VS neemt sancties tegen cryptobeurs voor faciliteren ransomwaregroepen

Sophieja23 / Pixabay

Het Amerikaanse ministerie van Financiën heeft voor het eerst sancties genomen tegen een cryptobeurs voor het faciliteren van de transacties van ransomwaregroepen, las ik bij Security.nl. Volgens het ministerie blijkt uit een analyse van de transacties van cryptobeurs Suex dat zeker acht ransomwaregroepen heeft gefaciliteerd en dat meer dan veertig procent van de transacties in verband met criminele partijen wordt gebracht. Het bekende probleem is natuurlijk dat het bedrijf zelf niet in de VS zit, dus hoe doe je ze dan pijn? Nou, zo.

Suex zou meer dan 160 miljoen dollar van ransomwaregroepen en andere cybercriminelen hebben ontvangen. Anders gezegd: 40% van hun transactievolume is van bekende ransomware. Bij zulke getallen snap ik wel dat je als staat daartegen op wil treden. Zeker omdat er weinig andere concrete strategieën zijn om ransomware-bendes te bestrijden.

Cryptobeurzen bestaan natuurlijk overal ter wereld, en naast de legitieme heb je ook de meer schimmige. Zoals dus kennelijk Suex, dat geregistreerd is in Tsjechië, maar zou opereren vanuit Rusland en het Midden-Oosten. Daar direct tegen optreden vanuit de VS is wat lastig.

Dat heeft echter nog nooit Amerikaanse sancties tegengehouden, en ook nu niet. Door de opgelegde sancties mogen Amerikanen namelijk geen zaken meer met Suex doen en zijn alle tegoeden van het bedrijf die onder Amerikaanse jurisdictie vallen bevroren. Want daar kun je wél bij, Amerikaanse burgers (en hun rekeningen) en banken die banden met de VS hebben.

Het haakt in op de recente discussies alhier over jurisdictie en hoe ver je mag gaan als land. Dit lijkt een ‘nette’ oplossing: je hebt last van een buitenlandse partij, dus je verbiedt de eigen burgers daar zaken mee te doen maar je laat die partij zelf met rust want die zit in het buitenland. Alleen, vergis je niet: dit raakt banken wereldwijd, want er zijn maar bar weinig banken die geen enkele band met Amerikaanse jurisdictie hebben. Effectief is dit dus het einde van Suex als legitiem cryptohandelskantoor.

Arnoud

20 reacties

  1. Dit patroon is natuurlijk optimaal uitgebuit in de Foreign Account Tax Compliance Act (FATCA) wetgeving, waarbij effectief wereldwijd zo’n beetje alle banken worden gedwongen om de Amerikaanse belastingdienst van gegevens van Amerikaanse burgers te voorzien, vaak tegen buitenproportioneel hoge kosten, zodat het voor veel banker goedkoper werd om die personen maar gewoon te dumpen. Daarna werd ook het kwijtraken van een het Amerikaanse staatsburgerschap een heel kostbare grap ($2,350 + kosten uitstaande belastingaangiften, die vaak nog hoger zijn), waar met name zogenaamde “accidental Americans” erg veel last van hebben.

    Heel jammer dat de EU daar niet een aantal maatregelen tegen genomen hebben om dit soort overreach te beperken, bijvoorbeeld door in de verdragen die naar aanleiding van FATCA zijn gesloten een clausule te laten opnemen waarmee getroffen personen zonder reele band met de VS wel makkelijk afstand kunnen doen van dat staatsburgerschap, dat blijkbaar voor sommigen nu een “toxic asset” is geworden.

  2. Dit lijkt een ‘nette’ oplossing: je hebt last van een buitenlandse partij, dus je verbiedt de eigen burgers daar zaken mee te doen maar je laat die partij zelf met rust want die zit in het buitenland.

    Ja een nette oplossing vanuit dat ene land gezien. Maar wel een hellend vlak, als ieder land zich zo gaat gedragen is dat wel knabbelen aan de effectieve soevereiniteit van landen en komen er gewoon tegenmaatregelen. Dat lijkt me ook niet wenselijk.

