Rechter: xHamster moet porno die zonder toestemming is geüpload verwijderen

Pornosite xHamster moet pornobeelden die zonder toestemming van de herkenbare, gefilmde mensen zijn geüpload, verwijderen. Dat las ik bij Tweakers. De rechtbank Amsterdam beveelt de site op straffe van een dwangsom (30k per film) alle beeldmateriaal met personen die in Nederland woonachtig zijn, offline te halen wanneer er geen aantoonbare toestemming. De zaak is in lijn met een eerdere uitspraak uit 2022, waarbij dezelfde stichting als eiser optrad.

De site xHamster is een user generated content site, waarbij geregistreerde gebruikers (porno)videos mogen uploaden en delen in de advertentie-opbrengsten bij hun materiaal. Uiteraard staat in de voorwaarden dat er toestemming moet zijn van alle acteurs, en men spreekt van “zero tolerance” naar overtreders. Toch bleek de Nederlandse stichting Expertisebureau Online Kindermisbruik (EOKM) diverse voorbeelden te kunnen vinden van beeld dat zonder toestemming is gemaakt, net zoals in die zaak uit 2022.

De voorbeelden werden direct weggehaald, inclusief nog 3 uit 4 nadere voorbeelden – bij dat vierde was wél een toestemmingsformulier aanwezig. Dat wijst niet direct op een adequaat moderatiebeleid, maar hooguit op een efficiënt piepsysteem. En dat is natuurlijk niet hoe het hoort. Ook niet bij xHamster, want die moesten al in 2021 van hun creditcardmaatschappijen nadere regels treffen. (Idem voor collega Pornhub.) Dat was op papier goed geregeld: je moet je met een identiteitsbewijs aanmelden, en van elke performer ook een ID en een toestemmingsformulier inleveren. De dienst “is dan ook verbaasd dat EOKM juist haar dagvaardt”, aldus het vonnis.

Een bijkomend verweer was dat de site op Cyprus gevestigd is, en zich dus niet direct op Nederland richt. Weliswaar is er een Nederlandse subdomeinnaam, een Nederlandstalige interface en zijn er Nederlandse filmpjes, maar die zijn niet perse echt in Nederland gefilmd en alle Nederlandse teksten zijn via machinevertaling gegenereerd. Daar gaat de rechter niet in mee: mede door de (automatische) vertaling zijn de filmpjes duidelijk voor het Nederlandse publiek bedoeld.

XHamster gaat vervolgens keihard onderuit: zij had ook na die beleidswijziging in 2021 en na het vonnis uit 2022 niets gedaan met bestaande content, de nieuwe regels golden alleen voor nieuwe content. De site staat dus nog steeds vol met video’s waarbij de toestemming niet adequaat is geregeld. Het is echt de bedoeling dat je na zo’n vergaande uitspraak teruggaat en je héle site aanpast aan de nieuwe regels.

Ook het verweer dat men slechts een UGC site is die niet aansprakelijk is, is de rechter snel klaar:

Geoordeeld wordt dat [xHamster-eigenaar] Hammy Media niet voldoet aan het vereiste van een neutrale dienstverlener, wiens rol beperkt blijft tot louter technische, automatische en passieve handelingen. Filmpjes worden voorafgaand aan publicatie gecontroleerd (in de eigen woorden van Hammy Media: “strictly moderated”). Hammy Media kijkt daarbij naar de inhoud van de filmpjes. Het is dus niet de uploader die bepaalt welke filmpjes op xhamster.com zijn te zien. Hammy Media is geen neutrale tussenpersoon en zij is zelf verantwoordelijk voor wat er op haar website openbaar wordt gemaakt. Het hebben van een Notice and Takedown procedure is niet voldoende. Dit voorkomt niet dat onrechtmatig materiaal wordt geplaatst, hooguit dat het (snel) wordt verwijderd na een melding.
Als je iedere video inhoudelijk controleert, op het grondige niveau dat hier geschetst is, dan kun je daarna moeilijk zeggen dat je van niets meer weet. Het doet denken aan de al wat oudere 123video-zaak uit 2012, waar de rechter het controleren en in de juiste categorie plaatsen een vorm van inhoudelijke bemoeienis vond. Ik blijf dit een lastig spanningsveld vinden. In de aankomende Digital Services Act is hier iets meer ademruimte voor de hoster trouwens (art. 7):
Aanbieders van tussenhandeldiensten worden niet geacht te zijn uitgesloten van de in de artikelen 4, 5 en 6 bedoelde aansprakelijkheidsvrijstellingen louter omdat zij te goeder trouw en zorgvuldig vrijwillige onderzoeken op eigen initiatief uitvoeren naar of andere maatregelen nemen die zijn gericht op het opsporen, identificeren en verwijderen van, of het uitschakelen van de toegang tot illegale inhoud, of omdat zij de nodige maatregelen nemen voor de naleving van de vereisten van het Unierecht en het met het Unierecht in overeenstemming zijnde nationale recht, waaronder de in deze verordening uiteengezette vereisten.
Voor xHamster zit er nu niets anders op dan alle video’s nogmaals te gaan beoordelen en alsnog toestemmingsformulieren te gaan halen. Ze krijgt daarvoor drie weken. Vanaf daarna mag de stichting individuele video’s aanwijzen die zonder toestemming zouden zijn geplaatst. De site krijgt dan drie werkdagen om hetzij te bewijzen dat er toestemming is, hetzij de video te verwijderen, hetzij aan te tonen dat geen van de performers in Nederland woonachtig is.

