Nadat de relatie is opgehouden en de verstandhouding tussen beide partijen verslechterd, haalt gedaagde de website van zijn ex uit de lucht en verandert hij alle inlogcodes die eiseres nodig heeft om haar bedrijfsvoering te kunnen faciliteren. Dat las ik bij ITenRecht.nl. Gezellige boel daar. Er was alleen wel een praktisch probleem: hoe geef je juridisch correct aan wat “de website herstellen” precies inhoudt, met name omdat je wel kunt aan zien komen dat er vervolgzaken komen over missende plaatjes of scheve titels. Het vonnis laat zien hoe de rechter daarmee omgaat.
Partijen hebben een affectieve relatie met elkaar gehad, zo begint het vonnis. En wie die zin aantreft, die weet: daar komt heibel van. De vrouw had een ecommercewebsite, en de man was ict-dienstverlener. Nadat de relatie werd verbroken, en de moeder van de vrouw via WhatsApp had gevraagd om teruggave van bepaalde spullen, ging er iets goed mis en besloot de man die website offline te halen en alle logins te wijzigen. Nadat de rechtsbijstand van de vrouw een boze brief stuurde, stelde de man ineens rechthebbende te zijn op het ontwerp en nog een factuur open had staan, zodat hij mocht opschorten.
Weliswaar stuurde hij vervolgens enkele wachtwoorden, maar de site werd niet teruggezet. Een backup kreeg zij wel aangeleverd, maar die was niet genoeg: zo ontbreekt het ‘thema’ van de website, bestaande uit banners, logo’s, foto’s, filmpjes en linkjes naar producten en de vormgeving, positionering en opmaak van deze elementen en onderdelen van en op de website. De dagvaarding was daarop de volgende stap. Eis:
I. [gedaagde] te veroordelen ervoor zorg te dragen dat binnen 24 uur na betekening van dit vonnis aan [eiseres] wordt verstrekt een correcte back-up van de website, inclusief thema en koppelingen, zonder dat gegevens of elementen uit deze back-up zijn verwijderd of toegevoegd;De rechter gelooft geen bal van het verhaal over auteursrechten en dergelijke:
Vaststaat dat [gedaagde] de website op 20 januari 2023 offline heeft gehaald terwijl voornoemde factuur gedateerd is op 25 januari 2023 met een betaaltermijn tot 8 februari 2023. Het offline halen van de website kan dan ook niet, zoals [gedaagde] stelt, gelegen zijn in de omstandigheid dat [eiseres] die factuur niet heeft voldaan, wat daar inhoudelijk verder ook van zij. Bovendien blijkt uit de door [eiseres] in het geding gebrachte (WhatsApp)correspondentie, zoals weergegeven onder 2.6, nu juist dat [gedaagde] de website van [eiseres] offline heeft gehaald vanwege onenigheid over de afwikkeling van de samenwoning tussen partijen.Onrechtmatig gehandeld dus, en ga dat maar ongedaan maken. Alleen: wat is een ‘correcte’ backup? Zo ontbrak onder meer het thema dus in de backupset. Als dit WordPress is dan snap ik waarom, via de standaard backupfunctie wordt je thema (de look/feel etcetera) niet meegenomen als je een backup uitvoert of een database-dump doet.
Bijkomend probleem was dat niet bekend was hoe de website er nu precies uit zag op die 20 januari. Daarmee is het eigenlijk niet meer vast te stellen of de gedaagde ex het herstel goed uitgevoerd zou hebben. En dat is een probleem want je kunt niet iemand veroordelen iets te doen dat oncontroleerbaar is:
Bij gebreke van beeldmateriaal waaruit blijkt hoe het thema van de website er uitzag, kan niet worden gecontroleerd of sprake is van een ‘correcte back-up’, nog afgezien van de executieproblemen die toewijzing van die vordering, versterkt met een dwangsom, naar alle waarschijnlijkheid met zich zou brengen. Dat betekent dat de vordering zoals geformuleerd onder I. onvoldoende gespecificeerd en daarom niet toewijsbaar is.De tweede eis blijft wel overeind: doe niets meer dat de bedrijfsvoering van de vrouw nog hindert, zoals het blokkeren van accounts of API’s. Dat met een dwangsom van 500 euro voor iedere keer dat je het toch doet.
