Mag een band je uit de zaal weren als je ze aanspreekt op misbruik van je foto’s?

Als je een foto van de Zweedse melodicdeathmetalband Arch Enemy maakt, en ze vervolgens aanspreekt op hun ongeautoriseerd gebruik daarvan, dan wordt je verbannen bij hun optredens. Dat maak ik op uit dit verhaal van rockjournalist J. Salmeron. Hij fotografeerde de band en publiceerde de foto online, waarna de band deze overnam en een aan hen gelieerde commerciële club er reclame mee maakte. Nadat hij ze erop aansprak, werd de band boos en werd hij vervolgens voor eeuwig geweerd bij hun concerten. Wat nogal wat verontwaardiging gaf, en zelfs leidde tot doodsbedreigingen bij de fotograaf.

Voor een persfotograaf voelt het volkomen normaal dat je foto’s maakt van je onderwerp, zoals een optreden van een band, en dat die foto’s alleen met jouw toestemming mogen worden gebruikt. Vaak is er wel enige coulance naar fans die zonder commercieel oogmerk de foto publiceren, of naar de band die uit trots de foto herpubliceert op sociale media. Maar in dit geval begon het gedoe met een commerciële club:

Just as I saw that fans were re-posting the photo (something that I tend to turn a blind eye to, as long as they don’t edit the images), I noticed that a company named Thunderball Clothing had posted it to promote their products. … Since the post had been made on the account of the company, it was obvious that its purpose was to advertise. It was placed on an Instagram page that had a link to their online store, and my image was used to show the products that they had created for Alissa.

En wat doe je dan als fotograaf annex jurist? Precies, dan stuur je een sommatiebrief:

In general, I charge a fee of at least €500 (five hundred Euro) to businesses that have posted my work in an unauthorized manner. In this case, however, I would be willing to forget about this problem and let you keep up the above post in exchange for a donation of €100 (one hundred Euro) to the Dutch Cancer Foundation.

De eigenaar van het bedrijf nam vervolgens contact op met de band omdat ze een blafbrief met dreigement van 500 euro had ontvangen. Daar was de band niet blij mee, getuige de mail die de fotograaf vervolgens ontving:

I would like to ask why you are sending discontent emails to people sharing the photo of [leadzangeres] Alissa? Alissa’s sponsors and fan clubs are authorized to share photos of her. Thunderball Clothing is a sponsor of Alissa and Arch Enemy.

De tweede zin laat een andere volkomen normaliteit zien: veel organisaties (met name zij die drijven op social media) gaan ervan uit dat zij zeggenschap hebben over afbeeldingen van hun activiteiten. In dit geval dus, dat zij mogen bepalen wie wat doet met foto’s van hun optredens. Fotografen moeten blij zijn met de exposure (ook al staat hun naam er niet bij) en wie daar anders over denkt, heeft een probleem:

We have immediately removed the picture you took at FortaRock. By the way, we are sure you don’t mind that you are not welcome anymore to take pictures of Arch Enemy performances in the future, at festivals or solo performances. I have copied in the label reps and booking agent who will inform promoters – no band wants to have photographers on site who later send such threatening correspondence to monetise on their images.

Bepaald ongezellig allemaal. En natuurlijk klopt het formeel niet wat de band zegt, het auteursrecht op zo’n foto ligt gewoon bij de fotograaf en dat jij een merk bent, maakt daarbij niet uit. Ook met portretrecht kom je er niet, daarmee kun je in dit soort situaties hooguit een commerciële vergoeding vragen bij exploitatie door de fotograaf van de foto’s maar geen gebruiksrecht voor jezelf opeisen.

Mag je dan als pressiemiddel de andere kant op wel de fotograaf vervolgens van je concerten weren? Ja, dat denk ik wel. Private partijen hebben het recht zelf huisregels te bepalen en te selecteren wie er wel en niet welkom is. Alleen op discriminerende gronden iemand weren, is niet toegestaan. Maar een specifieke persoon weren vanwege een zakelijk conflict is volgens mij nergens verboden.

