44 reacties

  1. Over je laatste alinea: Ik zou willen dat kranten en televisiezenders het nieuws echt neutraal brengen en dat ze als het om de persoonlijke mening van het medium gaat, daar duidelijk vooraf een melding van maken. Maar dat zal dan wel weer een wensdroom van mij zijn.

    Wat betreft Twitter en Trump. Ik ben niet pro of anti Trump, maar wat in de laatste weken overduidelijk is geworden, is dat Trump een narcistische dwingeland is. Hij gedraagt zich als een puber die zijn zin wil doordrijven en nooit “Nee” als antwoord heeft gekregen. In alles wat hij doet, merk je dat hij simpelweg niet kan begrijpen dat hij verloren heeft van Biden. In zijn hoofd is dat allemaal gewoon onmogelijk en moeten de verkiezingen dus gestolen zijn. In zijn speech bij het Witte Huis, de ochtend voordat het Capitool werd binnen gedrongen, was hij de boel ook aardig aan het opstoken. Ik kan de beslissing van Twitter daarom goed begrijpen. De USA moet vanaf nu beschermd worden tegen Trump, en Trump zou er verstandig aan doen om zijn mond te houden en wat hulp te zoeken…..

    1. Wensdroom? Mwa. Ik denk dat het gewoon niet kan. Neem deze blog: ik heb het gevoel dat ik redelijk de feiten scheid van mijn juridische opvattingen, maar alleen al de keuze van blogonderwerp geeft al een zekere kleur aan wat je hier leest. Daarnaast noem ik niet altijd alle argumenten of jurisprudentie (ik kies wat mij overtuigend lijkt, maar menig jurist heeft een andere selectie daarin) en denk ik soms dat dingen zo zijn terwijl een ander dat toch echt als een mening ziet.

      Maar meer algemeen: als alle kranten neutraal zijn, waarom hebben we er dan meerdere?

      1. Om de vraag van Arnoud dan maar te beantwoorden: we hebben dus inderdaad meerdere kranten OMDAT een krant niet ‘echt neutraal’ kan zijn. Alleen al de vraag wat je op de voorpagina zet is niet neutraal te beantwoorden. En omdat ‘echt neutraal’ niet mogelijk is, hebben we dus gelukkig een pluriform media-aanbod en kunnen we kiezen voor wat het beste bij een ieder past: Volkskrant, NRC, Telegraaf of Algemeen Dagblad. En als je alleen in ‘De Waarheid’ gelooft: die krant bestaat inmiddels niet meer. 😉

  2. Twee andere vragen. Waarom zou Twitter überhaupt consequent moeten zijn? En kunnen ze (nog) wel consequent zijn? Om met het laatste te beginnen, gelet op het volume tweets denk ik dat ze technisch niet consequent kunnen zijn, zie ook Twitterdraadje van Henk van Ess hierover en de frequente onterechte (tijdelijke bans. Schier onmogelijk om alles consequent te modereren. En moeten ze wel consequent ook zijn? Ze bieden een gratis dienst aan. Hey, je mag hier op je zeepkist komen staan en wij mogen dat allemaal gebruiken om adverteerders de kans te geven jouw luisteraars te bereiken. Maar als we niet leuk vinden wat je roept, en onze interpretatie daarvan kan (in de nuances) per dag verschillen, gooien we je van de zeepkist af. Onrechtvaardig? Deal with it of bouw je eigen platform.

  3. Mooi onderwerp! Ik wil daar woensdag a.s. ook met master studenten over discussieren. Volgens mij is modereren of filteren iets anders dan blokkeren. Ik heb daar inderdaad rond het onderzoek met Stol c.s. over filteren van kinderporno discussie over gevoerd. https://research.vu.nl/en/publications/filteren-van-kinderporno-op-internet Filteren ziet op het in de gaten houden van het internetverkeer en op basis daarvan bepaade informatie al dan niet door laten. Blokkeren eindigt iedere communicatie. Je kan natuurlijk wel betogen dat de reden dat er geblokkeerd wordt samenhangt met de communicatie. Maar dat hoeft niet het geval te zijn en bovendien wordt het daarmee nog steeds geen filteren. Bovendien werd er bij Trump al heel wat gefilterd op Tweets die “fake news” waren. Dus neutraal in de zin van geen boodschap aan de boodschap was Twitter toch al niet.

