Hoe toegankelijk moet je videospel zijn?

Via Reddit:

I can’t use one hand and some fingers on the other after an industrial accident. I do things on the computer using mouse and 3 foot pedals. I play this game called Path of Exile, and in the game you need to refresh 4 potion buffs every 3-8 seconds. I physically can’t press 4 keys every few seconds so I use a macro that automatically does it for me. I got banned for it recently.

Een en ander blijkt nep te zijn, maar de vraag bleek desondanks interessant genoeg om duizenden discussies in allerlei subreddits op te werpen. De kern is: hoe ver moet je als game-ontwikkelaar mensen tegemoet komen die vanwege een lichamelijke beperking het spel niet kunnen spelen op de manier die jij had bedacht?

In de VS gaat het dan om de Americans With Disabilities Act uit 1990, die kort gezegd bepaalt dat je mensen niet vanwege een fysieke beperking de toegang tot een “locatie opengesteld voor publiek” mag ontzeggen. Heb je een verhoogde ingang, dan moet daar dus een oprit voor rolstoelen bij, bijvoorbeeld. En moet je dingen lezen om wat te kunnen doen, dan moet er dus braille bij (zoals bij geldautomaten op het nummerpad). Maar is een website een locatie? In 2016 bepaalde het Hof van Beroep van niet – de website van Domino’s hoeft niet toegankelijk te zijn voor een schermlezer van een blinde persoon die een pizza wilde bestellen.

Rond die tijd was er ook in Europa ophef: in januari 2016 werd het verdrag inzake de rechten van personen met een handicap goedgekeurd. Dit verdrag beschrijft rechten van mensen met een handicap (langdurige fysieke, mentale, intellectuele of zintuiglijke beperkingen) en bevat tevens de verplichting dat verdragsstaten alle passende maatregelen nemen om te waarborgen dat redelijke aanpassingen worden verricht.

Vanaf 2017 geldt in Nederland daarom de reden dat dienstverleners – ook online – “verplicht [zijn] tot het treffen van voorzieningen van eenvoudige aard en gaandeweg zorg te dragen voor de algemene toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte, tenzij dat voor hem een onevenredige belasting vormt.” Er zijn geen harde specifieke regels; zo is het ondertitelen van Youtubevideo’s een voorziening maar die hoeft dus alleen als dat geen onevenredige belasting oplevert.

Maar wat betekent dat nu voor games? In 2001 bepaalde het Amerikaanse Supreme Court dat een golfer met een fysieke handicap toegestaan moest worden met een golfkarretje van hole naar hole te rijden, omdat de reglementair verplichte wandeling voor hem niet haalbaar was. Dit omdat “use of the golf cart does not “fundamentally alter the nature” of the game of golf.” Een eis dat hij de bal met de hand zou mogen werpen, zou dus niet toegewezen hoeven te worden om eens een simpel voorbeeld te noemen.

In Nederland is er volgens mij nooit zo’n zaak geweest, maar in principe zou dit criterium heel goed bij ons kunnen werken. Er zit een fundamenteel stukje eerlijkheid in: als de regel mede bepalend is voor hoe het spel verloopt, dan zou je het spel dus aantasten als je uitzonderingen gaat maken. Is het een zijdelingse kwestie (zoals dat je een bril nodig hebt als voetballer) dan is een uitzondering dus in beginsel vereist.

Tussengevallen houd je dan nog over, en die zijn lastig. In een restaurant moet de voedselhygiëne goed geregeld zijn, dus geen dieren naar binnen. Maar als ik een hond nodig heb om vrij te kunnen lopen, dan moet die hond mee naar binnen. Daar kom je denk ik niet snel uit – al is in de VS bepaald dat zo’n hond dan wél mag omdat de impact van één geleidehond op de hygiëne acceptabel klein is.

