijn van toepassing, of indien ze verkeerd/niet zijn aangeboden niet van toepassing, maar ze zijn niet extra veel van toepassing indien er een bepaald soort UI-control is aangeklikt.

      1. Maar als een klant zeg ze zijn verkeerd aangeboden dan kan het loggen van het vinkje als bewijs dienen. Het is dus niet extra veel van toepassing maar als bedrijf kan je zeggen dat bestelling xxx op datum xx-xx-xxxx en tij xx:xx:xx een vinkje heeft gezet dat hij de link heeft gezien naar de voorwaarde. Als je dan ook nog eens de link naar de algemene voorwaarde in de email zet dan heb ik toch als bedrijf een sluitend betoog dat de AV wel aangeboden is.

        1. Dat los je dus gewoon niet op deze manier op, Zoals Arnoud al zegt,

          Zorg er dus voor dat er direct onder of boven de bestelknop een tekst komt zoals “Door te bestellen gaat u akkoord met de algemene voorwaarden”, waarbij je die laatste twee woorden een hyperlink maakt
          De link moet dan wijzen naar get document waar de algemene voorwaarden in gemeld worden. (Dit is omdat je voordat je de bestelling maakt deze voorwaarden moet kunnen doornemen. Er is geen enkele reden om dit als PDF te verspreiden, iedere vorm die leesbaar is voor de klant voldoet, bij een webpagina zou ik daarom voor een HTML document kiezen.).

          Als je als bedrijf je ervan wilt vergewissen dat de klant de algemene voorwaarden heeft gehad dan stuur je deze mee met de factuur / offerte (het beste als onderdeel hiervan als het om PDF varianten gaat). Ook moet je er voor zorgen dat het makkelijk is om de Algemene voorwaarden te vinden op de site. (op iedere plek behalve bij het bestel / betaal proces kan dit in een menu of footer staan.)

          Het vinkje vertegenwoordigd geen enkele grondslag als bewijs dat je algemene voorwaarden hebt gezien. (ook niet als je logt wanneer dit gezet is) ergo. gewoon niet doen. Je moet namelijk bewijzen als bedrijf dat de voorwaarden zelf beschikbaar zijn en waren voor de klant, en dat jij ze gewezen hebt op het bestaan hiervan. (het vinkje doet geen van deze 2 dingen).

          Ook is in vele marketing onderzoeken en wetenschappelijke onderzoeken naar koop gedrag bewezen dat iedere vertraging x hoeveelheid klanten kost. Een verplichte handeling kost dus klanten. Als er vervolgens geen grondslag voor is waarom je dat moet doen, dan geef je dus meer om je eigen gevoel / ideeën dan om je klanten, en hun orders.

          1. Er is geen enkele reden om dit als PDF te verspreiden, iedere vorm die leesbaar is voor de klant voldoet, bij een webpagina zou ik daarom voor een HTML document kiezen.).

            Art 6:234 lid 2 zegt dit:

            De gebruiker heeft tevens aan de wederpartij de in artikel 233 onder b bedoelde mogelijkheid geboden, indien hij de algemene voorwaarden voor of bij het sluiten van de overeenkomst aan de wederpartij langs elektronische weg ter beschikking heeft gesteld op een zodanige wijze dat deze door haar kunnen worden opgeslagen…
            Je moet er dus voor zorgen dat dit voor een normale gebruiker makkelijk op te slaan en later terug te lezen is. Met HTML gaat dat niet lukken en dus is PDF een erg goede keuze.

    2. Ik zie dat punt totaal niet.

      Op je website staat dus (volgens ontwerp van Arnoud) een link naar de voorwaarden. Iemand die een zaak wil maken over het niet aanbieden van de AV, maakt waarschijnlijk een screenprintje van de website. Hij leest dat screenprintje even door. En hij ziet dat de AV wél worden aangeboden. Einde verhaal.

      Een vinkje voelt als méér en méér is beter. Maar genoeg blijkt dus gewoon genoeg te zijn. Overbodige schijnveiligheid die door de wet niet wordt gevraagd, daarom niet nodig is, en achterwege gelaten kan worden. En het hoeft niet.

  1. waar komt die 8% nu vandaan dan (of lees ik niet goed)? stijging prijsindex oid? volgens mij zit dat vinkje er in praktijk ook omdat er in de av wordt vermeld hoe persoonsgegevens worden verwerkt en er daarvoor weer (buiten ovk-grondslag) expliciet toestemming nodig is.

