Categorie: Ondernemingsvrijheid

Sinds eind oktober werken Pathé en gamingbedrijf Go!Gaming niet meer samen, meldde Tweakers onlangs. Gametegoeden voor het in de bioscoop gevestigde gamingbedrijf zijn niet meer geldig. En dat verbaasde velen, want wat is er dan precies gebeurd en hoezo vervalt je tegoed als een bedrijf besluit te stoppen?

De communicatie is een tikje cryptisch. Op de site van Go!Gaming staat niet meer dan

Go!Gaming is vanaf 1 november 2025 exclusief bij H20 Purmerend ondergebracht. De locaties bij Pathé zijn gesloten per 31 oktober 2025.

De activiteiten en organisatorische inrichting die nodig zijn om de centers (zoals ze waren) voor te zetten lukte helaas niet. We nemen de successen nu mee in het ontwikkelen van nieuwe concepten bij Pathé. Bij H20 wordt een vorm van Go!Gaming wel doorgezet binnen de H20 campus. (…) In basis is er geen compensatie meer mogelijk aangezien de centers en daarmee de exploitatie is gestopt bij Pathé.

Juridisch zit hier nog wel een uitdaging dat niet duidelijk is wat “gametegoed” dan precies is. In dit geval gaat het om een tijdseenheid (1, 2 of 3 uur) en een locatie (zoals Eindhoven, Nijmegen of Purmerend). Je boekt dus niet meteen een datum en tijd, maar kunt met dat tegoed naar die locatie en spelen als er dan een plek vrij is.

Algemene voorwaarden zijn er niet (de link gaat naar de privacy policy), en de bezoekersvoorwaarden gaan vooral over gedrag als je al binnen bent. Nergens staat dus of tegoeden vervallen, hoe je ze in moet wisselen of wat de beoogde geldigheid is.

Wat is dan zo’n tegoed? De meeste juristen noemen het een “een waarde- of toonderpapier”, een bewijs dat je een vordering hebt op de uitgevende partij. (Ik negeer even het papiervereiste.) Elektronisch geld is het niet (art. 1:5a lid 2 onder k Wft), daarvoor is nodig dat je de bon bij meer dan een “beperkt netwerk van dienstverleners” kunt inzetten of meer dan “een zeer beperkte reeks” dingen er mee kunt doen. Veel geregeld over dit soort vorderingsrechten is er niet.

De meer fundamentele vraag is echter of je wel een recht hebt. Dit is niet zo concreet als een aankoop: ik wil product X en betaal prijs Y. Op zijn minst staat het moment van levering (wanneer wil je spelen) nog niet vast. Daaruit zou je kunnen afleiden dat het recht op enig moment kan vervallen.

Stel dat het wél een concrete vordering is. Dan kun je nakoming eisen. Alleen, hier kan het bedrijf dat niet meer, want men heeft de inventaris verkocht. Er zijn dus geen gaminghallen meer, laat staan consoles of andere apparatuur. Geld zal er ook wel niet meer zijn.

Bij Pathé aankloppen heeft in ieder geval geen zin: tussen de regels door lees ik dat die de inventaris heeft gekocht, en sowieso al eigenaar was van de gamehallen waar ze nu een nieuwe merknaam op plakken. Die heeft dus geen juridische relatie met de uitgever van de gametegoeden.

Opmerkelijk is wel dat de Go!Gaming bv nog bestaat, en nu op het adres van Pathé is ingeschreven. Dat suggereert een aandelenovername. In ieder geval is deze bv dus niet opgeheven, dus je zou er nog een claim kunnen doen – met dus de kanttekening dat er zeer waarschijnlijk geen geld meer is. (Mogelijk bestaat de bv nog juist omdat er nog aanspraken zijn, dan mag je niet zomaar opheffen. De wat cynischer optie is dat men het klantenbestand nog wil uitbaten en van de AVG daarom de verwerkingsverantwoordelijk niet mag opheffen.)

Arnoud

Verstopt in een richtlijn over financiële diensten is een plicht om een duidelijke herroepingsknop op je website te hebben. Dat gaat nog een dingetje worden, want eigenlijk moet dit 12 december al ingevoerd zijn maar onze wet is er nog niet op aangepast.

In 2023 nam Europa Richtlijn 2023/2673 aan over op afstand gesloten financiële diensten. Deze vult de bestaande consumentenbescherming van overeenkomsten op afstand aan, met als venijnige nieuwigheid een algemene regel over het via een online interface kunnen opzeggen van proefabonnementen en bestellingen in de 14-dagenperiode.

