Het betreft een door klaagster via haar privé bankrekening ontvangen uiting, onder meer omtrent de bijschrijving van € 0,01 op haar bankrekening. Wacht, wat. Ja inderdaad, dat is hoe een recente uitspraak van de Reclame Code Commissie over ongewenste elektronische reclame begon. KPN had een consument een cent gegeven, en in de omschrijving reclame opgenomen voor een nieuwe dienst naar aanleiding van het stoppen van de dienst ISDN (nee dat wist ik ook niet, dat ISDN stopt). KPN kon niet onderbouwen hoe ze aan de gegevens van de consument was gekomen, waarop deze naar de RCC stapte voor een uitspraak over of dit nu de Telecommunicatiewet overtreedt.
De gewraakte overboeking had als omschrijving:
ISDN stopt Wij helpen u verder. Bel gratis 0800-5025 op werkdagen 09.00 17.30u voor een persoonlijk advies. Voor info: kpn.com/ ISDNstopt IBAN: (bankrekeningnummer) Kenmerk: (een nummer) Datum maandag 12 november 2018 Bedrag € 0,01 Tegenrekening (in de bij de klacht overgelegde uiting weggelakt) Mutatiesoort Verzamelbetaling
Ik zou daar in mijn internetbankieren ook een tikje chagrijnig van worden. Dit riekt naar reclame, KPN’s eerste standpunt dat sprake was van een “servicebericht” ten spijt. De term ‘servicebericht‘ is in de e-mailmarketing ingeburgerd als vakterm voor mails die geen reclame zijn. Mijn vuistregel daarvoor is wel dat je het eigenlijk niet leuk vindt om te sturen – dit weekend gaat uw internetdienst offline, de levering is helaas vertraagd, dat werk. Bovenstaand bericht voldoet daar natuurlijk voor geen cent (haha) aan.
Reclame dus. Maar vrij zeldzaam, deze manier. Hoe kon dat gebeuren? KPN had een zakelijke klant gevonden die aan het bankrekeningnummer van deze mevrouw was gekoppeld, en die zou de reclame-uiting wel hebben willen ontvangen / de service hebben willen genieten. Dat gelooft de RCC inderdaad ook niet. Deze merkt de reclame dan ook aan als verboden spam onder de Telecommunicatiewet.
Je kunt als jurist natuurlijk nog wel enige vraagtekens stellen bij of dat laatste écht zo is. Immers, de wet definieert spam als:
Het gebruik van automatische oproep- en communicatiesystemen zonder menselijke tussenkomst, faxen en elektronische berichten voor het overbrengen van ongevraagde communicatie voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden aan abonnees of gebruikers (…)
Je kunt je dan natuurlijk afvragen of wel sprake is van een automatisch communicatiesysteem. Ik vind het een tikje gezocht om te spreken van een “communicatiesysteem” waar het enkel gaat over een veld waar je een opmerking bij een overboeking achterlaat. Is dat ‘communiceren’ met de ontvanger van dat geld?
Arnoud
Man man man. Als school stiekem gesprekken opnemen met je inspectie en dat doen met een camera (met microfoon) die je een dag van tevoren ophangt in de vergaderzaal die men net uitgekozen had om daar vertrouwelijk overleg te voeren. Wat was je denkende, heet dat in internetjargon. En nee, dat je als professionele onderzoeksorganisatie op bezoek bij een te onderzoeken school moet weten of zou hebben moeten weten dat zoiets kon gebeuren, is natuurlijk volstrekte lariekoek als verdediging. Waarom dit naar de Hoge Raad moest, ontgaat me, maar goed: de 
Google is een proefprogramma begonnen waarbij ‘geselecteerde’ gebruikers van Android televisies een niet te verwijderen balk met advertenties op het home screen te zien krijgen,