Arnoud

 

40 reacties

  1. Fijne uitspraak voor de slachtoffers, alhoewel ik vrees dat het een soort van whack-a-mole voor ze zal worden.

    Wel een twijfelachtige rol van de creditcard maatschappijen in het hele verhaal. Die dwingen de site streng te modereren ipv een UGC site te zijn, waardoor vervolgens de rechter deze uitspraak doet. Ik heb er wel moeite mee dat we de (amerikaanse) creditcard maatschappijen op deze manier de macht geven om als judge-jury-executioner hun moraal aan het internet op leggen. We geven ze alle gelegenheid om hun Amerikaans preutse puriteinen moraal aan de wereld op te leggen.

    Kijk eens hoeveel moeite het koste voor je op facebook een foto van een Rubens kon plaatsen en ze niet meer vanwege de belachelijke (en hypocriete) vrouwelijke tepel = porno amerikaanse standaard verwijderd werden.

    1. Ik heb er in het algemeen ook moeite mee om Amerikaanse normen te laten opleggen, maar in dit geval…. Dat soort materiaal zou er er niet zonder toestemming moeten staan.

      En dat ze daar aan zouden kunnen ontsnappen door te stellen dat ze een UGC site zijn is, IMHO, onwenselijk.

      Dus dat ze geen UGC-site zijn vind ik prima, al is het dan om verkeerde redenen.

      1. Ik ben het met je eens dat de uitkomst nu is wat je zou willen.

        Maar het hele proces stinkt aan alle kanten en leent zich voor misbruik en willekeur. Dit is niet het ‘precedent’ wat ik had willen hebben.

  2. De uitspraak op zichzelf is natuurlijk correct. Maar los je hier nou een probleem mee op? Er zijn nog 1001 sites waar dezelfde beelden op geüpload kunnen worden en waar dat geen enkel probleem is. Ga je die allemaal voor de rechter slepen, dat wordt een kostbare en eeuwigdurend gevecht.

    1. Het is wel een hele grote vis natuurlijk, dat zal zeker wel impact hebben. Dat er ergens een vage site is die niemand hier kent met een kopie is minder erg dan dat de wereldberoemde sites het hebben, zou ik zeggen.

      Verder, je uitspraak logisch omkerend mag je dus geen stappen tegen iemand nemen tenzij je tegen iedereen stappen neemt? Dat voelt niet helemaal redelijk.

      1. Ik geloof daar niet in. Op het moment dat bijvoorbeeld een porno filmpje van een persoon wordt geplaatst gaat dat als een lopend vuurtje door de community die die persoon kent, het doet er dan helemaal niets toe of er via whatsapp een link naar xHamster of kleine-jongen.nl wordt gedeeld. Tuurlijk bereik je via xHamster een groter publiek, maar juist bij het publiek waar je het niet wil hebben (bekenden laten we maar zeggen) zal het ook als het op een kleine jongen gehost staat als een lopend vuurtje rondgaan. Daarnaast vermoed ik, tenminste dat zou me heel logisch lijken als ik in de branch zat, dat als je een filmpje upload je dat op álle platformen doet om de exposure maximaal te vergroten. Dan wordt het op xHamster niet toegelaten, maar staat het nogsteeds op die andere 99.

        En mijn punt is ook helemaal niet dat de stichting in deze zaak de zaak niet had moeten voeren, of geen zaken meer moet voeren. Maar dat deze stichting de financiële middelen en het bereik niet heeft om écht door te pakken. Als we dit echt een maatschappelijk probleem vinden, en dat vinden we denk ik wel, zorg dan dat het vanuit de overheid wordt opgepakt.

        Maargoed ik hoop dat jullie gelijk hebben, maar ik geloof er persoonlijk weinig van dat deze uitspraak voor xHamster weinig effect heeft op het probleem in zijn algemeenheid.

        1. Dat zie ik ook wel weer. Daar staat tegenover dat iemand het wel eerst moet vinden voordat zij het kan delen met andere mensen via WhatsApp en dergelijke. En aangezien veel minder mensen zo’n vage kleine jongen kennen, is de kans dan kleiner geworden.

          Natuurlijk, als er actief in je kennissenkring iemand is die dat filmpje aan het pushen is, dan is het veel lastiger. Maar dat is een niveau ernstiger dan een collega die toevallig het filmpje ontdekt en het dan gaat verspreiden.

