Kan ‘ongevraagde toezending’ tot stand komen na het niet willen aanvaarden van een annulering?

Een issue op Reddit:

[I]emand had mijn gegevens ingevuld bij het doen van een bestelling, en gezien de inhoud (goedkoop 4XL damesondergoed) vermoed ik hier een practical joke. Toen ik de bestelbevestiging op mijn mail binnenkreeg, heb ik ook contact gezocht met het postorderbedrijf, met de melding dat ik deze bestelling niet geplaatst heb, en hem dus graag wil annuleren. Dit contact heeft plaatsgevonden voordat de bestelling verzonden werd. De klantenservice reageerde hier echter op met de melding dat ik om verwijderd te worden uit het systeem aangifte zou moeten doen van identiteitsfraude, en die aangifte naar hen toe zou moeten sturen. … Nu is er, effectief, een pakket bij mij bezorgd waar ik niet om gevraagd heb, en waarvan ik expliciet heb aangegeven het niet te willen ontvangen. … Het probleem is echter dat retourneren geen optie is; het product was afgeprijsd, en kan om hygiënische redenen logischerwijs niet geruild worden. Van mij wordt nu dus ook volledige betaling van de kosten voor product en verzendkosten geëist.

Juridisch gezien is het probleem vrij simpel op te lossen. Deze meneer heeft niet besteld dus mag van hem geen betaling worden geëist. De winkel moet bewijzen dat hij heeft besteld, en dat zal niet meevallen als het een grapjas was die in zijn naam heeft besteld. Dus in theorie is het antwoord, doe gewoon niets en laat ze maar dagvaarden en dan bewijzen dat jij het was.

Het probleem is dat de meeste bestelsystemen anders ingericht zijn. Er ligt een bestelling op jouw naam, dus jij hebt besteld en de producten zijn geleverd dus jij moet betalen. En anders moet jij maar door hoepels springen om aan te tonen dat jij het niet was. De omgekeerde wereld maar wel waar het vaak op neerkomt. Het kan dus effectiever zijn om een truc te zoeken binnen het systeem, dan om op de formele toer te gaan en bij de kantonrechter na dagvaarding (en aanmelding op zwarte lijsten en mogelijk beslag op je bankrekening) alles ongedaan te maken.

De meest logische truc die in me opkomt, is dat het onzinnig is om een retour te weigeren omdat het product afgeprijsd is. Dat staat niet als grondslag in de wet. Wel in de wet staat dat hygiëne een reden is om retouren te weigeren, maar het staat er iets specifieker dan “ondergoed mag niet retour”:

de levering van zaken die niet geschikt zijn om te worden teruggezonden om redenen van gezondheidsbescherming of hygiëne en waarvan de verzegeling na de levering is verbroken;

Daarbij kun je je afvragen of ondergoed valt onder hygiëne (hoi Alex) maar belangrijker is, zolang ze nog in de verzegelde verpakking zitten dan mogen ze sowieso terug. En dan kan de winkel op z’n hoofd gaan staan met hun algemene voorwaarden. Stuur ze dus een mail waarin je vraagt hoe het ondergoed retour moet, gezien het nog verzegeld is.

Meer algemeen is het handig om bewijs vast te leggen van alle communicatie, inclusief dat eerste telefoontje met de klantenservice. Want komt het dan ooit bij de kantonrechter dan heb je een heel duidelijk verhaal, en dat scheelt altijd weer.

Arnoud

74 reacties

  1. (Het is gelukkig niet mijn probleem, maar) wat ik me in die thread ook al afvroeg, is of het niet mogelijk is om het pakketje ongeopend retour te sturen. Kan dat?

    Weigeren aan de deur lukte hier niet, omdat de buren het aangenomen hadden. Maar bij een brievenbuspakketje of reguliere post is ongeopend retourneren de enige optie; zou dat hier ook niet kunnen? Gewoon groot “retour afzender; zending geweigerd” er op schrijven en afgeven bij het postkantoor?

    1. Wat zou jou tegenhouden (naast de relatie met je buren behouden) om een pakketje te weigeren dat bij de buren bezorgd is? Het is de verantwoordelijkheid van de verzender om ervoor te zorgen dat het bij jou aankomt, het is daarom ook voor het risico van de verzender om het bij de buren af te laten leveren. Als jij vervolgens het pakket weigert, dan liggen de problemen bij de verzender dan wel de buren, niet bij jou.

      Ik kan me wel voorstellen dat het lastig kan worden als jij het pakket wil weigeren, maar het pakketje is bijvoorbeeld over je schutting gegooid of iets vergelijkbaars.

      1. Wat ik bedoel is niet om de relatie met de buren in gevaar te brengen, maar om met een dikke zwarte stift “RETOUR AFZENDER; ZENDING GEWEIGERD” op het pakketje te schrijven en het bij een pakketpunt in te leveren.

      2. Ik kan je verzekeren dat als ze bij mij een pakketje over de schutting gooien wat ik niet besteld heb dat pakketje daar blijft ligen tot het totaal verweerd is, weggerot of weggewaaid is en dat ik in alle toonaarden volkomen naar waarheid zal blijven verklaren het nooit ontvangen te hebben.

        Er is een reden dat ik een brievenbus en een deurbel heb.

        En bij de buren bezorgd wordt ik ook niet blij van, ze hebben dat bij mij een keer gedaan en vervolgens gingen de buren een paar weken op vakantie. Ik had het bestelde echter nodig; gelukkig was de winkel makkelijk en hebben ze onmiddelijk een tweede pakketje verzonden, met het verzoek om het eerste terug te sturen (op hun kosten uiteraard) zodra de buren terug waren. Maar toch onnodig een dag vertraging.