Een beroep op de persvrijheid (je moet verslag kunnen doen van zo’n concert) zie ik niet snel slagen. Al sinds jaar en dag mogen de KNVB en de voetbalclubs regels stellen over uitzendrechten van voetbalwedstrijden. Wie die niet accepteert, mag het privégrondgebied van de voetbalclubs (het stadion) niet betreden om te filmen. Gezien het maatschappelijk belang van voetbal zou je zeggen dat als dáár het eigendomsrecht boven de persvrijheid gaat, dat bij een toch wat minder bekende metalband zéker ook zou gelden.

Arnoud

43 reacties

  1. Een deel van alle consternatie heeft natuurlijk ook te maken met het imago van de band Arch Enemy. Deze band gebruikt veel anarchistische slogans en iconografie, en dat maakt het hele verhaal nogal bizar. Ook omdat de bandleden zich duidelijk verheven voelen boven het auteursrecht van anderen, en daarbij ook nog eens de bal op de man gaan spelen om hun zin door te drukken.

    Daaraan toegevoegd, het lijkt ook al veel langer te spelen:

    https://twitter.com/AnoukTimmerman/status/1078383863112572929

    Deze fotograaf is in 2010 geblokkeerd van Arch Enemy concerten omdat ze ook het gore lef had om geld te vragen voor haar werk.

    Dus ja, mocht je toevallig houden van het betere gitaarwerk, probeer dan eens Norther, Unleash the Archers, of (ook toepasselijk) Hypocrisy

    1. Ik heb ze dat op facebook even gevraagd…

      Ik heb alle albums van de band gekocht en ben bij verschillende concerten geweest, maar voel me nu niet echt bezwaard meer als hun komende album een thuiskopie wordt.

  2. Nu het kwaad toch al geschied is; staat de fotograaf nu sterker in zijn sommatie? Het ziet ernaar uit dat Arch Enemy inderdaad toegeeft dat de foto van de fotograaf in kwestie is en dat ze deze zonder toestemming gebruikt hebben.

    “Prima, ik kom niet meer naar je concerten. Waar blijft mijn €500,–? Of nog steeds, €100 naar een goed doel. Hoe kun je nee zeggen tegen €100 naar een goed doel!”
    1. Hmm, even doorgelezen op de verschillende sites. Ondertussen de samengevatte eindconclusie; zie artikel van PetaPixel.

      • Hoop gezeik voor de commerciële club en band.

      • Commerciële club biedt verontschuldiging aan en doneert aan het goede doel.

      • Het gezeik houdt niet magisch op, dus commerciële club ziet zich genoodzaakt te sluiten.

      • Band is boos op alles en iedereen (past binnen imago, dus mooi in character) en geeft nog steeds de fotograaf de schuld van het debakel.

      Er is vast een moraal hier ergens.

        1. Dit is natuurlijk alleen maar te controleren als hij daadwerkelijk naar nog een concert gaat. Want dit kan praktisch gezien maar twee kanten op gaan:

          • “Sorry, u mag dit concert niet bijwonen.” “Maar ik heb geen camera? Nu heb ik mijn fan-pet op!” “Sorry, dat riskeren we niet.”

          of:

          • “Loop maar door.” Niemand die oplet.

          Uiteraard is de correct manier van handelen; controleren of meneer camera’s bij zich heeft en hem bij afwezigheid hiervan gewoon doorlaten inderdaad wat hier de straf is. Maar ik vraag me af of dit op deze manier gaat gebeuren. is cynisch

  3. Muzikanten die voor vaak voor een deel van hun inkomen afhankelijk zijn van de opbrengsten van auteursrechten zouden beter moeten weten.

    Waarschijnlijk had een excuus van de kledingmaakster met het direct verwijderen van de foto al wel voldoende geweest.

    1. Vaak verdienen de muzikanten zelf maar bijzonder weinig aan auteursrechten (royalties). Die verdwijnen bijna allemaal in de zakken van de platenmaatschappij, de muzikanten moeten het meer hebben van concerten en verkopen van merchandise.

      Hooguit dat de grote supersterren daar een uitzondering op zijn.

      Hoe de fotograaf dit heeft aangepakt vind ik ook een beetje kort door de bocht, maar als je de fotograaf dan zonder verdere correspondentie gewoon van al je concerten gaat weren, en ook nog eens doodsbedreigingen vanuit fans oogluikend toelaat, dan ben je als band toch verkeerd bezig en vind ik dat er wel excuses vanaf mogen.

