Ok, er moet me even wat van het hart. Regelmatig krijg ik mails als de volgende:
Ik doe voor mijn stage onderzoek naar Social Media bij bedrijf X. Nu las ik veel nuttige informatie op uw site, maar ik had toch nog een paar vragen en ik hoop dat u daar antwoord op wilt geven.Wie is eigenaar van content op sociale media? Wat mag je als bedrijf daarmee doen? Kunnen wij persoonsgegevens van onze fans of volgers verzamelen en inzetten voor onze commerciële doeleinden? Welke risico’s voor misbruik zijn er, en hoe kunnen wij die beheersen? Heeft u een voorbeeld van een social media reglement dat wij kunnen gebruiken?
Met alle respect, maar zo werkt het niet. Dit soort vragen is wat ik normaal als betaalde opdracht voorgelegd krijg. En die ga ik dus niet uitgebreid zitten beantwoorden aan een stagiair.
Bovendien zijn dit niet bepaald de moeilijkste vragen. Als je mijn boek leest of een béétje rondbladert in de archieven van deze blog, dan vind je zo de nodige relevante artikelen over social media, persoonsgegevens, opt-in en dergelijke. Zie bijvoorbeeld de tags Linkedin, Facebook, privacy of persoonsgegeven. En bij Security.nl deze blog over ICT-reglementen.
Ik vind vragen beantwoorden leuk maar houd het wel redelijk aub.
(Of ben ik nu te cynisch/kritisch/geldwolverig?)
Arnoud
Een slimme stagiaire kijkt eerst eens goed rond op je site en gaat n.a.v. je publicaties de discussie aan en dan pas vragen stellen. De stagiaire heeft dan meer kans op een antwoord. De nog slimmere stagiaire probeert een stageplek bij jouw kantoor te verkrijgen natuurlijk 😉
Je bent m.i. het tegengestelde van geldwolverig, middels je artikelen deel je waardevolle informatie om niets en als lezers boeiende onderwerpen aanbrengen duik je daar ook in weet ik uit eigen ervaring.
Haha! Een geval van: “Nee heb je, en ja kun je krijgen.” 🙂
Of was het nou: “Nee heb je, en ja kun je vergeten.” 😉
Proef ik een lichte frustratie? Een kort antwoord waarin je verwijst naar je boek(en) of eerder geschreven materiaal is toch vrij netjes en correct? Uiteraard geef je niet zomaar de dienst weg waarvoor je anders een fatsoenlijk uurtarief mag rekenen, dat is helemaal niet geldwolverig.
Wat zou je overigens zeggen als de stagiair zou vragen om je een keer een half uur te mogen interviewen op kantoor?
Tja… lekker makkelijk. Stuur een mailtje en je hebt je stage opdracht al bijna klaar. Niet dat je er dan ene moer van geleerd hebt natuurlijk… maar ach, wat maakt dat nu uit? Beleefd maar beslist afwijzen, zou ik zeggen.
Ik denk dat je met deze blog een redelijk antwoord heb gegeven. Als voor cynisch/kritisch/geldwolverig wel jij en je familie moeten nu ook een maal eten dus sommige zaken moet je wel.
Helemaal niet geldwolverig. En is een belangrijk onderdeel van je stage niet dat je dingen uitzoekt en niet gewoon vraagt? Bij uitzoeken blijft zoiets veeeel beter hangen en kun je ook beredeneren waarom iets zo is.
Je hebt groot gelijk. Een stage hoort werk te zijn. Het is al fantastisch dat er tegenwoordig zo veel bronnen online zijn en dat je met wat simpel surfwerk alles kunt vinden wat je nodig hebt. Misschien word ik nu oud maar ik moest meerdere bibiliotheken befietsen en urenlang bladeren.
Als het zo simpel was zou niemand een stagiair nodig hebben, toch?
Het zal je maar gebeuren, dat de vragen die je als stagiair hebt gesteld integraal als case op het interwebs worden gezet….. Los van dat, denk ik dat het tegeltje precies aangeeft wat er aan schort: te veel stageplekken worden ingevuld terwijl de begeleiding slecht is geregeld. Imho hoor je als stageplekaanbieder toch echt te voorkomen dat dit soort gebedel plaatsvindt.
En @Bart reactie 3: een interview met een ICTrecht medewerker/ster in 30 minuten? Dat lijkt mij alleen zinvol als de stagiair echt iets van de materie weet.
De vragen zijn een pastiche van wat zo’n vijf stagiairs me vroegen in een tijdsbestek van drie weken.
Arnoud ik begrijp je frustratie. Voor mijn werk krijg ik soms ook vragen van (juridische) studenten of scholieren die bezig zijn met een scriptie of schoolonderzoek. Van scholieren zie ik het vaker door de vingers en verwijs ik meestal naar de website van mijn werkgever.
Nu ik zelf jurist ben weet ik over welke capaciteiten een jurist moet beschikken. Van juridische studenten verwacht ik daarom ook dat zij gewoon de Kamerstukken of dergelijke bronnen er op na slaan. Daarna mogen ze weer terugkomen met hun vragen.
Kreeg dit soort vragen ook steeds vaker. Vooral gespitst op bedrijfsplannen, overlevingsstrategieën et cetera. Na verloop van tijd voelde ik me niet meer vereerd dat men bij mij uitkwam, maar vooral gefrustreerd dat men niets zelf leek te kunnen. Ik wijs dergelijke verzoeken tegenwoordig zo vriendelijk mogelijk af.
Wacht even,
Dus jij zit hier glashard te bewere dat jij je dik laat betalen voor info die zo van internet te plukken is?
Kudo’s 😀
Ga zo door en ja, laat die studenten lekker zelf even wat verder kijken dan hun neus lang is.
Fijne feestdagen allemaal
Volgens mij krijg je dergelijke vragen ook vaak gedurende bepaalde periodes, bijvoorbeeld vlak voor de deadline van proefschriften, tentamens, examens en wat nog meer. 🙂
Maar misschien dat je een handige zoek-index op je blog zou moeten maken. Categorieën bijvoorbeeld, of een zoek-mogelijkheid. En misschien ook verwijzingen naar gerelateerde posts bij ieder onderwerp. En misschien erboven plaatjes van twee van je boeken erboven om reclame te maken voor je eigen schrijfsels. Een overzicht erbij van de laatste reacties kan ook interessant zijn en als je ook nog eens een RSS feed op je site zet zodat iedereen meteen kan zien wanneer er een nieuwe post is en wanneer er nieuw commentaar is, dan is het al helemaal duidelijk voor de slimme student.
POEF!
Zo, da’s ook weer gebeurt. Niet slecht hoor. Je hebt geluisterd naar mijn adviezen, zie ik. 🙂
“De vragen zijn een pastiche van wat zo???n vijf stagiairs me vroegen in een tijdsbestek van drie weken.”
Je moet natuurlijk ook niet vertellen dat je stagair bent, mja daar zijn het stagairs voor, om te leren wat ze wel en niet moeten vertellen om andere mensen voor je aan het werk te zetten.
Die stagair verwacht dat je zijn opdracht voor hem gaat schrijven. 🙂
Wedden dat dezelfde mail naar nog vijftig andere bloggers is gegaan?
Een simpele: “gaat dit, dit en dit eens lezen en als je dan nog intelligente vragen hebt stuur mij dan eens een mailtje” lijkt mij prima.
Het is toch ook de bedoeling dat ze er iets van opsteken.