Zelden zo hard gelachen om een juridische analyse: het geval van het cryptoschip Satoshi

Bron: The Guardian, Pete Reynolds

Dit is toch wel de grappigste juridische analyse ooit: zeerechtdeskundige Samira Nadkani fakkelt het concept van het libertarische cryptocurrency-schip Satoshi helemaal af, maar dan ook echt hélemaal. Het is dan ook een té mooi voorbeeld van hoe de tech bros uit Silicon Valley denken de maatschappij opnieuw uit te kunnen vinden op hun eigen manier, zonder al die legacy code in de vorm van oude wetgeving en regeringen. De grap is dan met name dat juristen dit al véél langer doen dan programmeurs, en dus concepten als “we gaan met een schip op de blauwe oceaan onze eigen maatschappij zijn” al in 1609 hebben geadresseerd (laatste commit 1982).

Het verhaal staat in The Guardian te lezen, maar de kern is dat een stel cryptolibertariërs hun eigen maatschappij willen beginnen en alles opnieuw opzetten, maar op land daarvoor geen plek kunnen vinden. Dan maar de zee op, met een autarkisch cruiseschip. Je krijgt dan hele communities van schepen, die met elkaar samen optrekken als dat in hun belang is, of juist splitsen als men uit elkaar groeit. Zo krijg je een flexibele maatschappij, die groeit naar behoeftes. En we stemmen op de blockchain en betalen met crypto en natuurlijk hebben we niets te maken met die weary giants of flesh and steel. Ja, gaan we doen.

Dat werd dus een oud P&O cruiseschip dat de MS Satoshi werd genoemd, met pandemiekorting van 90% gekocht. Daarna op Reddit plannen maken, wat niet helemaal ging zoals verwacht omdat mensen maar bleven zeuren over praktische details zoals je eigen keuken in je cabine of welke huisdieren je mee mag nemen (juridische cringe, niet voor VvE-survivors). Toch doorgezet, schip opgeknapt en naar Panama waar men hoopte vlak buiten de kust te mogen gaan liggen, de status van schip eraf en dan als permanent drijvend platform zonder juridische verplichtingen te blijven dobberen en crypto minen.

Dat ging mis, onder meer omdat Panama eiste dat het afval niet in de kustwateren gestort werd. En oh ja, je bent gewoon een schip en houd je aan onze regels. Zoals een verzekering hebben, wat niet lukte omdat geen verzekeraar zich eraan wilde wagen.

The Ocean Builders’ great freedom project, whose intrinsic purpose was to offer an escape from oppressive rules and bureaucracy, was being hobbled by oppressive rules and bureaucracy. As Elwartowski would reflect a few months later on Reddit: “A cruise ship is not very good for people who want to be free.”
Je ziet overal de teleurstelling en verbazing van deze mensen: dat dat niet zomaar kan, je eigen schip inrichten zoals je wilt en vrij zijn op de oceaan, zonder rare regeltjes. Zoals Nadkani dan zegt (tweets geconcateneerd:
All of this is so utterly beyond basic common sense. For these SeaPods to be beyond formal territorial legal systems (and therefore not infringing on government right to resources), they would have to be further than 200 nautical miles from any shore. So probably deep sea. And one of the big issues you have in deep sea is: 1. Most materials we construct with aren’t suited for salt water which will tend to wear them down. 2. Deep sea constructions are SUPER TRICKY and very carefully regulated already cause people tend to die. 3. It’s hard?

“High-speed wireless internet would come from land” YOU CANNOT GET HIGH SPEED WIRELESS INTERNET FROM LAND IN THE DEEP SEA. YOU UTTER BEANBAG. THERE IS AN ENTIRE INDUSTRY WORKING TO PROVIDE SATELLITE INTERNET TO SHIPS AND IT’S A GENUINE ISSUE FOR SEAFARERS, I AM JUST.

“It would be a remote worker’s regulatory paradise.” Except no, because you’re on a vessel STILL in territorial waters (and so subject to regulation) and even if you went to deep sea, you’re on a flagged ship (subject to regulations).

De enige iets verder gaande hack die heel misschien werkt, is als je permanent op de diepe zee blijft liggen (dus 200 nautische mijlen van alle landgrenzen ter wereld). Dan heb je alleen het probleem dat niemand daar wil komen werken (en de vakbonden van scheepspersoneel heel hard zullen tegenwerken bij zij die dat wel willen), dat je internet vrij slecht zal zijn (misschien met Musks satellieten, maar dan nog), dat je zoet water, voedsel en brandstof regelmatig aangevuld moeten worden (en wie wil steeds naar je toe varen). En vooral dat je er niet makkelijk meer af kunt, omdat allerlei landen gaan vinden dat je hun wet overtreedt en alvast arrestatie- of uitleveringsbevelen klaarleggen.