        Overigens ligt de verantwoordelijkheid nog steeds bij de leverancier als bij de buren is bezorgd. Die kiest immers de verzendwijze en het artikel is nog niet bij de koper: “. Bij een consumentenkoop waarbij de zaak bij de koper wordt bezorgd, is de zaak voor het risico van de koper vanaf het moment dat de koper of een door hem aangewezen derde, die niet de vervoerder is, de zaak heeft ontvangen.” Ik zal nooit een derde hiervoor aanwijzen, dat heeft de vervoerder gedaan. Dus risico verzender als ik daarna het pakketje alsnog weiger. Die zoekt maar uit met de buren hoe hij het terug krijgt.

        Overigens sturen ze eerst incasso bureaus op je dak, ik heb jaren last gehad van die lui omdat ik het telefoonnummer had gekregen van iemand met blijkbaar overal schulden. Zo onbeschoft aan de telefoon dat ik de hoorn er tegenwoordig op smijt als ik hoor dat het een incasso bureau is. Aangeven dat de persoon die ze zoeken dat nummer niet meer heeft is namelijk nutteloos, zo blijven je dan nag zeker twee jaar lang iedere paar weken bellen.

      3. En hoe zit dat met algemene ruimtes? Ik krijg wel eens een pakketje en de pakketbezorgster legt dan, als er niemand anders in het gebouw thuis is, het pakket voor mijn voordeur, in de algemene hal dus. Vervolgens scant ze hem en weet de afzender dat het pakket is aangekomen. Maar stel nu dat ik het pakket niet zou willen, wat dan? Technisch gezien is het gescand als zijnde afgeleverd bij mij thuis, maar feitelijk ligt het in de algemene hal…

    2. Gewoon groot “retour afzender; zending geweigerd” er op schrijven en afgeven bij het postkantoor?

      Maar de zending is niet geweigerd, deze is daadwerkelijk ontvangen (en geopend!) door de geadresseerde. Het feit dat je de inhoud niet hebt besteld of wenst te houden betekent nog niet dat je daarom naar het postkantoor kunt met een opnieuw dichtgeplakt pakket om de zending alsnog te “weigeren”. De zending is tenslotte gewoon voltooid.

      Zoals ook al in andere comments is aangegeven ligt dit anders bij bezorging bij de buren, die zijn officieel niet gerechtigd om het pakket namens jou in ontvangst te nemen. Zolang je het daar dus niet ophaalt is het ook niet bij jou aangekomen. De buren zouden dan vermoed ik wel naar het postkantoor kunnen om de zending alsnog als “geweigerd” in te leveren, zo lang niet aangekomen is het immers nog steeds de verantwoordelijkheid van het postbedrijf om de zending af te handelen.

      Maar dat laatste weet ik niet zeker, wellicht dat het postbedrijf daar nog anders over denkt omdat de buren immers die verantwoordelijkheid voor op zich hebben genomen. Misschien dat iemand anders daar meer weet van heeft.

          1. Toch niet helemaal, Arnoud. In dit geval verkeert de afzender helemaal niet in die veronderstelling. De vraagsteller heeft de klantenservice gebeld en gezegd dat hij niets heeft besteld.

            En het excuus…. ‘ja zo werkt ons systeem, en we hebben het maar alvast verzonden voordat we bewijs hadden dat je besteld had’ zal niet werken. Die handelswijze komt natuurlijk voor rekening van de verzender. [indien dit niet het geval zou zijn zouden malafide bedrijven 7:7BW nogal makkelijk kunnen omzeilen]

            1. Maar artikel 7:7 gaat niet over malafide zendingen, dat gaat over “toezending[en] geschied ten einde hem tot een koop te bewegen”. Een daadwerkelijke levering van een niet-overeengekomen bestelling vind ik wat anders dan een als factuur opgemaakte reclamefolder met een ongevraagde toezending.

              De afzender verstuurt inderdaad puur omdat in hun systeem staat dat er een bestelling is vanaf adres X. Dat is hoe het in de praktijk gáát en in 9 van de 10 gevallen gaat het goed. Natuurlijk komen de kosten etc voor hun rekening maar ik vind dit soort handelen onvoldoende om te kwalificeren als malafide poging tot aansmeren van een pakketje met de “niet terugsturen is akkoord op het aanbod” truc die 7:7 BW tegen wil houden.

              1. ‘Art 7:7.1 BW: Degene aan wie een zaak is toegezonden en die redelijkerwijze mag aannemen dat deze toezending is geschied ten einde hem tot een koop te bewegen, is ongeacht enige andersluidende mededeling van de verzender jegens deze bevoegd de zaak om niet te behouden, tenzij het hem is toe te rekenen dat de toezending is geschied’

                Aangezien de verzender in jouw casus nogal moeite doet om betaling te eisen, kan de ontvanger toch maar tot 1 conclusie komen: de toezendig is blijkbaar geschied ten einde mij tot een koop te bewegen. Zo niet, dan zouden ze toch niet zo zeuren dat ik moet betalen.

                Hoe meer moeite te verzender doet om betaling te krijgen, hoe meer de ontvanger (die immers heeft gezegd ‘hola, ik heb niets besteld’) ervan mag uitgaan dat het doel van de toezending wel degelijk het bewegen tot een koop was. Als de verzender inderdaad had gezegd ‘stuur maar terug’, dan was dat blijkbaar niet het doel, maar nu ze moeilijk doen bevestigen ze alleen maar dat dat blijkbaar vanaf het begin wel het doel was.