    1. Volgens mij is er onder Section 230 geen verschil tussen blokkeren en filteren. Of je nu één bericht van iemand weert of al diens berichten, als het naar jouw mening bezwaarlijk is dan moet je dat lekker doen. De beroemde 26 woorden ontnemen je in geen van beide situaties je status als provider.

      1. Inderdaad. Het ‘Good Samaritan Blocking’ van 230 gaat verder dan alleen filteren en blokkeren, omdat ook een zekere mate van modereren geoorloofd is. Op grond van 230 zitten mensen in lage-lonen landen (wel via een externe partij) heel de dag de rotzooi te verwijderen van Facebook, Twitter, Instagram etc. Op basis van die checks kunnen de filters/blokkades weer strakker gezet worden.

        Voor de geïnteresseerden, Eric Goldman van de Santa Clara University School of Law is m.i. de autoriteit op dit stukje wet en plaatst regelmatig interessante >a href=”https://blog.ericgoldman.org/archives/2020/12/2h-2020-quick-links-part-2-section-230.html”> rechtszaken over 230 (waar bijna altijd het platform aan het langste eind trekt).

    1. Mooie, dank je wel. Ik heb in dat verband ook nooit begrepen waarom een platform niet “op de stoel van de rechter” mag gaan zitten. Dat doen ondernemers toch de hele dag? Is dit kaartje echt, heb ik hier slijtage of een fabricagefout, gedraagt die klant zich netjes, is dit vals geld, is dat shirt conform de huisregels, is zij wel 18, staat hij nou binnen te roken?

    2. Ik ben het grandioos oneens met dat draadje, en ik vind de ideeen die in dat draadje worden verkondigd erg eng en fascistisch.

      Hij gebruikt de (ondertussen al erg oude truc) om de andere partij als zogenaamde “racisten” weg te zetten, en dat als argument te gebruiken dat ze geen rechten zouden hebben. Vies. Erg vies.

      En dit dan: “It is literally calling for the government to have the ability to say what is and what isn’t allowed on public discussion channels.”

      What. The. Fuck. Die gast spoort gewoon niet.

      Ik bedoel, als ik de keus moet maken tussen of een democratisch gekozen overheid, met ingebouwde ‘checks and balances’, die als primair doel heeft om de bevolking van hun land te representeren, of een techbedrijf dat als enige doel heeft geld te verdienen, dan weet ik wel wie ik kies. Dit soort rhetoriek is gewoon eng en vies en smerig, en dit soort mensen probeert ons te overtuigen dat we in een bananenrepubliek leven. Wat. Een. Bullshit.

      1. Willem, zoals ik het lees is juist het punt dat bedrijven zelf mogen kiezen wat ze wel en niet toestaan op hun platform. Want als ze dat aan de wet overlaten dan bepaald de overheid dus wat wel en niet online mag. Op Dumpert / Geen stijl worden reacties ook verwijderd naar de willekeur van de Dumpert / Geen stijl zelf, daar hoor je weinig over.

        Daarnaast zijn er altijd grenzen en moderatie nodig. Anders zou je doxxing / trolling / cyber pesten dus nooit kunnen voorkomen. Als iemand zijn beeld of stem wil laten horen, dan zet je een website op. Ofwel je eigen grassroots platform. Dan kun je meteen ook verantwoordelijk gehouden worden als je een wet breekt.

        1. Er wordt gesuggereerd dat het “bepaalt de overheid dus wat wel en niet online mag” op de een of andere manier slecht is, wat pertinent onwaar is, en een heel enge gedachte. Het enige probleem is dat de vrijheid van bedrijfsvoering daardoor wordt ingeperkt maar dan had je maar geen monopoliepositie moeten nastreven.

          1. Willem,

            Ik wil even zeker weten of ik goed begrepen heb wat bedoeld. Als ik je reactie lees dan komt het op mij over alsof je zegt dat het goed is als de overheid degene is die gaat bepalen wat je wel en niet online mag zeggen. Tenminste, zo interpreteer ik “onwaar dat het slecht is dat de overheid bepaalt wat wel en niet mag”. Klopt dat?

