Kan een model onder de AVG inzage in haar foto’s vorderen van de fotograaf?

Een lezer vroeg me:

Ik ben professioneel fotograaf en werk onder meer voor modellen. Portretten in opdracht dus, zoals dat in de Auteurswet heet. Een opdrachtgever krijgt van mij een paar foto’s, op basis van mijn professionele inschatting wat de ‘beste’ zijn. Nu is er een model dat op basis van de AVG “inzage in zijn persoonsgegevens” wil, oftewel een kopie van elke foto. Ik las dat een portretfoto inderdaad een persoonsgegeven is, dus kan dit zomaar? En gratis???
Het klopt dat een foto een persoonsgegeven is, en dat je in beginsel recht hebt op inzage in en kopieën van je persoonsgegevens. Dus ook een kopie van foto’s waar je (herkenbaar) op staat. Dat voelt hier wat ongepast, omdat hiermee het businessmodel van de fotograaf doorkruist wordt en er eigenlijk geen legitieme reden is voor het model om dit te eisen, gezien de afspraken over de fotosessie. (Jaja, ik weet het, je hebt geen belang nodig met artikel 15 AVG. Maar toch.)v

Ik zie twee opties om hier tegenin te gaan. Allereerst staat in de AVG dat het recht op inzage geen afbreuk mag doen aan andere rechten (artikel 15 lid 4), zoals het auteursrecht. Dan zoek je een compromis tussen inzagerecht en het exclusieve recht van de fotograaf. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat je alle foto’s verkleind en/of met watermerk aanreikt: men kan dan controleren dat er niets raars op staat, maar er niet mee aan de haal gaan.

De tweede optie is dat je zegt dat deze foto’s vallen onder de exceptie van journalistieke en artistieke verwerkingen. Dan bestaat het recht van inzage in het geheel niet. Dit lijkt me een redelijke toepassing van die exceptie, maar zekerheid heb je er niet van totdat het ooit bij de rechter mocht komen.

Alles bij elkaar zou ik zeggen dat als je een redelijke gelegenheid biedt om de resterende foto’s te bekijken, al is het verkleind en met watermerk, dat je dan inhoudelijk aan de AVG voldoet.

Arnoud

46 reacties

  1. Ik weet niet of de AVG dit toestaat, maar wellicht is een ander alternatief nog om het model uit te nodigen om de foto’s te komen inzien? Dus helemaal niets digitaal of fysiek toesturen maar letterlijk alleen “inzien”.

    1. Dat kon onder de Wbp, maar de AVG zegt letterlijk dat je recht hebt op een kopie. Dit zodat je in alle rust en vrijheid kunt nagaan wat men over je weet, in plaats van dat je ter plekke en onder druk (“ja het is druk, bent u al klaar zeg”) moet zeggen of je gegevens zijn zoals je verwachtte. In de praktijk kom je denk ik een heel eind, maar het mag niet.

      1. Is bij een ‘kopie’ het ook echt noodzakelijk dat het een 1-op-1 kopie is? Gezien het gaat om inzage over persoonsgegevens, zou an sich ook een screenshot van de thumbnails ook voldoende kunnen zijn.

        “Dit zijn de foto’s die ik van je heb.”

        Of in een andere hoek, glashard alles watermerken;

        “Dit zijn de foto’s die ik van je heb; uiteraard exclusief watermerk.”

        Update: Ah, ik zie hieronder dat fotograven dit al zo oplossen. Uitstekend.

        1. In principe niet. Het gaat erom dat “hij zich van de verwerking op de hoogte kan stellen en de rechtmatigheid daarvan kan controleren” (grond 63) en daar heb je geen 1-op-1 kopie voor nodig. Daar moet je over het algemeen wel uit moeten komen met elkaar, eisen dat je de volledige RAW foto’s krijgt om te controleren of de gegevens rechtmatig verwerkt worden lijkt mij niet redelijk.