    1. 8% is vermoedelijk een schatting of misschien wel een resultaat van onderzoek van hoeveel mensen op “Bestellen” drukken, en vervolgens niet bestellen omdat ze een foutmelding krijgen. Die foutmelding is dan vaak het vinkje voor de Algemene Voorwaarden.

      Expliciete toestemming geef je niet aan Algemene Voorwaarden. Je hoeft niet akkoord te gaan. Als je nog dingen wil doen met persoonsgegevens die je niet kunt verklaren als noodzakelijk voor het proces of zo, moet dat volgens mij onafhankelijk van de transactie worden gevraagd.

  2. Waar ik bij deze titel aan moest denken…. Naast het preken voor de eigen parochie.

    How to succeed in business without really trying

    De meeste mensen kunnen zich dat al niet meer voorstellen, maar er is een tijd geweest, nog niet eens zo heel lang geleden, dat westerse regeringen zich niet of nauwelijks bemoeiden met economie, cultuur, wetenschap, welzijn, medische zorg etc., en zich hoofdzakelijk onledig hielden met het handhaven van recht en orde. Laten we voor het gemak het jaar 1900 als mijlpaal nemen.

    Het was tevens een periode van ongeëvenaarde economische bloei. Amerika heeft aan die tijd zijn legendarische reputatie als “land van onbegrensde mogelijkheden” overgehouden, en ook in West-Europa bereikte de conjunctuur ongekende hoogten.

    Thans wordt de economie op alle fronten gedirigeerd door machthebbers, die de hoogte van lonen en prijzen bindend voorschrijven, importrestricties opleggen, exportkredieten verstrekken, fusies bestraffen met boetes, fusies onder dwang tot stand brengen, monopolies uitdelen, hele bedrijfstakken dwingen tot het lidmaatschap van publiekrechtelijke organisaties, gemeenschapsgeld pompen in ten dode opgeschreven ondernemingen, werkgevers verbieden om personeel te ontslaan, werkgevers dwingen om mensen aan te nemen die ze niet kunnen gebruiken, en ga zo maar door. Dat gaat heel ver: zo kan het gebeuren dat bedrijven waar geen ene vrouw werkt, toch verplicht worden om een damestoilet aan te leggen, kinderopvang te verzorgen en een klachtenafdeling voor seksuele intimidatie in het leven te roepen. Voor een klein bedrijfje kan zoiets net de nekslag betekenen.

    “Zodra ambtenaren zeggenschap krijgen over handelsverkeer, dan is het voornaamste product dat wordt gekocht en verkocht …de ambtenarij zelf”, heeft een wijs man, wiens naam me nou niet te binnen wil schieten, eens gezegd.

    Het gelijk van die man kan niet genoeg worden benadrukt. Rond 1900 had je als ondernemer maar één mogelijkheid om je concurrenten het nakijken te geven: door hoge kwaliteit te leveren voor een zo laag mogelijke prijs. Meer middelen had je niet tot je beschikking (tenzij je lid was van de mafia).

    Maar nu is daar een veel effectievere manier voor in de plaats gekomen: je concurrent de nek omdraaien door de machthebbers te bewerken, en zo de wetgeving aan je zijde te krijgen. Als ik pakweg een snelheidsbegrenzer op de markt breng, waarom zou ik daar dan dure reclame voor gaan maken? Veel lucratiever is het om de bureaucratie in Brussel ervan te overtuigen (liefst gewapend met “wetenschappelijke” onderzoeksrapporten van een “onafhankelijk” instituut) dat die snelheidsbegrenzer van mij een absolute noodzaak is voor de verkeersveiligheid die het aantal verkeersdoden met 30.000 per jaar zal verminderen, en dat de aanschaf ervan dus per bindende richtlijn verplicht moet worden gesteld voor alle Europese weggebruikers! Als dat lukt hoef ik mijn spullen zelf niet meer aan de man te brengen. Dan doet de Europese Commissie dat voor mij. Met harde hand.

