Mag een KDV van de AVG camera’s inzetten in de slaapzaal?

Een lezer vroeg me:

Recent is mijn gezin overgestapt naar een ander kinderdagverblijf (AVG) voor onze dochter van anderhalf. Daarbij viel me op dat het nieuwe KDV geen camera’s in de slaapzaal had, alleen een microfoon gekoppeld aan een babyfoon in de speelzaal. De directeur vertelde me dat camera’s in slaapzalen niet mogen van de AVG. Dat kan toch niet waar zijn, is ieder KDV met een camera dan in overtreding?

Vragen als deze krijg ik regelmatig; het beeld dat de AVG van alles verbiedt is nogal hardnekkig en ik merk dat ik daar soms boos van word. Met als meest schandalige exponent dat falende burgemeesters kletsen over dat de AVG uitwisseling van gezondheidsinformatie over coronapatiënten zou blokkeren. Ik zat met gekromde tenen te lezen.

Cameratoezicht bij bedrijven -en dus ook scholen of kdv’s- mag inderdaad prima, mits je maar borgt wie er bij kan en waarom. (En randzaken als bewaren en beveiliging.) Livestreams naar alle ouders via de KDV-app lijkt me niet in orde, een opname die alleen bij calamiteiten wordt teruggekeken en liveview vanuit de speelkamer lijkt mij prima, even kort door de bocht.

De kern is natuurlijk de noodzaak. Moet dat echt, een camera? Bij een kdv zou je zeggen van wel: je kunt dan overal kijken zonder overal fysiek te hoeven zijn. Daar staat tegenover dat leidsters natuurlijk niet de hele tijd naar de beelden gaan kijken, babyfoons etc zijn er op gebouwd om pas bij geluid of beweging af te gaan. Dus dan kun je wel een camera hebben maar wat voegt dat toe? En dan kom je in het probleem van de noodzaak, wat voor nut dient een camera die niet wordt gebruikt?

Mogelijk dat men denkt dat ouders mee willen kijken,dat is een veelgehoord bezwaar van KDV’s (ik heb er een paar in de klantenkring). Zeker nu we vanwege corona overgaan naar app-gestuurd overleg, dan worden er ook foto’s in de app gedeeld. Ouders vragen dan ook om video, en met een beroep op de AVG kap je zo’n discussie snel af.

Arnoud

14 reacties

    1. Ik merk vaker als ik deze blog lees dat de term ‘noodzaak’ binnen het recht nogal losjes wordt gedefinieerd. Als gewone burger betekent ‘noodzakelijk’ voor mij als het écht niet anders. Oftewel als het KDV zou moeten sluiten zonder camera’s. “je kunt dan overal kijken zonder overal fysiek te hoeven zijn” zou ik inderdaad onder de noemer handig scharen maar absoluut verre van noodzakelijk. Ook omdat het inderdaad duidelijk is dat KDV’s die het niet doen prima kunnen gedijen.

      Hetzelfde gebruik van noodzakelijk merkte ik op in deze deze blog:

      Maar onder de huidige omstandigheden is het inderdaad noodzakelijk dat je via video met elkaar samenwerkt, dus daar moet je aan meewerken.
      . Gaat je bedrijf failliet als je als thuiswerker je video niet aanzet? Kun je als thuiswerker je werkt niet uitvoeren zonder video? Ook hier zie ik absoluut geen noodzaak, zoals het woord normaal in het dagelijks leven gebruikt wordt, in.

      Wellicht dat Arnoud er eens over uit kan wijden hoe de term noodzaak in deze context moet worden opgevat?

      1. Het betekent inderdaad “Ik kan niet anders” maar daarbij hoort een inschatting van de alternatieven. En dat bevat een waardeoordeel. Hoe erg is alternatief A, hoe vervelend zijn de kosten van B? Pas daarna kun je zeggen dat die niet werken en dat dus alleen X een optie is.

        Neem die UvA zaak over proctoring. Dat is noodzakelijk zegt de rechter want fraude komt voor, hoewel slechts bij een klein deel van de studenten. Alternatieven zoals andere toetsvormen zijn te ingewikkeld.

        1. Ik heb die zaak eens opgezocht.

          Ten eerste vind ik het vreemd dat de student en de universiteit blijkbaar in het Engels met elkaar communiceren, ook de ‘Student Manual Online Proctored Exams’ is blijkbaar in het Engels. Ik vraag me af of de student hier al niet een formele fout van de UvA had kunnen betogen. (maar dit is besides the point)

          Ik zie nog niet direct in dat de rechter ingaat op de noodzaak. De afwezing die gemaakt lijkt te zijn: Fraude moet betreden worden en dit is een acceptabel middel.

          De afweging die gemaakt had moeten worden, en die ik niet zie, is: Weegt een klein aantal studenten dat fraudeert en dat misschien dus onterecht een tentamen haalt op tegen de privacy-inbreuk op ALLE studenten?

          1. Ik kan me voorstellen, dat de rechter het standpunt hanteert, dat het (mogelijk) frauderen van studenten nadelig kan zijn voor de waardering van de opleiding. En een opleiding die niet goed in aanzien staat, is nadelig voor alle studenten. Kom maar eens op sollicitatiegesprek met papieren die niet als acceptabel worden gezien, dan verlies je veel punten op het gebied van het beschikken over voldoende en juiste kennis. Wat ik me wel afvraag is, of deze software volledig en grondig van de computer af kan na het examen. Want het zit op de rand van spyware en die wil je niet hebben. Bovendien ben ik benieuwd wat ze doen, indien een student een wandje zet tussen hem en de rest van de kamer. Als ik wil frauderen, is dat een mooie, achter die wand kunnen veel hulptroepen zitten.