          Verder zie je dat ook (moet ik zeggen, juist) in de adult industrie men als de dood is om geblokkeerd te worden of geen betalingen meer te krijgen. Dus de kleine jongens zijn echt wel bezig met dezelfde soort maatregelen als wat de groten doen. Dat zal vast minder dan perfect maken, maar de volstrekt gewetenloze / ongeïnteresseerde “dump hier je video en ons boeit het niet wat erin zit” ondernemer is al een hele tijd ver uit beeld. Je zet je affiliate-inkomsten op het spel, je riskeert geen creditcard/iDeal betalingen meer te kunnen doen en je performers stappen wellicht over naar de concurrent, en dan is het einde business.

    2. Als je de grote voor de rechter sleept is er geen groot geld meer mee te verdienen. En zoals Arnoud al opmerkte, de impact van een ongewenst gepubliceerde sexfilm op een achterafsite is veel kleiner dan wanneer dat op een grote jongen gebeurd.

      Dus ja, je maakt er een probleem een stuk kleiner mee. Problemen 100% oplossen is iets voor kinderen en wiskundigen, maatschappelijke problemen (want dat zijn dit) zijn natuurlijk nooit helemaal oplosbaar. Er zullen altijd fietsen gestolen worden.

  3. herkenbare, gefilmde mensen

    Dit is wel een beetje lastig, want je kunt mensen herkennen aan andere details dan alleen hun gezicht. Wanneer is de afbeelding dus onherkenbaar?

    Een ander probleem is dat mensen vaak ergens een dubbelganger hebben. Wat nou als XHamster een afbeelding heeft van iemand die sprekend op mij lijkt? Mensen zouden mij erin kunnen herkennen terwijl ik het niet ben?

    En dan de grootste uitdaging: wat indien iemand AI heeft gebruikt om foto’s te manipuleren. Stel, ik neem een foto van Arnoud en via AI verander ik hem in een haar. En Arnolda doet dan “stoute dingen” in een fotoserie. Het is dan duidelijk dat dit niet Arnoud is, maar toch is zijn herkenbaarheid erin verwerkt.

    1. Nee hoor rechter, dit filmpje is AI gegenereerd. Het is slechts toeval dat deze dame op de ex van de uploader lijkt. Dat en soortgelijke excuses komt natuurlijk niet door de giecheltoets.

      En zelfs al is het AI gegenereerd, volgens mij maakt het voor de strafbaarheid je gaat hoogstens van smaad (aantasting goede naam met waarheid) naar laster (aantasting goede naam met leugens) en maakt het dan feitelijk erger.

      1. Nu zie ik wel niet direct in hoe sexuele activiteit en het tonen daarvan ‘aantasting goede naam’ is, maar ik ben dan ook volwassen geworden in de vrije jaren 70 en 80 (en ik dacht dat die positieve trend VANZELFSPREKEND zou doorgaan (iedereen wenst toch vrijheid?), en zie nu toch de huidige bekrompen moraal van de Nederlander eens)

        Ongewenst om privacyredenen… OK. Maar aantasting goede naam…. nou nee, dat vereist een zeer bekrompen middeleeuwse moralistische visie op welk soort activiteiten acceptabel zijn of niet.

        1. Persoonlijk mag je van mij alles doen, opnemen en zelf op het internet zetten en ik zal het je niet aanrekenen zolang alle partijen meerderjarig en akkoord zijn.

          Maar zolang er nog steeds werkgevers zijn die je al ontslaan omdat er een topless foto van je de ronde doet en werkgevers na een google search mensen niet uitnodigen op gesprek vanwege dat soort dingen tast het m.i. wel degelijk de goede naam aan bij een zeer relevant publiek … potentiele werkgevers.

          Dus dan is het plaatsen van filmpjes zonder toestemming toch echt een aantasting van de goede naam.

          1. Werkgevers mogen je niet ontslaan daarom. Potentiele werkgevers mgen dat soort Google searches niet doen. (ja, ze kunnen het doen zonder gepakt te worden, dat weet ik ook wel)

            Personen die de wet breken zijn niet, nooit, de norm voor wat betreft goede naam. Onredelijken zullen er altijd zijn, onredelijken met macht ook. Is het niet ons aller plicht om die onredelijke te exposen voor wat ze zijn: onredelijk! ?

            Het is misschien (voor werkperspectieven, en voor privacy) niet positief als er een blote foto van je rondgaat, maar dat maakt het nog geen aantasting van de goede naam. Iedereen is wel eens bloot, en het is de bewuste zoeker naar blote foto’s die zijn goede naam potentieel te grabbel gooit, niet de blote persoon zelf.

            1. Ik denk dat je nu goede naam door elkaar haalt met legaal.

              Er zijn heel veel dingen legaal die in significante delen van de samenleving onaanvaardbaar zijn. Net zoals dat er dingen illegaal zijn die significante delen van de samenleving aanvaardbaar vinden.

              Voor de goede naam gaat het toch echt om wat de normen en waarden in de samenleving zijn en niet om of een werkgever daar al dan niet op mag acteren.

              En voor met schade veroorzaken kom je echt niet weg met het argument dat die schade alleen maar kon ontstaan door illegaal handelen van anderen. Als jij nu in het openbaar gaat roepen dat de kroongetuige in het Marengo proces op adres x zit ondergedoken, dan kom je daar echt niet mee weg. Jij had kunnen en moeten weten dat jij daarmee schade veroorzaakt. Net als dat jij nu al aangeeft dat je weet dat er werkgevers zijn die dit soort info toch gebruiken.

