Ziggo hoeft adresgegevens illegale downloaders niet te delen

De rechtbank Midden-Nederland vindt dat internetprovider Ziggo geen NAW-gegevens (naam, adres en woonplaats) van illegale downloaders hoeft over te dragen aan filmexploitant Dutch FilmWorks (DFW). Dat meldde de NOS vrijdag. De rechtszaak was het logisch gevolg van DFW’s plan downloaders aan te spreken op illegaal downloaden, inclusief boete, pardon schikkingsvoorstel van 150 euro per download. Nodig daarvoor is dat providers gezellig NAW-gegevens verstrekken wanneer DFW een IP-adres verstrekt en een rapportje dat er daarmee gedownload is. Maar de rechtbank vindt dat even iets te makkelijk gaan.

In de basis had DFW natuurlijk een punt om providers aan te kunnen spreken. Dat Lycos/Pessers-arrest uit 2006 bepaalt dat je bij evidente inbreuk gewoon die gegevens moet verschaffen. Maar daar zit wel een belangenafweging bij: hoe reëel is de claim, zijn er andere opties en vooral, welke belangen spreken eventueel tegen het afgeven van die NAW-gegevens?

De rechtbank kiest een nieuwe insteek bij die belangenafweging: wacht eens even, wat gaat u dan dóen met die mensen? Want natuurlijk, ik hoor u zeggen, mensen aanspreken op mogelijke inbreuk, maar hóe dan. Dat was kennelijk ook bij de zitting gevraagd, en het antwoord viel niet goed:

De opmerking van DFW ter zitting dat er een brief zal worden gestuurd en dat er dan rustig zal worden afgewacht wat de reactie zal zijn, is erg mager, zeker in de omstandigheid dat de inhoud van de brief niet (voldoende) bekend is.

Gezien de beruchte praktijken van rare clubs als Permission Machine ligt het inderdaad bepaald niet voor de hand dat DFW ineens wél netjes gaat zeggen “mogelijk heeft u inbreuk gemaakt, laten we een goed gesprek voeren rekening houdend met uw situatie en zien of de kostprijs van een Blu-Ray wellicht de schade dekt”. Mede vanwege het feit dat DFW in de pers eerder 150 euro als schadebedrag had genoemd, en ook nog “honderden euro’s”. Dan ga je toch denken, is deze partij uit op handhaving volgens het boekje of wil men binnenlopen op illegale downloaders.

En dat telt zwaar:

Het bedrag dat DFW thans wenst te ontvangen, vermoedelijk € 150,–, is echter op geen enkele wijze onderbouwd en niet is uitgesloten dat in het door DFW te vragen schadebedrag ook elementen van een boete zitten. Dat de sancties bij de handhaving van het auteursrecht doeltreffend en evenredig moeten zijn en de sancties ook bijzondere preventieve werking moeten hebben, betekent echter niet dat er ruimte is voor punitieve elementen bij een schadevergoeding. De bestaande onduidelijkheid over het daadwerkelijk te vragen (schade)bedrag en de samenstelling daarvan, werkt bij de afweging van alle belangen in het nadeel van DFW.

De rechter ziet de bui al hangen: geef je ze die namen, gaan ze blafbrieven sturen waarin op hoge toon van vaststaande inbreuk wordt gesproken die gerechtelijk gestraft wordt met een conform de jurisprudentie berekende staffel van 150 euro, gelieve binnen 14 dagen te betalen bij gebreke waarvan een procedure zal worden gestart waarbij volledige proceskosten ex 1019h Rechtsvordering zullen worden geëist dewelke kunnen oplopen tot 8.000 euro conform het door de Rechtspraak goedgekeurde tarievenmodel. Toch een iets andere brief dan “kunnen wij even praten, volgens mij heeft u een auteursrecht van ons geschonden”, nietwaar?

Geen NAW-gegevens dus. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat DFW nooit meer terug mag komen, ze kunnen een nieuwe procedure starten en dan laten zien wat ze concreet wél aan de downloaders, althans de accounthouders gaan sturen. Ik ben heel benieuwd.

