EU-wetsvoorstel geeft consumenten recht op ‘nodige updates’ elektronica

De EU wil consumenten meer bescherming geven wanneer ze apparaten kopen die afhankelijk zijn van software. Dat meldde Tweakers vorige week. De Belgische Europarlementariër Pascal Arimont heeft het Europese wetsvoorstel gedaan waarmee consumenten recht hebben op de nodige updates gedurende een redelijke periode, een verplichte garantieperiode van één of twee jaar en het recht om defecte producten gratis te repareren of of vervangen. Mooi nieuws, met name natuurlijk het recht op updates zou een verademing zijn in een wereld waar zelfs tandenborstels updates krijgen (en ineens willen weten waar je bent).

Het wetsvoorstel voor een Richtlijn zou vereisen dat alle lidstaten hun wetgeving aanpassen. Het wordt dus geen Verordening zoals de AVG die in één keer Europees van kracht is. Dit is denk ik omdat consumentenrecht sterk hangt aan nationaal recht. Je moet dus straks nog steeds kijken in welk land je iets koopt om de juiste wet te vinden, maar de strekking zal in elk EU-land daarmee hetzelfde zijn. Het voorstel laat de optie open dat lidstaten zelf de wet nog strenger maken, overigens.

Het stuk over updates kan ik niet direct vinden in de laatste gepubliceerde tekst, maar misschien komt er nog een nieuwe publicatie. Uit het persbericht maak ik op dat men updates als een vorm van repareren ziet: je apparaat moet gedurende een zekere periode conform de verwachtingen zijn, en updates zijn een manier om conformiteit terug te brengen. Als mijn televisie geen Youtube meer kan draaien, en daarmee deze nonconform wordt, dan moet de leverancier een update uitgeven zodat Youtube weer werkt. Zoiets.

Ingewikkeld lijkt me nog wel dat deze regels allemaal bindend zijn op de verkoper die het product aan de consument biedt. Logisch, want je wilt als consument gewoon terug naar waar je ‘m gekocht hebt en die zoekt het maar lekker uit met de importeur of ver weg gelegen fabrikant. En voor een herstel voldoet dat ook wel, want dan kan die winkel het product desnoods terugsturen naar de centrale herstelafdeling of omruilen voor een nieuwe die hij dan nabestelt.

Hoe gaat dat werken bij updates? Een nieuw apparaat geven als dozenschuiver heeft geen zin, daar staan de updates ook niet op. Moet je ze dan zelf downloaden van de fabriek en gaan installeren op de klant z’n apparaat? Moet de importeur dat doen? En wat nu als de fabrikant ver weg is en geen zin heeft in updates, dan wil de klant zijn geld terug – en dat mag, van de nieuwe Richtlijn. Dat voelt wel wat onhandiger dan bij ‘gewone’ defecten.

Arnoud

9 reacties

  1. Dit houdt dus in dat je als distributeur goede contracten met de fabrikant nodig hebt. Met veel fabrikanten zou dit vast wel mogelijk zijn op den duur. Waarschijnlijk wordt dit lastiger met sommige van de goedkope Chinese merken. Volgens mij was dat ook een van de drijfveren achter deze wet. Voorkomen dat iedereen 10 euro wekkerradio’s heeft die aan het internet hangen, zo lek als een mandje zijn en daardoor gebruikt worden in botnets voor DDos aanvallen.

      1. Nee, en dan is de consument de importeur en dus zelf verantwoordelijk. Maar het (mogelijke) probleem van goedkope troep uit china die door consumenten zelf geïmporteerd wordt moet je niet willen oplossen door de drempel voor verkopers in de EU zelf te verlagen.

        1. Hangt ervanaf: niet ieder bedrijf is hetzelfde. Xiaomi geeft best netjes updates. En daarnaast zijn er ook westerse bedrijven die updates vertikken of alleen tegen hoge tarieven uitvoeren, zie bijv. dat gedoe met die updates van het Amerikaanse John Deere (tractorbouwer).

  2. “En wat nu als de fabrikant ver weg is en geen zin heeft in updates, dan wil de klant zijn geld terug – en dat mag, van de nieuwe Richtlijn. Dat voelt wel wat onhandiger dan bij ‘gewone’ defecten.” Ik mag hopen dat (niet louche) verkopers er dan voor gaan kiezen om de onveilige meuk simpelweg niet te verkopen omdat dan financieel te risicovol wordt. En fabrikanten die weer wel willen verkopen in de EU, dan merken dat het commercieel verstandig kan zijn om alsnog de apparatuur te blijven updaten. Als dozenschuiver kan je dan m.i. ‘gewoon’ wijzen op de handleiding en firmwareupdates die ergens op internet staan.

    Nadeel kan zijn dat er dan meer directe import uit China komt. Maar ja, dat kan je zeggen van iedere regel in het kader van veiligheid, privacy, etc. Dat mag zoals Steven al aangeeft geen reden zijn de drempel te verlagen voor zoiets.

  3. Dit wordt erg onhandig want de leveranciers van deze hardware zijn overgeleverd aan de aanbieders van deze diensten om dit aan te kunnen bieden. Als Netflix / Google / Amazon Prime volgend jaar failliet gaat / in Nederland stopt / licentiekosten vraagt, mag iedereen dan zijn TV’s retour sturen voor een volledige terugbetaling?

    Of mag je als verkoper gewoon geen beloftes meer maken over features? Wat als de TV in de winkel een Youtube clipje afspeelt?

    1. Je zegt eigenlijk dat consumenten en verkopers er niet van uit mogen gaan dat de verkochte producten volgend jaar nog wel werken. Dat is zeker onhandig, voor zowel de consument als voor de verkoper.

      Nu wordt dat risico volledig op de consumenten afgewimpeld. In dit wetsvoorstel komt het risico op het bord van de verkoper te liggen. Hopelijk zullen de verkopers dan ook genoeg vuist kunnen maken naar de fabrikanten dat ze eisen kunnen stellen aan de support vanuit de fabrikant. Dat is overigens niet nieuw. Een verkoper nu zal ook bepaalde eisen willen stellen aan de (fysieke) kwaliteit, om te voorkomen dat alles retour komt.

  4. “Het voorstel laat de optie open dat lidstaten zelf de wet nog strenger maken, overigens.”

    Maar dat lijkt me wel lastig, want dan moet je voor ieder land aparte software-updates gaan uitbrengen.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.