      1. Vaak verdienen de muzikanten zelf maar bijzonder weinig aan auteursrechten (royalties).

        Dat hangt er vanaf. De platenmaatschappij pakken inderdaad veel maar dat komt ook vaak omdat zij kosten voorschieten voor de band (productie, promotie en distributie). Als je platenmaatschappij een ton steekt in promotie levert dat naast hogere inkomsten uit auteursrechten ook hogere opbrengsten op voor optredens.

    2. Heb je de reacties van de zangeres en de voormalig zangeres/manager gezien? Even fijn met halve waarheden de fotograaf zwart maken en geen enkel respect voor auteurs. Zelfs hun eigen publiek (waar ik er één van ben) valt ze inmiddels massaal af in deze kwestie.

  4. Ik vraag me toch af of dit zo zou moeten kunnen. In feite dwingt de band fotografen akkoord te gaan met auteursrechtinbreuk, met als pressiemiddel ontzegging van de toegang. Als dit een werkgever-werknemer relatie zou zijn, zouden hier nogal wat beschermingen tegen zijn, omdat je niet vrijwillig akkoord kúnt gaan. Nu is dit één band, maar is er niet één of andere safeguard om te voorkomen dat dit soort acties standard practice worden?

  5. Zoals zij het verwoorden eisen ze/gaan ze eisen van festival organisaties dat hij ook niet meer aanwezig mag zijn bij festivals waar zij optreden. Dat is even wat anders als niet meer bij een enkel arrogant bandje mogen komen fotograferen. Een muziek publicatie die niet meer bij festivals aanwezig kan zijn heeft een gigantisch probleem. Dat is m.i. gewoon broodroof, tijd voor een wetswijziging als dat niet strafbaar is.

    1. Het is aan de festival organisatie of ze zo’n arrogant bandje nog wel willen dan. Die kunnen ook gewoon het arrogante bandje weigeren in plaats van aan deze eis voldoen (zeker als ze aan hun theewater voelen dat ze daar behoorlijk wat negatieve publiciteit van zouden kunnen krijgen).

    2. Dat kan Arch Enemy wel eisen van festivalorganisatoren, maar gelukkig voor Metal Blast kunnen de meeste festivals beter zonder Arch Enemy dan Arch Enemy zonder die festivals. Dus ik denk niet dat Arch Enemy er ver mee gaat komen. Temeer omdat die festivals ook weten dat als ze Arch Enemy laten kiezen welke journalisten mogen komen, dat de volgende band die een maatje groter is de gehele line-up wil controleren.

  6. Kunnen ze niet beter in hun regels (algemene voorwaarden en huisreglementen) zetten dat fotograven automatisch een onbeperkte licentie toekennen aan de band van alle materiaal die ze bij hun optredens maken, met het recht deze door te spelen aan wie hen goed dunkt?

    Dan is het aan de fotograven hier wel/niet mee akkoord te gaan…

    1. Standaard verweren:

      “Er is mij voor aankoop van het kaartje niet meegedeeld dat er algemene voorwaarden golden.”

      “Deze voorwaarde is onredelijk bezwarend.”

      En het is aan de band om aan te tonen dat de kaartverkoper aan alle eisen over het melden van en beschikbaar stellen van de (correcte versie) van de algemene voorwaardenvoldaan heeft.

      1. Ik vraag me af in hoeverre een commerciele fotograaf een beroep kan doen op ‘onredelijk bezwarend’ voor zoiets, daar hij geen consument is.

        Of huisregels voldoende kunnen zijn om een licentie af te dwingen is een interessante vraag.

        De algemene voorwaarden alleen zijn inderdaad wel gevoelig voor op de juiste manier ter hand stellen.

      2. Fotografen worden op een aparte manier toegelaten tot concerten. Ze moeten ook een aparte afspraak hebben omdat je standaard helemaal geen foto’s mag maken van een concert. Als ik het goed begrijp komen de fotografen zelfs in een speciale ‘fotografen-put’ terecht en niet tussen het publiek.

        1. Ze moeten ook een aparte afspraak hebben omdat je standaard helemaal geen foto’s mag maken van een concert.

          Zegt de term vrije nieuwsgaring je iets? Standaard mag iedereen foto’s (en ook films) maken tijdens events. Een organisatie mag eigen (redelijke) regels stellen mits deze tijdig en op correcte wijze aan de bezoekers meegedeeld zijn. De organisatie mag ook bepaalde personen uitkiezen en die een VIP behandeling bieden.