            Het lijkt mij namelijk gewoon een ander woord voor censuur. Het lijkt mij dat de overheid uiterst terughoudend zou moeten zijn, en alleen in zou moeten grijpen daar waar dat in een wet vast ligt, en dan alleen nog via of met toetsing door een of andere onafhankelijke instantie. Ik denk niet dat we moeten willen dat je overheid bijvoorbeeld kritiek op haar eigen functioneren zomaar kan verwijderen of verbieden. Als ik je reactie lees komt het op mij wel over alsof je vrijheid van meningsuiting en vrijheid van de pers een erg enge gedachte vind. Ik hoop dat ik het mis heb?

            1. Dat heb je grandioos mis. De vraag in deze is: Wie mag er bepalen wat je wel en niet online mag zeggen?

              En de opties zijn: 1 – De overheid 2 – Een privebedrijf

              Dan moet je je afvragen: Wie kun je er op vertrouwen dat ze de vrijheid van meningsuiting beschermen? Een democratisch gekozen, en door het publiek controleerbare, overheid? Of een ondoorzichtig privebedrijf wat alleen voor de winst gaat?

              Voor mij is dat antwoord evident.

              Wat die figuur in dat twitterdraadje eigenlijk zegt is dat de overheid niet mag afdwingen dat bepaalde dingen wel gezegd mogen worden, door een kulvergelijking te trekken met een overheid die wil afdwingen wat niet gezegd mag worden. Dat is een heel enge en smerige manier van argumenteren.

              Dus als ik zeg dat ik vind dat een overheid moet kunnen bepalen wat wel gezegd mag worden, dan is dat omdat de overheid de enige is die de vrijheid van meningsuiting kan beschermen. Door af te dwingen dat mensen wel dingen mogen zeggen. En die enge mensen die blijkbaar vinden dat je buiten de overheid om mensen de mond moet kunnen snoeren als hun mening ze niet aanstaat, moeten door de overheid teruggefloten worden.

              1. Beste WilleM, bekijk het eens vanaf de kant van de aanbieder van een platform. Laten we eens aannemen dat ik als goudvissenliefhebber een website/platform wil openen voor mede goudvissenliefhebbers, om te praten over onze passie; verzorgingstips uit te wisselen, enz.

                Nu heb ik vanwege gegronde redenen geen zin om mijn platform te laten verpesten door gebekvecht tussen de Amerikaanse politieke kampen en ik wil daarom discussie over Amerikaanse politiek verbieden. (Ga daarvoor maar naar een ander.) Waarom zou ik als platformeigenaar dat verbod voor mijn site niet mogen invoeren?

                  1. Hoe bepaal je dat een bepaald forum “big tech” is of toch een liefhebbersforum? Mijn forumpje groeit uit tot het grootste dierenliefhebbers forum van de wereld. Ik verdien goed genoeg aan de kattenvoerreclame om moderatoren in te huren, etc. etc.

                    Word ik dan “big tech” en gedwongen om politieke vuilspuiterij te tolereren?

              2. Er zijn natuurlijk meer opties dan alleen die twee, wat je zegt is een valse dichotomie. Het hoeft niet een zwart-wit tegenstelling te zijn tussen twee uitersten. Er zitten dingen tussenin, bijvoorbeeld een onafhankelijke non-profit organisatie die kan bemiddelen in conflicten of uitspraken kan doen. Een andere mogelijkheid is om alleen bij wet hele extreme grenzen aan te geven (zoals oproepen tot moord), en de rest over te laten aan een door verschillende organisaties overeen te komen gedragscode. Partijen als bedrijven en stichtingen voor burgerrechten kunnen dan tot een of ander gezamenlijk standpunt komen. Er zijn, kortom, meer opties anders dan de overheid (wat per definitie een vorm van censuur is; zelfs als ze voor elke publicatie toestemming geven is het moeten verkrijgen van toestemming van zichzelf al censuur met een afschrikkend effect) of een bedrijf.