Het is juridisch begrijpelijk maar ook wel frustrerend: iemand maakt je site kapot, maar omdat jij geen screenshots had hoeft hij deze niet meer te herstellen? Maar vergeet niet dat de man al de overige data wél had teruggegeven, zodat de rest van de site door kan. En specifiek bij de afwezigheid van een thema en niet weten hoe dat eruit zag, snap ik de zorgen over de uitvoerbaarheid wel.
Achteraf gezien was een betere optie geweest te eisen dat hij de kosten van het herstel vergoedt, bijvoorbeeld het opnieuw laten ontwerpen en installeren van het thema. Maar de rechter mag zoiets niet zelf erbij verzinnen, als jij afgifte van data vordert en de data is onbekend/onbepaalbaar dan houdt het op en dat is dat.
Arnoud
Via archive.org kun je vaak zien hoe een website eruit zag op een bepaalde datum.
Archive.org scant en bewaart alleen websites die iemand expliciet opgegeven heeft om te archiveren; de kans dat een willekeurige webwinkel daarbij zit is relatief klein.
Dat is niet juist; de Wayback Machine indexeert publiekelijk pagina’s op een soortgelijke wijze als een zoekmachine doet.
Ook ik heb websites die absoluut nooit aangemeld zijn, maar wel in de Wayback Machine te vinden zijn. Wat wel het geval is, dat het indexeren min of meer van toeval afhangt, en vrij onregelmatig gebeurt. Er is dus geen garantie dat er daadwerkelijk een recente indexering beschikbaar is.In dit geval klinkt het gewoon alsof de ex een backup heeft geleverd van de database en dus de (tekstuele) inhoud van de website, maar niet van de daadwerkelijke bestandsstructuur en eventuele media-bibliotheek.
Maar hoeveel mag dat dan kosten? Dat laat je de gedaagde niet zelf doen, dus moet je iemand inhuren. Dat kan iemand van Fiverr zijn die het uitvoert voor twee tientjes of een professional die 125 euro per uur vraagt en 10 uur werk doorrekent. Of zelfs meer. Kortom, wat is realistisch? Hoe bepaal je de kosten van dit herstel?
Goeie vraag. Als we nou zeggen, in principe dezelfde partij als van het bouwen. En anders diens tarief bij een ander. Als dat niet lukte ergens cijfers vandaan halen over Nederlandse marktconforme prijzen.
Tja, dezelfde partij als van het bouwen zou de bedaagde waarschijnlijk zijn. Als ik het vonnis nalees dan is de gedaagde een ICT-expert die weet hoe het een en ander aan elkaar gekoppeld moet worden. Geen idee of dat een eenpersoonsbedrijf is of dat er misschien wel 50+ mensen werken. Daar de eiseres meerdere plug-ins heeft gekocht voor haar website suggereert dat zij WordPress als basis heeft. Het feit ook dat het alleen om een missende stijl gaat suggereert sterk dat het hier gewoon om WordPress gaat. Maar een stijl installeren is misschien 10 minuten werk in WordPress, als je eenmaal weet welke stijl je wilt. Je kunt ook een eigen stijl ontwerpen, maar dan ben je best lang bezig om het naar eigen smaak in te richten. Maar je moet dan wel enige handigheid hebben hierin en mijn vermoeden is dat de eiseres gewoon de ICT-kennis heeft van een banaan. Ze heeft immers de gehele ICT-afdeling aan de gedaagde overhandigd en hem alles laten regelen. Ze betaalde eigenlijk alleen de rekeningen en deed de administratie en verkoop.