              Als je met die kennis naaktfoto’s van je ex plaatst ben daar echt wel verantwoordelijk voor. Aantasting van de goede naam in om te beginnen vrijwel de gehele Nederlandse Bible Belt en bij potentiële werkgevers en schade voor het mislopen van een baan/promotie omdat je had moeten weten dat dit de gevolgen kunnen zijn en in de praktijk voorkomt.

            2. Je wordt ook niet ontslagen omdat je expliciete foto’s van jezelf op internet hebt gezet. Je wordt ontslagen omdat de situatie op de werkvloer onhoudbaar is geworden omdat al je collega’s er een mening over hebben, waardoor het werk in gevaar komt. Ik weet het, taak van de werkgever om dit in te dammen, maar helaas pakt het zo niet uit.

              Ik vrees dat anno 2023 vele bevochten vrijheden uit de jaren zestig en zeventig terug verloren zijn gegaan. Mijn stellige overtuiging is dat de publicatie van een naaktfoto of seksfoto van een vrouw vandaag de dag de duidelijke implicatie heeft “neem deze persoon niet serieus / sluit haar uit, want zij is seksueel losbandig”. En die implicatie is een aantasting van de goede naam.

              1. Je wordt ook niet ontslagen omdat je expliciete foto’s van jezelf op internet hebt gezet. Je wordt ontslagen omdat de situatie op de werkvloer onhoudbaar is geworden omdat al je collega’s er een mening over hebben, waardoor het werk in gevaar komt. Ik weet het, taak van de werkgever om dit in te dammen, maar helaas pakt het zo niet uit

                Dus als je collega’s er een mening over hebben dat je Ramadan doet mag je (maatschappelijk, niet juridisch) ook ontslagen worden?

                Ik vrees dat anno 2023 vele bevochten vrijheden uit de jaren zestig en zeventig terug verloren zijn gegaan. Mijn stellige overtuiging is dat de publicatie van een naaktfoto of seksfoto van een vrouw vandaag de dag de duidelijke implicatie heeft “neem deze persoon niet serieus / sluit haar uit, want zij is seksueel losbandig”. En die implicatie is een aantasting van de goede naam.

                Misschien heb ik heel erg de vinger niet aan de pols van wat er speelt in de samenleving, maar ik heb de indruk dat mensen het zelf erger vinden dan dat collega’s/vrienden het vinden. Ik denk dat het verwijt niet zozeer is ‘sexueel losbandig’, maar ‘onverstandig, want niet voldoende controle gehouden over privebeelden’ of ‘minder geschikt om door klanten serieus genomen te worden’

                Een soort onnodige overcompensatie in de trant van ‘wat zouden anderen er wel niet van vinden, we kunnen maar beter geen risico nemen’, zonder dat degene die die beschouwing maakt het nu zelf zo erg vindt.

          1. Aan de andere kant, een carrière als pornoster kan je nog steeds de Politiek in helpen. Google maar naar Ilona Staller, ofwel Cicciolina. Maar het hangt vooral af van hoe mensen in je beroepsgroep reageren op je verleden. En je huidige leefsituatie…

            Zo mogen scholen geen homoseksuele leraren ontslaan, maar ouders kunnen nog wel hun kinderen weghouden van scholen waar homoseksuele leraren les geven. Dat werd al een lastige discussie rond een leraar op een gereformeerde school in Oegstgeest, die 12 jaar geleden werd geschorst en zijn zijn aankomende ontslag aanvocht om uiteindelijk alsnog te vertrekken bij die school. Ja, hij won in de rechtbank.

            Die leraar Thijs kan waarschijnlijk ook gewoon zijn ontslag aanvechten maar de gehele kwestie is nog erg recent. Probleem is dat de leerlingen over hem klagen en zich onveilig voelen. Wat als die leerlingen straks hetzelfde zeggen over een homoseksuele leraar?

            Maar dat kan ook uiteindelijk meespelen in andere beroepen. Wat als een patiënt niet geholpen wil worden door een lesbische verpleegster? Of een tienermeisje die haar ‘maandelijkse’ klachten niet met een mannelijke doctor wil bespreken? If een streng gereformeerd stel dat niet wil dat op zondag voor hun stoep een spoedreparatie van de ondergrondse kabels gebeurt omdat het een officiële rustdag is? Of je collega op werk die tijdens de Ramadan gebak meeneemt omdat het zijn verjaardag is?

            Probleem is dat de wet een vrij botte bijl kan zijn en je zelfs de situatie kunt hebben dat een klant boos het restaurant uit loopt omdat de ober per ongeluk een scheet liet. Zo ook met dit soort foto’s die zonder toestemming online zijn gekomen. Je kunt niet voorspellen wat voor impact het kan hebben. Sterker nog, hoe weet je zeker dat een leuke dame niet juist wordt aangenomen vanwege de naaktfoto’s van haar op het Internet?