          Ik ben bij meerdere concerten (in een kleine zaal) geweest en daar werd geen probleem gemaakt van fotograferen of filmen.

          1. Ik ben naar genoeg concerten geweest. Vroeger in de rij bij het postkantoor, geen enkele voorwaarden, pas bij ingang van de locatie vaak verbod op toen nog analoge fotoapparatuur.

            Later stond het op de achterkant van de tickets, maar die kon je pas lezen als je al betaald had voor je ticket.

            Tegenwoordig kan je alleen nog online kopen en moet je akkoord gaan met de voorwaarden voordat je de ticket kan kopen. Maar ik koop ook wel eens tickets over van iemand anders, wat vaak volgens de vorowaarden niet mag omdat de doorverkoop in de voorwaarden is verboden. Niet mijn probleem lijkt mij, aangezien ik koop en nooit akkoord ben gegaan met die voorwaarden. Ook kopen we altijd met een groep kaartjes, één persoon betaald en gaat akoord met de voorwaarden, de rest ziet ze nooit.

            Ze laten je tegenwoordig met je telefoon binnen en ik maak altijd een paar fotos als aandenken. Ze kunnen opnemen wat ze willen in hun voorwaarden over wat ze wel of niet kunen met die foto’s maar het wordt erg moeilijk voor ze om aan te tonen dat ik akkoord ben gegeaan met die voorwaarden. De kans is groter van niet.

              1. Dat is een heel goede vraag, aangezien ik bij aankoop van die tweede hands laptop niet akoord hoef te gaan met die voorwaarden. Hoe dan ook gaat het dan om auteursrechtelijk beschermde software die je zonder eengeldige licentie niet mag gebruiken. Als ik die EULA niet accepteer, heb ik dan een geldige licentie om de software te gebruiken?

                Maar als de vorige eigenaar die laptop ergens heeft gekocht en bij aankoop akkoord is gegaan dat hij deze niet voor commerciële doeleinden mag gebruiken, dan heb ik daar als koper geen boodschap aan als ik die voorwaarde niet krijg aangeboden en accepteer bij mijn koop. Geen idee hoe het precies gaat als die eerste koper ook akkoord was gegaan met een voorwaarde dat hij het alleen met dezelfde beperking mocht doorverkopen en zich daar niet aan hield. Maar het lijkt mij dat het dan vooral een probleem is voor de eerste koper die zich niet aan zijn voorwaarden heeft gehouden. Voor mij geen probleem omdat de latop voldoet aan de door de verkoper gewekte verwachting.

                Of in het geval van de tickets als mij de toegang wordt geweigerd een zaak tussen mij en de doorverkoper omdat hij mij een product heeft verkocht wat niet aan de beschrijving (toegang tot een concert) voldoet.

                Overigens vind ik het persoonlijk nog wel een interessante vraag hoe het nu zit met EULA bij tweede hands verkoop. De koper hoeft nooit met die voorwaarden akkoord te gaan. Maar volgens mij pleegt hij ook nooit een voorbehouden handeling als hij de laptop in gebruik neemt. Je vermenigvuldigd het niet en je maakt het niet openbaar. immers:

                [blockquote]Tenzij anders is overeengekomen, wordt niet als inbreuk op het auteursrecht op een werk als bedoeld in artikel 10, eerste lid, onder 12°, beschouwd de verveelvoudiging, vervaardigd door de rechtmatige verkrijger van een exemplaar van eerder genoemd werk, die noodzakelijk is voor het met dat werk beoogde gebruik. De verveelvoudiging, als bedoeld in de eerste zin, die geschiedt in het kader van het laden, het in beeld brengen of het verbeteren van fouten, kan niet bij overeenkomst worden verboden.[/blockquote] Het beoogd gebruik van software is onomstotelijk de uitvoer daarvan en valt onder dit artikel. En ik ben geen overeenkomst aangegeaan die wat anders zegt. En uberhaupt kan het uitvoeren mij niet verboden worden gezien de laatste zin van het artikel.

                De tweede hands verkoop kan op basis van uitputting (UsedSoft) niet veboden worden, tenzij het een software abonnement was of mis ik nu wat?