  2. Het is mij niet geheel duidelijk in welk stadium van het proces dit is gevraagd en wat precies de voorwaarden zijn, maar als je als professioneel fotograaf in opdracht portretten maakt en enkele daarvan aan de opdrachtgever verstrekt, dan doe je toch niets meer met de rest van de foto’s? Waarom zou je die überhaupt bewaren? Je wil immers conform AVG persoonsgegevens ook niet langer bewaren dan strikt nodig.

    Misschien mis ik een reden waarom de fotograaf die ongebruikte foto’s wel wil bewaren, maar ik zou denken dat “ik heb ze niet meer” een aardige manier is om in dit geval je businessmodel te borgen.

    1. dan doe je toch niets meer met de rest van de foto’s? Waarom zou je die überhaupt bewaren? Je wil immers conform AVG persoonsgegevens ook niet langer bewaren dan strikt nodig.

      Volgens de AVG zijn het persoonsgegevens die je niet langer moet bewaren dan nodig. Maar volgens de auteurswet zijn het beschermde werken en mag je die juist beschermen. Misschien wil je er later nog eens iets mee – al zou ik niet meteen weten wat, want dat kan dan weer botsen met de AVG.

      1. Ik wilde niet zeggen dat het verplicht zou zijn om de foto’s te verwijderen, volgens mij mag de fotograaf ze ook houden. Ik denk alleen: als je er toch niets meer mee gaat doen en je erkent dat het persoonsgegevens zijn, waarom zou je ze dan willen bewaren? Door ze gewoon te verwijderen voorkom je discussies en inzageverzoeken.

        Niet eens puur als advies bedoeld dit, ik ben oprecht benieuwd waarom een fotograaf ervoor zou kiezen de beelden niet te verwijderen.

  3. Ik zie niet hoe auteursrecht in de weg kan staan van de AVG, wanneer de in opdracht geportretteerde onder de auteurswet het recht heeft de foto’s privé te gebruiken.

    Ik heb er geen moeite mee dat de fotograaf van businessmodel moet veranderen: zorg ervoor dat je voor je handelingen krijgt betaald inplaats van de uiteindelijke foto’s, bij een portret in opdracht.

    Maar ik kan zelf niets bedenken tegen een watermerk op een verkleinde foto.

  4. Even een toelichting over het werk van een fotograaf.

    Een fotograaf neemt de foto en daar is het nog niet klaar, je kiest uit de foto’s de beste en bewerk die totdat het beeld compleet af is. Daar zit nog behoorlijk wat werk in. Alle foto’s leveren Zou betekenen dat je elke foto zou moeten “ontwikkelen” totdat de foto af is. Foto’s afleveren die niet bewerkt zijn (een prof schiet foto’s in RAW en dat zijn een soort digitale negatieven) is hetzelfde als een schilderij dat niet af is. Die beelden wil je niet in omloop hebben en al helemaal niet met je naam eronder.

    Hoe het juridisch zit…. laat ik aan jullie over.

    1. Dit is vast een naïeve vraag, maar wat gebeurt er als je gewoon die RAW bestanden als batch omzet naar JPEG, en automatische thumbnails genereert van het resultaat? Dan krijg je vast lelijke onbewerkte foto’s, maar het model kan dan zien dat er niets raars op die foto’s staat. Je hoeft niet te zien hoe het eindproduct zou worden, de issue is dat je weet welke foto’s er van je bestaan. Als ik ondergoedmodel ben (om eens wat te noemen) dan wil ik kunnen zien dat mijn hoofd er niet op staat. Dat kan prima met een RAW bestand zonder enige bewerking. Toch?

        1. De toets is niet of je hoofd erop staat. Als je een vrij unieke tatoeage op je onderarm hebt staan kan een foto enkel daarvan ook een persoonsgegeven zijn. De vraag is: kan iets redelijkerwijs gebruikt worden om direct of indirect een natuurlijk persoon te identificeren. Zo ja, dan is het een persoonsgegeven. Hier kun je natuurlijk lang en breed een discussie gaan voeren over wat identificeerbaar is of niet, maar het is in ieder geval niet beperkt tot enkel foto’s waar een hoofd op staat.