            1. Wat als die leerlingen straks hetzelfde zeggen over een homoseksuele leraar?

              Spijker op de kop.

              Dit zijn middeleeuwse volksgerichten, zowel die Thijs als de porno-collega. Dat moeten we niet willen.

              Her is niet aan de leerlingen, maar aan het schoolbestuur, wie er leraar is, en het is niet aan de collega’s, maar aan het management, of persoon XXX mag blijven.

              1. Het is iets complexer dan dat. Natuurlijk hoeft de werkgever niet automatisch iemand te ontslaan omdat x procent van de collega’s hem stom vindt. Maar als de sfeer onwerkbaar is, dan zal er toch iets moeten gebeuren. Ik zou graag zien dat de werkgever dan het hele bedrijf op cursus doet en extra investeert in goed omgaan met elkaar. Maar dat is wel een enorme vraag aan een individuele werkgever binnen een land en cultuur waar dat heel anders ligt.

                1. En de vraag is of dat ook zomaar kan. We hebben al enorme leraren- en buschauffeurstekorten (om maar even twee van de zoveel tekortgroepen te noemen). Die kun je moeilijk even op cursus sturen, want tijdelijke vervanging is er niet of nauwelijks.

                  1. Een zeer schrijnend geval is deze zaak, waarin een werknemer werd ontslagen omdat zijn ex-partner hem zeer agressief stalkte. “Mede omdat de situatie een zodanig nadelige invloed kan hebben op de bedrijfsvoering en de resultaten en het bouwbedrijf er alle belang bij heeft dat de situatie eindigt”, mocht de werkgever deze goed functionerende werknemer toch ontslaan.

                2. Ik zou graag zien dat mensen van huis uit, of vanuit een normale schoolloopbaan, respect voor elkaar mee krijgen. Dat is geen taak van de werkgever.

                  Wat gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet.

                  1. Ik zou graag zien dat mensen van huis uit, of vanuit een normale schoolloopbaan, respect voor elkaar mee krijgen. Dat is geen taak van de werkgever.

                    Eens dat je het overal mee moet krijgen. Maar waarom is het géén taak van een werkgever? Ook die heeft toch een zorgplicht jegens zijn personeel?

                    1. Misschien heb je juridisch gelijk, maar ik bedoelde maatschappelijk. Een werkgever hoeft toch niet iemand in dienst te nemen/te houden die niet over de basic vaardigheden beschikt om beschaafd met zijn collega’s om te gaan?

                      Een aantal vaardigheden mag je in het normale maatschappelijke verkeer verwachten, zoals het bovenstaande, op tijd komen, een beetje persoonlijke hygiene, kunnen lezen en schrijven, niet stelen, etc

                3. Ik zou graag zien dat de werkgever dan het hele bedrijf op cursus doet en extra investeert in goed omgaan met elkaar.

                  Maar dan ga je ervan uit dat het probleem bij het personeel onderling zit. Maar als bedrijf heb je ook te maken met klanten en die kun je niet op een cursus sturen. Je kunt de klant wel wegsturen, maar hou je nog wel klanten over? Een gereformeerde school kan wel een homoseksuele leraar in dienst nemen, maar als de ouders dan hun kinderen van school halen en elders onderbrengen dan ga je toch echt failliet.

                  Idem voor een patiënt in een ziekenhuis. Ik kan mij voorstellen dat vrouwen moeite hebben om met een mannelijke huisarts bepaalde klachten te bespreken. Of voor mannen met een vrouwelijke huisarts.

                  1. Je dient als werkgever ook naar je klanten toe voor je personeel te gaan staan. Ik heb een keer gehad dat een klant de jonge vrouwelijke collega die ik meenam, denigrerend aansprak. Dan is het dus mijn taak daar wat van te zeggen en wel direct. Dat de klant dan wegloopt, is mogelijk maar hoort dit niets anders te maken.

                    Bij ziekenhuizen kan het inderdaad handig zijn een gelijkgeslachtelijke arts te hebben. Maar dat moet dan wel klachtgerelateerd zijn zou ik zeggen. Vanuit religieuze overtuiging van de patiënt vind ik al dubieuzer, en de beroepsgroep in Nederland is hier ook sterk tegen gekant.

                    1. Bij ziekenhuizen kan het inderdaad handig zijn een gelijkgeslachtelijke arts te hebben.

                      Bij ziekenhuizen heb je vooral het probleem dat de patient er vaak tegen zijn/haar wil ligt. Vergelijkbaar zijn ook gevangenissen waar de meeste mensen niet vrijwillig zitten. Of zelfs de combinatie: de TBS kliniek. En dan ontstaan er vaak problemen met intimiteit tussen de onvrijwillige persoon en het personeel. Waarbij ook de seksuele geaardheid een rol gaat meespelen. Zeker als je dan te maken hebt met een mannelijke verpleger in een kinderziekenhuis. Dat zal vast goed gaan, maar veel mensen voelen zich daar toch enigszins ongemakkelijk bij. Een beetje zoals een mannelijke priester die een jongenskoor op een tour door het land begeleidt. Want er zijn geruchten waar men op reageert en natuurlijk zijn er altijd wel gevallen in de geschiedenis terug te vinden die mensen wantrouwend maken.