Iedere via een online-interface gesloten overeenkomst

De herroepingsfunctie wordt op een gemakkelijk leesbare manier aangeduid met de woorden “hier de overeenkomst herroepen” of een ondubbelzinnige overeenkomstige formulering. De herroepingsfunctie moet gedurende de herroepingstermijn te allen tijde beschikbaar zijn. De herroepingsfunctie moet duidelijk zichtbaar op de online-interface worden weergegeven en gemakkelijk toegankelijk zijn voor de consument.

Het gaat hier dus niet om een algemene plicht dat je online contracten via een aparte knop moet kunnen opzeggen. De scope is beperkt tot de 14-dagenperiode waarbinnen je wettelijk van je online gesloten overeenkomst af moet kunnen. Ik noem proefabonnementen apart, want daar zit meestal het grootste probleem. Fysieke bestellingen kun je terugsturen, een abonnement stopzetten is meer gedoe.

Uiterlijk op 19 december moet dit wettelijk zijn geregeld, en per 19 juni 2026 moet deze eis wettelijk afdwingbaar zijn. De sanctie is eenvoudig: de proefperiode wordt naar een jaar verlengd, want de eis tot deze knop wordt aan de essentiële informatie (art. 6:230m BW) toegevoegd die voorafgaand moet worden gegeven.

Arnoud

Facebook en Instagram moeten voor het einde van het jaar hun tijdlijnen aanpassen van een Nederlandse rechter. Dat meldde Tweakers vorige week. Dit was een spoedappel omdat Meta écht niet niet in de geëiste periode de softwarewijziging kon doorvoeren die zij in een eerder vonnis opgelegd kreeg: het moeten onthouden van de keuze voor een chronologische feed.

In mijn tijd was dat een bitflag in je profile, maar tegenwoordig gaat het ook hier “om aanpassingen die de kern van deze systemen raken, die moeten voldoen aan de toepasselijke privacy en veiligheidsregels, testprocedures moeten doorlopen en zijn onderworpen aan goedkeuringsprocedures van derden (Apple en Google)”.

Voor wie de vorige blog niet gelezen had: de chronologische feed is er al gewoon. Het probleem is dat je keuze om die op te vragen niet permanent is, maar binnen de kortste keren teruggezet wordt naar de algoritmische feed. Als Meta dus zegt dat men “met man en macht aan de slag gegaan” is met deze “complexe ingrepen in de bestaande systemen” dan bedoelen ze “een plekje maken om te onthouden welke feed je wilde”.

Bits of Freedom had als eiser nog gesteld dat dit in ieder geval als snelle patch zo door te voeren moet zijn, en definitieve implementatie kan dan later. Maar dat ziet het Hof anders: het moet goed gebeuren want “aannemelijk is dat de potentiële risico’s die kleven aan deze sneller te realiseren tijdelijke oplossing veel groter zijn”.

Punt is natuurlijk dat deze regel sinds 2023 geldt. Dus hoezo is het nú een ding dat dit maanden moet duren, even los van hoe reëel die schatting is?

In situaties als deze is het formalistisch bekeken heel makkelijk. De wet is er sinds 2023, de rechter legt uit wat de wet betekent maar die uitleg geldt dan ook sinds 2023 want de wet is de wet. Dus bij deze de constatering dat je het al 2 jaar verkeerd doet.

Dat kan behoorlijk hard uitvallen, maar het is een gevolg van het systeem waarin rechters de wet duiden maar niet maken. Een verrassende uitspraak is dus jouw probleem als marktpartij, en je moet van goeden huize komen om daarvoor een coulante behandeling te krijgen. (Ik moet nu denken aan de Box 3-uitspraak van de Hoge Raad.)

Wel zal bij de periode om het te realiseren meewegen hoe voorzienbaar deze interpretatie van de wet was, naast hoe moeilijk het aanpassen. En ik kan er hier werkelijk niet bij dat het zó raar en onlogisch is. Je “voorkeursoptie te allen tijde [kunnen] selecteren en te wijzigen” is toch alleen zinnig als dat wijzigen onthouden wordt? Ja, je mag wijzigen maar ik zet het bij de eerstvolgende klik weer terug. Kom nou.

Arnoud

Consumenten die denken een veilige aankoop te doen bij webwinkel Uw Game Specialist, blijven met lege handen achter. Dat las ik bij Radar onlangs. De webshop is namelijk failliet verklaard. Men pakt gelijk door: die had toch een keurmerk, hoe kon dit gebeuren, zijn keurmerken nog wel wat waard? Eh, oké.