    Ook is het intellectueel niet zuiver. Je hebt namelijk helemaal geen last van die buitenlandse partij. Je hebt last van iemand waar die buitenlandse partij zaken mee doet. Tweede hellend vlak.

    Jouw voorbeeld komt een beetje neer op aftappen van een rivier voor irrigatie: Goed voor de landbouw in je eigen land, maar niet zo fijn voor de buren stroomafwaarts.

      1. Waarom rekening houden: Omdat het anders oorlog wordt.

        Ik weet niet of er multilaterale internationale verdragen zijn over water in rivieren in het algemeen (die zijn er ongetwijfeld bilateraal over water in specifieke rivieren), maar zelfs in afwezigheid daarvan is het natuurlijk gewoon provocatie als je al het water pakt en de buren drooglegt.

        Als je al het water zou mogen pakken, mag je dan ook, andersom, een stuwdam bouwen net voor de grens en als het stuwmeer vol is de dam doorbreken zodat duizenden mensen in het andere land verdrinken?

          1. Ik denk dat dit een beetje te idealistische of theoretische insteek is. Een typisch voorbeeld. Toen de Taliban in 2001 onderdak verleenden aan Osama Bin Laden, die nogal wat ellende veroorzaakte in de VS, en diezelfde Taliban weigerden die persoon aan te pakken, kregen ze inderdaad te maken met oorlog, en niemand die daarvoor naar het internationaal strafhof is gegaan — en ook de latere actie in Pakistan kwamen ze zo mee weg. (Dat de VS niet na het uitschakelen van Bin Laden vertrokken zijn, is een andere discussie die ik hier niet wil voeren.)

            De casus Ethiopie-Egypte is heel reeel, en ik denk dat ook het dispuut over de Jordaan tussen Israel en Jordanie voor beide landen essentieel is. In zulke gevallen is het te prefereren dat mensen eerst gaan praten, maar als dat geweigerd word, dan heeft een land in principe maar twee opties: omvallen of aanvallen. Dat is dan geen afdreigen, maar noodweer (en als het internationaal strafhof in de weg gaat zitten, daar hebben de VS zelfs een speciale wet aangenomen, de American Service-Members’ Protection Act).

            Natuurlijk ben ik helemaal voor een internationale rechtsorde, waarin we dit soort dingen geweldloos oplossen, maar zolang die zelfde rechtsorde niet in staat is zelfs maar een basis van mensenrechten te garanderen (denk China in Tibet en Oost-Turkestan), en leden tolereert die totale maling hebben aan fatsoenlijke normen van goed bestuur (waaronder ik begrijp een rechtstaat en democratische controle daarop, landen als Noord Korea, Eritrea of Turkemenistan), is het niet redelijk te verwachten dat die internationale rechtsorde geweld kan voorkomen.

      2. In het verleden heeft het afdammen van rivieren al tot grote spanningen geleidt. Voor sommige landen kan dat gewoon een “casus belli” zijn, ofwel reden om oorlog te verklaren, en zul je dus ook als soeverein land rekening moeten houden met je buren. Als Ethiopie de Nijl gaat afdammen, verwacht ik niet dat Egypte dat zonder meer gaat accepteren. Hetzelfde geld voor het dumpen van gif. Nu zullen we niet snel ruzie krijgen met de Duitsers of Fransen, maar als die rucksichtlos troep gaan dumpen in de Rijn, dan kan tot tot grote diplomatieke spanningen leiden (even los van dat we daarvoor natuurlijk via de EU al afspraken hebben).

        Ik zie zelf het dumpen van grote hoeveelheden CO2 in de atmosfeer als een ander voorbeeld: als grensoverschrijdende effecten van jouw gedrag als souverein land ernstige of zelfs existentiele problemen voor andere landen opleveren, dan zal dat gaan botsen, als je dan op de juridsche soevereiniteit gaat staan, loop je het risico dat je getroffen landen dwingt het dan maar op een andere manier gaan oplossen.