    En als mijn handel bedreigd wordt door goedkopere producten van elders, dan probeer ik gewoon de autoriteiten wijs te maken dat die goedkope producten van mijn concurrent brandgevaarlijk zijn, of inbraakgevoelig, of een gevaar voor de verkeersveiligheid, en dat ze dus van de markt gehaald moeten worden. Die “onafhankelijke” instituten leveren “wetenschappelijke” conclusies op bestelling, zoals bekend. Je kunt gewoon van tevoren zeggen wat de uitkomst moet zijn, en die krijg je dan in een schitterende ringband toegestuurd. Als je maar genoeg betaalt. Iedereen weet dat, behalve de bureaucraten die hun beleid erdoor laten dicteren.

    Deze smerige tactiek wordt uiteraard in eerste instantie vooral beoefend door schurkachtige ondernemers. Maar naarmate die schurkachtige ondernemers een steeds groter marktaandeel veroveren met hun strategie, is ook de fatsoenlijke ondernemer wel genoodzaakt om lobbyisten in dienst te nemen. Anders overleeft hij die veldslag niet, en kan er elk moment een zwaard van Damocles op zijn bedrijf nederdalen in de vorm van een verbod, of een tariefsverhoging, of een voorschrift waaraan hij met geen mogelijkheid kan voldoen.

    Een fraai voorbeeld van de manier waarop deze menseneterscultuur in zijn werk gaat was vorige week op de voorpagina van het Algemeen Dagblad te bewonderen: “Fout kozijn biedt dief open huis”, bulderde de voorpagina. Wat is er aan de hand? Volgens de Stichting Kwaliteit Gevelbouw (SKG) moet er paal en perk gesteld worden aan de verkoop van goedkope kunststof raamkozijnen uit het buitenland. De SKG is een keurmerkinstituut, dat door de branchevereniging van Nederlandse kozijnfabrikanten in het leven is geroepen. Volgens de directeur, E.F. Zandstra, hebben we te maken met een “zwaar en onderbelicht probleem”, “oneerlijke concurrentie uit het buitenland”, en “foute voorlichting aan de consument”. Vooral goedkope kozijnen uit Duitsland en Polen, die volgens de heer Zandstra “met agressieve colportagemethoden aan de man worden gebracht”, moeten het ontgelden: “de consument is de dupe”, aldus Zandstra, “door onwetendheid en de verleiding veel geld te besparen”.

    De Nederlandse kunststofkozijnbranche, gaat het artikel verder, bevestigt dit alarmerende geluid. Ja, dat haal je de koekoek, dat de Nederlandse kunstofkozijnbranche hier helemaal achter staat. Een willekeurige kozijnenfabrikant mag ook nog even een duit in het zakje doen: “In Nederland komt deze misstand veel voor”, aldus directeur W. Schaven van: …de kozijnenfabriek Ramalux uit Sittard. Hij voegt er aan toe dat er zeer grote bedrijven bij deze “misstand” betrokken zijn, en dat er “sprake is van een moordende concurrentie”. Zegt u dat wel, meneer Schaven. En die strijd wordt uitgevochten op een uiterst onfrisse manier, als ik zo vrij mag zijn.

    Wat is er nou eigenlijk loos met die kozijnen uit Polen? Nou, de glaslatten zitten aan de buitenkant, zodat je als inbreker gemakkelijk het venster uit de sponningen kunt lichten. Dat je als inbreker met een simpele glassnijder ieder venster te lijf kunt gaan, met of zonder duur kozijn eromheen, laat hij gemakshalve buiten beschouwing.

    Zelfs de politie wordt erbij gehaald: die heeft, zo meldt het artikel, “onlangs duizenden gezinnen in de Haagse wijk Benoordenhout per brief gewaarschuwd voor de inbraakgevoeligheid van woningen met kunststof kozijnen waarvan de glaslatten aan de buitenkant zitten”. Heeft de Haagse politie niks beters te doen, vraag je je af. En als deze misstand werkelijk zo alarmerend is, waarom worden dan alleen de bewoners van het Benoordenhout gewaarschuwd?

    Ik zie de eerstvolgende vergadering van de Stichting Kwaliteit Gevelbouw al helemaal voor me: “Goed nieuws, mijne heren! Onze PR-adviseur is erin geslaagd onze verdachtmakingen jegens Poolse raamkozijnen op de voorpagina van het Algemeen Dagblad te krijgen. Het ei van Columbus, want zoals u allemaal weet is het niet toegestaan om in een advertentie je concurrenten zwart te maken. Vandaar dat onze PR-adviseur onze oorlog tegen de Polen als nieuws heeft vermomd, en die onnozele hals van een verslaggever is er nog ingestonken ook! Opening krant maar liefst! Dat hadden zelfs wij niet durven dromen. Kortom, mijne heren: de eerste slag is binnen, en het wachten is nu alleen nog op een wettelijk verbod. Met de politie Haaglanden achter ons zal dat niet lang op zich laten wachten. Proost!

