Een zak met ongeopende AliExpress-pakketjes kopen

Een zak met tientallen ongeopende kleine pakketjes kopen voor 50 euro. Dat klinkt misschien als een slechte deal, maar er zijn genoeg mensen die er oren naar hebben. Dat las ik bij de NOS onlangs. Het zou gaan om restpartijen van geretourneerde (of onbestelbare) bestellingen van AliExpress en andere grote webwinkels, die vanuit het distributiecentrum dan maar in bulk worden verkocht. De politie ziet geen strafbaar feit, en de ACM kwalificeert deze praktijk als “vaag”. Eens zien of we wat preciezer kunnen worden.

Ik lees dat deze praktijk al enige tijd populair is. Op zich is het ook niet zo gek, als je heel veel volume draait met afstandsverkoop maar geen geld wil steken in het uitpakken en terug in het magazijn steken van een retour. Of je hebt geen magazijn, omdat je via dropshipping alles direct vanuit de fabriek naar de klant laat gaan. Weggooien kan altijd nog; als iemand ze zonder te kijken voor 50 euro de kilo wil hebben, waarom dan niet?

Er zit natuurlijk soort van een luchtje aan, zijn die pakketten niet gestolen door bezorgers bijvoorbeeld? Zoals bij RTL te lezen is,

Sara en Sascha hebben allebei geen idee hoe de verkopers aan de producten waren gekomen. “Ik heb het niet gevraagd. Ik heb het idee dat het illegaal is. Het zijn geen producten die geadresseerd zijn in Nederland, maar buitenlandse pakketjes”, vertelt Sascha.
Zelf heb ik ook niet direct het beeld dat het gaat om gestolen waar. Daarvoor is het net te opvallend en te grootschalig. Ik zie het als zeer geloofwaardig dat er pakketten in bulk bij een distributeur of fabriek blijven liggen (of terugkomen) en dat die er vanaf wil met zo’n “50 euro en je moet maar zien wat je krijgt” actie. Past bij internet ook, zo’n real-world lootbox zeg maar.

Voor mij is meer de vraag hoe zeer je moet hopen op dure dingen, want dat is natuurlijk waar men op speculeert. (Hela, die analogie klopt dus nog best aardig.) Natuurlijk zal iemand best eens dure oordopjes kopen en kan zo’n bestelling op zo’n berg belanden, maar a) de distributeur zal die er denk ik zelf uitvissen en b) we hebben het wel over AliExpress en niet de Apple Store. Zoals ze bij Chinafans al zeggen, “Maar denk even na over wat mensen doorgaans bestellen op AliExpress. Het zijn veelal producten tussen de € 0,50 en € 5,00. “

Koop je zo’n zak en valt deze tegen, dan denk ik dat je weinig kunt doen. Er wordt immers nadrukkelijk niets beloofd over de inhoud, dus claimen dat de inhoud te goedkoop is, dat heeft geen zin. Ik twijfel zeer of je zo’n aanschaf als een koop op afstand (met 14 dagen retourtermijn) mag aanmerken, want daarvoor is een systeem voor verkoop op afstand nodig. Wat ik hiervan zie, is dat het incidenteel en individueel gaat, zodat voor mij niet aan die eis is voldaan. Kopen, openmaken en terugsturen zit er dus niet in.

Arnoud

56 reacties

  1. Vaak zal er een pakbon bijzitten met naam- en adresgegevens.als de paketjes nog naw-gegevens op de verpakking heeft staan, dan zijn dit ook persoonlijke gegevens. Ik hoeverre is de verkoper dan in overtreding van de AVG? De ontvanger heeft immers geen belang bij deze gegevens.

    1. Het probleem lijkt me inderdaad bij die persoonsgegevens zitten. Er gaan ook pakketjes zijn die de gezondheid (aambeiencrème) of seksuele gedrag of gerichtheid (allerhande speeltjes) ‘aantonen’.

      Maar ja. Alles openen en sorteren? Dan is (bij Europese lonen) weggooien goedkoper. Als er geen pakbonnen zijn is de adreslabels verminken een optie maar ook dat is bij 50eur per zak niet te betalen. Weggooien? Erg zonde voor het milieu.

      Ali etc (c.q. de dropshippers) verplichten terug te sturen? Op lange termijn misschien. Het zou al wat zijn als er meer werk wordt gemaakt van namaak, consumentenbescherming, etc. uit dergelijke shops.

      Wordt het toch weggooien. We zitten al zo in een wegwerpmaatschappij.