          1. Eens. Als je geen tattoos of andere identificerende kenmerken heb op je lijf, dan hoeft er dus geen sprake te zijn van een persoonsgegeven. En als er geen sprake is van de verwerking van een persoonsgegeven…

            1. Nou, wacht even. Ik gaf een voorbeeld van een situatie waarbij een foto zonder hoofd wel een persoonsgegeven is. Ik zou dat niet doortrekken naar “alles zonder duidelijk identificeerbare kenmerken is geen persoonsgegeven.”

              Als ik het me goed herinner heeft bunq een autorisatiemethode waarbij ze een foto van je hand gebruiken als factor. Logischerwijs moet dat betekenen dat die foto herleidbaar is naar een natuurlijk persoon. Dat je daarvoor mogelijk een database aan handen nodig hebt is verder niet relevant. Een kenteken is immers ook een persoonsgegeven, terwijl de database met eigenaarsgegevens van de RDW niet openbaar is.

              Ik zou dus absoluut niet durven te stellen dat een foto zonder duidelijke kenmerken geen persoonsgegeven is.

              1. Het enige dat ik stel is dat niet iedere foto van een persoon te kwalificeren als een persoonsgegeven. Ik schreef daarom heel bewust niet “dan is” maar “dan HOEFT er geen sprake te zijn van een persoonsgegevens”, waarmee ik het een en ander aan de concrete omstandigheden overliet.

                Dat een foto van een hand gebruik kan worden als identificatie kan voldoen accepteer ik. Ik denk alleen niet dat iedere foto van een hand gebruikt kan worden om iemand mee te identificeren.

            2. Kan iemand ook zonder aangebrachte kenmerken kan al herkend (en daarmee geïndetificeerd worden) op basis van een moedervlekje, meerdere moedervlekjes ten opzichte van elkaar, een pigmenvlekje, een litteken, enz. Een röntgenfoto van een gebit kwalificeert ook als een persoonsgegeven, is het niet? En nee, ik kan iemand op basis van die foto niet herleiden, maar een ander wel.

              1. Ik vind dit interessant omdat de AVG schrijft dat een persoonsgegeven voornamelijk iets is dat tot doel heeft een persoon te identificeren. Dat kan een unieke identifier in jouw database zijn, maar ook een kenteken. Een foto van de Dam in Amsterdam wordt in besprekingen genoemd als geen persoonsgegeven omdat de personen erop niet zonder enorme inspanning te identificeren zijn.

                Een tatoeage is dan alleen maar identificerend als je erbij zegt “hij is van één van de bewoners van dit huis” omdat de tattoo weliswaar uniek is, maar je niet heel Nederland langs kunt om die persoon te vinden/

                1. Precies. Het gaat om de mate van inspanning. Als je zegt, deze tattoo is van een bewoner van Rokin 1 Amsterdam, dan is de resterende inspanning relatief gering. Maar “deze tattoo is van een Amsterdammer” lijkt mij te weinig, dan moet je onredelijk veel inspanning verrichten om deze persoon alsnog te vinden.

                  Heel soms kun je met superweinig informatie iemand herkennen, denk bijvoorbeeld aan dit silhouet. Of nog sterker, als ik alleen al zeg “die komiek met dat unieke silhouet”, dan weet je al genoeg.

                  Wie weet een Nederlands equivalent? Dit hoofd misschien?

    2. “Hoe het juridisch zit laat ik aan jullie over.”

      Leuk geprobeerd natuurlijk, maar dat zeg je maar tegen de AP als zij komt aankloppen vanwege een klacht van het model. Dat het nog wacht op consensus op het iusmentis-forum vinden ze misschien een goede reden, maar misschien ook niet.

      Alle foto’s die je van een persoon bewaart zijn persoonsgegevens. Als de persoon er niet herkenbaar op staat, kan de metadata nog steeds aanleiding zijn voor een verwerking.

      Fotografen zijn nogal fan van auteursrecht en zo, dus hier komt een voorbeeld van een auteursrechtelijke oplossing: je geeft het model een kleine jpeg van al je foto’s en een licentie die alleen persoonlijk gebruik toestaat (inclusief verwerking ten behoeve van een rechtsvordering). Daarnaast bestaat het recht op eigen gebruik in verband met portretrecht.