            1. Ik kan me voorstellen, dat de rechter het standpunt hanteert, dat het (mogelijk) frauderen van studenten nadelig kan zijn voor de waardering van de opleiding. En een opleiding die niet goed in aanzien staat, is nadelig voor alle studenten.

              Dat is waar natuurlijk, maar als dit voor een of twee tentamens is…. big deal.

              Sowieso is er een klein gedeelte dat slaagt maar het eigenlijk niet verdient (fraude, 10 keer tentamen doen en hopen op die ene makkelijke versie), en een gedeelte dat het wel verdient maar niet haalt (slechte examentechniek, botte pech). Een tentamen is maar zo-zo als voorspelling van de professionele kwaliteiten van iemand.

              En als die voorspelling nu een paar maanden nog net een beetje minder goed is… ik kan daar wel mee leven.

              Hoeveel jongeren zijn er dit jaar wel niet geslaagd op de middelbare school zonder eindexamen? Ik vindt dat een groter probleem dan de theoretische mogelijkheid dat iemand kan frauderen bij een of twee tentamens.

  1. Ik geloof dat ik als ouder eerder een crèche vertrouw die goede protocollen heeft tegen wiegendood, detecteren van allergieën, misbruik, etc. Dat kan je best goed monitoren. Met babyfoon, klimaatsensor, en wellicht ook camera.

    Alleen haak ik af als het doel van een camera is dat ouders mee kunnen kijken. Dat lijkt me vooral heel frustrerend voor die ouders: als je ziet dat je baby daar ligt te huilen, maar je kan niets doen — omdat je de keuze hebt gemaakt dat iemand die dag voor je baby zorgt.

  2. Arnoud, je artikel gaat verder niet op die coronaprivacykwestie, https://www.destentor.nl/zwartewaterland/burgemeester-nunspeet-over-corona-door-de-privacywet-zijn-er-extra-doden-gevallen~ab7c7540/ . Die vind ik toch wel interessant. De burgemeester stelt dat hij dingen niet mocht van de GGD, en dat de GGD zelf ook dingen niet doorgaf. Wat had precies wel gemogen en niet en waarom? Medische gegevens zijn toch inderdaad bijzondere persoonsgegevens, waar bijna niets mee mag?

    Aboutaleb heeft ook wel eens geklaagd dat de AVG de bestrijding van fraude of misdaad over gemeenten heen in de weg zit, omdat er niets mag worden uitgewisseld. Ook niet waar?

  3. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32016R0679 Artikel 9, lid 2, h) de verwerking is noodzakelijk voor doeleinden van preventieve of arbeidsgeneeskunde, voor de beoordeling van de arbeidsgeschiktheid van de werknemer, medische diagnosen, het verstrekken van gezondheidszorg of sociale diensten of behandelingen dan wel het beheren van gezondheidszorgstelsels en -diensten of sociale stelsels en diensten, op grond van Unierecht of lidstatelijk recht, of uit hoofde van een overeenkomst met een gezondheidswerker en behoudens de in lid 3 genoemde voorwaarden en waarborgen;

    i) de verwerking is noodzakelijk om redenen van algemeen belang op het gebied van de volksgezondheid, zoals bescherming tegen ernstige grensoverschrijdende gevaren voor de gezondheid of het waarborgen van hoge normen inzake kwaliteit en veiligheid van de gezondheidszorg en van geneesmiddelen of medische hulpmiddelen, op grond van Unierecht of lidstatelijk recht waarin passende en specifieke maatregelen zijn opgenomen ter bescherming van de rechten en vrijheden van de betrokkene, met name van het beroepsgeheim;

    De burgemeester heeft geen beroepsgeheim, is dat het probleem? En journalisten die waarschuwende artikelen in de krant zetten ook niet?

  4. Hierbij een reactie op de passage over de burgemeesters die geen gezondheidsinformatie kregen van GGD’en “door de AVG”. Informatie over infectieziekten en -besmettingen door de GGD aan een burgemeester is mogelijk, zie artikel 30 (en de daaraan voorafgaande artikelen) van de Wet publieke gezondheid en de Memorie van toelichting op die artikelen waar het gaat om de beperkingen die daarvoor gelden. Maar verder gelden denk ik de vrij strikte beperkingen van de AVG over persoonsgegevens rond de gezondheid. Dus, hoe dommig de uitspraken van deze burgemeester ook zijn ( ‘de privacywet heeft extra doden gekost’), misschien heeft hij op dat andere punt toch wel gelijk …

    1. Oké, waar te beginnen. Allereerst wilden de burgemeesters van de GGD informatie over overledenen, daar is de AVG in het geheel niet op van toepassing. Dat alleen maakt al dat ik zeg: die burgemeesters hadden geen verstand van de AVG. Informatie over levende mensen had prima onder de Wpg gedeeld kunnen worden. Het enige dat de burgemeester niet had gemogen van de AVG is de informatie over levende patiënten delen met buurtgenoten (“let op, op nummer 13 woont een coronapatiënt”) en ik denk dat we het erover eens zijn dat dat überhaupt geen goed idee was geweest. Ja, dat wilden ze.

      Het is werkelijk aperte lariekoek dat de AVG ook maar een iota in de weg zat.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.