    2. Ik betwijfel of dit onder de AVG valt. Daarvoor moet sprake zijn van geautomatiseerde verwerking of een ander gestructureerd systeem (zoals een kaartenbak). Ik denk dat een zak willekeurige pakketjes daar niet onder valt.

  2. Zou een real world lootbox juridisch niet te zien zijn als maatwerk. Het is niet conform specificaties van de klant samengesteld kun je stellen maar je kan ook stellen dat willekeurige pakketjes een maatwerk aanbod is.

        1. De eigendom rust bij de verkoper totdat de koper eigenaar is geworden. Kort door de bocht moet het daarvoor afgeleverd zijn, in het bezit van de koper zijn gekomen. Als het pakket nooit aangekomen is, kan het nooit eigendom van de koper zijn geweest. De verkoper kan met het pakket (dat dus nog steeds zijn eigendom is) doen wat hij wil, zoals verkopen aan een opkoper die het voor 50 euro de kilo doorverkoopt aan derden.

          1. Dan is de vraag wie nu de verkoper is van de kilo-verpakkingen. Het kan haast niet anders dat dat zendingen zijn van verschillende verkopers. Wie is verkoper van het geheel? Ik las in een andere reactie dat het niet AliExpress is. Maar wie wel?

            1. Dat is een goede vraag. Een juridisch logische constructie is dat AliExpress met haar verkopers heeft afgesproken dat retouren haar eigendom worden. De verkopers vinden dat vast niet erg, het is vaak gedoe en wat moet je er mee als je geen magazijn hebt. Vervolgens kan AliExpress zo’n zak met retouren gewoon verkopen.

  3. Doet mij denken aan het merkwaardige genoegen dat kopers van een kraslot wellicht ervaren: valt er iets te halen? En ja, als je niet in de prijzen valt, moet je ook niet klagen want het risico op ‘niks’ is natuurlijk bij de koop inbegrepen. Een kat in de zak kun je niet teruggeven, eigen schuld dikke bult ?

    1. Dan gaat het toch eigenlijk altijd om gevaarlijke stoffen die niet zomaar in het milieu terecht mogen komen? Ik kan me dat moeilijk voorstellen als relevant issue bij Aliexpress-pakketjes. Er zal vast een batterij met giftige stof in zitten, maar als consument mag ik die weggooien (bepaald niet netjes, maar ik ken geen strafwet er tegen) dus lijkt me niet een issue hier?

  4. Indien er voor de verkoop van dergelijke verrassingspakketten gebruik wordt van een georganiseerd systeem voor de verkoop op afstand zonder gelijktijdige persoonlijke aanwezigheid van handelaar en consument, dan wordt aan dit criterium ook voldaan indien hier slechts incidenteel en individueel gebruik van wordt gemaakt. En AliExpress is volgens mij een georganiseerd systeem voor de verkoop op afstand zonder gelijktijdige persoonlijke aanwezigheid van handelaar en consument.

      1. Ik twijfel ondertussen zelfs of het wel afstandsverkoop is. Ik lees veel over bij mensen aan huis komen, daar mogen tellen dat er 50 pakketjes in zitten, dan geld geven en zak meenemen. Of afhalen na betaling ter plaatse in een distributiecentrum. Dus online is niet meer dan een afspraak maken wanneer je dit komt doen, maar mijn inschatting is dat je nog mag afhaken als je ter plaatse er geen goed gevoel bij hebt. Dan is er dus nog geen koop.

        1. Verkoop aan de deur is geen koop op afstand, maar een overeenkomst buiten de verkoopruimte. Het herroepingsrecht is daarop wel van toepassing maar niet als het bedrag onder de vijftig euro blijft.

          Dat de klant de goederen moet afhalen in het distributiecentrum en dan ook gelijk moet betalen staat een koop op afstand niet in de weg. Wanneer er een voldoende bepaald aanbod op afstand is gedaan en dat aanbod op afstand is aanvaard, dan is er een koop op afstand tot stand gekomen. Het er van mogen afzien kan ook gewoon een ontbindende voorwaarde zijn, zoals het herroepingsrecht er daar eentje van is.

      1. Art. 201 Sr:

        Hij die opzettelijk brieven of andere stukken, aan een post- of telegraafkantoor bezorgd of in een postbus gestoken, aan hun bestemming onttrekt, opent of beschadigt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.

        1. Dat is hier niet van toepassing. Die poststukken (pakketjes) zijn geretourneerd naar de afzender en daarmee niet langer “in een postbus gestoken”. Dezelfde situatie ontstaat als ik mijn post ongeopend bij het oud papier doe en dat buiten zet: een ieder mag die post wegnemen en openen en met de inhoud doen wat zhij wil.

