Een lezer vroeg me:
In de auteurswet staat dat je een ‘doeltreffende’ kopieerbeveiliging niet mag kraken of omzeilen. Maar wanneer is een beveiliging nu doeltreffend?
Inderdaad, artikel 27a Auteurswet: doeltreffende technische voorzieningen omzeilen is onrechtmatig. De vraag is dan wat ‘doeltreffend’ is. Op het eerste gezicht is daar maar één fatsoenlijke invulling van en dat is “kan niet worden omzeild”, maar dan heb je dat wetsartikel niet nodig want zo’n voorziening kún je niet omzeilen. Dat kan dus niet de bedoeling zijn (want de wetgever is niet dom, is een juridisch axioma).
Het is dus mogelijk dat er een voorziening is die te omzeilen is en die we toch doeltreffend vinden. Wellicht de analogie dat een fietsslot te forceren is met de nodige moeite maar we dat toch een stevig slot vinden? Een politiekeurmerkslot is te openen, toch hechten verzekeraars waarde aan dat keurmerk. Dus enig doel treft zo’n slot wel.
In 2007 heeft een Finse rechter gezegd dat DeCSS niet doeltreffend (meer) was omdat die crack van Jon Johansen zo wijdverbreid was dat iedereen ‘m kon vinden. Dat vind ik wel een aardige: het uitbrengen van een crack is dan onrechtmatig, maar als deze wijd beschikbaar is dan niet meer. Te laat.
In hoger beroep werd dat teruggedraaid: het was niet de bedoeling van de wet dat een tool als DeCSS legaal zou zijn, dus is deze dat niet. Eh. Juist. Bovendien was er speciale software nodig, en dat bewijst dat de beveiliging normaal juist wel doeltreffend is. Alleen dat wat een gemiddelde consument “out of the box” en zonder hulpmiddelen zou kunnen omzeilen, is dan niet doeltreffend.
Poeh. Dat gaat me óók weer wat hard, en het introduceert een onmogelijke bewijslast: de tool moet voor de gemiddelde consument zó direct beschikbaar zijn dat het geen los hulpmiddel meer is. Iedere consument moet het in huis hebben dus. Maar dat zal niet snel gebeuren, dus dan zou het altijd een verboden hulpmiddel blijven? Wat voor tool zou dan nog wél legaal kunnen worden?
Arnoud