                Maar wat als de EULA waarmee de eerste koper akkoord is gegaan een clausule bevat ‘niet voor commercieel gebruik’? Dat is op zich geen beperking uit het auteursrecht, maar een (contractuele?) voorwaarde die de eerste koper is aangegaan met de fabrikant om de software te mogen gebruiken. Maar ik ben als tweedehands koper toch geen onderdeel van die overeenkomst?

                Edit: laat maar: Arnoud heeft het al beantwoord: contractsoverdracht, dus je krijgt alle licentie voorwaarden mee.

            1. Ik ben naar genoeg concerten geweest. Vroeger in de rij bij het postkantoor, geen enkele voorwaarden, pas bij ingang van de locatie vaak verbod op toen nog analoge fotoapparatuur.

              Dat heeft niet zo zeer te maken met het maken van foto’s voor eigen gebruik, maar enerzijds met het feit dat ‘analoge fotoapparatuur’ (vooral SLRs) door fotografen gebruikt worden die hun foto’s verkopen, en daarmee met de band moet worden onderhandeld, aan de andere kant omdat een SLR met lens nogal een zwaar en lomp object is dat in verkeerde situaties best bruikbaar is als slagwapen.

              En het handhaven van ‘geen telefoons’ is natuurlijk tijdens een concert waar 10.000 man staan te kijken geen doen.

              1. Tja, die slagwapens vind ik altijd zo’n raar argument. Als ik met mijn tablet film en iemand daarmee een knal verkoop, dan voelt ‘ie dat ook. Mijn tablet zal het wel niet overleven, maar als mijn intentie is om iemand pijn te doen, dan maakt dat niet uit. Dat is hetzelfde als “we verbieden keukenmessen in de bibliotheek, maar geen scharen” terwijl je met een schaar ook op iemand kunt insteken. Als je goed steekt, bereik je hetzelfde als met een keukenmes.

                Maar ja, de wereld is helaas krom…

          2. Inderdaad. Sommige bands/artiesten kiezen ze voor een tussenoplossing: geen foto’s met een professionele camera (DSLR), maar wél met een gewone camera of smartphone. Maar de meeste maken er inderdaad geen probleem van.

        1. Een (niet-exclusieve) licentie is vormvrij, dus de organisatie kan wel in algemene voorwaarden bedingen dat de fotograaf een gratis onbeperkte toestemming verleent. Ik denk dat dat niet onredelijk bezwarend is, tenzij sprake is van een dusdanige economische machtspositie van de organisatie dat de Mededingingswet in het spel komt.

    2. dat fotograven automatisch een onbeperkte licentie toekennen aan de band

      Dat betekent dat fotografen [gedeeltelijk] gratis werken. Iedereen moet een boterham verdienen.

      Denk maar eens terug aan het verhaal van Taylor Swift. In de zomer van 2015 kwam de Amerikaanse zangeres in het nieuws omdat ze zich uitsprak tegen Apple die geen vergoeding betaalde aan artiesten als nieuwe gebruikers drie maanden gratis Apple Music uitprobeerden. [https://www.theguardian.com/media/2015/jul/22/taylor-swift-photography-contracts-apple-music]

      Natuurlijk was de hele wereld verontwaardigd tot er een fotograaf opstond die zei, wacht even. Mevrouw Swift gaat zelf ook niet netjes met de rechten van fotografen om. Een gemaakte foto mag je een keer gebruiken, daarna heb je toestemming nodig. Ook kreeg het management van Swift het recht de foto’s verder te distribueren.

      Veel mensen waren verontwaardigd. Swift zei dat dit gebruikelijk was. [https://money.cnn.com/2015/06/23/media/taylor-swift-photographer-response/index.html] De zangeres en haar management hebben de regels vervolgens aangepast.

      1. Nee hoor, fotografen kunnen er ook voor kiezen naar een ander concert te gaan.

        Het is toch te gek voor woorden dat een artiest zich maar moet laten fotograferen zonder daar voorwaarden aan te kunnen stellen, terwijl de fotograaf zelf allerlei voorwaarden mag stellen aan het gebruik van de foto’s? Uiteindelijk zit de waarde van deze foto’s toch echt in wat de artiest erop doet, en is de inbreng van de fotograaf van ondergeschikt belang…

        1. Op zich heb je gelijk dat zo’n artiest ook rechten heeft. Ik denk echter dat een artiest de rechten van een fotograaf niet mag inperken in ruil voor het maken van foto’s (of, in ieder geval, niet zomaar). Ik zou zeggen dat een artiest best om iets als royalties mag vragen, maar een fotograaf niet mag verplichten zijn werk gratis aan te bieden voor commerciële partijen. Natuurlijk mogen ze best iemand de toegang ontzeggen, of geen enkele fotograaf op hun concert willen, maar dat mag niet zijn omdat een fotograaf niet voor niets wenst te werken.