          1. Maar is dat feitelijk ook zo? In het artikel van de NOS dat je in het blogartikel linkt wordt de situatie beschreven dat je bij iemand thuis in de rij moet staan en 50 euro contant moet afrekenen, en dat als je vraagt waar de pakketjes vandaan komen, dat de verkoper dat niet wil vertellen. Je citeert kopers die zeggen ‘Ik heb het idee dat het illegaal is’.

            Het is denkbaar dat het een legale bedrijfsvoering is en dat het daadwerkelijk om geretourneerde pakketjes gaat zoals je in het blogartikel betoogt. Maar stel nou dat achteraf blijkt dat het verhaal toch wat anders in elkaar steekt, dan heeft de koper met het eerdergenoemde citaat toch een probleem.

        1. Er wordt helemaal geen briefgeheim geschonden. Deze pakketten worden vanaf de verkoper direct aan koper geleverd. Dat er adressen op staan van personen aan wie eerder de pakketten zijn geprobeerd te versturen, maakt ze nog geen brief onderworpen aan het briefgeheim.

          Als ik mijn post ongeopend bij het oud papier zet, geldt daar toch ook geen briefgeheim voor? Mag een langslopende passant die volgens jou niet openmaken en bekijken?

          1. Ron vraagt: Is het niet zo dat het openen van geadresseerde post, die niet aan jou is gericht, gewoon niet mag? Ron vraagt: Op basis waarvan precies? En mijn antwoord op deze vraag is: het briefgeheim. Het briefgeheim is geregeld in artikel 4 Postwet 2009. In dat artikel is vastgelegd dat het eenieder verboden is een ongeopende brief die bestemd is per post te worden bezorgd en niet voor zichzelf bestemd is te openen en te lezen zonder toestemming van degene aan wie de post wel gericht is. Het briefgeheim vervalt op het moment dat de brief is bezorgt.

                1. Post gaat retour naar de afzender is deze onbestelbaar is. De afzender is ‘eenieder die een poststuk ten vervoer aanbiedt aan een postvervoerbedrijf’. Als iets retour gaat is er m.i. geen geadresseerde meer (althans de initiële afzender is m.i. niet opeens de geadresseerde).

        2. Ik zie niet in hoe deze pakketjes, die retour afzender zijn gegaan (en vervolgens – naar alle waarschijnlijkheid – van eigenaar zijn gewisseld) en vervolgens zijn verkocht (door deze nieuwe eigenaar), hieronder vallen. Ja, er staan naw van iemand anders op, maar de koper is de rechtmatige ontvanger van de bulk aan pakketjes.

            1. Hoezo, ze zijn toch teruggegeven aan de afzender? Artikel 5 gaat over situaties waarin dat niet kan.

              Ik ben het met je eens dat tijdens het retourtransport naar de afzender er nog briefgeheim op het pakket zit. Maar als het bij de afzender terug is, dan toch zeker niet meer? Dat voelt bizar. Als ik een retour krijg, maak ik die open en zet ik het in het magazijn terug. Dat moet mogen. En als dat mag, dan mag ik ook het retourpakket verkopen aan een ander. Of wat is het verschil tussen terug in mijn magazijn en het ongezien verkopen aan een derde?

            2. Maar ze zijn retour afzender gegaan (i.c. AE) en die afzender is eigenaar (want geen eigendom overgedragen aan beoogde ontvanger). Artikel 5 repot over ‘niet aan de afzender kunnen worden teruggegeven’ – dat is niet van toepassing. Iets in mij zegt dat het niet reëel is dat ze retourpost, waarvan de inhoud hun eigendom is, niet mogen openen zonder tussenkomst van een rechter.

              1. Ja maar is dat zo? Zijn ze retour afzender gegaan? Tenzij ik iets gemist heb in de discussie is dat volgens mij niet zo.

                Volgens mij is het zo dat ze niet geleverd konden worden en/of teruggestuurd zijn, maar ik mis de stap dat ze terug aan de originele afzender bezorgd zijn, die vervolgens besloten heeft ze nogmaals aan AE te geven om ze in bulk te verkopen. Lijkt me sterk.

                Veel waarschijnlijker lijkt het me dat AE ze niet daadwerkelijk teruggestuurd heeft. En dan zou het briefgeheim nog wel van toepassing zijn.

                En als AE ze wel heeft teruggestuurd, dan zie ik toch wel een AVG-probleem. Verwerking van de NAW gegevens (en wie weet wat er nog in die pakjes zit: namaak viagra, medicijnen, religeuze geschriften…..) is natuurlijk nodig voor de EERSTE verzending van de leverancier naar de klan. Maar voor de retourzending en alles wat daarna komt: absoluut niet.