      Ik snap dat je niet wilt dat foto’s die je zelf niet “de beste” vindt, gaan zwerven. Ik snap ook dat je de andere foto’s nog niet wilt weggooien. Maar dat verandert niets aan de rechten die de AVG aan het model geeft. Denk maar zo: dankzij de AVG mag je die foto’s daarna ook op een cloud server buiten Nederland zetten (EU of adequacy decision- voorlopig even niet in de VS). In ruil voor dat vrije verkeer zul je de AVG moeten naleven.

      De precieze uitvoering… die laat ik aan jou over. 😉

  5. Dus een fotograaf maakt 100 foto’s in een sessie. bekijkt deze en selecteert er een paar, bewerkt deze eventueel, en levert een afdruk/digitaal aan de opdrachtgever

    Wat is nu eigenlijk het bezwaar om de niet geselecteerde -onbewerkte- digitale foto’s ook op een USB ofzo te zetten, dwz dus niet bewerken, maar gewoon RAW erop dumpen. Dat is toch geen meer werk? En wat zou het dat de opdrachtgever meer foto’s heeft? De foto sessie wordt toch betaald met een vooraf aantal geselecteerde -bewerkte- foto’s? Wat wel overblijft is wat @Menno schrijft: “Foto’s afleveren die niet bewerkt zijn (een prof schiet foto’s in RAW en dat zijn een soort digitale negatieven) is hetzelfde als een schilderij dat niet af is. Die beelden wil je niet in omloop hebben en al helemaal niet met je naam eronder.” Dus inderdaad met batch een tekst er schuin overheen (al kan dat tegenwoordig mbv AI makkelijk verwijderd worden), beter is misschien de naam van de fotograaf -klein- toevoegen op de geselecteerde foto’s, dan is alles zonder de fotograaf zijn naam niet officieel.

    Ik heb het gevoel dat fotografen nog een businessmodel hanteren waarbij de negatieven werden bekeken en enkel een aantal goede foto’s werden ontwikkeld. In dat licht bezien was het te begrijpen dat de opdrachtgever niet van alle negatieven afdrukken ontving (en meer moest betalen als hij de negatieven wilde want dan kon de opdrachtgever zelf gaan afdrukken). Maar nu met digitale afbeeldingen wordt het allemaal wat gekunsteld.

  6. Die verkleinde foto met een watermerk zijn toch andere persoonsgegevens dan de originele? Als het tekst betrof zouden we dan accepteren dat in plaats van “Arnoud Engelfriet, dorpstraat 1, Nergenshuizen” het verzoek voldaan zou worden met “A.Engelfriet 9999xx/1”?

    1. Dat denk ik niet, aangenomen dat je op de verkleinde foto alle relevante informatie (wat staat erop, hoe ben ik in beeld) te achterhalen is. Het gaat erom dat je kunt nagaan welke informatie er is, met name zodat je kunt laten corrigeren of verwijderen. Ik mag mijn database-records ook exporteren naar Excel of een mooie PDF maken en dat opsturen, ik hoef niet de database_dump.sql aan te leveren. Wat is het verschil?

      1. Waarom is dat commercieel niet interessant? Je kunt je klanten toch best uitleggen dat als ze jou inhuren voor een bepaald bedrag, dat ze dan alle 150 foto’s krijgen, en bij die goedkope concurrent per stuk moeten betalen zodat ze als ze er 5 willen al duurder uit zijn?

        Je rekent helemaal geen hoger tarief, juist een lager tarief in veel gevallen ,als de klant relatief veel foto’s wil.

