Hoe je een bak geld verdient door gewoon de inkoopvoorwaarden te accepteren, wacht wat?

Corporate purchasing and policies make funding open source Literally Impossible, aldus Swift on Security, een parodiërende maar serieus te nemen securityonderzoekster. De onderliggende klacht is namelijk best reëel: als je een paar tientjes wilt vragen van een groot bedrijf om een bug in je open source project te fixen, dan is dat enorm ingewikkeld. Maar vraag je tienduizend euro voor een supportcontract waaronder je hetzelfde doet, dan is dat zo geregeld. Met dus het advies, doe dat laatste. Waarbij allerlei juristen beginnen te roepen, ja maar de inkoopvoorwaarden dan. Nou ja, die accepteer je dan dus gewoon, wat kan je gebeuren.

In de kern is het probleem de bureaucratie en overhead die je krijgt als je met een groot bedrijf zaken gaat doen. Er moeten veel punten op de i worden gezet wil zo’n organisatie overtuigd zijn dat ze met jou in zee moeten. Dat gaat vaak beter als je een serieuze belofte met langetermijntoezegging kunt doen, oftewel een supportcontract voor drie jaar met 24/7 beschikbaarheid. Dat dat wat meer kost dan het half uurtje dat ze eigenlijk wilden, is een bijzaak.

Natuurlijk zal zo’n bedrijf ook flink wat verwachten, althans op papier. Denk aan stevige aansprakelijkheid, lange betalingstermijnen, eenzijdig opzeggen en al die andere dingen waar je als leverancier op dag 1 tegen gewaarschuwd wordt. Dat moet je niet accepteren natuurlijk. Alleen: als er in de praktijk echt niet meer te verwachten is dan af en toe wat kleine vragen over dingen die je toch al deed, en de software gratis weggegeven wordt, welke aansprakelijkheden zijn praktisch gezien dan te verwachten? Vanuit dat perspectief is “teken gewoon en pak dat geld” een hele logische.

Een andere reden voor dit probleem is denk ik dat een eenmalige uitgave van een paar tientjes vaak wordt gerekend onder het kopje reiskosten/onvoorzien, en bedrijven zijn daar vaak erg huiverig over omdat de kans voor misbruik groot is. Als iedereen in het bedrijf ineens 50 euro mag geven aan een vaag figuur op internet omdat die een of ander leuk tooltje zou hebben gemaakt, waar ben je dan als multinational? (Ik ken mensen die om die reden die 50 euro dan maar privé betalen en het later verrekenen met reiskosten naar een conferentie.)

Het doet natuurlijk raar aan, blog ik een hele serie over hoe je je verweert tegen inkoopvoorwaarden en dan kom ik ineens met een advies om ze gewoon maar te accepteren. Maar soms kan dat gewoon het goede advies zijn.

Arnoud

3 reacties

  1. Ik ken iemand met een middelgroot adviesbureau dit het al jaren zo doet. De redenering is: als ik het met een groot bedrijf juridisch aan de stok krijg winnen ze het toch wel linksom of rechtsom. Daarnaast heeft het allerlei voordelen in de omgang, snelheid van handelen, etc. Heeft er nog nooit problemen mee gehad. Kan me wel voorstellen dat in de adviesbranche de risico’s anders liggen dan in de ICT.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.