                      Religieuze opvattingen zijn ook best belangrijk. Een Moslima die in een ziekenhuis een broodje beenham krijgt van een mannelijke verpleger die ook even de temperatuur komt meten zit in een zeer ongemakkelijke positie. Met op de gang een leuk schilderij van varkens die spelen in de modder… Maar ziekenhuizen beginnen tegenwoordig plannen op te stellen om ziekenhuisvoedsel vegetarisch of veganistisch te maken, wat ook voor niet-religieuze mensen problematisch kan zijn!

                      Mijn moeder woont al sinds 2016 in een verpleeghuis na een CVA die haar half verlamd heeft. Ook hier zie je veel problemen omdat vast personeel in de ouderenzorg nog best lastig te vinden is. Wel veel ZZP’ers en, wat mij is opgevallen in Amsterdam, veel verpleegsters met een migratie-achtergrond. Vooral ook Oost-Europa. Ze doen prima hun werk, maar de cultuurverschillen kunnen gaan botsen. Zeker ook door het leeftijdsverschil, waardoor er ook twee generaties aan meningsverschillen gaan meespelen.

                      Kijk, een bedrijf kan gewoon klanten weigeren als de klant hen niet bevalt. En een klant kan ook een bedrijf weigeren als het bedrijf hen niet bevalt. Maar er zijn veel situaties waar dat toch problemen kan opleveren. Een simpel voorbeeld kan het openbaar vervoer zijn waarbij de chauffeur een passagier weigert omdat ze een “veel te kort jurkje” draagt. Of een taxi die een blinde weigert omdat ook de hond mee moet in de auto. Kijk, een restaurant kan een klant weigeren indien deze geen stropdas (of schoenen) draagt, maar openbaar vervoer is toch ook weer zo’n dwangsituatie waar je snel kunt botsen.

                      Dus een klant die een vrouwelijke medewerker denigrerend aanspreekt is gewoon een klant die weer snel verdwijnt. Maar weegt het ook mee wat de vrouwelijke medewerker heeft gezegd of gedaan? En wat als de medewerkster zichtbare tattoos over haar lichaam heeft, inclusief op haar handen en in haar gezicht? Zou je haar dan willen aannemen?

                      De wereld is niet zwart/wit maar 750 tinten grijs. Mogelijk zelfs meer. Ergens in het grijze gebied krijg je situaties die alle kanten uit kunnen gaan…

                  2. Dat laatste verschilt nogal. Ik ben een (heteroseksuele) man, maar ik heb doorgaans liever een vrouwelijke arts. En ik ken genoeg mensen die ook een voorkeur hebben voor het andere geslacht of het helemaal niets uitmaakt. Ik denk dus niet dat je het zo zwart-wit kunt stellen.

          2. Dat ook, en het kan natuurlijk toekomstige implicaties hebben. Als werkgever A je ontslaat en werkgever B nodigt je uit, dan zal die toch willen weten waarom je ontslagen was. Misschien dat die ene keer niet zo erg is, maar stel dat je al 3 keer om diezelfde reden ontslagen bent, dan wordt het denk ik wel erg lastig om nog aan een baan te komen…

  4. Wat ik in de hele discussie een ander interessant aspekt vind, misschien wel een veel belangrijker als het probleem “wie plaatst er wat” is, dat niemand vraagt hoe zo’n filmpje boven water komt. Als iemand bij jou op de werkvloer je op wiplala geplaatste opnames ziet, heeft hij hier expliciet naar gezocht. Misschien niet naar jou opnames, maar wel naar soortgelijke opnames. De gemeenschap die iemand uitsluit vanwege de opnames op wiplala zou veel eerder de vraag moeten stellen, WIE binnen de geemschap heeft het kennelijk nodig deze opnames te zoeken.

    Als iemand mij een link zou sturen, of tippen “daar vindt je wat” zou van mij de vraag komen “hoe weet je dat?”. Als een gemeenschap al wil uitsluiten, dan zou dat eigenlijk de hypocrit moeten zijn en niet diegene die, als volwassene, zijn eigen vrijheid geniet.

    Dit ligt natuurlijk iets anders bij beelden die zonder toestemming worden getoond, daar moet je natuurlijk beschermend optreden, maar ook kijken, WIE zoekt naar dit soort materiaal.

    1. Je hebt helemaal gelijk. ALS je al iemand zou moeten aankijken op ’twijfelachtig gedrag’ is het de zoeker/vinder, eerder dan de personen die te zien zijn (die misschien ooit wel toestemming gegeven hebben maar daar nu niet meer zo achter staan).

      Nu, ik zou beiden niet snel erop aankijken, het is niet aan mij om over anderen te oordelen wat zij prive doen (zolang ze de maatschappij er niet mee schaden).

      Ik neem de zoeker niet kwalijk dat zhij zoekt en vindt. Maar ik vind de zoeker/vinder waarschijnlijk wel een onaangenaam persoon omdat zhij het nodig vindt om iemand anders zwart te maken.

