Een Amerikaanse advocaat die online fraudeerde met gestolen en eigen porno, krijgt een gevangenisstraf van veertien jaar. Dat meldde de NOS onlangs. De advocaat, bekend onder de handelsnaam Prenda Law, deelde pornografische films en klaagde downloaders aan vanwege het schenden van auteursrechten die zogenaamd bij zijn cliënten zouden berusten. Een lucratieve business, in een slordige drie jaar verdiende hij zo’n 11 miljoen euro. Alleen dacht ik al toen ik het net hoorde, hoe dácht je hiermee weg te komen. Maar misschien is downloaden van porno in de VS net iets meer een stigma dan bij ons?
Prenda Laws werkwijze was even simpel als brutaal. Haal ergens een zooi pornofilms vandaan, deel die op filesharingnetwerken en registreer de IP-adressen van partijen die het downloaden en/of verder verspreiden. Achterhaal via de ISP vervolgens hun naam- en adresgegevens, en stuur ze een blafbrief zoals alleen advocaten die kunnen schrijven. Dreig met honderdduizenden euro’s aan schadevergoeding en statutory damages, en bied aan om te schikken voor slechts drieduizend euro. Een hoop mensen deden dat, getuige de drie miljoen die in het vonnis worden genoemd.
Natuurlijk klopt daar niks van, weliswaar mag je als advocaat best stevig blaffen maar er moet wel een cliënt met een auteursrecht achter je zitten. En die was er niet – geen cliënt en geen auteursrecht dat men mocht vertegenwoordigen. De zaak ging dan ook mis toen een aantal aangeschreven partijen naar de rechter stapten, en zeker toen diverse geïnteresseerden zoals advocaat Ken White zich ermee gingen bemoeien. Allerlei onregelmatigheden kwamen aan het licht, zoals vervalste handtekeningen, ontbrekende machtigingen en niet-bestaande rechthebbenden. Een zeer uitgebreide Wikipedia-pagina documenteert de volledige zaak.
Ik hoor vaker dat auteursrechtclaims frauduleus zouden zijn, en dit soort zaken helpen natuurlijk niet om het beeld van rechthebbenden te veranderen. Maar dit is wel een hele hoge uitzondering, ik ken in Europa eigenlijk geen zaken waarin advocaten werkelijk zo brutaal en frauduleus te werk gaan. Ik vind het dan ook altijd wat twijfelachtig om nadrukkelijk een punt te maken van “bewijs maar dat je de rechthebbende vertegenwoordigt”. Ik heb nog nooit meegemaakt dat dat niet bewezen kon worden, en je staat sterk achter als dat je voornaamste argument was.
Arnoud