Een lezer vroeg me:
Als ik een tweedehands auto koop via internet, mag ik die koop dan annuleren als de auto tegenvalt? Bijvoorbeeld als er meer kosten aan zitten om deze rijklaar te krijgen dan de verkoper me vertelde? Of gewoon als hij niet lekker rijdt?
Nee, bij particulieren onder elkaar geldt geen retourrecht zoals bij koop bij webwinkels. Een tweedehands auto mag je dus niet binnen zeven werkdagen terugsturen met een beroep op de Wet koop op afstand. (Een nieuwe wél, mits het een standaarduitvoering is.)
Wél heb je als koper recht op een product conform de verwachtingen, óók bij tweedehands. De auto moet dus doen wat is beloofd. Bij een tweedehands zijn die verwachtingen lastig in te schatten. Hoofdregel bij tweedehands autoverkoop is dat een auto veilig genoeg (en technisch in staat) moet zijn om de weg op te kunnen, zo bepaalde de Hoge Raad. Dat is immers de normale reden om een auto te kopen.
Het is denkbaar dat je een auto wil kopen die niet kan rijden, bijvoorbeeld omdat het je leuk lijkt die op te knappen of omdat je je zelfgebouwde trebuchet wilt uitproberen. Maar in alle gevallen blijft de wet gelden: als de auto niet doet wat je mocht verwachten, dan kun je de verkoper daarop aanspreken. HIj moet dan (gratis) de auto herstellen op dat punt, en als dat niet lukt dan mag je de koop annuleren. En dat een auto kan rijden, is niet genoeg om hem altijd conform te noemen. Ook de auto een ‘opknapper’ noemen, is niet genoeg.
De mededelingen van de verkoper en eventuele navraag van de koper zullen vaak de doorslag geven. Als de verkoper bijvoorbeeld zegt “geen idee of ‘ie nog rijdt” dan is een defecte motor voor het risico van de koper. Zegt hij “de olie moet vervangen meer verder is het een prima beestje” dan moet de auto rijden als de olie vervangen is. Andere problemen zijn dan het probleem van de verkoper. Het Hof Den Bosch vond daarbij dat een verkoper die zelf geen onderzoek doet naar de staat van een auto, de gevolgen daarvan moet dragen.
De input van de verkoper, zeker als dat een professional is, weegt daarbij zwaar. Als een professioneel verkoper zegt dat de auto “in zeer goede staat” is, dan mag de koper dat opvatten als “doet het gewoon”. Een defecte versnellingsbak en stoelen die niet verstelbaar zijn (en afgekoppelde waarschuwingslampjes) zijn dan conformiteitsgebreken. En een auto met een totaal verrot chassis is zodanig ernstig verkeersonveilig, dat deze in redelijkheid niet zonder meer als “auto” verkocht kan worden, aldus het Hof Den Bosch.
Als je een tien jaar oude Mercedes koopt voor 5000 euro, dan moet je verwachten dat er gebreken zullen zijn. En even navragen of een controle afspreken is dan dus wel verstandig. Bij een oldtimer van 50 jaar oud mag je nog minder verwachten. maar als de verkoper dan zegt dat de “auto normaal liep voor een auto van meer dan 50 jaar oud”, dan is de auto toch nonconform als ie de weg niet op kan.
Oh, en ook hier gooien bedrijven met disclaimers, die ze vervolgens geen zier helpen. Zo kwam een autobedrijf niet weg met
Carpartners staat er niet voor in dat de stand van de kilometerteller bij de verkoop het juiste aantal verreden kilometers weergeeft.
Een bedrijf behoort gewoon na te gaan wat de echte kilometerstand is, en kan dat niet bij een koper leggen met zo’n standaardzin. Zie ook deze en deze zaken. Toegegeven dit is geen ICT maar het gemak waarmee die disclaimers het raam uit gegooid worden sterkt me in mijn overtuiging dat disclaimerij een volstrekt zinloze exercitie is.
Arnoud