Hoe zou dat bij dit spel uitpakken? De vraagsteller gebruikt dus een trucje om niet elke zo veel minuten snel vier toetsen achter elkaar in te hoeven drukken, omdat hij daar simpelweg de vingers en flexibiliteit in de hand niet voor heeft. Het doel van deze eis uit het spel is te controleren dat je nog steeds in het spel zit. Dat voelt voor mij als een zijdelingse kwestie. Bij een boks-spel waar snel toetsen indrukken snel slaan zou betekenen, zou dit een oneerlijk voordeel opleveren namelijk beter vechten dan je eigenlijk kan.

De complicatie is natuurlijk dat de spel-aanbieder dat niet kan zien, in tegenstelling tot een scheidsrechter bij het voetbal die je medische verklaring over je ogen kan lezen, of een restaurateur die zelf waarneemt dat een persoon blind is en die hond dus nodig heeft. Het voelt dan ook best risicovol om dit toe te staan enkel omdat mensen zeggen vingers te missen. Maar heel cru oordelen “dat doen we niet want cheaters” is wettelijk ook weer niet de bedoeling.

Hebben jullie een idee?

Arnoud

 

19 reacties

  1. Als we nu eens beginnen met om denken in plaats van excuses vinden om het niet te doen. Ik werk mee aan een project dat zijn oorsprong heeft in de UK daar hebben ze Special Educational Needs and Disability (SEND). Hier hebben wij als doel gesteld dat dit voor al onze websites ingesteld moet worden. Dit is niet in een dag gedaan maar veel kan gewoon via thema’s en stylen van de programma’s die je gebruikt. Bijvoorbeeld voor WordPress maak je een tweede stijl aan en voor mensen die dyslexie hebben verander de font naar een dyslexie font. Voor kleuren het zelfde voor blinden gebruik de alt-text tag die zorgt ervoor dat als je over een plaatje gaat een gele balk te zien krijgt met tekst die de foto omschrijft, de apparatuur die men heeft leest dit voor. Het is voor normale mensen gewoon een kwestie van om denken. Wat spelletjes fabrikanten kunnen doen is veel soorten input devices toestaan. Automatisch iets in een spel doen geeft een oneerlijk voordeel offline geen probleem maar online is het niet leuk voor anderen. Deze balans is iets waar je over na kunt denken maar op een gegeven moment komt het op neer hoever wil je gaan om mensen te ondersteunen in een spel kan je tot zover gaan een website tonen kan je meer doen.

  2. De vraagsteller gebruikt dus een trucje om niet elke zo veel minuten snel vier toetsen achter elkaar in te hoeven drukken, omdat hij daar simpelweg de vingers en flexibiliteit in de hand niet voor heeft. Het doel van deze eis uit het spel is te controleren dat je nog steeds in het spel zit.

    Dat is compleet anders dan wat in de quote van de vraagsteller die aan het begin staat.

    Daar staat “elke drie tot acht seconden”, en er staat nergens dat dat is “om te controleren dat je nog steeds in het spel zit”. Sterker nog, het gaat om “potion buffs” waar ik uit opmaak dat het is om je poppetje binnen het spel sterker te maken. Oftewel, geen zijdelingse kwestie maar de kern van het spel.

    1. De stelling was inderdaad dat hij door/voor zijn handicap zgn macros gebruikte (met 1 knop meerdere handelingen tegelijk uitvoeren) en dus zo een voordeel had tov mensen die niet dat soort technische hulpmiddelen gebruiken. Onderdeel van het spel is onder de toetsen 1 t/m 5 een buff te hebben die slechte effecten weghaalt, leven hersteld etc… en die dan 1 tot een paar seconden ‘aan’ zijn na indrukken. Naar mate je verder komt, worden die belangrijker om continue ‘aan’ te hebben. Bijnaam in het spel ervoor is ook ‘piano flasks’ , tijdens het spelen druk je continue op 1 2 3 4 5 alsof je piano speelt.

      Die druk je die dan afzonderlijk in of allemaal tegelijk met een ijsstokje of een software gestuurde actie en dat, allemaal tegelijk of automatisch, is door de spelmaker verboden. Gesteld als limiet is, 1 knop, 1 server handeling.

