De privacy van kinderen is in de Jeugdwet onvoldoende geborgd, las ik bij NRC. Sinds 1 januari gaat zorg bij psychologen en pedagogen via de gemeente, en die willen daar een rekening voor zien. Op die rekeningen staat echter privacygevoelige informatie, zoals naam en adres van het kind maar vaak ook welke behandeling ze hebben gekregen.
Juridisch gezien komt dit probleem door een lacune in de wet: er ontbreekt een bepaling over het doorbreken van de geheimhoudingsplicht door jeugdhulpverleners voor de financiële afwikkeling en controle op de jeugdzorg door de gemeente. Daarmee is het formeel legaal voor een gemeente om te vragen naar een specificatie voor die afwikkeling, oftewel graag per patiënt vermelden welke behandeling is verricht.
Jeugdhulpverleners hebben een geheimhoudingsplicht, zo staat in de Jeugdwet. Een dergelijke geheimhoudingsplicht impliceert, aldus het Cbp, dat de jeugdhulpverlener geen persoonsgegevens van cliënten aan derden mag verstrekken. Helemaal niet als het gaat om bijzondere persoonsgegevens, waaronder gegevens over ziekte of gezondheid per definitie vallen.
Logisch zou je zeggen, dus waarom vragen gemeenten er dan toch om? Dat wordt me dan niet duidelijk uit het artikel. Uitgaande van mijn vuistregel dat je pas kwade wil mag veronderstellen als incompetentie bewezen afwezig is, houd ik het op een bureaucratisch iets: we willen duidelijke facturen, en daaronder valt een specificatie per patiënt want anders kunnen we niet zien waar er voor wordt gedeclareerd. En we moeten de naam hebben om te zien of deze persoon wel in onze gemeente woont.
Tot 1 januari gingen dergelijke declaraties naar zorgverzekeraars. Het probleem deed zich daar niet voor, zo te lezen omdat daar wél protocollen en regels waren die voldoende waarborgen gaven om deze informatie te beschermen. Dus waarom zijn die niet overgenomen? Zó moeilijk is het toch niet?
Arnoud