Arnoud

12 reacties

  1. Is dat niet net zo’n luchtkasteel als figuren die denken hun eigen staat te stichten? Of, het profballonnetje ooit opgelaten door de heer Sunde, die het idee had om een verlaten boorplatform in de Noordzee op te kopen wat zijn eigen “staatje” was, en daardoor vrij te zijn van alle auteurswetten?

    Zulke vrijhavens doen het altijd leuk in science-fiction verhalen, maar in de praktijk komen ze niet ver.

      1. In principe is er maar één ding nodig om je succesvol af te scheiden van een bestaand land: internationale erkenning.

        Daarvoor zul je een redelijke bevolking moeten hebben met een gedeelde cultuur en historie die voldoende omvang heeft om een geloofwaardig land en regering te kunnen vormen, die haar grenzen en wetten kan bewaken, over een zekere militaire macht beschikt, en die op het internationale toneel kan opereren.

        Het mag duidelijk zijn dat een stel cryptowappies die samen op een boot gaan zitten, daar niet aan voldoen. Wellicht dat als er teveel nadelen kleven aan de diepe oceaan, dat ze in Bir Tawil kunnen gaan zitten – een ruim opgezet stukje woestijn tussen Egypte en Soedan dat beide landen weigeren te erkennen als hun territorium.

        De grappigste observatie vind ik overigens nog dat zelfs een schip vol met cryptolibertariërs het blijkbaar nodig vindt om regels op te stellen voor misdragingen door huisdieren, inclusief boetes… in dollars.

  2. Een opper-cryptobro uit Silicon Valley is hier serieus mee bezig. Want voordat Bezos of Musk op Mars een commune kan starten, kunnen we dit concept reeds uittesten op zee. Kortom: Zee-communes als opstapje voor planeet exploratie.

    De zee-communes zijn op drijvende platformen, met een glaskoepel om te beschermen tegen storm en een lokaal klimaat te beheren. Iedere deelnemer wordt psychologisch getest, en geselecteerd, al ware het astronauten. Militaire bescherming wordt ingehuurd/afgesproken via nabijgelegen vaste land. Kosten zijn hoog, dus alleen voor rijke professionals (kinderen volgens mij nog niet toegestaan).

    Je kan dan als cryptobro je eigen “samenleving” inrichten en runnen als een start-up. Community as a Service. Venture Capital beschikbaar via inwoners. Sla je de garage, of containerschip, even over. Als de pandemie zelfs Madagascar en Nieuw-Zeeland kan bereiken, maar niet het ISS ruimtestation, dan heb je met een zee-stad met toegangspoortjes en checks op besmettelijke ziektes meer kans. Begrijpelijk dat een project van los Reddit faalt, maar 10 rijken met een GDP van een midden-groot land misschien niet. Die kunnen ook wel twee zeerechtdeskundigen inhuren.

    https://www.theguardian.com/environment/2020/jun/24/seasteading-a-vanity-project-for-the-rich-or-the-future-of-humanity

    1. A U.N.-backed partnership will study the futuristic prospect of floating cities, looking at how platforms at sea might help bail out coastal cities at risk of flooding due to climate change.

      With 90 percent of the world’s largest cities vulnerable to inundation as glaciers melt and seas rise on a warming planet, modular platforms anchored to the sea floor could be connected in a ring to house communities atop the oceans, members said.

      UN-Habitat, which works on sustainable urban development, will team up with private firm Oceanix, the Massachusetts Institute of Technology and The Explorers Club, a professional society, to advance the concept, the coalition announced Wednesday. — https://www.reuters.com/article/un-climatechange-cities/as-sea-levels-rise-un-climbs-aboard-floating-cities-push-idUKL1N21L0YR

      Nooit geschoten, altijd mis. Baanbrekend zijn is groot denken en hard werken, en als het dan onherroepelijk mislukt, dan sta je maar in de modder met je onrealistische idee. Ik lach dan, voor de veiligheid, met de meute mee, maar stiekem heb ik best veel respect voor je. Over 10 jaar ligt daar gewoon een nieuwe baan. Misschien niet door jou gebroken, maar zeker door jou geinspireerd. Voortgang!

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.