  7. Ik hoop dat de vraagsteller deze blogpost leest, want ik ben benieuwd naar de “vraag achter de vraag”. Mijn indruk is dat het ongeveer zo gegaan is: Fotograaf krijgt opdracht voor wat portretfoto’s en maakt 100 foto’s. Hij kiest uit die 100 de 3 of 4 in zijn ogen beste foto’s, en bewerkt die (zoals iemand anders al zei, de camera slaat het op in een van een paar dozijn mogelijke RAW bestandsformaten die niet geschikt zijn om direct in te zien) zodat er een mooie foto uit ontstaat. Deze 3 of 4 foto’s gaan naar de opdrachtgever. Die opdrachtgever denkt nu bij zichzelf, he dit zijn mooie plaatjes, eigenlijk wil ik ook die andere nog wel, in andere houding, lachend of niet, met andere achtergrond etc, en vraagt de fotograaf wat dat kost. Die fotograaf rekent voor wat het kost om nog meer foto’s op te leveren maar de opdrachtgever vind dat teveel, en denkt vervolgens bij zichzelf, he verhip, als ik nou eens op basis van de AVG een kopie vraag van alles wat hij van me heeft, dan krijg ik vast die andere foto’s alsnog gratis”.

    Dit is puur speculatie natuurlijk, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er iets achter zo’n vraag moet zitten in het geval van zoiets kleinschaligs als een portretfotograaf waarmee je contact hebt gehad. Ik hoop dat de vraagsteller misschien duidelijkheid kan geven, gewoon om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen.

  8. Misschien naïef van mij als leek maar je kan die foto’s toch gewoon afstaan? Het model heeft recht op inzage, geen recht op verspreiding. Dus als hij of zij vervolgens die foto’s gaat gebruiken voor zelfpromotie e.d. (en dat is m.i. toch de aanleiding voor de weerstand tegen afstaan), dan is dat toch gewoon een auteursrechtinbreuk? de AVG geeft haar toch niet het recht om in het kader van inzagerecht afgegeven stukken met auteursrecht te gebruiken voor commerciële doeleinden.

    1. Het portretrecht geeft de afgebeelde persoon het recht om het portret zonder toestemming van de fotograaf te publiceren, mits de naam van de fotograaf erbij wordt vermeld (artikel 19 Auteurswet.) Dit kan juist iets zijn wat je als fotograaf niet wil, zelfs al wordt het portret niet voor commerciële doeleinden neergezet. Je zou bijvoorbeeld wel een onbewerkte en volgens de fotograaf ongeschikte foto op Instagram kunnen zetten met de tekst “Gemaakt door Fotograaf X”. Niet geweldig voor je merk.

  9. Er zit nog wel een ander aspect aan deze zaak:

    Hoezo heeft de fotograaf die foto’s nog? Wat is zijn grondslag? Heeft hij het model daarover geinformeerd in de privacyverklaring?

    Gezien de vraagstelling lijkt het me dat de fotograaf betaald is door het model, dus hij zal moeilijk een zakelijk belang kunnen aanvoeren (hij is immers al betaald). En bovendien…. hij kan niets met die foto’s. Hij mag ze niet verkopen (=handelen in persoonsgegevens) zonder grondslag/toestemming van het model. Dus waarom heeft hij ze nog?

    De fotograaf heeft weliswaar het auteursrecht, maar dat is een negatief recht: Hij mag anderen verbieden de foto’s te publiceren, maar dat wil niet zeggen dat hij automatisch een recht heeft om de foto’s zelf wel te publiceren. Er kunnen best andere wettelijke regels zijn waarom hij het nog steeds niet mag (en in dit geval: de AVG).

    Hij zal er dus niet komen met: Ik mag ze hebben op basis van het auteursrecht.

    Ik denk dat model en fotograaf gedoemd zijn tot samenwerking als een van beiden geld wil verdienen aan de foto’s. ‘Nee je krijgt geen inzage’ is geen goede basis voor een samenwerking, lijkt me.

    1. Waarom zou de fotograaf de foto’s niet mogen hebben? Het auteursrecht is weliswaar een negatief recht, maar dat is lastig uit te oefenen als je niet kunt bewijzen dat het jouw foto’s waren. Beschikking hebben over de RAW beelden is een goede manier om dat aan te tonen. Dus lijkt het auteursrecht mij een prima gerechtvaardigd belang bieden om die beelden te houden. Als je inzage zou verlenen zou ik dat juist wel doen. Ik zou als fotograaf of alle afgekeurde foto’s meteen wissen of bewaren.

      1. Omdat hebben = verwerken onder de AVG. Zonder grondslag en waarschijnlijk zonder dat de betreffende persoon geinformeerd is.