      1. Ik zie het zo: de vinder beslist wat hij verder met de vondst doet. [ZH]ij kan het privé houden of onder twee ogen bespreken met de vermeende acteur/actrice. Met deze opties verstoort [zh]ij de werksfeer niet of minimaal. Wanneer de vinder echter besluit om zijn vondst groot uit te meten in de collegiale chatgroep dan kan die actie tot een langdurige verstoring van de werksfeer leiden.

        Ik zou het meer dan terecht vinden dat degene die zo’n filmpje verder verspreidt onder collega’s daarvoor gestraft wordt. (Bullying.)

    2. WIE zoekt naar dit soort materiaal.

      Eh, ik dus. En met mij waarschijnlijk iedere man die in zijn jeugd wel eens een Playboy of ander bloot-blaadje heeft gekocht. En er is een serieus grote markt voor dit soort afbeeldingen. Het wordt vaak gezegd dat het Internet zo groot is geworden door de porno-industrie.

      Is dat “zoeken op Internet” nou veel anders dan een erotisch tijdschrift? Ik weet dat er 30 jaar geleden nog veel populariteit was voor blaadjes met “candid pictures” van leuke dames. Waarbij vooral beroemdheden het moesten ontgelden omdat paparazzi altijd achter hen aan gingen. Maar ook de vele “amateur”-blaadjes waren best populair tot het Internet opeens massaal dit soort materiaal ging aanbieden.

      Maar feit is dat enorm veel mensen wel eens naar porno en bloot kijken, als ze de kans krijgen. En dat gebeurt eigenlijk al sinds de eerste schilder een naakte vrouw op de muur van zijn grot schilderde. Of de eerste beeldhouwer die een sculptuur maakte van een naakte vrouw. (Of man.) In het Rijksmuseum te Amsterdam hangt bijvoorbeeld een schilderij genaamd “Lovers” door Jacob van Loo. Is geschilderd tussen 1650 en 1660 en toont een man en een vrouw naakt op bed terwijl ze “opwarmoefeningen” doen. Deze periode heeft wel meer werken opgeleverd die we mogelijk als pornografisch kunnen bestempelen.

      Met de komst van de fotocamera werd het opeens mogelijk om echte beelden te maken van naakte vrouwen en je ziet dan ook dat aan het einde van de 19e eeuw en begin van de 20e eeuw er veel “huizen van plezier” waren die adverteerden met foto’s van de dames die voor hen werkten. Een simpele zoektocht naar “vintage erotica” kan je behoorlijk wat van dergelijke foto’s opleveren. En die foto’s waren veel grover van aard dan wat er in latere jaren geproduceerd zou worden. Waaronder ook homo-erotisch materiaal en heel veel “dames onderling”. Een bekende fotograaf hierbij was Wilhelm von Gloeden die zich vooral met naakte jongens bezig hield. Maar de geschiedenis van porno gaat heel ver terug…

      Maar wat is mijn punt? Nou, er zit een enorm verschil tussen porno kijken en porno maken. We weten dat iedereen wel min of meer seksuele gevoelens heeft en dat wordt gewoon normaal geacht. Ten minste, zolang mensen het maar achter gesloten deuren doen. En om eerlijk te zijn, in je eigen huis in de badkamer websites als XHamster en MetArt bezoeken… Wie is er niet mee groot geworden in deze moderne tijd? Maar als je porno produceert dan kan de privacy van je seksuele acties spontaan smelten als hedendaagse gletsjers. Kan lang goed gaan maar als het mis gaat, dan gaat het goed mis.

      En wat is veranderd is de komst van het Internet. Zo’n 40 jaar geleden had je blaadjes zoals Tuk, Seventeen, Candy en Chick waar je naast foto’s ook vaak contactadvertenties van amateurs kon vinden voor “plezier”. De kans dat je dan je buren en kennissen in “stoute omstandigheden” kon tegenkomen was klein omdat je eerst de moed moest hebben om in de lokale boekhandel dat blaadje op de kassa te leggen. Dat was een relatief hoge drempel die door het Internet eigenlijk is verdwenen. Behalve dan op de werkplek omdat je baas daar kan zien welke sites je bezoekt. Waar je baas weer niets mee mag doen wegens privacy, maar het doet desondanks weinig goeds voor je carrière. Maar de drempel om te gaan zoeken is enorm laag en als je dan met je eigen Internet een bekende tegenkomt in een stoute foto dan zal je dat niet snel kwalijk genomen worden. Dat je dan bij HR gaat klagen omdat je nu opeens die beelden van je collega uit je hoofd kan krijgen is dan weer een ander probleem.

      Dus we hebben helemaal geen problemen met mensen die zoeken. Alleen met mensen die kennelijk hun privacy opzij hebben gezet omdat dit soort foto’s uiteindelijk met de gehele wereld gedeeld kunnen worden.