  3. Nederland, Duitsland en Frankrijk hadden dit niet expliciet in een verdrag geregeld. Uiteindelijk leidde dit tot het kalimijnen-arrest. Ook moest de rechter er aan te pas komen bij de bouwplannen voor de kerncentrale bij Kalkar om de Duitse overheid bij de toetsing van de aangevraagde vergunningen bezwaren uit Nederland mee te laten wegen.

    (Bedoeld als reactie op Jeroen@11:29)

  4. https://rudhar.com/lingtics/deedontd.htm Citaat van mezelf: “Ontdekkingen doe je in het Nederlands, die maak je niet zoals in het Engels (to make a discovery). Evenzo neem je een beslissing, die maak je niet (wel in het Engels: to make a decision), en neem je maatregelen. Maar sancties stel je dan weer in, of leg je op, die neem je niet. “

    Afkondigen en uitvaardigen, kan dat ook met sancties? Onder het geweld van zoveel Engelsgeïnspireerde taalafbraak weet ik het soms zelf ook niet meer.

  5. Ik heb ooit jaren moeten wachten op een vergoeding voor goudkorrels, ter waarde van iets van 200 dollar each, die ik op twee e-gold accounts had staan, een echte voor donaties (nooit iets ontvangen) en één for testing, omdat e-gold volgens de Amerikaanse autoriteiten criminelen zou faciliteren waaronder kinderpornohandelaren.

    Uiteindelijk kwamen ze eindelijk af, met TWEE checks (zegge: 2, niet één dus), nadat ik al een paar keer had uitgelegd dat cheques in Europa echt helemaal not done zijn, en dat ik het geld op een bankrekening of paypal wilde. Bijna de helft ging dus op aan fees. Stelletje monomane cultuurmonopolisten. Ik haat ze, allemaal, ongezien.

    1. Nogaal rabiaat zou ik zeggen. Ken meer dan genoeg heel redelijke Amerikanen, die minstens zo critisch zijn op hun eigen overheid als ik over de hunne. Dat ze opgescheept zitten met een overheid die nogal sterk “might is right” uitdraagt, is jammer.

    2. Zo heb ik al meer dan 20 jaar een beleggingsrekening in de VS, na verschillende overnames nu bij Citicorp.

      Ik wilde die ooit opheffen en heb toen het volledige saldo verkocht, maar omdat na de daadwerkelijke verkoop ik met terugwerkende kracht 0,2 aandeel stock dividend kreeg, stond er na de transactie weer 0,2 aandeel op. De waarde van dit geheel? Circa 10 dollar. De fee voor een verkoop … circa 15 dollar. Ik kan die rekening dus niet opheffen en als buitenlander moet ik periodiek eigenlijk kosten omaken m vrijstelling van Amerikaanse belasting te krijgen. Dat doe ik al een tijdje niet meer, dus krijg ik nu jaarlijks post van de Amerikaanse belastingdienst dat ik $ 0.00 belasting moet betalen en een aangifte moet doen. (Ja ze zijn gestoord daar; aangifte doen terwijl ze in dezelfde brief al melden dat die belasting nihil zal zijn.)

      Zolang het nihil blijft loopt het goed, maar wat als de waarde stijgt en de belasting $0.01 wordt? En dit allemaal omdat Citicorp en voorgangers niet mee willen werken aan opheffen van de rekening, waarbij ik schriftelijk heb aangegeven dat ze het saldo mogen houden. De kosten voor de correspondentie van Citicorp en de IRS is inmiddels een veelvoud van het ‘belegd vermogen’.

      Als ik die rekening wil opheffen moet ik dus de belastingstatus in orde maken zodat ik weer aankopen kan doen; eerst aandelen kopen, zodanig dat de waarde meer is dan de verkoopkosten en hopen dat niet weer hetzelfde gebeurt.

      Ik ben met het opstellen van een nieuw testament bezig en ik neig er erg naar om de begunstigde voor die rekening de ‘president van de verenigde staten’ te maken. Dan mogen ze het vervolgens helemaal zelf uitzoeken daar.