  3. Voor mensen die gehandicapt zijn is er een aparte categorie in de olympische spelen. Dat kun je voor een spel ook doen: een aparte categorie introduceren, waar mensen in kunnen komen als ze kunnen bewijzen gehandicapt te zijn en waarin ze dan een light versie kunnen spelen.

  4. Ik denk dat je dit van twee kanten heeft;

    1. Kan je het verplichten?

    Spelontwikkelaars moeten eigenlijk vanaf dag 1 rekening houden met de toegankelijk van hun games. De succesverhalen (bijvoorbeeld bij The Last of Us 2), hieromtrent zorgen hopelijk voor voldoende goodwill om het rendabel te maken. Dus je mag een spelontwikkelaar ook best aanspreken als er weinig gebeurt is met toegankelijkheid. Er zijn genoeg alternatieven daarentegen, wat het verplichten nogal lastig maakt. Zeker omdat een individueel spel niet gezien zal worden als een essentieel goed.

    2. Mag je verwachten dat iets zich aanpast aan je nieuwe situatie?

    Als een spel nu eenmaal niet toegankelijk gemaakt kan worden vanwege de aard van het spel, heb je een extra slag te ervaren als er iets met je gebeurt. Er zijn plotseling heel veel dingen niet meer mogelijk die je voorheen als normaal achtte. Van veel van die dingen kan niet verwacht worden dat die verplicht worden om zich aan te passen om aan jouw nieuwe situatie. Dat zal bij een spel, ondanks je monetaire investering, ook het geval zijn.

    1. Volgens mij is de discussie niet dat een spel een essentieel goed moet zijn, en dat je dan pas dingen hoeft aan te passen. Een café is ook geen essentiële dienst, toch moet die rolstoeltoegankelijk zijn. De vraag is voor mij vooral een kosten/baten analyse: een drempel bij je deur weghalen kost weinig, maar je dans-spel ombouwen dat ook rolstoelers het kunnen doen is enorm duur en tast de manier van spelen aan.

      Eens met je tweede punt.

        1. Ja, men is verplicht tot het treffen van voorzieningen van eenvoudige aard en gaandeweg zorg te dragen voor de algemene toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte, tenzij dat voor hem een onevenredige belasting vormt.”

          De discussie of het wenselijk is, raakt aan grondrechten van mensen in een rolstoel. Die mogen gaan en staan waar ze willen. Welk aspect van wenselijk had je op het oog?

          1. Twee vrienden van me hebben een kroeg waarbij je bij binnenkomst links een trapje (4-5 treden) op moet om in het kroeg-gedeelte te komen, en rechts naar beneden kan naar het toilet. Daar kom je met een rolstoel niet binnen, zou je dat willen ombouwen zodat dat wel kan dan moet de halve kroeg op de schop denk ik. (huidige trap zit in een hoek, is te smal om de bocht te kunnen maken met een rolstoel als je daar een ramp zou maken)

              1. Wenselijk als in geen verplichting maar wel gewenst. Termen als ‘van eenvoudige aard’ blijven daarin altijd lastig. Eenvoudig zou in dit geval een ramp aanleggen betekenen, maar daar zou wel het nodige werk in gaan zitten (er is meer ruimte nodig dan voor de trap die er nu is, dus de halve vloer zal er dan in ieder geval uit moeten) als het überhaupt al mogelijk is. Ik vermoed dat de toiletruimte of biertank onder het stuk zit waar die ramp zou moeten komen en dat je daar geen stuk van het plafond kan missen.

            1. Dit lijkt mij een typisch voorbeeld van iets wat 1. niet van eenvoudige aard is en 2. een onevenredige belasting.

              Ik kenb voldoende woningen in amsterdam met de welbekende smalle steile trappen die je ook met geen mogelijkheid rolstoel toegankelijk krijgt zonder het hele gebouw te verbouwen. In historische panden is hier simpelweg geen rekening mee gehouden en is nadien toegankelijk maken vaakt bijtensporig duur/ingrijpen, of soms vanwege de monumentale staat van het pand niet eens toegestaan.