    ‘[D]e eerlijke concurrentie van weleer is al lang een zachte dood gestorven. Wat ervoor in de plaats is gekomen is een levendige handel in privileges en voorkeursbehandelingen, die met grote behendigheid door betaalde professionals worden ontfutseld aan machthebbers en bureaucraten.’ “Ik heb trouwens nog meer goed nieuws voor u: zoals bekend worden huiseigenaren in Amsterdamse stadsvernieuwingswijken sinds kort door de gemeente gedwongen om hun woningen te beveiligen tegen inbraak. Vroeger gold die verplichting alleen voor achterstallig onderhoud, maar nu dus ook voor huiseigenaren met “foute” raamkozijnen. Dat was kassa voor ons! Groot was dan ook de teleurstelling in de branche toen een groep huiseigenaren in het stadsdeel Westerpark weigerde aan die verplichting te voldoen. Dit ondanks het feit dat er voor die beveiligingsmaatregelen subsidie werd verleend! Aanvankelijk kregen de wederspannige huiseigenaren, tot onze ontzetting, ook nog gelijk van de rechter. Maar gelukkig is het stadsdeel tegen dat vonnis in beroep gegaan, en ik kan u tot mijn grote vreugde meedelen dat de Raad van State dat vonnis thans heeft vernietigd. Alle huiseigenaren in stadsvernieuwingswijken kunnen nu weer verplicht worden om veilige raamkozijnen aan te brengen. Doen ze dat niet, dan zal de gemeente die taak op zich nemen, en de kosten op de eigenaren verhalen. Is dat goed nieuws of niet? Onze PR-adviseur loopt zich al warm om bij alle deelraden goede contacten op te bouwen met de ambtenarij. Ik voorzie gouden tijden voor onze branche.”

    Zo gaat dat, in een postmoderne economie. En de staat maar blijven volhouden dat zij overal ingrijpt om “eerlijke concurrentie” te waarborgen. Maar de eerlijke concurrentie van weleer is al lang een zachte dood gestorven. Wat ervoor in de plaats is gekomen is een levendige handel in privileges en voorkeursbehandelingen, die met grote behendigheid door betaalde professionals worden ontfutseld aan machthebbers en bureaucraten. Net als in de tijd van Lodewijk de Veertiende.

    1. Op dit vlak zie ik nog wel een paar voorbeelden in de praktijk: – Subsidies om je woning groener te maken alleen nog als je het werk door een aannemer uit laat voeren. En soms moet deze ook nog bij een bepaalde branche organisatie zijn aangesloten. – Onder het mom van auteursrechten bescherming wordt het haast onmogelijk op kleine schaal een dienst aan te bieden met upload mogelijkheid.

      Met een beetje zoeken zal ik vast nog veel meer kunnen vinden.

    2. Superlang pleidooi voor Liassez-faire economy. Ultra-liberaal, maar toch niet, omdat juist dat uiteindelijk leidt tot uitwassen en het recht van de sterkste. Wil je echt terug naar de negentiende eeuw, de tijd dat merchantilisme nog hoogtij vierde, slavernij nog gewoon mocht, en milieuvervuiling nauwelijks was gereguleerd? En dat prachtige land van de onbegrensde mogelijkheden? Gestolen! Zoek eens op trail of tears en zie welke genocide er daar heeft plaatsgevonden…

      Nee, we leven met ruim 7 miljard mensen op een best wel kleine planeet, met beperkte natuurlijke hulpbronnen die we op een fatsoenlijke manier moeten gebruiken en verdelen. Ja, ik deel je zorgen over regulatory capture — het bestuur door de mensen met veel geld en macht ten koste van het grote publiek, maar dat moeten we voorkomen door ongezond grote verschillen in rijkdom te voorkomen: dus progressieve inkomstenbelasting en effectieve successierechten als laatste redmiddel om extreme scheefgroei in vermogens, zoals die nu is ontstaan weer recht te zetten. Niet populair? Ik zal het maar niet hebben over de alternatieven die anders ontstaan…

      1. Daarvoor kan ik dit aandragen 🙂

        Aan de wolven overgeleverd

        Als ik mijn geliefde stokpaard ter sprake breng, namelijk dat de overheid niet moet worden afgeslankt maar geheel en al afgeschaft, schrikt iedereen zich altijd een hoedje. De meeste mensen worden zelfs heel erg kwaad als ik dat zeg, alsof ik hun ouders heb beledigd.