                Ik vind het beeld wat je schetst van de overheid ook nogal naief; als ik naar de overheid kijk zie ik een organisatie die er niet voor terugschrikt om cartoonisten midden in de nacht te laten arresteren, die journalisten laat opsluiten die hun bronnen willen beschermen, die probeert klokkenluiders van zeer ernstige misstanden in haar eigen gelederen te doen zwijgen, wiens instanties op grote schaal racistisch zijn en hun macht misbruiken, die liegen tegen de rechter, de volksvertegenwoordiging bewust verkeerd of niet informeert, die de wet misbruikt om mensen te gronde te richten en waar misstanden onder het tapijt worden geveegd. Er gaat geen dag voorbij of er zijn weer misstanden met corruptie en machtsmisbruik, bijvoorbeeld bij de politie. De motivaties van bedrijven zijn wat dat betreft simpeler, ze willen geen gedonder en gewoon wat verdienen. Jij ziet de overheid duidelijk als een soort nobele heilige en bedrijven als schimmige schurken, ik denk dat de waarheid veel meer in het midden ligt.

              3. quote/ De vraag in deze is: Wie mag er bepalen wat je wel en niet online mag zeggen? En de opties zijn: 1 – De overheid 2 – Een privebedrijf / end quote

                En je vergeet de particulier, ook die kan alles wat hij wil op internet plempen. Hence dat internet nog steeds anarchie is. Overheden (grote) bedrijven doen u graag geloven dat dat niet het geval is, zelf de grote firewall van China lukt het niet. Dat er op beperkte schaal E.A. goed geregeld is doet daar niets aan af. Het is gewoon een afspiegeling van de maatschappij, waar ook goede en slechtte tussen zitten, groot en klein

          2. Die suggestie is gewoon waarheid. Burgemeeters die kranten artikelen tegenhouden. Een cartoontekenaar die zonder enige waarschuwing opgepakt is en ook zonder advocaat en zonder in stat van beschuldiging is gestelt een week in het gevang. Nog erger is dat cabaretiers tegenwoordig zelfcensuur gebruiken omdat ze BANG zijn in NL om opgepakt te worden.

        2. Daarnaast vind ik het erg grappig dat je het over “je eigen grassroots platform” hebt. Dat gaat (zo is gebleken) helemaal niet, omdat als je dat probeert je door de grote techbedrijven van alle cloud platforms afgegooid wordt, en de grote creditcard bedrijven je betalingen blokkeren.

          Als een grote supermarkt met vuile trucs kleine winkels wegconcurreert dan vinden we dat allemaal oh zo erg, maar als hetzelfde gebeurt met nieuwe sociale platforms dan kraait er geen haan naar.

          1. Daarnaast vind ik het erg grappig dat je het over “je eigen grassroots platform” hebt. Dat gaat (zo is gebleken) helemaal niet, omdat als je dat probeert je door de grote techbedrijven van alle cloud platforms afgegooid wordt, en de grote creditcard bedrijven je betalingen blokkeren.

            [Citation needed]

            Ik weet dat een aantal obscene sites geen creditcard dienstverlening krijgen, maar geef me eens een voorbeeld van een “net” platform dat zo in de hoek gezet wordt. En kun je ook uitleggen waarom een dienstverlener zou moeten samenwerken met een partij die dingen doet die tegen de principes van de dienstverlener ingaan?

        3. / Anders zou je doxxing / trolling / cyber pesten dus nooit kunnen voorkomen./

          Kan je ook niet voorkomen, zelfs in een gesloten omgeving niet. Net zoiets al dat voor je sta en je een klap voor je kop geef. Achteraf kan je dan boetes geven terug slaan of wat je ook bedenken kan. Die klap kan je niet voorkomen. Dat is precies hetzelfde dat politici elke keer een nieuw wetje bedenken en hopen dat criminelen zich door een papiertje tegen laten houden, wat denk je zelf. Het overgrote deel van de criminelen is dat vaak uit noodzaak, niet omdat ze dat bewust gekozen hebben.

