De Eerste Kamer heeft een wetsvoorstel om doxing strafbaar te maken aangenomen, meldde Tweakers voor mijn vakantie. Daarmee wordt het naar verwachting vanaf volgend jaar strafbaar om persoonsgegevens van anderen te delen met intimidatie als doel. Het riep een voor mij klassieke vraag op: wanneer is sprake van “delen”?
Internetrecht is steeds nieuw, maar zoals dat heet het rijmt wel. In 2010 hadden we discussie over de vraag of een afgesloten Hyve nu wel of niet openbaar is. Het criterium voor bij die vorm van sociale media kwam niet zozeer neer op een getal of het daadwerkelijk bereik, maar op een functionele grens:
[De vraag is of] de tekst op de Hyves-pagina van de verdachte zichtbaar was voor personen die kennelijk naar eigen inzicht en zonder enige restrictie over de uitlating konden beschikken,Als je dus een besloten groep creëert en daarbij ook duidelijk wijst op het vertrouwelijk karakter van een en ander, dan voldoe je niet aan dat criterium. Als het alleen maar aanmelden/valideren mailadres is, dan zou ik zeggen van wel.
Arnoud
Ik vind dat een verwijzing naar het vertrouwelijke karakter van de informatie niet voldoende. Ik denk dat als er geen reden is om iemands persoonsgegevens te delen met anderen dat het dan gewoon niet kan. Ook niet onder het mom van een vertrouwelijke setting.
Er is gewoon bijna nooit geen zinnig wettelijk verantwoorde reden voor het delen van iemand anders persoonsgegevens binnen social media.
‘vertrouwelijk’ is sowieso geen juridische status die gegevens kunnen hebben (behalve dan in het kader van een beroespsgeheim zoals bij dokters en advocaten)
Het ‘vertrouwelijke karakter’ bestaat volgens mij niet. Als info wordt gepresenteerd als ‘vertrouwelijk’, zeker op social media, is dat meestal niet meer dan een verzoek om de info niet verder te delen, zonder afdwingbaarheid of sanctie als die ander dat niet doet.
“Hey vriend X, heb je voor mij het mailadres van (gezamenlijke) vriend Y?”. Bijvoorbeeld via Facebook Messenger of WhatsApp. Niet per se openbaar, wél delen via social media.
Zelfs in een private 1-op-1 communicatie zou ik me eerst afvragen of de persoon in kwestie er akkoord mee zou zijn dat ik zijn of haar gegevens verstrek. Effectief dus of de persoon aan wie ik de gegevens verstrek al een goede privé band heeft met die persoon.
Die ‘goede privé band’ is voor mij inherent aan ‘gemeenschappelijke vriend’.
Ik zie het punt niet.
Delen is wat anders dan openbaar maken. Delen kan ook best in een hypergesloten groep met maar twee deelnemers.
Het punt is dat je strafbaar bent als je informatie “deelt”, niet pas als je deze “openbaar maakt”. Het is dus wel degelijk relevant wanneer sprake is van “delen”.
Dat snap ik/daar ben ik het mee eens.
Ik snap echter niet de switch in je blog naar ‘of iets openbaar is’. Als openbaar maken iets anders is dan delen, wat is dan de relevantie van de tweede helft van je blog? Hoe is de vraag of iets openbaar gemaakt is of niet, relevant voor de vraag ‘wanneer is sprake van delen?’
Hoogstens kun je zeggen: ‘als je iets openbaar gemaakt hebt heb je het zeker gedeeld’ maar dat is wel een beetje een open deur.
Maar het kan ook zijn dat ik een denkstap mis (de blog is wel heel summier vandaag, dus dat zou best een mogelijkheid kunnen zijn)
Nee, je bent strafbaar als je informatie deelt met íntimidatie als doel. In de bepaling of er al dan niet sprake is van intimidatie zou ik verwachten dat er eerder naar het daadwerkelijke bereik gekeken wordt dan naar een functionele grens.