                1. Nee, de zending is geschied onder de veronderstelling dat er een koop IS. De bestelling wekt nergens de indruk dat je het mag kopen, niet eens in de kleine lettertjes “dit is een aanbieding en geen factuur”. Als ik zeg “hier is uw nieuwe ondergoed” dan ben ik geen ondergoedverkoper. Daarvoor moet ik zeggen “kijk, uw nieuwe onderbroeken – als u ze houdt dan mag u 14,95 per stuk betalen”.

                  De verkoper verkeert in de veronderstelling dat er is gekocht. Vanuit die veronderstelling is het logisch dat je de koper tot betaling wil bewegen. Natuurlijk zit je dan met bewijslastproblematiek, maar ik zie in geen enkele route een weg die uitkomt bij 7:7 BW omdat we begonnen met een gepretendeerde koop via de webwinkel. Ik vind dat echt wezenlijk anders.

                  1. Ja, in eerste instantie geef ik je gelijk.

                    Maar de verkoper kan de veronderstelling dat er gekocht is door de ontvanger, (welke veronderstelling hij inderdaad terecht had), niet redelijkerwijs blijven vasthouden, gezien de protesten van de ontvanger. [De veronderstelling dat er gekocht is wel terecht, maar niet dat dat door de ontvanger is].

                    Zodra dat het geval is, en zeker als de verkoper blijft hameren op betaling, kan de ontvanger redelijkerwijs alleen maar tot de conclusie komen: Hoewel het eerst leek dat de toezending een legitieme reden had en niet onder 7:7 BW viel, is achteraf, gezien het latere gedrag van de verkoper duidelijk geworden dat het er wel degelijk, vanaf het begin, om ging mij tot een koop te bewegen, en valt de toezending dus wel degelijk onder 7:7.

                    1. Maar daar gaat 7:7 toch niet over? Het is nooit de bedoeling van verkoper geweest iemand tot een koop te dwingen, het feit dat ie zijn systeem niet op orde heeft waardoor het eerste protest van de ontvanger niet goed verwerkt is veranderd zijn intenties niet. Nalatigheid is geen opzet.

                    2. Nee. De verkoper heeft simpelweg geen acht geslagen op de ontkenning dat er is gekocht, en gaat verder met wat doodnormaal is als je een bestelling uitlevert maar niet betaald krijgt. Ik zie op geen enkel moment het standpunt ontwaren dat past bij 7:7 BW, namelijk “wilt u dit kopen”. De verkoper blijft bij zijn standpunt dat er allang is gekocht, en dat is een wezenlijk verschil met de gladjakkers van 7:7 die vanaf moment nul weten dat er niet is gekocht en met een truc jou een aanvaarding willen ontfutselen.

                      1. Steven en Arnoud,

                        Jullie hebben gelijk als de motivatie van iedereen volledig transparant is. Maar dat is in de praktijk natuurlijk niet zo.

                        De ontvanger moet afgaan op de zendingen en communicatie die hij krijgt van de verzender. Vroeg of laat blijft er voor de ontvanger geen andere logische verklaring over voor het gedrag van de verzender dan ‘die probeert mij op een slimme manier, zodat het niet echt opvalt, te bewegen tot een koop’

      1. Het is mij niet duidelijk of het pakketje daadwerkelijk geopend is door de ontvanger (dat zou best dom zijn in deze situatie) of dat die van de verkoper te horen heeft gekregen wat er in het pakketje zit.

        Misschien was het e-mailadres van de onfortuinlijke ontvanger wel bekend bij de plaaggeest en is het bestelproces zo ingericht dat er zonder enige tussentijdse bevestiging en met betaling na aflevering besteld kan worden — als het bedrijf zélf die optie niet biedt, dan wel via een aanbieder als Klarna of Afterpay. Dan is de eerste aanwijzing dat er iets mis is, een e-mail van de verkoper “bedankt voor uw bestelling.”

        1. Zoals ik het lees, wist hij door de mail met de bestelbevestiging wat de inhoud zou zijn. Daarom is hij meteen gaan bellen en klagen. Het bedrijf wilde de klacht niet oppakken zonder aangifte, en na het gesprek heeft het bedrijf dus geconcludeerd dat de bestelling gewoon gewenst was. Daarom is uitlevering doorgegaan.

  2. Geen probleem, laat het bedrijf maar bewijzen dat jij besteld hebt, kunnen ze niet en zeg dankjewel voor het pakketje. Want wat ze nu proberen is omgekeerde bewijslast, niet intrappen. Zijn meer twijfelachtige bedrijven die dat proberen, vooral met name incassobureau’s Dat laat je een paar weken liggen en dan is het voor jou. Willen ze het terug na een lange tijd, dan heb jij kosten voor opslag gemaakt. Verwarmd, diefstal veilig, droog enz.

        1. Deze feitelijke schets is geheel los van de juridische werkelijkheid. Je kunt prima juridisch gelijk hebben en tóch onderuit gaan bij de kantonrechter, bijvoorbeeld omdat je niet goed weet waar je je op moet beroepen. Of je bent een dag te laat met je verweer, omdat je druk was met het beslag op je loon opheffen waar je eigenlijk geen tijd voor hebt omdat je nu je huur niet kon betalen, er gedreigd wordt met uitzetting en je langs moet komen. Daarom vind ik een juridisch argument zonder praktisch handvat over hoe de fallout op te vangen een slecht advies.