                Ik vind het moeilijk een scenario te bedenken zonder 1 van beide: (AVG inbreuk ; briefgeheim-inbreuk).

                1. Wat zou er anders mee gebeurd zijn? De ontvanger weigert ze, het adres blijkt niet te kloppen, dat soort dingen. Dan gaat het pakket toch retour afzender, en dat is AliExpress of de individuele verkoper maar dan per adres AliExpress. Dan komen de pakketten toch in bulk bij AE terecht? Wat bedoel je met dat AE ze terug stuurt, naar wie dan?

                  En hoezo is de AVG van toepassing op het transporteren of verhandelen van een doos met een adressticker?

                  1. Ik had de indruk dat de daadwerkelijke gang van zaken zo was:

                    Zending niet bestelbaar of teruggestuurd door ontvanger – Oorspronkelijke afzender is niet geinteresseerd in terugontvangst of retouradres klopt niet – Deze pakjes worden in bulk verkocht. Je gelooft toch niet dat die pakjes allemaal terug naar China vervoerd zijn, en van daar weer naar Europa om voor een appel en een ei in bulk verkocht te worden?

                    Ik geloof niet dat in een dergelijk scenario het briefgeheim zomaar vervalt. Het is hierbij wel relevant dat het briefgeheim in de grondwet verankerd is. Het briefgeheim vervalt pas als de echte, oorspronkelijke afzender, die immers de enige is die weet wat erin zit, het pakketje terugontvangt.

                    En wat betreft AVG: De verzender en de vervoerder hebben natuurlijk het recht om jouw gegevens te gebruiken voor de verzending/levering wegens noodzaak (en toestemming, indien nodig). Je hebt een redelijke verwachting dat als levering niet mogelijk blijkt te zijn, om wat voor reden dan ook, dat je gegevens vernietigd worden. Alles wat ze meer met je gegevens doen, is in principe tegen de AVG.

                    In dit geval is dat niet zo: ze zullen toch moeten bijhouden welke pakjes (dus: geaddresseerd aan wie) ze opgegeven hebben en in bulk verkocht hebben (immers, de verzender of ontvanger kan gaan vragen: he waar is mijn pakje, en dan moeten ze toch weten dat ze daaraan de status ‘opgegeven voor bulkverkoop’ hebben gegeven)

                    Ook is dit niet zo omdat er ongetwijfeld een electronisch leesbaar teken is aangebracht op de pakjes (dat kan haast niet anders) dus een streepjescode of een QR code, waar NAW in staan (of tenminste een referentie daarnaar), waarmee automatisch voldaan is aan ‘bestemd om in een bestand te worden opgenomen’.

                    1. Het lijkt mij ook logisch dat die pakketjes niet letterlijk retour gaan naar het hoofdkwartier in China, maar AliExpress heeft een Europees hoofdkwartier in Londen en onder meer distributiecentra in Lille (Frankrijk). Het lijkt mij genoeg dat ze naar zo’n centrum gaan om als “retour afzender” te tellen zodat de status als poststuk daar eindigt.

                      Ik zie je punt van de streepjescode. Dan krijg je de discussie of dat nog geldt als elektronische verwerking als het pakket geheel los van de verkoper is komen te staan, omdat je dan niet meer naar het bestand kunt met redelijke middelen. Maar sowieso is het netjes als men de stickers eraf trekt.

                      1. ‘Het lijkt mij genoeg dat ze naar zo’n centrum gaan om als “retour afzender” te tellen zodat de status als poststuk daar eindigt.’

                        Dat vraag ik me dus af. Ik geloof niet dat het briefgeheim vervalt als de verzender zegt: ik ben er niet langer in geinteresseerd, het kost me meer om me ermee bezig te houden dan de economische waarde van wat er in zit.

                        Het briefgeheim is er om de beoogde ontvanger te beschermen, niet om anderen te beschermen. Je hebt toch goede redenen om te willen dat een pakket met namaakViagra met jouw naam erop niet zomaar verkocht wordt, of niet?

                        Zelfs al wil de afzender de namaakViagra niet terug, dan nog staat het ze niet vrij om dat pakket dan maar te verkopen zodat Jan en alleman kan gaan snuffelen.

                        1. Maar als de beoogde ontvanger het pakket weigert (en/of verkeerd adres opgaf) en het is terug bij de afzender, wanneer vervalt het postgeheim dan? Ik moet het toch uit kunnen pakken en terug op de schappen zetten als afzender? Wat moet/mag ik er dan mee?