Arnoud

17 reacties

  1. Op deze persoon rust wel een zogenaamde secundaire stelplicht, inhoudende dat hij dient aan te geven dat anderen mogelijk inbreuk hebben gemaakt via zijn internetaansluiting en dat hij ook de identiteit van de betreffende personen vermeldt, ook indien het gaat om gezinsleden.

    Je moet de indentiteit van de personen vermelden die jou verbinding gebruiken. Hoe ver gaat die plicht? Veel open wifi verbindingen vragen helemaal geen identificatie. Zo kan ik zonder mij te identificeren op het netwerk van het café bij mijn huis. Ze geven wel aan dat ze met mac adres van de verbindende apparatuur loggen. Een mac adres identificeert een apparaat (en is manipuleerbaar, maar dat even ter zijde) niet een persoon. Is dat dan voldoende?

    Zo nee, dan is dat de doodsteek voor open wifi. Zo ja, dan gaat straks iedere slimme downloader een open accespoint inzetten en de mac adressen loggen.

    1. Ik verwacht dat de café-eigenaar heel makkelijk wegkomt als hij een lijstje van drie dozijn MAC-adressen aanbiedt. (Waaronder 12 “random” do-not-track-me.) Bij een huisvader met gezin ligt het wat gecompliceerder: waren het de vriendjes of toch de eigen kinderen? Ik weet niet wat de (onvermijdelijke) jurisprudentie daar uiteindelijk over gaat zeggen.

      Terug naar het vonnis: Ik verwacht een hoger beroep van DFW.

    2. Dat is uiteindelijk ook de doodsteek, want wat jij zegt gebeurd nu al. Met een RPI zero en een mini zonnepaneeltje (en nog een paar onderdeeltjes) zo groot als een credit card en ergens op en dak o.i.d. En auto inloggen op ‘een’ gratis wifi. Uiteraard word niets gelogd, (of juist wel voor hacking,) en kan niemand zien wie of wat. Kost nog geen 2 tientjes en ben je voorlopig zoet.

  2. In hoeverre is het een adequate reactie om in antwoord op een dergelijke brief te stellen dat “dat IP-adres best van mij zou kunnen zijn, maar ik niet heb gedownload en geen idee heb wie dat via mijn aansluiting gedownload kan hebben”?

    Ervan uitgaande dat de gemiddelde consument geen flauw idee heeft hoe die zijn Wifi moet beveiligen en stelt onschuldig te zijn. Waar ligt dan de plicht voor bewijslast, bij DFW die aanvoert dat iemand in overtreding is en de consument verantwoordelijk is of de consument die mogelijk niet in staat is zichzelf te verdedigen, wegens onvoldoende kennis van zaken?

    1. Ik zou me voor kunnen stellen dat dat eenmalig een prima verweer kan zijn maar een tweede keer niet echt meer. Ik denk ook dat het van het bewijs afhangt. Als er gedurende 2 uur vanaf jouw IP is gedownload dan kan je nog stellen dat het wellicht een vriendje/vriendinnetje is geweest. Als het 2 maanden onafgebroken is gedaan dan wordt dat wel lastig uit te leggen.

      1. Het ging over het downloaden van 1 film, dat is het enige wat is vastgelegd. Ze hebben niet op basis van het vastgelegde IP-adres onderzocht wat die persoon verder aan torrents heeft gedownload, los van of dat überhaupt zou mogen.

        En wie weet gebruikt de buurman van de gemiddelde consument diens wifi zonder dat die het doorheeft.

      1. Een vrij zotte uitspraak van het EU-hof, tenzij je hem leest als: Alleen claimen dat anderen je verbinding delen is niet genoeg, je moet ook data kunnen overleggen van wie jouw verbinding heeft gebruikt (en hoe … daar gaat de privacy). Dan is is niet direct zot maar wel erg extreem en vreemd icm AVG. Blijkbaar moet je als afnemer van de verbinding dus gedetailleerde logs bijhouden van alle mensen die je verbinding gebruiken om aansprakelijkheid te ontlopen?