          1. BTW een deurwaarder kan niet zelfstandig een loonbeslag doen, daar moet eerst een rechter uitspraak over doen, en ik denk zomaar dat een rechte jou ook wel wat gaat vragen. En dan komt meteen weer het argument dat je niets of iets anders besteld hebt bovendrijven en dus een ongevraagde toezending. Dat het dan misschien een vergissing van dat bedrijf is komt dan wel heel erg laat, en dus ongeloofwaardig. (Aanklacht poging tot oplichting?)

      1. En ook precies wat ik bedoel met omgekeerde bewijslast. Jij hebt dat niet besteld. Laat het bedrijf maar bewijzen dat jij dat besteld hebt. Op het moment dat jij aangeeft dat je ook maar iets zelf gedaan hebt, hang je, en dan komt jou argument idd meteen keihard om de hoek en ga je betalen

        1. Het bedrijf gaat niet bewijzen dat jij hebt besteld. Het bedrijf schakelt een incassobureau in, dat loonbeslag laat leggen en een deurwaarder je laat dagvaarden, waarbij de verschuldigde som oploopt tot enkele duizenden euro’s en je in vreselijke juridische taal hel en verdoemenis aangezegd krijgt. Als je dan gaat stilzitten onder het motto “ze moeten bewijzen dat ik heb besteld” dan ga je nat. Nogmaals, juridisch heb je een punt, de bewijslast rust bij hen. Maar praktisch gezien is dit héél onverstandig.

          1. Hoeveel mensen hebben overigens een goede rechtsbijstandsverzekering?

            Mijn verzekering dekt conflicten met incassobureaus over onterechte vorderingen. Als ze met zo’n vordering bij mij komen is er een heel simpel stappen plan: Stap 1: Vordering betwisten Stap 2: Hier zijn de contactgegevens van mijn juridisch adviseur als je de onterechte vordering wil voortzetten loopt alle communicatie via hem/haar, graag mij n de cc opnemen.

            Corrigeer me als ik het fout heb, maar loonbeslag kan toch alleen door een gerechtsdeurwaarder worden gelegd, niet door een incasso bureau?

            En als het incasso bureau naar de rechter stap om loonbeslag te laten leggen dan neem ik aan dat dat niet ex parte gebeurt en dat je op de hoogte bent en daar ter plekke de vordering kan betwisten voor er loonbeslag wordt gelegd?

              1. Elroy heeft het over goede rechtsbijstand, en die zijn er gewoon niet. Allemaal werken ze met een soort van maximum om niet te veel kosten te maken. Vakbonden die helpen alleen als ze er zelf beter van worden (exposure) vandaar dat ik naar rechtsbijstand ben gegaan. vergelijkbare kosten. Het is mij gebeurd dat ik tijdens een rechtszaak door de rechtsbijstand ben laten vallen. Dat is één van de grootse van het land. Heb inmiddels een extreem goede jurist in mijn kennissen-kring die mij haarfijn uitlegt hoe het zit met die rechtsbijstand verzekeringen. Ik kan het niet navertellen maar heeft iets met schrijfrechten o.i.d. te maken en uiteindelijk alleen maar om aan jou te verdienen. er zit niets van helpen bij.

            1. Hoeveel mensen hebben overigens een goede rechtsbijstandsverzekering?

              Ik heb er zelfs twee. Toen ik mijn woonverzekeringspakket afsloot (inboedel, opstal, etc.) kreeg ik daar gratis een rechtsbijstandsverzekering bij. En toen ik lid werd van de vakbond, meldde die mij opgetogen dat die voor alle leden een RBV heeft afgesloten. Geen van beide heb ik tot nu toe ooit hoeven gebruiken.

          2. Wat jij nu schets is een zeer ongewenste situatie. Want elke bedrijf kan dan sturen wat ze willen en dan een incasso bureau inschakelen.

            Maar ook dan zullen ze moeten aantonen dat jij wat besteld hebt, en dat kunnen ze niet. Geld ook bij de deurwaarde. Als het idd zo gaat, begin ik morgen nog een bedrijf en stuur ik iedereen wat ik maar wil en meteen een incasso bedrijf erachteraan om te incasseren. Lekker voor mij, maart ook voor het incassobedrijf.

            Gaat hem niet worden, de verzender zal altijd aan moeten tonen dat er wat besteld is. Komt nog bij dat het verzenden ook volledig voor verantwoording van de verzender is ( het bedrijf).

      2. Als je de gerechtelijke route wilt bewandelen dan kun je ook afvragen of je zelf niet wilt dagvaarden met een torpedo vordering. Als er een incassobureau is dan kun je zelf overwegen om hen persoonlijk aan te spreken op een agressieve handelspraktijk.

  3. en waarvan de verzegeling na de levering is verbroken;

    En zelfs die voorwaarde is inmiddels ernstig afgezwakt:

    Als je online een matras koopt en de beschermfolie verwijdert, waarna je er enkele nachten op slaapt, mag je het van het Europees Hof alsnog retour sturen. Dat oordeelt de gerechtelijke instelling woensdag in een zaak die werd aangespannen door een consument.

    Mensen hebben in het algemeen het recht om online aangekochte spullen terug te sturen binnen veertien dagen. Dat geldt echter “om redenen van gezondheidsbescherming of hygiëne” niet voor producten die verzegeld waren, en door de koper zijn uitgepakt en misschien zelfs gebruikt.