        (Waarom vatten ze het toch zo persoonlijk op, vraag ik u af? De regering is toch geen familie van ze? Wat kan het hunnie bommen dat ik graag in een stateless society zou willen leven? Maar goed.)

        “Dan krijg je pas écht het recht van de sterkste”, smalen ze dan altijd diep verontwaardigd. “Dan grijpen binnen de kortste keren allerlei criminelen de macht, en dan zijn we helemaal aan de wolven overgeleverd!”.

        Dit is niet waar, heb ik onder het tandenpoetsen bedacht.

        Stel dat je als criminele particulier de ambitie koestert om 6 miljoen joden uit te roeien. Ik noem maar een dwarsstraat. Dan zal het je de grootste moeite kosten om dat plan te verwezenlijken; het is zelfs zo goed als onuitvoerbaar. Ga maar na: je moet duizenden betaalde krachten in dienst nemen om die 6 miljoen joden op te sporen, van hun bed te lichten en te liquideren. Je hebt er een gigantische infrastructuur voor nodig die miljoenen, zo niet miljarden kost. Bovendien is het verboden wat je doet, want moorden is strafbaar. Dus moet je er ook nog rekening mee houden dat politie en justitie constant jacht op je maken. Kortom, je zult het als startende ondernemer wel uit je hoofd laten om bij de bank met een business plan voor de Endlösung der Judenfrage aan te komen. Je ruïneert jezelf er alleen maar mee, en je eindigt hoogstwaarschijnlijk onder een brug, in de nor of aan de galg.

        Maar als je als gekozen staatshoofd graag 6 miljoen joden wilt vergassen, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Je hebt een landelijk opsporingsapparaat tot je beschikking om ze van hun bed te lichten en naar strafkampen te deporteren. Het geld dat daarvoor nodig is kun je gewoon bij je onderdanen in beslag laten nemen, dus daar hoef je het ook niet voor te laten. De hele exercitie wordt door belastingbetalers gefinancierd; het kost je persoonlijk geen rooie cent. Sterker nog: je krijgt zelfs geld toe! Je topsalaris loopt gewoon door terwijl je – op kosten van anderen – miljoenen mensen over de kling jaagt.

        En het mooiste van alles: het is nog legaal ook! Je bent nou eenmaal de regering, en de regering mag bepalen wat legaal is en wat niet. Dus zal de regering haar eigen optreden, hoe immoreel en gewelddadig ook, altijd legaal verklaren, daar kun je vergif op innemen. Okee, het parlement moet goedkeuring verlenen, dat weet ik ook wel, maar dat parlement zit vol mensen die zelf dolgraag in de regering willen, dus daar heb je geen kind aan. Mocht er vanuit de bevolking onverhoopt enig verzet ontstaan tegen je voornemen om 6 miljoen joden uit te roeien, dan kun je dat verzet gewoon door politie en justitie met geweld de kop in laten drukken – wederom op andermans kosten. (Zelfs als burgers door hun eigen regering over de kling worden gejaagd moeten ze het zelf betalen! En ze doen het nog ook! Je verstand staat er bij stil.) Kortom, je riskeert eigenlijk niks – tenzij je een grote oorlog verliest. Dan loop je het risico voor je kwajongensstreken gestraft te worden. Maar ook alleen dan.

        Wat denkt u, wie zal eerder in de verleiding komen om zes miljoen joden uit te roeien: dat gekozen staatshoofd of die criminele startende ondernemer?

        I rest my case.

        PS. Stel dat mijn kennissen gelijk hebben met hun theorie dat ook in een stateless society na verloop van tijd weer een handjevol schurken en despoten alle macht aan zich trekt.( Het is volgens mij niet waar, want in een stateless society is dat veel moeilijker, maar stel.) “Dan zijn we”, om mijn favoriete filosoof Murray Rothbard te citeren, “niet slechter af dan we nu toch al zijn, en dan hebben we d’r in elk geval een paradijselijke vakantie aan overgehouden”.

