Hoe krijg je het voor elkaar: “Google-beleid op stalkerware was een typo”

Google heeft het beleid omtrent stalkerware in de Play-appwinkel aangepast, las ik bij Tweakers. Op dit moment staat in de regels dat stalkerware wel gebruikt mag worden om zonder toestemming partners te volgen, maar mag het tracken van kinderen niet. In het nieuwe beleid is dit omgedraaid.

Inderdaad leest de oude tekst erg raar (vervettingen van mij ter illustratie):

Stalkerware apps transmit data to a party other than the PHA provider. Legitimate forms of these apps cannot be used by parents to track their children. However, these apps can be used to track a person (a spouse, for example) without their knowledge or permission unless a persistent notification is displayed while the data is being transmitted.
Met name dat laatste is natuurlijk bizar: het mag tenzij je de persoon meldt dat je het doet. Nee, daar had een rechter ook wel van gemaakt dat die tweede ‘can’ een ‘cannot’ had moeten zijn. En de eerste leest ook raar, hoezo zou dat nooit of te nimmer kunnen? Terwijl als daar “can” staat, je een soort van legitieme uitleg krijgt over waarvoor “legitieme stalkerware” gebruikt kan worden.

Legitieme stalkerware noem je trouwens natuurlijk niet zo, ik zou eerder aan parental controls of monitoring software denken. En ja, ook in Europa mag dat in principe, je kinderen online in de gaten houden. Het is wel een glijdende schaal: bij een zevenjarige die de familie-iPad mag gebruiken is een andere vorm van toezicht gepast dan een zeventienjarige met eigen laptop en telefoon (en iCloud-account). Er zijn geen harde regels, omdat het een afweging is van privacy van het kind (een grondrecht) versus de zorgplicht voor een goede opvoeding (ook een grondrecht, van het kind). En die maak je alleen op basis van wat dit kind nodig heeft.

Voor andere categorieën gebruik kan ik niet snel een legitieme case verzinnen. Ja, heel misschien bij werknemers die met zeer gevoelige informatie werken en waarvan je wilt kunnen aantonen dat die ze niet hebben gelekt of misbruikt. Maar daar zijn genoeg andere maatregelen voor dan een volg-app op hun telefoon – plus, je zou wel gek zijn als je zulke gevoelige informatie überhaupt toelaat op iemands eigen telefoon.

Weten jullie een use case voor “legitieme stalkerware” anders dan ouder-kind monitoring? (Detectivebureaus zijn dat denk ik niet, mede vanwege de eis tot persistente notificatie bij het doelwit van onderzoek.)

Arnoud

15 reacties

    1. Je bedoelt in het geval van bijvoorbeeld een licht dementerende persoon die wel eens op stap gaat en dan vergeten is hoe zhij thuis moet komen? Daar zijn al devices voor te koop. Ook kun je daar prima Find-My-Iphone of een soortgelijke app voor gebruiken. Je hebt het dan over lokatie informatie, ik denk niet dat dit 100% aansluit op hetgeen in dit artikel bedoeld wordt. Het voorbeeld van de iPad doet me meer denken aan het volgen van internet activiteiten etc.

      Overigens, ervaring leert dat ‘de oudere mens die wel eens de weg kwijt raakt’ vaak ook zonder telefoon, sleutels, jas, etc op stap gaat. Zelfs gespecialiseerde devices werken niet als ze niet worden meegenomen.

  1. Wat dacht je van bewijsgaring voor civiele of familierechtelijke zaken? Grote belangen en ernstige vermoedens van contract- of vertrouwensbreuken zijn immers niet alleen te vinden in de professionele of werkgerelateerde sfeer. Zeker in de huwelijkssfeer is zoiets goed denkbaar. Hoewel ik zelfs in zo’n geval geen worst kan maken van de laatste voorwaarde dat de partner niet mag weten van de monitoring, behalve wellicht dat dit impliceert dat je daadwerkelijk een geheim probeert te achterhalen, wat in de huwelijkssfeer misschien niet geacht mag worden aanwezig te zijn?

    1. Dat voelt zeer uitzonderlijk, ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe je een ernstige vertrouwensbreuk kunt inzetten in de afwikkeling van een familierechtelijke zaak. Vreemdgaan is niet onrechtmatig, net zo min als verspilling van je geld (wat kinderen/kleinkinderen nog wel eens roepen als de erfenis verbrast wordt).

      Bij een civiele claim heel heel misschien, maar ik heb moeite een casus te bedenken waarin ik zou zeggen “ja, nu zit je zo in de bewijsnood dat je een geheime tracker op de buurman z’n telefoon mag zetten”. Met name omdat die tracker álles onthult, niet alleen wanneer hij zijn hondje in jouw tuin laat poepen.

      Een geheim van een ander willen achterhalen is volgens mij nooit een rechtmatig belang.

      1. Ben het met je eens dat het vrij uitzonderlijk zal zijn, maar zo vergezocht is het toch niet? Vreemdgaan kan best onrechtmatig zijn als er iets over is opgenomen in de huwelijkse voorwaarden, zeker als daar enorme bedragen aan vast zitten. Het is allemaal een vraag van wat er is afgesproken. Zo mag je denk ik prima een geheim willen achterhalen, zeker in de relationele sfeer, als je duidelijk hebt afgesproken dat je absoluut geen geheimen voor elkaar hebt.

        Wat betreft het kunnen verzinnen van een casus heb ik daar misschien wat minder moeite mee dan jij, hoewel dat geen plaats heeft hier. Zou wel best een leuke besteding van een familietentje kunnen zijn, ze zeggen immers voor een reden dat de waarheid vreemder is dan fictie.