  4. Ik vind het een lastige kwestie. Als je naar bepaalde specifieke gevallen zoals deze kijkt is het vaak eenvoudiger; als je oproept tot geweld lijkt dat een uitgemaakte zaak. Ik zie echter wel een paar issues. Bijvoorbeeld: als de bevolking van een land zuchtend onder een of ander dictatoriaal regime, zo eentje waarvan “wij hier” allemaal vinden dat het een ondemocratische, dictatoriale, mensenrechten schendende, totalitaire politiestaat is, massaal in opstand komt en ze gebruiken “Big Tech”diensten als Twitter om hun acties en opstand te coordineren, gaat Twitter dan ook de naar democratie en vrijheid verlangende burgers van het platform weren omdat dergelijke revoluties nu eenmaal niet kunnen zonder een zekere hoeveelheid geweld? En als Piet in Dictatoristan wel mag oproepen tot een staatsgreep, waarom mag Donald in Amerika dat dan niet?

    Ik zie ook een bedreiging voor de democratie als een klein handjevol topmensen van bedrijven als Google, Facebook en Twitter de facto kunnen beslissen wie wel en wie niet toegang heeft tot het tegenwoordig meest (of in elk geval zeer belangrijk) invloedrijke medium in verkiezingstijd. Natuurlijk zijn er ook nog kranten en tv-zenders, maar je kan niet meer volhouden dat social media onbelangrijk is; als een van twee kandidaten en zijn of haar aanhang geen toegang meer krijgt tot social media dan verliezen die de verkiezingen. Social media was een van de belangrijkste redenen waarom zowel Trump als Obama voor hem de verkiezingen wonnen. Zij slaagden er beter dan hun opponenten in om de eigen aanhang via social media te bereiken, motiveren en mobiliseren. Voor democratische waarden zie ik dat wel als een bedreiging. Ik zie wel een bedreiging maar ik heb ook geen oplossing paraat. Al die Big Tech bedrijven zijn ook nog dat: particuliere bedrijven waarvan ik vind dat die in zekere mate ook hun eigen voorkeuren mogen hebben.

  5. Volgens mij is er een verschil tussen het opvolgen van gestelde richtlijnen en censuur. Als iemand zich duidelijk niet aan de regels houdt heeft Twitter het recht om actie te ondernemen. The fifth amendment heeft geen betrekking op private organisaties, zoals Twitter. Zit je ‘op’ twitter, ben je akkoord gegaan met de gebruiksvoorwaarden.

    Dat Trump nu pas geblokkeerd wordt had te maken met het feit dat hij president was. Als gevolg daarvan heeft de rechter bepaald dat hij zelf niemand mocht blokkeren. Dat kwam voort uit zijn publieke rol, niet uit zijn recht op vrijheid van meningsuiting. Daaruit kun je opmaken dat Trump ook niet vies van censuur. Maar ook dat ze Trump er niet zomaar af konden knikkeren.

    Als laatste hebben die techgiganten een paar jaar geleden juist moeten beloven in de Amerikaanse senaat dat ze meer moesten modereren en meer openheid van zaken moesten geven. 320 beschermt ze juist tegen de aansprakelijkheid eheid van wat mensen plaatsen, het schappen daarvan heeft dan ook geen enkele invloed op het verwijderen van Trump van Twitter.

  6. Mijn insteek op dit issue is dat hier naar de verkeerde wetgeving wordt gekeken. Natuurlijk is de CDA (waar “section 230”) uit komt een wet uit 1996, en toen was nog niet voorzien hoe de massale interactie van “user generated content” gecombineerd met slimme algoritmes (AI?) die veel verder gaan dan klassiek modereren een enorme vlucht heeft genomen. Ik denk dat daarbij een partij als Facebook best wel die de grens tussen moderatie en redactionele productie overschrijdt — zelfs als dat grotendeels niet door een mens maar door een algoritme gebeurt. Probleem wordt dan natuurlijk, waar leg je de grens. Toch wil ik om niet snel de spelregels van 230 (of equivalenten daarvan in andere landen) kwijt, want dat heeft een heel nare impact op elk discussieplatform (zoals ook deze blog).