    Het Hof oordeelt nu dat deze voorwaarde niet voor matrassen geldt. “Zoals bij een kledingstuk kan worden aangenomen dat de handelaar in staat is om de matras door reiniging of ontsmetting geschikt te maken voor een nieuwe verkoop”

    (Zaaknr C-681/17, bron).
    1. Daar heb je een punt, desondanks denk ik niet dat je kunt spreken van de redelijke aanname “dat deze toezending is geschied ten einde hem tot een koop te bewegen”. Gezien de omstandigheden was het voor beide partijen duidelijk dat het ging om een bestelling door een derde. De winkel stuurde het pakket niet op in de hoop dat de koper zou zeggen “ach, toch wel mooie damesonderbroeken, ik ga alsnog betalen”. Dus mag de ontvanger het pakket niet houden met een beroep op art. 7:7 BW.

  4. [I]emand had mijn gegevens ingevuld bij het doen van een bestelling, en gezien de inhoud (goedkoop 4XL damesondergoed) vermoed ik hier een practical joke. (…) De klantenservice reageerde hier echter op met de melding dat ik om verwijderd te worden uit het systeem aangifte zou moeten doen van identiteitsfraude, en die aangifte naar hen toe zou moeten sturen.

    Ik loop hier een beetje tegenaan. Deze meneer heeft niet besteld, maar wil geen aangifte doen. Ik vermoed dat hij ervan uitgaat dat een “vriend” voor de grap extra groot damesondergoed naar hem gestuurd heeft, en aangifte bij politie kan dan voor veel problemen zorgen voor die vriend.

    Echter, als het inderdaad een practical joke is, heeft hij nu dus een mogelijke incassorompslomp aan zijn broek. Wat mij betreft mag die “vriend” wel eens naar voren treden. “Haha, ik was het, was wel een goeie hè? Hier heb je de 45 euro voor pakketje en verzendkosten.”

    Het rare vind ik, dat als het een vriendelijke practical joke is, ik het niet meer dan normaal vind dat de grappenmaker de grap betaalt. Vooraf.

    Het kan ook een niet zo vriendelijke practical joke zijn. Misschien is het een belediging voor zijn vrouw of iemand van het vrouwelijk geslacht in zijn woning of omgeving, of misschien zelfs tegen hemzelf. In dat geval vind ik dat je best aangifte kunt doen. Dan heb je ook gelijk bewijs voor die online winkel.

    Overigens vind ik het ook vreemd dat als hij hierover vooraf contact heeft met de klantenservice deze bestelling niet geannuleerd wordt. Zelfs als hij de hele boel bij elkaar loog en gewoon spijt heeft van zijn bestelling, is het toch voordeliger om het niet op te sturen? Ik vind het raar dat je een nog niet verstuurde verzending niet kunt annuleren.

    Ook kun je de vraag stellen of er niet een wet of standaard moet komen dat je niet kunt bestellen met betaling achteraf totdat je op één of andere manier geverifieerd bent, want blijkbaar kun je met een paar persoonsgegevens iemand anders al aansprakelijk stellen voor een aankoop die hij of zij niet wil. Bijvoorbeeld iemand met een account die al eerder iets gekocht heeft, mag achteraf betalen. Anoniem/accountloos bestellen kan, maar alleen met betaling vooraf.

    1. het echte probleem is dat de wet koop op afstand zegt dat er achteraf betaald moet kunnen worden en dat verkopers niet controleren dat degene die besteld ook degene is die het pakket ontvangt.

      De fraude in dat geval is dat een pakketje wordt besteld met betaling achteraf en dat de een katvanger of de crimineel de pakketbezorger opwacht voor de deur terwijl de bewoners aan het werk zijn. Dan word je gewoon geconfronteerd met een factuur van een (aantoonbaar) geleverde bestelling en een heel incassotraject eraanvast. In dat geval is het nog veel lastiger om je onschuld te bewijzen.

      het voorkomen van deze manier van fraude had ook deze “grap” onmogelijk gemaakt.

      1. Bernd, je hoeft je onschuld niet te bewijzen; je kunt gewoon zeggen “Ik heb het niet besteld en niet ontvangen” en dan is het aan de verkoper om aannemelijk te maken dat jij degene bent die het pakket besteld heeft en dat jij dat pakket ook ontvangen hebt. Het gaat hier om bewijslast in een civiele zaak, dat betekent dat wat de verkoper aanvoert minder waterdicht hoeft te zijn dan wat de OvJ moet aanvoeren in een strafzaak; maar jij hebt wel de taak om aan te geven waar de gaten in de redenatie van de verkoper zitten.

    1. Als je taalkundig precies wilt doen ken ik er ook nog wel een: een ‘fout’ kan niet oprukken, die kan alleen gemaakt worden. Het verkeerd gebruik van ‘gezien’ in plaats van ‘aangezien’ kan wel oprukken, maar de fout zelf niet.

  5. Ik snap het probleem van deze case niet helemaal. De geadresseerde nam contact op voordat de bestelling verzonden was. De webshop weigert te anuleren zonder een aangifte van identiteitsfraude. Terwijl de wet duidelijk zegt dat “daarom” voldoende reden is om te annuleren, en <a href=’https://blog.iusmentis.com/2011/03/24/annuleren-koop-op-afstand-mag-ook-voordat-geleverd-wordt/”>jurisprudentie aangeeft dat annuleren vooraf gewoon mag. Ook zonder aangifte of wat dan ook.