        Het lijkt er op dat jij een soort grondslag voor verwerken vind in ‘het hebben van een bewijspositie indien er in de toekomst een auteursrechteninbreuk is’, zie ik dat juist? Knap gevonden, had ik nog niet aan gedacht.

        Ik heb er wel wat moeite mee: Hoe kan er in de toekomst een inbreuk zijn als een eerste verdeling (door de fotograaf), al niet mag? Niemand kan immers foto’s kopieren die de fotograaf niet openbaargemaakt heeft omdat dat niet mocht. Dus ik vind het eigenlijk een goedbedoelde drogredenering

        Sowieso: Ik vraag me in het algemeen wel af in hoeverre dingen die theoretisch kunnen gebeuren maar waarop de kans zeer klein is, een grondslag kunnen vormen.

        Ik vind het nog wel acceptabel als de fotograaf de foto’s een paar maanden bijhoudt. Er zullen altijd een aantal twijfelgevallen zijn (goed/slecht), en het model kan best tegen betaling later nog extra foto’s willen bestellen. Klantenservice/eigenbelang als grondslag, dus. Maar ooit (na een half jaar of een jaar of zo) houdt dat op. De kans dat het model dan nog waat gaat bestellen is dan wel zeer klein.

        Van de foto’s die besteld zijn kan de fotograaf dan een RAW bijhouden (om zijn auteursrecht te kunnen bewijzen in de toekomst), de andere zullen onvermijdelijk weg moeten, lijkt me.

        1. Hoe kan er in de toekomst een inbreuk zijn als een eerste verdeling (door de fotograaf), al niet mag? Niemand kan immers foto’s kopieren die de fotograaf niet openbaargemaakt heeft omdat dat niet mocht.

          Of publicatie toegestaan is door de fotograaf is afhankelijk van de overeenkomst. Publicatie door de afgebeelde persoon is wel toegestaan. Verder zou eenieder die bij het proces betrokken is mogelijk wederrechtelijk iets met het werk gaan doen. Dat het niet mag betekent niet dat het niet kan gebeuren, dat is juist waarom je bescherming zoekt.

          De grondslag wordt dan gerechtvaardigd belang. Een portret nemen van iemand zonder dat diegene op de hoogte is van het feit dat de fotograaf vervolgens een portret van diegene verwerkt lijkt me… lastig.

          Je zult het wel moeten verdedigen en er zit nuance in welke foto’s je hoelang mag bewaren onder welke omstandigheden, maar in principe denk ik wel dat het verdedigbaar is.

      2. Daar vind ik wel wat voor te zeggen; bewijsvoering voor een eventuele auteursrechthandhaving. Alleen: als je de foto niet aan de klant verstrekte en je het origineel vernietigde, hoe kan er dan later ooit een inbreuk op je auteursrecht plaatsvinden? Als alle exemplaren van het werk vernietigd zijn dan is je auteursrecht volgens mij ook verdwenen (of nou ja, het bestaat wel maar waar ga je het ooit nog tegen inzetten?)

        1. Daarom zei ik ook, of vernietigen zonder te verstrekken, of bewaren. Ik denk niet dat de AVG zover gaat dat je via die argumentatie geen gerechtvaardigd belang meer mag aanvoeren. Ik zei niet voor niets als één van de eerste comments hier dat verwijderen mogelijk slim is, maar als je kopiëen bewaart als grondslag overeenkomst (voor eventuele nabestellingen oid), of je stuurt ze bijvoorbeeld naar een drukker of je gebruikt een cloud service, allemaal manieren waarop kopiëen kunnen gaan zwerven waarna je een gerechtvaardigd belang hebt om je auteursrecht te beschermen. Het lijkt mij niet onredelijk om dan te stellen dat je het zekere voor het onzekere wil nemen en je rechten beschermt.

          1. De AVG staat niet toe dat je “het zekere voor het onzekere” neemt, je moet een specifieke reden noemen en daar een concrete bewaartermijn (en beveiligingsmaatregelen) aan koppelen. Dus “wie weet kom ik ooit een inbreuk tegen en dan heb ik graag het origineel” is wat mager, met name omdat weggooien ertoe leidt dat inbreuk feitelijk onmogelijk wordt.