        1. Vreemdgaan is categorisch niet onrechtmatig omdat er geen juridische plicht is om bij elkaar te blijven of elkaar seksueel trouw te blijven. Het is tegen de openbare orde (art. 3:44 BW) om contractueel vreemdgaan te verbieden, trouw op te eisen of vermogensrechtelijke consequenties te verbinden aan vreemdgaan. Sorry, ik kan daar verder niets van maken.

          Ik denk dat in een relatie waarin afwezigheid van geheimen voorop staat, het niet (snel) onrechtmatig is om een vermoedelijk geheim te achterhalen. Het zal je wel de relatie kosten, maar dat is een morele en persoonlijke keus die geen gevolgen heeft bij de ontbinding van de relatie.

          1. Haha nou ja zeg, dat het tegen de openbare orde is om vreemdgaan te verbieden was ik me niet van bewust. Ik zat met mijn hoofd in de V.S. waar veel huwelijkse voorwaarden volstaan met zulke bedingen. In ieder geval goed om te weten.

  2. Behalve de al genoemde voorbeelden lijkt het me niet. En laten we wel wezen, iedereen weet waar dit soort apps voor gebruikt worden, en dat is vooral door mensen om hun eigen partner te volgen, wegens jaloezie, enorme achterdocht, of een daadwerkelijk vermoeden van ontrouw.

    @Arnoud: Als twee mensen in gemeenschap van goederen getrouwd zijn, zou je dan kunnen stellen dat je zo’n soort app op de telefoon van je partner mag installeren omdat dat ook jouw telefoon is, en je zoiets natuurlijk op een telefoon die jouw eigendom is mag installeren? Beter verwoord misschien als “installeren op de telefoon die jouw gedeeld bezit is maar in het dagelijks leven gebruikt wordt door je partner”?

  3. Dat is inderdaad mijn overtuiging, het is geen computervredebreuk om zoiets te installeren op een telefoon die gedeeld eigendom is. Bij gemeenschap van goederen zeker weten, bij koude uitsluiting kun je iets meer een discussie voeren maar effectief voelt het wel hetzelfde dus ik denk dat hier de wederrechtelijkheid ontbreekt.

    1. het is geen computervredebreuk om zoiets te installeren op een telefoon die gedeeld eigendom is

      Eigendom lijkt mij hier niet het doorsslaggevende criterium (vergelijk met de werkgever die geen software op laptops mag installeren die zijn eigendom zijn om werknemers stiekem te filmen of af te luisteren). Ook binnen een gezin bestaat er een recht op privacy/verwachting van privacy. Zo mag je medisch dossier niet zomaar met je partner of ouders worden gedeeld. En hoe zit het met de communicatie van één van de gezinsleden met een (echtscheidings)advocaat?

      1. Daar heb je gelijk in, eigendom is niet doorslaggevend voor een privacy-inbreuk. Maar specifiek bij computervredebreuk (een misdrijf, en dus nauw gedefinieerd in het WvSr) gaat dit argument wel op, vind ik. Je kunt ook geen huisvredebreuk plegen door je (mede-)eigen huis binnen te gaan, zelfs als je partner dat niet wil. De andere dingen die je noemt, zijn specifiek geregeld als beroepsgeheim, dus die aanvullende regel maakt het onvergelijkbaar.

  4. Naast kinderen zijn er ook mensen met een mentale handicap die lichamelijk volwassen zijn maar geestelijk het niveau van een kind hebben. Daarnaast ook dementerende ouderen die op hun oude dag ook niet goed meer weten wat ze doen. Dat zijn groepen die je mogelijk ook via stalkerware in de gaten wilt houden omdat je misschien wilt meekijken met wat ze online uitvoeren en of ze niet “vreemde gedachtes” krijgen, zoals depressies. Ik kan daarnaast ook inbeelden dat gevangenen ook een beperkte privacy krijgen en dat je wilt meekijken met hun communicatie naar buiten om te zien of ze een helicopter bestellen die hen even van het gevangenisplein kan ophalen. Okay, als ze contact maken met hun advocaat moet het meeluisteren even stoppen maar verder lijkt mij dat geen probleem. Maar hoe dat zit met privacy in de gevangenis zou ik niet weten. Ik kom er nooit… 🙂

      1. Tja, het ging Arnoud om situaties waar je dus zonder toestemming van een persoon deze mag tracken. Hij vroeg: “Weten jullie een use case voor “legitieme stalkerware” anders dan ouder-kind monitoring?” En dan is natuurlijk iedereen die niet handelsbekwaam wordt geacht. Alleen, wie bepaalt dat en in hoeverre moet iemand dan onbekwaam zijn? Waar ligt de grens precies? Het is overigens wel een groep van personen die veelal vergeten worden, jammer genoeg.

  5. Weten jullie een use case voor “legitieme stalkerware” anders dan ouder-kind monitoring?

    Ja hoor. Mijn vrouw en ik gebruiken regelmatig het delen van locatie via Google Maps. Bijvoorbeeld als ik onderweg ben op de motor (en dus niet kan opnemen of zelfs maar door heb dat ze belt), of wanneer zij in d’r eentje in het donker nog een rondje wil lopen. Als dat niet zoveel batterij kostte, zou ik locatie permanent aan laten staan. Als het standaard in slaapstand kan zijn, maar onze betere helft kan het delen van de locatie triggeren, zou dat wat mij betreft prima zijn. Met wederzijdse instemming uiteraard.

    Een ander voorbeeld is een dement familielid die we afgelopen jaar meer dan eens meer dan 20km verderop hebben moeten ophalen. Dit familielid loopt nu met een gps horloge. Zonder door te hebben dat het horloge een tracker functie heeft uiteraard.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.