    Ik zou het gewoon over de schutting gooien, gewoon op de post met een briefje van 3 zinnen er bij. Zoek het maar lekker uit. Wel even T&T code bewaren.

      1. Ik snap dat je niet kunt terugsturen, tot op zekere hoogte, maar waarom zou annuleren niet kunnen? Ze hebben het toch gewoon in een warenhuis liggen tot iemand bestelt? Zolang het nog niet verstuurd is, is er toch niets met de hygiëne van het product gebeurd?

        1. Warenhuis? nope. Het zijn tegenwoordig bijna alleen nog maar dozenschuivers zonder magazijn / voorraad. Een magazijn met voorraad kost geld. Bijna alles komt rechtstreeeks bij de fabrikant, groothandel leverancier vandaan. Daar is zelfs hun administratie op aangepast zodat ze rechtstreeks in de voorraad van de fabrikant, groothandel leverancier kunnen kijken.

          1. Er is ergens een warenhuis. Leuk dat ze een dozenschuiver, maar ergens is er een producent van welke ze het ondergoed verkopen. Of dat warenhuis nu van de fabrikant, de verkoper of een tussenpersoon is, als het nog niet verzonden is, is er niets aan de hand met de hygiëne en blijft mijn vraag, wat heeft hygiëne met annuleren te maken?

            1. Klopt , maar hoe wil jij als verkoper er dan controle over houden? Het gaat rechtstreeks van leverancier of wie dan ook naar de klant. Ben het met je eens, maar ik snap de verkoper wel. Wat mij betreft mogen dat soort verkopers verdwijnen, maar ze kunnen uitgroeien tot goede service verlenende bedrijven. Maar over het algemeen krijg je bij doezen-schuivers maar bar weinig service.

              1. Als ik het goed begrijp, kun je wel gewoon annuleren als het niet om een “hygiënisch product” gaat. Die controle is er dan ook niet. Volgens mij is het niet ongewoon om het probleem gewoon bij de verkoper te leggen. Als zij geen controle hebben over hun producten, moeten ze hun ondergoed maar weggooien als het geannuleerd is, moet je het maar anders regelen.

                Ik blijf erbij dat de klant ervan uit mag gaan dat bij annulering niets verstuurd wordt (of in ieder geval verantwoordelijkheid van de verkoper is), en daarmee snap ik niet de hygiënische producten zijn uitgezonderd bij de verplichting tot mogelijkheid van annuleren.

            2. Het recht van annuleren (het recht van ontbinden van de koop op afstand) is als geheel niet van toepassing op bestellingen van hygiëneproducten, net als op bederfelijke waar. Dus ook niet als je de annulering uitspreekt voordat het product de afzender verlaten heeft. Je mag zo’n bestelling, eenmaal gedaan, gewoon niet annuleren.

              1. Het recht van annuleren (het recht van ontbinden van de koop op afstand) is als geheel niet van toepassing op bestellingen van hygiëneproducten, net als op bederfelijke waar. Dus ook niet als je de annulering uitspreekt voordat het product de afzender verlaten heeft. Je mag zo’n bestelling, eenmaal gedaan, gewoon niet annuleren.

                Dat is wel interessant. In het geval van bederfelijke waar kan ik me dat ook wel voorstellen, daarvan is “de klok” gaan lopen op het moment van bestellen. Maar wat is het probleem bij hygiëneproducten, als de hygiëne van het product overduidelijk niet is aangetast (ongeopende verpakking of annulering vóór verzending)?

                Valt dit te rechtvaardigen, of is dit het resultaat van verkeerde formulering?

                1. Ik vergeet steeds dat er bij staat “indien de verzegeling is verbroken”. Dan is het product niet meer te vertrouwen vanuit hygiëne oogpunt. Dus annuleren vóórdat het product is geopend, moet gewoon kunnen bij hygiëneproducten. Daarmee zou je dus wél kunnen annuleren voordat het product is verzonden, per definitie heb jij het dan nog niet kunnen openen.

                  1. Maar ook achteraf? Als je namelijk het pakket in ontvangst neemt, maar het pakket niet opent, dan heb je de producten die erin zitten dus ook niet gebruikt. Bij bederfelijke waar kan ik me voorstellen dat je het dan niet kunt terugsturen, maar bij ondergoed is er dan helemaal niks aan de hand, zeker niet als het ondergoed gewoon goed verpakt zit.

                2. En als die bederfelijke waar nu niet op voorraad was en je annuleert voordat het weer op voorraad is? Ik snap dat het dan officieel nog steeds niet mag volgens de wet, maar technisch gezien kun je dan niet zeggen dat “de klok al is gaan lopen” omdat het product nog niet eens gemaakt was.

      2. Echte nadeel is dat je dan erkent dat t jouw bestelling is.

        Je kan toch gewoon annuleren met als reden dát het niet jouw bestelling is. Als “daarom” voldoende is, dan is dit het ook.

        Alles wat na de annulering gebeurt, is voor rekening van verkoper, en dus gaat het argument van hygiëne helemaal niet op.

        1. Dan annuleer je andermans bestelling, dat lijkt me niet de bedoeling. Je mag alleen je eigen bestellingen annuleren natuurlijk. Dat andermans bestelling op jouw adres aan gaat komen en jij dat niet wilt, is geen in de wet genoemde reden om andermans bestelling te mogen annuleren.

          1. Het standpunt van de winkel is dat jij het product hebt besteld. In dat geval moeten ze jou “Ik ben de koper niet, wil het product niet hebben” opvatten als een beroep op het herroepingsrecht. Je kan namelijk primair stellen de koper niet te zijn en subsidiair een beroep doen op het herroepingsrecht.