        1. Bovendien is het verboden wat je doet, want moorden is strafbaar. Dus moet je er ook nog rekening mee houden dat politie en justitie constant jacht op je maken.
          Ik begrijp echt heel weinig van je hele betoog. Je zet de situatie van de criminele particulier tegenover die van de regering en dit lijkt dan je stateless society te zijn die je liever hebt dan een regering, maar daarnaast heb je het wel over politie en justitie. Dat is toch ook overheid?

          1. En ‘onze’ regering is geen criminele partij? Waarom niet? omdat ze zelf een wet bedacht hebben dat ze het alleenrecht op geweld hebben? En dus gelegaliseerd mogen moorden? Lees eens de boeken van Oltmans, of van Vugt Moordstaat Nederland met onder meer 400 jaar geschiedvervalsing, waarvoor zelfs een heel ministerie werd ingericht. En doe maar een vergelijk met nu weinig veranderd behalve dat het dan meer (commissie) stiekem gebeurd.

        2. Buiten het feit dat je dit niet tijdens het tandenpoetsen hebt bedacht maar het een standaard tekst is die overal op internet staat, slaat het ook nog eens nergens op.

          Als de enige reden dat we een staat hebben, is om te voorkomen dat er weer een holocaust plaats vindt, dán heb je misschien een puntje. Als de staat heel veel meer doet dan dat dan is je vergelijking zo krom als wat.

          [edit] Ik zie dat we deze exacte discussie ook al een keer hebben gehad in 2017 toen je dit tijdens het tandenpoetsen had bedacht, dit wordt een beetje nutteloos…

          @Arnoud: Er staat geen ‘bewerk je reactie’ link meer bij mijn laatste reactie als er binnen de 15m iemand anders een reactie heeft geplaatst. Dan staat die link namelijk bij zijn/haar reactie (die ik logischerwijze niet kan wijzigen). Ik heb nu de link aangepast en hoop dat dat geen computervredebreuk wordt…

          1. Eerste regel: Daarvoor kan ik dit aandragen….. ‘nergens dat het van mij is’

            Nergens schrijf ik dat ik dat heb geschreven dat zijn jou woorden. En als jij dat als en vergelijking ziet, prima. En inderdaad deze discussie is al gaande sinds 2004 en word steeds relevanter. Want als jij niet ziet dat deze regering steeds dwingender word en steeds meer macht naar zich toe trekt en geweld gebruikt, ben je ziende blind. Weet je nog wanneer dat eerder gebeurde? Want deze regering heeft al meerdere malen de trias politica met voeten getreden om hun zin te krijgen. En dat ik blijkbaar met jou die discussie gevoerd hebt zoals je schrijft, snap ik niet dat je nog reageert. Dus IDD nutteloos

            Maar evengoed nog een fijne dag

        3. Dus omdat Hitler ooit bestond, moet de regering maar worden afgeschaft?

          Hoe denk je dat we valuta staande houden zonder regering? Hoe worden dieven en moordenaars gestraft? Hoe krijg je eten in het hart van grote steden, als geld niet langer bestaat? Met ruilhandel of het muntensysteem van vroeger kom je er niet denk ik. Hoe beperk je de CO2 uitstoot? Tenzij het plan is om ons terug te gooien naar het stenentijdperk. Hoe voorkom je dat een ander land je land niet gewoon overneemt? Hoe voorkom je dat bedrijven ministaten creëren die alsnog wetten hebben, die veel slechter zijn voor mens en milieu?

          En wat dat betreft gaat de analogie sowieso niet op, want het bedrijf Nazi Duitsland had meer activiteiten dan alleen het uitmoorden van Joden. Zelfs als ze geen externe handel hadden, waren ze van dusdanige grootte dat ze zich zelf zouden moeten kunnen bedruipen, iets wat een bedrijfsstaat ook zou moeten kunnen. En dan kun je met je onderdanen doen wat je wil.

          Bovendien zien we dat als we de regering verkleinen, dat altijd gepaard gaat met menselijke misère. Ouderen, zieken, zwakken, gehandicapten, minderheden, allen worden ze onder de voet gelopen. Er zijn echt wel dingen die fout gaan in de verschillende overheidstakken, maar uiteindelijk zie ik veel liever hulp aan zij die het nodig hebben en het inperken van onwenselijk gedrag van mens en bedrijf, dan het loslaten van regels voor ongeremde economische groei die alleen terecht komt bij de allerrijksten.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.