Aanbieders van digitale infrastructuur verenigd in de Stichting DINL zijn gefrustreerd over het opnieuw achterhouden van informatie over een belangrijke hack door het NCSC. Dat las ik bij Computable.nl. Het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC) had actuele en gerichte informatie over de hack maar deelde die niet met de bedreigde organisaties, omdat data niet binnen haar wettelijke taak viel. De bedrijven werden ook werkelijk gehackt met deze zwakheid, iets dat dus voorkomen had kunnen worden.
Tweakers legt uit dat het ging om de inloggegevens van Pulse Secure-accounts van meer dan 900 bedrijven, die online werden gepubliceerd nadat ze door exploitatie van een lek in deze VPN software werden verkregen. Beveiligingsonderzoeker Matthijs Koot (hoi) lichtte het NCSC in, omdat ook Nederlandse bedrijven er tussen stonden. Maar die deed er dus niets mee.
In het FD licht de dienst dit toe:
Binnen de ‘juridische mogelijkheden’ heeft het NCSC er alles aan gedaan om organisaties te informeren, e-mailt een woordvoerder van Justitie. Maar ‘organisaties buiten het wettelijk mandaat kunnen helaas niet door het NCSC geïnformeerd worden.’ Ook nu bekend is dat de bedrijven daadwerkelijk zijn gehackt, worden ze dus niet op de hoogte gebracht.Het probleem is dat er juridisch zoiets is als een vitale organisatie. Deel van het takenpakket van het NCSC is dat men alleen deze instanties mag informeren. Daarmee is er dus geen bevoegdheid om ook andere bedrijven te informeren.
De achterliggende logica snap ik niet helemaal, ik zie in de wet geen hard verbod op het informeren van een niet-vitale organisatie maar dat ligt vast aan mij. Ik kan me hooguit voorstellen dat je niet ieder lek aan ieder bedrijf wil melden, al is het maar omdat je niet zeker weet wie wel of niet lek is en het mogelijk héél veel belletjes worden als je voor iedere WordPress-vulnerability iedere slager met blog moet gaan bellen. Maar iets van een inhoudelijke afweging moet toch niet zo’n groot probleem zijn?
Arnoud