            Kopieën mogen niet gaan zwerven, dat heet datalekken veroorzaken. Jij als fotograaf moet ervoor zorgen dat die cloudservice redelijkerwijs niet lekt. Bovendien is het de wereld op zijn kop als je zegt, ik zet het in een cloud service voor je weet nooit en als de data lekt dan wil ik mijn auteursrecht handhaven dus daarom mogen ze niet weg. Even stapje terug: wat gaat er concreet mis in jouw bedrijfsvoering als je ze weggooit nadat de bestelling afgehandeld is en nabestellingen niet meer te verwachten zijn?

            1. Duidelijk, zover was ik nog niet. Het is ook niet mijn businessmodel. Ik snap dat je wel iets concreters nodig hebt. In die zin ben ik het wel eens, je bewaart ze voor een termijn waarin je eventuele nabestellingen kunt verwachten en daarna gooi je ze weg. Blijft het risico voor de fotograaf natuurlijk wel bestaan voor die tijd tenzij je nabestellingen volledig uitsluit.

              Kom ik toch terug op mijn punt van gisteren, gewoon weggooien wat je niet nodig hebt. Dan ben je het zelfs verplicht, tenzij je specifiek overeenkomt dat de opdrachtgever later nog foto’s mag vragen (en dan heb je grondslag overeenkomst).

              1. Ik ben het helemaal met je eens.

                Je hebt dan wel een paar bijzondere consequenties:

                Ten eerste hoeft het model dan niet onder de AVG te vragen om inzage, maar kan op basis van de overeenkomst gewoon zeggen: ‘ik overweeg na te bestellen, laat eens zien wat ik allemaal kan nabestellen.’

                Ten tweede kan het model later dat bepaalde deel van de overeenkomst opzeggen of uitdrukkelijk uitsluiten er een beroep op te doen, waarmee de grondslag wegvalt, en de foto’s alsnog verwijderd dienen te worden.

                Feit blijft (uitzonderingen daargelaten) dat de fotograaf normaal gesproken niets kan met de foto’s (zelfs langer dan een redelijke tijd bewaren is lastig) zonder uitdrukkelijke toestemming van het model.

                Ik heb echter het gevoel dat de fotograaf uit deze case dacht om er in de toekomst een misschien een mooi zaakje mee te doen door ze nogmaals te verkopen aan een ander (als modelfoto’s voor algemene doeleinden, of als het model ineens wereldberoemd wordt).

    2. Gezien de vraagstelling lijkt het me dat de fotograaf betaald is door het model, dus hij zal moeilijk een zakelijk belang kunnen aanvoeren (hij is immers al betaald). En bovendien…. hij kan niets met die foto’s. Hij mag ze niet verkopen (=handelen in persoonsgegevens) zonder grondslag/toestemming van het model. Dus waarom heeft hij ze nog?

      Bijvoorbeeld om het model nabestellingen te kunnen laten plaatsen?

      1. Inderdaad, maar hoelang is dat een redelijke verwerkingsgrondslag? Niet vele jaren.

        En ook uit zakelijk oogpunt wil je niet de plichten onder de AVG eeuwig blijven dragen als er geen kans op verdiensten in zit. Hoe meer data je bewaart, hoe groter de kans op een meldplichtig lek en een schadeclaim. Als de data alleen een theoretische kans op winst inhoudt, is het ook uit zakelijk oogpunt, nog los van de AVG, beter om de data niet te hebben.

  10. Dan zoek je een compromis tussen inzagerecht en het exclusieve recht van de fotograaf. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat je alle foto’s verkleind en/of met watermerk aanreikt: men kan dan controleren dat er niets raars op staat, maar er niet mee aan de haal gaan.

    Misschien een beetje spitsvondig, maar heb je geen recht op inzage in alle gegevens? Als foto’s worden verkleind, of er worden delen bedekt, ontbreken er immers details (gegevens), die de fotograaf achterhoudt.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.