        Dat is natuuurlijk een grote privacy inbreuk voor die gebruikers. Kan ik dan zonder toestemming te vragen die data loggen op basis van een zwaarwegend belang. Wettelijke verplichting is het niet, ik kan ook niet loggen en de aansprakelijkheid blijkbaar op mij nemen.

        Aan de andere kant hoe lang moet je zo’n log dan weer bewaren? Stel dat je de logs een half jaar bewaart en een rechtenhouder komt na 7 maanden. Kan je dan zeggen ‘jammer, ik had logs, maar je bent nu te laat. Je kan mij niet verantwoordelijk houden omdat je zelf te laat bent.’?

        En hoe moet ik aan die verplichting voldoen als het EU-hof ook uitspraak heeft gedaan dat je die informatie helemaal niet mag bewaren? Grapperhaus worstelt namelijk met het probleem dat hij een bewaarplicht wil, maar dat dit door het EU-hof verboden is: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/kamerstukken/2018/03/26/brief-tweede-kamer-dataretentie

        Als ik via mijn abonnement draadloze verbindingen ter beschikking stel aan derden, wat maakt mij dan anders dan een ISP dat ik wel logs zou mogen bijhouden van het tijdstip dat iedereen in en uitlogt?

        Of even terugkijkend naar de tijd dat ik nog een huishouden deelde: logs zouden toen hebben laten zien dat huisgenoten met hun mobiele apparaten online gingen van moment dat ze binnen komen tot moment van vertrek. Daarnaast twee PC’s met gezamelijk gebruik die vaak 24 uur per dag aan stonden. Als ik toen logs had overlegd dan had waren er dus vrijwel altijd meerdere mensen online. Die gaan dan uiteraard naar elkaar wijzen als de dader.

        Of later toen ik alleen woonde in een uitgaans/horeca gebied en een – gethorttlede – open wifi verbinding ter beschikking stelde. Ik logde toen mac adressen met tijdstip van maken en verbreken van verbinding. (router logde naar een bestand op de server). Round robin, dus hoe drukker hoe korter de logs bewaard werden. Mits ze op tijd zijn met hun eis, neem ik aan dat een mac adres overleggen voldoende is. MAC adressen identificeren natuurlijk alleen maar een device, maar dat geldt net zo goed voor een IP adres…

        Anyway, tijd om alle guest acces op mijn netwerk via een goede (niet loggende) vpn provider te leiden.

        1. “Als ik via mijn abonnement draadloze verbindingen ter beschikking stel aan derden, wat maakt mij dan anders dan een ISP dat ik wel logs zou mogen bijhouden van het tijdstip dat iedereen in en uitlogt?”

          Ik weet niet of de wet expliciet een onderscheid maakt, maar ik zou zeggen dat een ISP een bedrijf is en jij niet, dus dat daar het onderscheid ligt qua wetgeving.

  3. Hoe kan een sanctie wel preventieve werking hebben maar geen boete zijn. Verschillende rechters doen daar telkens verschillende uitspraken over.

    Dat is dan toch een onmogelijk probleem om op te lossen voor DFW.

    De schikking moet hoger zijn dan de werkelijke schade want anders geen preventieve werking. En verhogingen vanwege een afschrikkende werking is een soort boete.

    Dan krijg je allemaal vage constructies met verminking van de werk (kwaliteit) het verminderen van de marktwaarde of het verlies van exclusiviteit (bv TV rechten). Zaken waar moeilijk een vinger achter is te zetten. Zo zijn TV rechten al 10 jaar of meer verwaterd door illegaal downloaden. Hoe kan je weten wat de opbrengst nu zou zijn als er helemaal nooit illegaal gedownload zou worden.

    De enige concrete ‘verhogingspost’ is opsporingskosten maar dan krijg je natuurlijk conflicten over hoe deze te verdelen over individuele downloaders. Mag je wel echte opsporingskosten terughalen of mag je alleen maar vorderen wat een rechter acceptabel vindt en wat is dat dan? Spoor je ingehuurde partij maar 100 illegale downloaders op mag je dan bijvoorbeeld toch 40.000 euro aan opsporingskosten terughalen (=400 euro per downloader)?