                          Het briefgeheim beschermt in transport. Als het pakket is aangekomen dan vervalt het. Ik noemde al, als ik het pakket ongeopend bij het oud papier/vuilnis zet dan lijkt mij logisch dat ik geen briefgeheim meer in kan roepen als een passant het openmaakt. Als het terug is bij de afzender dan lijkt mij ook dat het transport eindigt. Volgens mij is de bedoeling niet “het briefgeheim geldt totdat de ontvanger het opengemaakt heeft”?

                          1. ‘Ik noemde al, als ik het pakket ongeopend bij het oud papier/vuilnis zet dan lijkt mij logisch dat ik geen briefgeheim meer in kan roepen als een passant het openmaakt.’

                            Ik denk niet dat een postbedrijf (en aanverwante koeriers) ongeopende post bij het oud papier mag zetten, juist omdat het briefgeheim dan logischerwijs een wassen neus wordt.

                            Om terug te gaan naar de case: Mijn positie is dat als de zendingen eenmaal in bulk verkocht zijn, inderdaad het briefgeheim vervallen is. Maar de zendingen hadden nooit verkocht mogen worden, juist omdat dan het briefgeheim niet gerespecteerd wordt.

                            Retour afzender (echte afzender), oftewel vernietigen, dat zijn volgens mij de enige twee keuzes.

                            1. Ik bedoelde ik als de beoogde ontvanger.

                              Als je zegt “echte afzender”: dat is AliExpress, contractueel is tussen het winkeltje en AliExpress als faciliterend platform afgesproken dat de laatste de verzending (en retourname) op zich neemt. Maar goed, stel het gaat terug naar het AE hoofdkwartier in Hangzhou, China. Mogen die het dan in bulkzakken doen, terug naar Europa shippen en die voor 50 euro de zak verkopen?

                              1. Het lijkt mij dat de ontvanger en, indien het parket niet onafleverbaar is, de afzender, het briefgeheim mogen opheffen c.q. een derde toestemming mogen geven om het pakket namens hen in ontvangst te nemen en zou uit de post te halen.

                                1. In principe draait het briefgeheim erom dat alleen de afzender en de ontvanger weten wat erin zit. De echte afzender zal best aan anderen toestemming mogen geven om, om administratieve redenen, als verzend/retouradres te dienen. Maar het recht om kennis te (laten) nemen van de inhoud kan hij, lijkt me, per definitie niet toekennen aan iemand, omdat dat de grondrechten van de ontvanger schaadt, artikel 10.1 grondwet.

                                  Anders kan de verzender net zo goed zeggen tegen de transporteur: ‘Als je die seksspeeltjes niet kunt bezorgen, geef de doos met inhoud dan maar cadeau aan iemand anders in de straat’. Je ziet toch zelf wel in dat dat niet kan? Deze case is iets gecompliceerder, maar principieel hetzelfde.

                                  1. Verschil is voor mij dat het pakket ondertussen retour is gekomen bij (een gemachtigde van) de verzender. Dan is de bezorgingsprocedure geëindigd en daarmee ook het briefgeheim. Op een pakket dat bij mij in het magazijn klaar staat en wacht op de postbezorger, rust nóg geen briefgeheim. Op een retour bij mij in het magazijn is geen briefgeheim méér. De bezorging is klaar.

                                    Mag ik het zelf wel uitpakken, als afzender? En als ik dat mag, waarom mag ik dan geen derde machtigen dit voor mij te doen? Maakt het uit of het een dochter/zuster van mijn bedrijf is? Simpel voorbeeld: ik bestel wat bij Wehkamp, dat wordt verkocht vanuit Wehkamp Finance bv en de afzender is Wehkamp Retouren bv. Als ik het pakket weiger, dan gaat Retouren bv het pakket krijgen en openmaken. Is dat een probleem?

                                    1. Natuurlijk mag je het zelf uitpakken als afzender. En natuurlijk mag je dat ook door een ander laten doen. Maar natuurlijk alleen met contractuele garanties mbt privacy van geadresseerden en hun bestelling, zoals die plicht tot eerbiediging van de privacy ook op jou als oorspronkelijke verzender rust.

                                      Het pakje is niet alleen een document of object met een verpakking eromheen. Daar mag de afzender inderdaad vrij over beschikken.

                                      Maar mbt de gegevens die op of in dat pakje zijn aangebracht, in combinatie met de inhoud moet hij zich aan normale eerbiediging van de privacyregels houden, en dat, natuurlijk, ook opleggen aan onderaannemers of werknemers of kopers van niet-bezorgde pakjes.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.