              Bij nieuwbouw of een pand wat zich er wel toe leent zie ik echter geen enkel excuus om het niet te doen. Overigens zijn er genoeg kroegen in Amsterdam die prima toegankelijk zijn voor rolstoelen. Het is dus geen enkele moeite als je weet dat dat belangrijk is om 1 van die te kiezen.

            2. Daarom schreef Arnoud dus ook “tenzij dat voor hem een onevenredige belasting vormt.” Een half café op de schop valt daar onder. Bovendien is het ook niet gezegd dat het mag. Wat nu als het café een monumentaal pand is? Dan mág je het halve café niet eens op de schop gooien.

  5. Ik vraag mij opeens af wat er zou gebeuren als een grote groep blinden gezamenlijk gaan stappen en iedereen zijn geleidehond meeneemt en er zo 40 honden een restaurant binnen komen. Zou je in dat geval de blinden wel mogen weigeren?

    Dat je rekening moet houden met mensen met beperkingen lijkt mij logisch, maar mag je ergens een streep trekken betreffende het aantal mensen dat dan meespeelt? Dus dat er 5 spelers zich registreren als gehandicapt en dus macro’s gebruiken zou kunnen, maar 500 mensen die dat doen? Nope…

    1. Dan kom je bij de “tenzij dat voor [de restaurateur] een onevenredige belasting vormt.” Ik denk dat 48 honden accommoderen redelijkerwijs niet gevergd kan worden. Ik denk dat zhij dan kan zeggen, een persoon of vijf mag naar binnen maar dan is het vol.

      Bij een spel zie ik dit niet. Welk probleem krijg je in software als je 500 gebruikers hebt dat je bij 5 niet had? De schaalbaarheid is inherent, prik er gewoon een AWS instance bij als de performance achteruit gaat.

      1. Tja, het probleem is dat die macro’s ook valsspelen mogelijk maakt. En als er teveel valsspelers actief zijn dan blijven de normale spelers weg omdat ze het niet kunnen winnen. En dan gaat het spel ten onder. Net zoals een restaurant de hygiene niet meer onder controle heeft als er teveel blinden met hun honden binnenkomen. Als er maar een paar spelers zijn die in een sessie dit soort macro’s gebruiken dan heeft iedereen nog een goede kans.

  6. Een heel leuk onderwerp. Eén van de onderliggende vragen is in hoeverre je competitief mee kan spelen wanneer je gebruik maakt van aanpassingen om het spel passend te maken voor je specifieke omstandigheid. Ik zie een sterke analogie met de Bladerunner-discussie (of Semenya) in de sport. Er is iets voor te zeggen om toetsenbord / muis-gamers in shooters te scheiden van gamers met controllers / consoles (nauwkeurigheid). Zelfde geldt dat AI-ondersteunde gamers gescheiden kunnen worden van niet-AI ondersteunde gamers. Zelfde geldt voor gebruikers met aangepaste besturingselementen (zeg 3 buttons in plaats van 4, waarbij na druk op A altijd na 2.1 sec knop B volgt). Zelfs omdenkend kom ik er niet helemaal uit. Al zouden producers voor alle games enige API-functionaliteit introduceren om gebruikers met beperkingen de mogelijkheid te bieden om hun beperking heen te gamen – ga je ze dan uit competitief spel bannen? En zet je ze dan bij de cheaters, of maak je een aparte “benefits-league”.

    Om in termen van Arnoud te spreken: bij competitief gamen is het geheel van besturing, beheersing, acties en handelingen van de gamer dat wat de competitie maakt. Dus nogal snel, en voor de producent verborgen, pas je de “nature of the game” aan. En toch: single-player only voor mensen met beperkingen voelt nodeloos beperkend. Dus mijn gouden route zou zijn: API’s en bijv. alternatieve controllers openstellen, zeker voor lokaal en premade play. Competitief kom je vrees ik niet goed uit.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.