  6. De persoon had sowieso via e-mail het bedrijf op de hoogte moeten stellen dat de bestelling is geannuleerd. Daarna had de persoon dit ook nog eens via de telefoon kunnen mededelen en het gesprek opnemen.

    Vervolgens gewoon ongeopend direct retour afzender sturen met bewijs van verzending. De makkelijkste oplossing. Mocht de verkoper alsnog geld eisen, dan heb je tenminste bewijsmateriaal dat de koop ongedaan is gemaakt. Geen enkele incassobureau of deurwaarder kan dan nog iets.

    Je bent nimmer verplicht om aangifte te doen. De verkoper kan hoogstens een goed bedoelde advies geven.

    1. Zeker! Alleen is het probleem dat je daar niet in eerste instantie aan denkt. Althans, misschien dat mensen als jij en Arnoud meteen eraan denken om dat soort dingen te doen, maar een gemiddeld persoon denkt daar niet aan en focust zich alleen op “ik wil er zo snel mogelijk vanaf” en niet op “ik ga eerst opname-apparatuur, danwel apps op mijn telefoon, klaarzetten, en dan nog een e-mail erachteraan etc.”.

  7. Gekeken naar de Reddit-thread, en de verduidelijking die OP daarin geeft, denk ik dat in dit antwoord toch de essentie van de vraag mist; als de webshop OP niet toestaat te annuleren omdat hij de bestelling niet heeft gedaan, kan de webshop dan vervolgens van OP wel andere acties verwachten om hun ‘verlies’ in te dekken? OP heeft immers al naar redelijkheid geprobeerd te toezending te voorkomen. Waar ligt de juridische scheidslijn tussen ‘je hebt de bestelling niet gedaan, dus mag hem niet annuleren’ en ‘je hebt de bestelling ontvangen, dus je moet ‘m openen en aanvaarden of retourneren’?

    1. In zaken waar de eiser niet kan aantonen dat er een overeenkomst bestaat geldt “redelijkheid en billijkheid”. Is het billijk om te “genieten” van de inhoud van een door iemand anders besteld en op jouw adres bezorgd pakket? (Mijn antwoord is niet zomaar.) Dan komt de vraag: Hoeveel actie mag je redelijkerwijs van de (toekomstige) ontvanger van het ongevraagde pakket verwachten? Ik verwacht dat een rechter zal zeggen dat je met twee telefoontjes naar een afhoudende verzender er wel bent. Geeft een verzender redelijke instructies voor gratis retourzenden dan zul je die moeten uitvoeren.

      1. Gratis retour zenden van producten die je niet besteld hebt is heel lastig, want stel je voor dat er dan gemeld word dat wat je gratis retour stuurt niet klopt, dan ben jij meteen verantwoordelijk… Dus ik blijf erbij, laat de verzender maar bewijzen, niet de ontvanger, die in dit geval dan niet de besteller is.

        Wat dat betreft ben ik het helemaal eens met CG rt 7:7.1 BW: Degene aan wie een zaak is toegezonden en die redelijkerwijze mag aannemen dat deze toezending is geschied ten einde hem tot een koop te bewegen, is ongeacht enige andersluidende mededeling van de verzender jegens deze bevoegd de zaak om niet te behouden, tenzij het hem is toe te rekenen dat de toezending is geschied’

        Die regel zegt alles, kort gezegd; niet besteld ‘dankjewel’ Dus ook verkeer/ander/ etc, product geleverd is feiteijk niet besteld

        1. En wat doe je dan met de grapjassen die dingen zeggen als: “De kat heeft besteld want die drukte met zijn poot op Enter.”

          En als je 7:7.1 BW nader gaat interpreteren wat betekent “redelijkerwijze mag aannemen” en “tenzij het hem is toe te rekenen” in de casus hier? De ontvanger kan op zijn klompen aanvoelen dat er sprake is van valsheid in geschrifte door een derde. Daarmee is het niet iets dat ongevraagd verstuurd is. In mijn interpretatie van billijkheid en redelijkheid past het dan om de verkoper tenminste van het probleem op de hoogte te stellen.

          1. Klopt, je moet de verzender/ verkoper op de hoogte stellen, maar daar houd het probleem niet op. Want zoals ik al schreef wat moet je, als jij dus inderdaad iets terug stuurt en de verkoper zegt dat jij iets verkeerd terugestuurd hebt. Daar gaat het om. Op het moment dat je wat terug stuurt word het jouw probleem.

            Ik heb dat opgelost door een formulier te maken en ze van te voren te melden dat ze mogen kijken, en van te voren tekenen dat ea in orde is. En in het bericht vertellen; zelf ophalen bij mij thuis binnen 14 dagen anders 7:7.1 BW om niet behouden. Anders kan ik er niet van maken.

            Maar ik vind het achterlijk dat zoiets moet terwijl je eigenlijk niets of iets anders besteld hebt en wat terug moet sturen omdat er administratief iets niet in orde is. Want het blijft een ongevraagde toezending, komt bij dat de verzender tot en met ontvangst verantwoordelijk blijft en ook eigenaar van de zending.

            Om het nog iets lastiger te maken, wat zou er gebeuren met bederfelijke waar als je dat niet aanneemt?, en je hebt afgesproken dat jij de verzendkosten zou betalen? Kan allemaal, dan zou dus de koerier / transporteur met de kosten blijven zitten. Oplossing, verkopen die rommel zo snel mogelijk aan de hoogste bieder. En raad eens of dat mag?