      1. Ter verduidelijking, ik heb er geen probleem mee als iemand naar bepaalde afbeeldingen zoekt (voorop gezet natuurlijk, dat deze met toestemming van de betrokkenen zijn gemaakt en geplaatst). Het probleem komt dan, wanneer iemand die zoekt meent met het resultaat publiek te moeten gaan.

        1. Tja, hoe weet je zeker dat de foto’s met toestemming zijn gemaakt? Is het genoeg als de website beweert dat ze toestemming hebben? Eigenlijk zouden paparazzi’s helemaal zonder werk komen te zitten indien toestemming vereist is voor het maken van foto’s. De zogenaamde “Fappening” websites zouden dan in principe allemaal illegaal zijn, maar desondanks zijn ze nog steeds moeilijk te bestrijden.

          Je kunt je ook afvragen of het meetelt in hoeverre het model heeft aangegeven waarvoor de naaktbeelden gebruikt mogen worden. Kijk, als iemand in de slaapkamer beelden maakt dan is de aanname dat dit alleen voor eigen “gebruik” is. Maar als je boze vriendje deze beelden vervolgens online zit dan is het een probleem. Maar ook een website als nudography(punt)com heeft dan een probleem, ook al plaatsen ze alleen beelden van bekende actrices. Maar als je daar zoekt naar Emma Watson dan vind je er ook gelekte naaktfoto’s van deze dame. Onder de foto’s op die site zijn foto’s van officiële bronnen, films maar ook foto’s gemaakt door paparazzi of gelekt/gestolen door bekenden. Zo will mevrouw Watson nog wel eens topless zonnebaden en ook die foto’s komen op het Internet.

          En dan krijg je dus de vraag of dergelijke foto’s gepubliceerd mogen worden omdat ze een bekend persoon is, of dat deze foto’s illegaal zijn omdat ze er geen toestemming voor heeft gegeven.

          Waarbij ik even alle nep-foto’s van haar negeer, want daar is ook veel mee mis…

          1. Dit is geen nieuw probleem. Al sinds de uitvinding van de fotografie is er discussie of je foto’s mag maken van mensen zonder hun toestemming. Het juridisch concept van privacy is letterlijk uitgevonden als reactie op deze discussie (Warren & Brandeis).

            Hoofdregel is toestemming, maar het is een spanningsveld tussen persvrijheid en privacy. Als de nieuwswaarde groot genoeg is, dan is het alsnog juridisch in orde. Deze foto van (toenmalig) prinses Beatrix en haar geliefde was door een stalker genomen, maar leverde wel dagenlang nationaal nieuws. Kennelijk dus in orde?

            Bij gestolen/gelekt beeld zie ik zelden tot nooit de nieuwswaarde van vertonen van de foto zelf. Ook niet als het nieuws is dat er foto’s gelekt zijn, het argument dat je “bewijs moet publiceren van de diefstal” vind ik flinterdun en vrijwel altijd te kwader trouw. Dus ja, de meeste van die sites zijn hartstikke illegaal maar ze weten ook dat de slachtoffers niets gaan proberen omdat de resulterende publiciteit alleen maar verdere verspreiding oplevert.

            1. Als de nieuwswaarde groot genoeg is, dan is het alsnog juridisch in orde.

              Maar hoe bepaal je nou of iets nieuwswaarde heeft? Natuurlijk, een foto van Princes Beatrix met haar verloofde heeft nieuwswaarde, maar is ook niet echt aanstootgevend. Als diezelfde foto was genomen in de slaapkamer tijdens de “productie van Koning Willem Alexander”, was het dan nog steeds nieuwswaardig? Of wordt er dan duidelijk een grens overschreden?

              Of een andere situatie. Princes Amalia gaat naar Griekenland waar ze, net als Jackie Kennedy, in een besloten omgeving even alles uit laat waaien. Maar op een rubber bootje op 2 kilometer afstand is een persfotograaf met een enorme telelens die erin slaagt om ietwat korrelige foto’s te maken die aantonen of de Princes ook echt blond is. Ze is net boven de 18 dus dat is geen probleem. En ze is een princes dus het zal zeker nieuwswaarde hebben. Maar mogen die foto’s vervolgens via xHamster worden verspreid?

              En dan denk ik ook even aan de video 1 Night in Paris (Wikipedia!) wat een pornofilmpje is van Paris Hilton en haar ex-vriend Rick Salomon, die door Salomon uiteindelijk werd gelekt. En ondertussen is die film ook opgenomen in het IMDB archief en ook te koop is bij Amazon Nederland!

              Dus dan krijg je de vraag dat het niet mag en toch gebeurt en je dan moet kijken naar een compensatie van de schade. En op wie verhaal je die schade? Want ik kan stiekem beelden maken van vrouwen en dan nepcontracten in elkaar zetten waarmee het lijkt alsof ze echt toestemming hebben gegeven. Dit gaat dan als upload naar xHamster met het contract en dan zijn de foto’s legaal? Nou ja, niet helemaal, maar xHamster weet niet beter dan dat ze legaal zijn. Het slachtoffer moet de schade op mij gaan verhalen, maar mij vinden is nog best lastig als ik niet gevonden wil worden…

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.