Advocaat VS die fraudeerde met gedeelde pornofilms krijgt celstraf

Een Amerikaanse advocaat die online fraudeerde met gestolen en eigen porno, krijgt een gevangenisstraf van veertien jaar. Dat meldde de NOS onlangs. De advocaat, bekend onder de handelsnaam Prenda Law, deelde pornografische films en klaagde downloaders aan vanwege het schenden van auteursrechten die zogenaamd bij zijn cliënten zouden berusten. Een lucratieve business, in een slordige drie jaar verdiende hij zo’n 11 miljoen euro. Alleen dacht ik al toen ik het net hoorde, hoe dácht je hiermee weg te komen. Maar misschien is downloaden van porno in de VS net iets meer een stigma dan bij ons?

Prenda Laws werkwijze was even simpel als brutaal. Haal ergens een zooi pornofilms vandaan, deel die op filesharingnetwerken en registreer de IP-adressen van partijen die het downloaden en/of verder verspreiden. Achterhaal via de ISP vervolgens hun naam- en adresgegevens, en stuur ze een blafbrief zoals alleen advocaten die kunnen schrijven. Dreig met honderdduizenden euro’s aan schadevergoeding en statutory damages, en bied aan om te schikken voor slechts drieduizend euro. Een hoop mensen deden dat, getuige de drie miljoen die in het vonnis worden genoemd.

Natuurlijk klopt daar niks van, weliswaar mag je als advocaat best stevig blaffen maar er moet wel een cliënt met een auteursrecht achter je zitten. En die was er niet – geen cliënt en geen auteursrecht dat men mocht vertegenwoordigen. De zaak ging dan ook mis toen een aantal aangeschreven partijen naar de rechter stapten, en zeker toen diverse geïnteresseerden zoals advocaat Ken White zich ermee gingen bemoeien. Allerlei onregelmatigheden kwamen aan het licht, zoals vervalste handtekeningen, ontbrekende machtigingen en niet-bestaande rechthebbenden. Een zeer uitgebreide Wikipedia-pagina documenteert de volledige zaak.

Ik hoor vaker dat auteursrechtclaims frauduleus zouden zijn, en dit soort zaken helpen natuurlijk niet om het beeld van rechthebbenden te veranderen. Maar dit is wel een hele hoge uitzondering, ik ken in Europa eigenlijk geen zaken waarin advocaten werkelijk zo brutaal en frauduleus te werk gaan. Ik vind het dan ook altijd wat twijfelachtig om nadrukkelijk een punt te maken van “bewijs maar dat je de rechthebbende vertegenwoordigt”. Ik heb nog nooit meegemaakt dat dat niet bewezen kon worden, en je staat sterk achter als dat je voornaamste argument was.

Arnoud

6 reacties

  1. Een, wellicht iets anders gelegen, zaak was er eind 2013. Daar stuurde de advocaten U+C duizenden blafbrieven aan vermeende gebruikers van een porno-site. Een deel betaalde, vermoedelijk bang dat anders iemand zou ontdekken wat ze gedaan zouden hebben, en een deel protesteerde. Het einde van het verhaal: De maatschap U+C bestaat niet meer.

  2. ik ken in Europa eigenlijk geen zaken waarin advocaten werkelijk zo brutaal en frauduleus te werk gaan.

    Getty Images…

    Hoewel Getty niet superhard blaft, zijn ze wel enigszins actief geweest met rechtszaken binnen Europa betreffende auteursrechten. Meestal wel terecht maar ze zijn wel een enkele keer de mist in gegaan. Okay, in Amerika gingen de de fout in door een fotograaf te beschuldigen van auteursrechtenschending omdat de fotograaf een eigen foto had gebruikt. Jammer genoeg liep de fotograaf haar claim op $1.35 miljard domweg omdat ze haar werk aan het Library of Congress had gedoneerd en daardoor public domain werd.

    1. Maar wie zegt dan dat ze in werkelijkheid niet vaker fout zitten en het niet altijd ontdekt wordt. Ik ben van mening dat als je claimt het auteursrecht te hebben je wel enige vorm van onderbouwing mag geven. Zonder onderbouwing kun je wel van alles claimen.

  3. Mij intrigeert dan weer dat hij ook eigen porno beschikbaar stelde. Als hij alleen eigen materiaal beschikbaar had gesteld, was hij er dan wel mee weg gekomen, daarover bezat hij immers wel het auteursrecht…

  4. Zoals genoemd: Getty Images. Hun manier van werken bevat een combinatie van uitvoeren van bestaand recht én het zo goed mogelijk vindbaar en bruikbaar maken van copyrighted materiaal. Ze laten je bewust > 3 maanden gebruik maken van hun materiaal, zodat de claim groter is op basis van jurisprudentie. Je krijgt vervolgens een aangetekende brief en e-mail op elk bekend e-mailadres met een aan agressief grenzende blafbrief en een flinke claim van doorgaans duizenden euro’s.

    Wat ik prima vind is het uitoefenen van hun recht op foto’s. Wat ik zeer sneu vind is dat ze bewust hun foto’s beschikbaar stellen aan zoekmachines zonder enig voorbehoud over wie de rechthebbende is en dan nadat je een foto gebruikt bewust 3 maanden wachten zodat ze een hogere claim kunnen eisen via één van de vele advocaten kantoren die ze voor dit karretje hebben weten te spannen. Aangezien de hoeveelheid negatieve berichten hierover wat terug lijkt te zijn gelopen zijn ze wellicht gestopt met de hele agressieve aanpak, maar toch..

    Dus: gebruik geen foto’s die je zomaar via Google image search vindt, deze zijn vrijwel altijd copyrighted én check deze post van dit blog mocht je wel een blafbrief krijgen:

    https://blog.iusmentis.com/2011/04/21/gaat-getty-images-procederen-in-nederland/

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.