    Een andere benadering is die van markt-dominantie, en ik denk dat dat een veel gezondere manier kan zijn om de problemen met Big-Tech aan te kaarten. De huidige anti-kartel/monopolie regels zijn heel sterk gericht op pure marktmacht, en komen pas in werking als economische schade aantoonbaar is. Voor media bedrijven, en zeker voor bedrijven als Facebook en Google die hun macht te danken hebben aan netwerkeffecten en het “vindbaar maken” van informatie, moeten we naar mijn mening veel strengere normen gaan aanhouden, juist om culturele differsiteit in stand te houden. Net als dat het ongeloofwaardig is als zowel een progressieve als conservatieve krant uiteindelijk van dezelfde eigenaar blijken te zijn, is het niet goed als je de facto alleen kan kiezen voor een Facebook product on met je vrienden verbonden te blijven. Wat mij betreft splitsen we dus die bedrijven dus gewoon op. Hak Facebook maar in tien onafhankelijke stukken, bepaal random wie bij welke “baby-Book” zijn account met geschiedenis behoudt, en laat ze maar oplossen hoe ze de hele zooi met goede neutrale interfaces weer aan elkaar knopen. Wordt een van de baby-books groter dan 20% van de markt, dan gaat hij onherroepelijk weer in tweeen. Iets vergelijkbaars moeten we doen met andere netwerken die een te grote macht dreigen te krijgen.

    1. Wat zou je vinden van het idee dat alle interfaces open moeten zijn, zodat mensen gewoon weg kunnen waarheen ze maar willen? Nu is een belangrijk deel van het probleem dat mensen op Facebook zitten omdat iedereen op Facebook zit. (De ‘paniek’ om WhatsApp haar datagrabbelen en de vlucht naar Signal laat dit weer eens concreet zien.)

      Nadeel van jouw voorstel is dat als ik in een andere babybook zit dan jij, ik ga overstappen. Dan krijg je dus continu allerlei splitsingen, wat bedrijfstechnisch onwerkbaar is. Ik denk niet dat het redelijk is om die eis op te leggen. Maar als mijn book kan praten met de jouwe, dan hoef ik niet over te stappen.

      1. Overstappen naar een andere babybook zonder dat ik de content die ik nu zie verlies? Als alle info van baby-book1 via de koppeling vindbaar terug moeten komen op ‘mijn’ baby-book2, dan gelden de policies van book1 ook op book2: alles dat jij van book1 mag plaatsen, komt ook op book2. Idem book 3,4,..duizend. Defacto dus geen filtering mogelijk. Berichten van PVV- en Kick out zwarte piet-feeds kunnen op elkaars frontpage komen omdat een vd bezoekers is geabonneerd? Zie ik niet gebeuren. Of, dan kan je net zo goed meteen niet-filteren op 1 groot book want dat scheelt dan moeilijk doen.

        Of andersom: als het book2 alsnog via de koppeling binnengekomen berichten blokkeert omdat die origineel zijn geplaatst op book1, is die koppeling weinig zinvol: berichten komen alsnog niet aan.

        Kortom: opsplitsen lost een filter-/moderatieprobleem w.m.b. dan niet op.

        En at random opsplitsen en klanten verdelen werkt dan ook niet: zodra de familie en vrienden van oma zijn verdeeld over 8 baby-books, gaat men toch wel terug naar 1 of 2. Als dat niet mag onder VS of EU wetgeving dan wel via bij wijze van spreken Tuvalu.

        1. De bedoeling is dat het zo naadloos gaat werken dat jij inderdaad op een andere babybook kan zitten dan je oma, en toch netjes alle interessante melding geconsolideerd krijgt in een “wall”… Daarvoor zijn open interfaces en zoiets als content-addressing waarschijnlijk wel nodig.

          Modereren wordt dan inderdaad futieel, want met open standaarden zet je content die niemand voor je wil hosten gewoon op een eigen server, die dan ook naadloos kan worden opgenomen (want de API’s zijn allemaal open). Loopt het dan echt de spuigaten uit kwa dreiging oid, dan kan de wetshandhaver even langskomen om daar een hartig woordje over te spreken.

      2. Het onderliggende idee is natuurlijk dat die open interfaces er komen, want dat is de enige manier om zoiets werkend te krijgen, en dat compleet met een voldoende kritieke massa om ze open te houden. Waarschijnlijk is een keer die splitsing doorvoeren en de stok achter de deur genoeg om verdere splitsingen te voorkomen.