Het bericht citeert diverse consumenten die producten bestelden en nu achter het net vissen. Want bij een faillissement is vooruit betaald geld van een consumentenkoop eigenlijk altijd verdwenen. Heel soms kun je via je creditcard nog iets ongedaan maken, maar dat is het wel een beetje.

De consumenten gebruikten reputabele diensten zoals Tweakers Pricewatch om de webshop te vinden (“Daar had de aanbieder drie sterren en werd enkel een lange levertijd gemeld”). Ook checkten ze zoals het hoort de keurmerken: “Zijn vertrouwen werd verder versterkt door het aanwezige keurmerk van WebwinkelKeur.”

Dat keurmerk biedt echter – net zo min als de andere – enige garantie dat het de webshop financieel voor de wind gaat. Er wordt periodiek gecheckt dat men de relevante wetgeving implementeert, en mogelijk nog aanvullende eisen. De toezegging dat je bij faillissement je geld terugkrijgt is meer iets voor een garantiefonds. Thuiswinkel Waarborg is daar bijvoorbeeld helder in:

Thuiswinkel Waarborg is geen garantiefonds. Wanneer een bij ons aangesloten webwinkel of verkoper failliet gaat, of in surseance van betaling verkeert, kan Thuiswinkel.org er niet voor zorgen dat je je (aan)betaling terugkrijgt.

“Normaal gesproken proberen wij bij de eerste klachten te bemiddelen, maar in dit geval konden wij geen contact meer krijgen met de webwinkel. Omdat herstel onmogelijk bleek, hebben wij besloten het keurmerk onmiddellijk in te trekken”, vertelt WebwinkelKeur.

In de periode kort voorafgaand aan het faillissement zagen wij een toename van negatieve reviews op ons platform. Vanaf 28 augustus 2025 (ruim voor het faillissement) zijn producten van Uw Game Specialis niet meer zichtbaar in de Pricewatch. Wij hebben de shop op deze dag uitgezet.

Arnoud

Via Reddit:

[Wij hebben als consument een online aankoop] retour gestuurd. Op de site stond als retourproces dat we eerst een mail moesten sturen en het vervolgens retour sturen. Dit hebben wij niet gedaan. We hebben het met PostNL terug gestuurd maar niet op naam en ook niet verzekerd. Wel met track and trace en die geeft aan dat het pakketje is afgeleverd op het juiste adres. De verkoper zegt echter dat ze het niet heeft ontvangen.

De wet (art. 6:23o0 lid 3 BW) zegt hoe het moet:

De consument oefent het [retourrecht] uit door binnen de [14 dagen] het ingevulde modelformulier voor ontbinding, bedoeld in bijlage I deel B van de richtlijn, te zenden of een andere daartoe strekkende ondubbelzinnige verklaring te doen aan de handelaar.

Alleen: de bewijslast dat die verklaring is aangekomen ligt bij jou. En bij de route van het pakket terugsturen ligt ook de bewijslast van aankomst bij jou.

Deze situatie verschilt dus niet heel veel van die waarin men wél netjes het retourproces was opgestart. Kwijt is kwijt, en als het kwijt is voordat de winkel het heeft, dan krijg je je geld niet terug.

Alleen: is het wel kwijt? Volgens opgaaf van PostNL is het pakket wel degelijk afgegeven op het vestigingsadres van de winkel. In 2024 bepaalde de rechter dat dat genoeg is:

[gedaagde] heeft als bewijs van retourzending een verzendbewijs ingebracht met een track en trace nummer/code en de datum van 4 mei 2021. [gedaagde] heeft hiermee voldaan aan haar verplichting om de bestelling onverwijld terug te sturen. [De webwinkel] heeft niet, althans onvoldoende, betwist dat het bestelde is geretourneerd.

In de context van verzending naar de consument is wel uitgemaakt (vonnis 1, vonnis 2) dat enkel een track&trace te weinig is. Dat zit hem er in omdat daar artikel 7:11 BW geldt, dat specifiek eist dat de winkel moet bewijzen dat het product in handen van de consument is gekomen. Dat bewijst een track&trace natuurlijk niet. Maar dat artikel geldt niet bij terugzending.

Het kan natuurlijk dat het pakket bij de buren is afgegeven, zoals de vraagsteller suggereert. Dan ligt het iets subtieler. Enerzijds is de verzending voor risico van de vraagsteller, dus zou die de buren moeten vragen het pakket naar nummer 12 te brengen. Anderzijds is bezorgen bij de buren zó ingeburgerd dat het voor mij simpelweg redelijk is (art. 6:248 BW) dat de winkel met dit verhaal even bij de buren langs moet of die het pakket hebben gehad.

Arnoud