            1. Om te beginnen met het eerste issue: Ik stuur het pakket ongeopend terug; het is aan de verkoper om te bewijzen dat ik er mee geknoeid heb, dat wordt dan heel lastig voor ze. (Ja, ik heb wel eens een door derden op mijn adres besteld pakket bij het afhaalpunt direct retour afzender laten gaan.)

              Bederfelijke waar of niet… Ik heb niet besteld en dus ook niets over verzendkosten gezegd. Het is ook voor een deel de schuld van de verkoper die bij bestelling geen controle van de opgegeven naam wil doen en natuurlijk van de [redacted] die op andermans naam bestellingen doen.

              1. Dus jij gaat verzendkosten betalen voor iets wat je niet besteld hebt? Tof van je, en de bewijzen zijn net zo goed of slecht als van jouw vanwat je ontvangeng hebt. Want met het terugsturen bewijs je ea.

                En over die bederfelijke waar, het maakt niet uit want het wordt toch bij een ander afgelevert dus weet jij dat niet eens en die ander heeft het aangenomen want het is bederfelijk.

                Realiseer mij nu ook nog eens dat post en pakjes wettelijk gescheiden zijn post/brieven vallen onder de postwet en pakjes onder de AVC (algemene vervoercondities) Staat gewoon in hun algemene voorwaarden. Dus ze MOETEN een schriftelijke handtekening otvangen. Voordeel, je bent dan ook automatisch verekerd onder de AVC. Die verzkering is trouwens beursgenoteerd. Post NL is heel erg in overtreding met dit soort zaken. Maarja ex overheid hé

                1. Ik heb een paar posts eerder in deze thread “gratis terugzenden” gezegd, zie geen reden om het woord “gratis” steeds te herhalen. En als ik een pakje ongeopend retour stuur weet ik niets van de inhoud, ook niet of het bederfelijke waar betreft.

                  Dat een verkoper zijn transportkosten kwijt is, is voor een deel zijn schuld; omdat hij de identiteit van de “koper op krediet” niet controleert.

  8. hallo. Een verzender heeft mijn pakket niet afgeleverd terwijl hij dat wel claimed. Na reclamering bij de producent die van deze verzender gebruik maakt, moest ik een formulier indienen waarin ik claim dat in ket pakket nooit ontvangen heb. Dit gedaan. Idd leek het er op dat de verzender zelf maar een handtekening voor ontvangst had vervalst. Het pakket ( al afgerekend) komt echter tot mijn verassing de volgende dag toch aan aan ( een week later dan de verzend datum ) ; ik stel daarvan de producent op de hoogte; deze meldt mij echter dat al een nieuw pakket onderweg is, waar ik helemaal niet om gevraagd had. Nu moet ik het pakket volgens de producent maar weigeren, zo niet moet ik het betalen. Ik ben bang dat de verzender mij geen bewijs wil afgeven dat ik het pakket weiger. Wat raadt U mij aan ?

    1. Jij bent niet bewijsplichtig dat je het product geweigerd hebt; de verzender is bewijsplichtig dat jij het product ontvangen hebt. Puur een door een PostNL-Harrie gezette krabbel is absoluut onvoldoende bewijs van ontvangst.

      Niet om schofterig gedrag aan te moedigen, maar eigenlijk kan binnen de huidige postbezorging van ieder pakket succesvol betwist worden dat het ontvangen is; een pakket waarvan je al hebt aangekondigd het niet te willen hebben, en hebt aangegeven het te gaan weigeren zal dat helemaal makkelijk maken.

      1. Komt nog bij dat PostNL, in het geval van pakjes, ook nog moet voldoen aan de vervoerscondities van het wegvervoer waarbij het vervoerde binnen de deur geleverd moet worden. Dus wat op het moment gebruikelijk is, voor de deur plempen en dan hard wegrennen voldoet daar niet aan. PostNL is een nare werkgever cq opdrachtgever, want daar zijn ze zelf nog niet eens uit. (Ze willen personeel dat eigen baas is, met de machtsverhouding als werkgever, gaat het niet worden. En al in diverse rechtszaken aangetoond gelukkig)

    2. Ik ben geen advocaat… en beperk mijn aansprakelijkheid tot wat je me betaald hebt voor dit advies. 😉

      Ik begrijp dat je goed contact hebt met de verkoper van het product. Maak daar gebruik van. Het advies van de verkoper om het pakket te weigeren is een goede. Mijn advies is om de dag dat het pakket bij jou wordt aangeboden een berichtje naar de verkoper te sturen met “het pakket is aangeboden en ik heb het op jullie advies geweigerd”. Zorg ervoor dat je een eigen kopie van het bericht hebt en bewaar dat, net als de andere correspondentie over de bezorging van deze bestelling.

      Ik verwacht geen problemen, je verkoper kent zijn vervoerder waarschijnlijk beter dan jij. Maar als de zaak voor de rechter komt (kleine kans) is het goed als jij kunt uitleggen en aantonen wat er gebeurd is. Alle correspondentie helpt.

    3. In een dergelijke situatie ligt de bewijslast van ontvangst bij de verzender, en niet de bewijslast van weigeren (/niet ontvangen) bij de beoogde ontvanger. Een bewijs van weigering is dus weinig relevant. Indien jij gewoon thuis bent op het moment van aflevering en het pakket weigert, en er dus niet voor tekent, zal er geen bewijs van ontvangst zijn.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.