      1. Ach, ook hier kunnen ze er wat van. Ik herinner me nog uit mijn studie tijd, dat ik een brief kreeg dat ik 1 cent te veel studiefinanciering had gekregen, en dat ik die dus moest terugbetalen — en met mij nog vele duizenden andere studenten, alleen omdat ze ergens het afrondalgoritme in de software hadden aangepast.

        Je hoeft trouwens niets aan de president na te laten. Als het goed is vervallen in de VS slapende tegoeden na een aantal jaren aan de staat. (In Nederland mogen banken na 20 jaar een slapende rekening opheffen en het tegoed bijschrijven, maar het is gebruikelijk dat ze die tegoeden op een verzamelrekening parkeren, en uitkeren als er nog een keer iemand om komt, als die tenminste zijn claims kan aantonen, meestal een erfgenaam die nog een oud spaarbankboekje in de boedel van opa of oma aantreft.)

      2. Dat kan in Nederland ook. Ik had heel lang geleden een Postbankrekening vanwege een hypotheek daar (dat moest samen). Na omzetten hypotheek heb ik die rekening laten liggen, was immers gratis en er stond niets op. Tot mei vorig jaar, toen het ineens geld ging kosten om een rekening te hebben. Toen wilde ik hem opheffen, dat mocht alleen als er ten minste 20 euro op de rekening stond. En je moest dan naar een kantoortje waar je dan 20 euro contant zou krijgen. Dus of ik even 20 euro wilde overmaken en die dan komen halen bij het kantoor 3 kilometer verderop.

        1. Iets dergelijks is mij ook overkomen bij ING. Gelukkig ben ik daar nu helemaal weg. Die kosten halen ze gewoon van die rekening af, en dan staat die negatief (zelfs als je geen rood-stand hebt afgesproken). Ik heb toen als de wiedeweerga het tekort aangezuiverd, en opgezegd. Niets over een minimumbedrag bij opheffen. Moest gewoon 0 euro zijn.

          Ik zou zelf met 20 euro in de zak naar het kantoortje gaan, en dan vragen de rekening op te heffen, en dan die bankmedewerker vragen waarom ik moet overmaken, het geld contant aanbieden om te storten, en ook een app bij me hebben om het met een overboeking te kunnen overmaken (instant payments, gaat dus heel snel tussen de grootbanken).

        2. Heerlijk die bureaucratie…

          Gelukkig heb je bij een betaal/spaarrekening geen aan- en verkoopkosten en kreeg je die 20 euro contant uitgekeerd. Die Amerikanen geven een cheque dus als er al wat geld overblijft krijg je dat nooit in handen omdat het incasseren duurder is dan het bedrag.

          Dus transactiekosten maken voor aankoop aandelen, verkoop aandelen het restant op een cheque die je nooit kan verzilveren.

          Het Amerikaanse bank systeem loopt enkele decennia achter op de rest van de westerse wereld (en meerdere zogenaamd derde wereld landen), maar zeg dat niet tegen ze, want ze zijn ’the greatest nation on earth’ :X

          1. Ik ben bij dat banksysteem ondertussen wel geneigd malice te vermoeden waar ik normaal incompetence zou verwachten. Wat vind je van het idee om transacties van een dag te ordenen op eerst de afboekingen en daarna de bijschrijvingen, bij voorkeur die een dag later dan de afboekingen? Dan sta je namelijk tussentijds rood, boete + rente en dat verrekenen met de bijschrijvingen. Als je dan dus ’s ochtends 100 dollar stort en ’s middags 100 dollar betaalt, dan sta je 15 dollar rood om middernacht.

  6. Een heel aardig gerelateerd artikel, dat ook mijn problemen met de huidige KYC/AML regels weergeeft: https://www.techdirt.com/articles/20210927/12030947643/bankers-as-content-moderators.shtml. Dit gaat niet over criminelen per se (die mag je wat mij betreft ook via de portemenee aanpakken), maar over op zich legale activiteiten, die geplaagd worden door een boel slechte partijen of om andere redenen controversieel zijn, waarbij regels die democratisch niet tot stand kunnen komen via de achterdeur worden opgelegd.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.