    De rechterlijke macht laat hier ook veel steken vallen door niet eens concreet te worden en telkens op andere wijze te beoordelen over verhogingen van schadevergoedingen tav afschrikkende werking.

    1. Ik vind opsporingskosten juist dubieus of je die mag doorberekenen. Zeker als je actief op zoek gaat naar inbreukmakers.

      Bij winkeldiefstal wordt tegenwoordig, naast de schade en aangifte een vast bedrag berekend (€ 150?). Op zich zou ik het niet onlogisch vinden als voor kleinschalige inbreuk een soortgelijke regeling gemaakt zou worden.

      1. Bij de lokale supermarkt hangt er ook een bordje waarop dit bedrag staat. De onderbouwing hiervoor is dat het een vergoediing is voor de tijd die de winkel tijd is aan het aangifte doen. Met andere woorden een forfaitair schade bedrag, maar dus wel schade, niet een forfaitaire boete.

        Bij het auteursrecht is daarin al voorzien doorde veroordeling in de proceskosten. Laten we alsjeblieft geen forfaitair bedrag invoeren, want dan gaan er mensen blafbrieven mee schrijven voor schades die simpelweg veel kleiner zijn als verdien model. We hebben het in de VS gezien, we zien het in Duitsland, niets is advocaten vreemd. Daar zitten dus ook mensen tussen die de grenzen opzoeken om makkelijk geld te verdienen. Die enge duitse abmahnung cultuur willen we hier niet hebben. Je kan daar abahnungen versturen zonder dat je daartoe bent aangesteld door de rechten houder. Die abmahners mogen vergoedingen niet houden, die zijn voor de rechtenhouder. ze verdienen aan absurde kosten posten. En als klap op de vuurpijl, omdat een abmahner vaak niet voor de rechtenhouder werkt. Heb je geen enkele garantie dat deze je niet alsnog vervolgt.

        Walgelijk gedrag en absurde wetgeving…

        1. Het bedrag dat de winkels vragen is tegenwoordig € 181,–. Dat bedrag wordt zonder nadere motivatie niet door een rechter geaccepteerd. Zie bijvoorbeeld https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBGEL:2018:3614 paragraaf 7a:

          [naam winkel 5] Alkmaar (feit 7), gevorderd wordt een bedrag van € 181,- aan materiële schade.

          De officier van justitie stelt zich ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [naam winkel 5] Alkmaar op het standpunt dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk in haar vordering moet worden verklaart. Daartoe voert hij aan dat het gevorderde bedrag op geen enkele wijze wordt onderbouwd.

          De vordering van [naam winkel 5] Alkmaar (feit 7)

          Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel, dat over deze vordering te veel onduidelijkheid bestaat, nu enige onderbouwing hiervan ontbreekt. Een nader onderzoek op dit punt zou een onevenredige belasting van het strafproces opleveren. De benadeelde partij zal daarom voor wat betreft deze kostenpost niet-ontvankelijk in de vordering worden verklaard en kan haar vordering slechts aanbrengen bij de burgerlijke rechter.

          1. Dat is ook een belachelijke regeling. (Mede) ingevoerd door voormalig staatssecretaris van justitie Fred Teeven, zonder wettelijke onderbouwing. (Lees: heeft zich voor het karretje laten spannen van een lobbieclub.)

            Een niet gering percentage van die 181 euro gaat bovendien naar een clubje (Hoofdbedrijfsschap Detailhandel) voor het in leven houden van de regeling, terwijl die helemaal geen schade ondervindt van de dief.

            Omdat de regeling nogal wankel is, moet de op heterdaad betrapte dief bovendien ter plekke een overeenkomst tekenen, aangaande die 181 euro. Niet zelden hoor je dan ook dat de dief, naar eigen zeggen, wordt verteld dat als hij tekent voor die 181, hij niet zal worden vervolgd, zodat hij dan tekent. Maar uiteraard kan hij daarna alsnog (en terecht) worden vervolgd.

            Een hele slechte regeling dus die echt weg moet. Als we zoiets willen hebben, zal bij wet moeten zijn geregeld.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.