          1. Op grond waarvan denk je dat dan? Het zijn ‘bedrijven’, die zoeken het maar uit met elkaar. Zoals al gesteld, er is hier geen sprake van een machtspositie (monopolie) wat dit anders maakt.

            Ik kan toch ook niet eisen dat open-source projecten mij gaan betalen voor mijn bijdragen? Als ik wil, mag ik onbezoldigd meedoen. En als me dat niet zint, ga ik bij een ander werken.

            1. Ik verwacht dat het binnen het recht gewoon zo mag, het gaat mij om of het goed is dat het zo kan. Het gaat nu om één band, maar stel nu dat dit een grotere band was, of gebruikelijk wordt. Als een bedrijf reclame wil maken met een foto, kopen zij maar gewoon netjes een foto in. Dat een gebruiker of zelfs een fansite een foto van het internet plukt is best te begrijpen, maar een bedrijf hoort dat legitiem te doen. Dat zo’n band een fotograaf (die dat dus voor zijn beroep doet) gaat verplichten die foto af te staan aan elk bedrijf die er reclame mee wil maken is absurd. Zoals gezegd snap ik best dat de band iets terug wil voor hun beeltenis. Ik snap ook nog dat ze helemaal geen fotograven willen, of een fotograaf weren om andere redenen, maar “je mag er alleen in als iedereen gratis je foto’s mag gebruiken” vind ik niet eerlijk en lijkt me ook niet in de geest van de wet.

        2. Hoe zit dat op concerten op openbare locaties? Stel, ze treden hier op op het muziekpodium in het centrum tussen het winkelend publiek en iedereen mag gratis toekijken. Geldt dan wat jij zegt? Want technisch gezien staan ze dan op de openbare weg en heb je geen toegangsbewijs nodig. Dus dan gelden de regels van de openbare weg, neem ik aan, en heeft een artiest daar niks over te zeggen.

          1. Dat klopt, bij een optreden aan de openbare weg kan fotograferen niet verboden worden of aan huisregels onderworpen. Met een hoog hek erom het terrein afzetten (optreden op Museumplein, technisch openbare weg) wordt al een grijs gebied, is dat nog openbare weg? Stel het aantal bezoekers wordt beperkt vanwege drukte, en er is daarmee deurbeleid. En zeker als je dan alsnog betaald tickets nodig hebt, dan wordt het een privévoorstelling en mag men regels stellen.

              1. Het financiële portretrecht (Cruijff/Tirion-arrest) zegt dat je moet kijken of het commercieel belang van de band opweegt tegen de nieuwsgaring van de fotograaf en zijn afnemer (bv. een krant). Zo ja, dan moet de fotograaf een redelijke vergoeding aanbieden maar kan hem niet op grond van portretrecht geweigerd worden te fotograferen.

                Ik zou bij verslaglegging van een concert ten behoeve van een tijdschrift niet direct het gelijk bij de band leggen. Waren de foto’s voor op mokken of ansichtkaarten bestemd, dan zou ik wel vinden dat een vergoeding had moeten worden aangeboden.

                Het is echter niet zo dat omdat je portretrechtelijk gelijk hebt, je dus mag fotograferen. Eigendomsrecht blijft volgens mij een onoverkomelijk recht dat je tegengeworpen kan worden. Dat is al sinds 1987 zo bij de voetbalstadions en als de NOS er ondanks persvrijheid niet in mag bij Ajax/Feyenoord, dan Salmeron bij Arch Enemy al helemaal niet.

    3. Er zijn inderdaad bands die fotografen vooraf een contract laten tekenen waarbij de fotograaf toestemming geeft voor commercieel gebruik door de band en aan de band gelieerde bedrijven, maar Arch Enemy heeft dat niet gedaan. Het is ook een uitzondering

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.