  7. Interessant. Sec. 230 noemt “blocking and filtering” in een adem en heeft het bij Good Samaritan inderdaad over blocking. Ik zou dat filteren noemen, maar hoe dan ook, het blokkeren van een account, het bannen zoals van Trump, is volgens mij niet dit:

    (A)any action voluntarily taken in good faith to restrict access to or availability of material that the provider or user considers to be obscene, lewd, lascivious, filthy, excessively violent, harassing, or otherwise objectionable, whether or not such material is constitutionally protected; or

    Ik zie deze bepaling als modereren binnen een bestaand account, niet het geheel verwijderen daarvan. Dit gaat volgens mij nl. over het tegenhouden van bestaande informatie. Bij het bannen van een account gaat het ook over de toekomst, vooral eigenlijk.

  8. Ondertussen heeft Amazon de hosting van Twitter-uitwijk Parler.com gestopt. Persoonlijk vind ik het prima, ik heb niks met Trump of Altright, maar gaat dit principieel niet te ver? Ze kunnen nu in de praktijk vrijwel nergens meer heen, want andere hosters willen zich er ook niet aan branden.

    Toen ze er nog wel waren las ik eens de voorwaarden van Parler, en in feite leken die heel veel op de huisregels van Twitter en dergelijke.

    1. De vraag is dan wat het principe is, en vooral welke groepen dan wél overal geweerd mogen worden? Ik las vanochtend nog, toen Twitter allemaal lui van terroristenstaat Isis verbande en hun sites overal offline gingen, had niemand een fundamenteel probleem met de vrijheid van meningsuiting.

      Ja, terreur is illegaal en tegen internationaal aanvaarde grondrechten. Maar oproepen tot een staatsgreep of bestorming van een democratisch instituut is dat toch ook? Om het maar niet te hebben over de neonazi-uitingen aldaar.

      1. Het principe is dat iedereen in elk geval ergens zijn mening publiek moet kunnen maken. Mits binnen de wet. (Maar van welk land? Niet van China, hoop ik.) Als alle winkelcentra demonstranten weren, en nergens anders een groot publiek te bereiken is, moeten de winkelcentra uiteindelijk allemaal demonstraties toestaan. Stond jaren geleden ergens op een blog van jou, toch?

        1. Namelijk hier: https://www.iusmentis.com/meningsuiting/toegang-andermans-site/, citaat:

          In 2003 kwam het hoogste Europese Hof echter met een baanbrekend arrest: de eigenaar van een semi-publieke ruimte, zoals een winkelcentrum, kan niet zomaar mensen buiten zetten die daar hun mening uiten door een demonstratie of het uitdelen van flyers. Hij moet dit tolereren op grond van de vrije meningsuiting. Er moet dan wel sprake zijn van “preventing any effectieve exercise of freedom of expression”, oftewel een volstrekte onmogelijkheid om het winkelend publiek op een andere manier te bereiken.

          1. En ook:

            De hoofdregel dat de site-eigenaar beslist lijkt mij een prima regel voor de praktijk. Het zal zelden gebeuren dat een site zó belangrijk is dat een uitsluiting/verbanning eigenlijk maatschappelijk onaanvaardbaar is.

            In de uitzonderlijke situatie dat een site wel zo belangrijk is (wellicht dat Facebook of Google daarvoor in aanmerking komen), zou ik er voor willen pleiten dat zulke sites worden aangemerkt als semi-publiek zodat men gemakkelijker met een beroep op horizontale werking ruimte voor vrije meningsuiting kan eisen. In dat geval speelt de uitingsvrijheid van de gebruikers immers een niet te verwaarlozen rol, zodat de beheerder niet zonder meer uitingen kan verwijderen of gebruikers kan weigeren deel te nemen aan discussies.

  9. Volgens mij is het een beetje zoals vloeken in een kerk, het is niet verboden bij wet en je zou het vrijheid van meningsuiting kunnen noemen, maar men zal je toch echt dringend verzoeken het pand direct te verlaten…

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.