Maar de grap is dat de gedaagde tijdens de zitting heeft gesteld dat hij de website best wil herstellen voor zijn vaste uurtarief. Een beetje slimme jurist vraagt dan aan de gedaagde hoeveel uren hij daarvoor nodig heeft en die inschatting mag best aan de hoge kant zijn. En nee, kortingen op het uurtarief zijn niet nodig. Eventuele extra kosten mag hij ook berekenen. En als de gedaagde dat vertelt dan weet je hoeveel je kunt claimen want de gedaagde heeft daarvoor de argumenten aangeleverd. Dus als hij aangeeft 20 uur nodig te hebben voor 75 euro per uur plus 500 euro aan extra kosten dan is dat 20×75+500 ofwel 2,000 euro dat de eiseres dan kan eisen. En waarschijnlijk ook krijgt, want de gedaagde kan niet makkelijk over zijn eigen tarief gaan klagen, toch? 😀
–
–
–
Maar de Nederlandse marktconforme prijs betalen zie ik niet zitten omdat er niet echt een goede, marktconforme prijs lijkt te bestaan voor dit soort werk. Je moet dan sowieso eerst beginnen met bepalen wat er precies gedaan moet worden. Dus een ICT’er inhuren om de boel te onderzoeken is dan wel noodzakelijk. Maar ook hier is er weer een enorm verschil in prijs, al gaat het om twee uurtjes werk! Maar goed, even wat geprobeerd via websitekostenberekenen.nl die kennelijk dit soort kosten graag berekenen en gebaseerd op hun inschatting kom ik uit op € 29.000,00 voor de totale kosten. Er van uit gaande dat 80% eigenlijk al klaar is dan kom ik toch tegen de 5.000 tot 6.000 uit. Dat is een prijs die ik elders ook tegenkom als gemiddelde voor de gehele klus. Maar de grenzen lijken te liggen tussen de 500 euro en 50.000 euro en dat maakt het best lastig om in te schatten…
Probleem is dat salarissen voor web ontwikkelaars variëren tussen de 44.000 en 111.000 euro per jaar zitten. Gemiddelde is rond de 68.524 euro per jaar. (En 59.343 euro volgens een andere website… Zucht…) Zoals ik al zeg is het best lastig om een marktconforme prijs te berekenen. Dit is namelijk veelal wat de gek ervoor wil betalen. Ik weet dat ik rustig 300 euro per uur kan vragen als software ontwikkelaar en dat ook kan krijgen, maar klanten mij liever 30 euro betalen als ze de kans hebben. (En veelal eerst een onervaren developer inhuren voor 30 euro en daarna mij inroepen om het beter te doen. 😀 )
Maar het blijft enorm lastig om te berekenen hoeveel je zou mogen claimen om dit alles weer te laten herstellen. De uurtarieven van developers verschillen enorm en ook het aantal uren dat nodig is, is lastig in te schatten. En je wilt in principe een vaste prijs horen voor het gehele herstel en in de ICT is dat best lastig…
Nou ja, tenzij je iemand via Fiverr inhuurt die het doet voor 50 euro vanuit Dubai of India of zo. Want waarom zou je naar de Nederlandse markt kijken als je een internationale gemeenschap hebt en er vast ontwikkelaars in het buitenland zijn die de klus voor de helft doen, met dezelfde kwaliteit…
Kortom, kosten van herstel eisen lijkt mij prima, maar het bepalen van die kosten is eigenlijk niet mogelijk. Er is teveel willekeur en teveel verschillende factoren die meespelen. Dus vraag aan de gedaagde hoeveel hij zou berekenen voor deze klus en dat is je eis…
Ik vraag mij nu ook opeens af van hoeveel de website in de oude staat eigenlijk waard was. Dan moet je gaan kijken naar het aantal bezoekers en het totaal aantal verkopen dat de site opleverde. Want als de waarde ervan minder is dan de kosten die totaal herstel gaan kosten dan is de site eigenlijk total-loss. Als de eiseres online misschien twee bedden per maand heeft verkocht dan vrees ik dat €5.000 uitgeven aan het herstel ervan eigenlijk niet de moeite is.
Kortom, we moeten ook kijken naar de omzet die de site heeft opgeleverd. En als de eiseres ook een fysieke winkel heeft dan is de omzet van de website mogelijk zelfs erg klein of alleen maar een reclamepost. Wat ik dus mis in de gehele discussie is de waarde van de website…
Als je een backup maakt van alle bestanden en een databasedump maakt, dan heb je ook de templates. Zaten backups inbegrepen bij de die st? Dan in gebreke stellen.
Tja, lastig. Het zakelijke contract tussen beiden had ook speciale gebeurtenissen in de slaapkamer, die je moet meetellen. 🙂 Er is geen sprake van een zakelijk contract maar meer een gezamenlijk huishouden.
En ik denk dat de site in de kern gewoon een WordPress site was met een zooi extra’s. De backup daarvan is veelal zonder template. En daarnaast werd deze weer door een externe host beheerd, dus is het maar de vraag hoeveel controle ze hadden over de site. Ik vraag mij zelfs af in hoeverre de beklaagde genoeg expertise had om de gehele klus te klaren. Ik vermoed eerder dat het allemaal bij elkaar geraapte plugins waren met een standaard thema waar weer wat aanpassingen op zaten…
Ik vraag mij zelfs af of het Internet Archief toevallig nog een kopie van de originele website heeft. Hangt een beetje af van hoe populair de site was en of deze door diverse web crawlers is bezocht. Waarschijnlijk is dat wel het geval.