Het zijn van die pareltjes die vonnislezen de moeite waard maken. “Naar de overtuiging van eiseres is het gebruik van internet in strijd met Gods geboden, omdat het internet een verzamelplaats is van immoraliteit, ongerechtigheid en blasfemie.” Zoiets kom je zelden tegen, toch? En al helemaal in een belastingzaak: de eiseres wilde op papier aangifte doen van omzetbelasting en andere zaken, maar de Belastingdienst eist nu eenmaal elektronische aangifte. Kun je dan met een beroep op de vrijheid van godsdienst daar omheen?
Als ondernemer moet je sinds een tijdje elektronisch aangifte doen bij al je belastingzaken. Papier mag eigenlijk niet meer, en sinds 2014 wordt dat ook echt gehandhaafd: een papieren aangifte wordt genegeerd en in plaats daarvan krijg je een naheffing. Maar helemaal consequent blijkt men niet te zien, bij deze eiser werden sommige aangiftes omzetbelasting wél beboet (nageheven?) en andere niet.
Hoe dan ook, de ondernemer maakte bezwaar tegen de naheffingen voor het niet elektronisch aangifte doen. En de reden van het bezwaar was dus dat pareltje:
Naar de overtuiging van eiseres is het gebruik van internet in strijd met Gods geboden, omdat het internet een verzamelplaats is van immoraliteit, ongerechtigheid en blasfemie. Zij acht het bovendien ongewenst om derden in haar naam op te dragen dingen te doen die zijzelf onjuist acht. Eiseres wijst er daarnaast op dat de verplichting tot het doen van elektronische aangifte niet geldt voor particulieren en buitenlandse belastingplichtigen.
Voor mij is internet nog steeds die wondere wereld (vandaar het plaatje) maar ik geloof onmiddellijk dat deze eiser dit oprecht anders ziet en echt moeite heeft met elektronisch aangifte doen via deze poel des verderfs. En dat je dan ook je boekhouder dat niet wilt laten doen, vind ik wel consequent.
In juridische termen: aan de eis tot elektronisch aangifte doen kan ik niet voldoen, want dat botst met mijn godsdienstopvattingen. Dat is een in principe rechtsgeldig argument. De vrijheid van godsdienst is een grondrecht, en je kunt daarmee in principe tegen elke rechtsregel bezwaar maken. Alleen ligt de lat wel hoog. Het moet echt gaan om een regel die jou zonder goeie grond zwaar in de weg zit bij de uitoefening van je godsdienst. Uit het vonnis:
Hoewel deze vrijheid in de genoemde verdragsbepalingen dus ruim wordt omschreven, vloeit daaruit niet voort dat het een ieder zou vrijstaan zich aan wettelijke voorschriften te onttrekken, ook indien deze geen betrekking hebben op het in enigerlei vorm tot uiting brengen van godsdienst of overtuiging, door op grond van aan zijn godsdienstige opvattingen of overtuiging ontleende bezwaren de nietigheid of ongeldigheid daarvan te zijnen aanzien in te roepen.
Een regel zoals deze, die in feite niets met godsdienst te maken heeft, moet het wel héél bont maken om opzij gezet te kunnen worden met een beroep op de vrijheid van godsdienst. En het verbaast dan ook niet dat de eis wordt afgewezen:
[D]e rechtbank is van oordeel dat de vennoten door het gebruik van internet voor het voldoen aan de elektronische aangifteverplichting niet op enige wijze in de uiting van hun geloofsovertuiging worden beperkt. De rechtbank betrekt daarbij in haar oordeel dat de wijze waarop en de mate waarin van het internet gebruik wordt gemaakt door de gebruiker zelf kan worden bepaald, bijvoorbeeld door het gebruik tot bepaalde websites te beperken en/of het instellen van filters.
Het is immers niet zo dat je bij iedere stap op internet gelijk de immoraliteit, blasfemie en andere onfatsoenlijkheden opgedrongen krijgt. Het is er, zonder meer, maar je moet er wel even een paar keer voor klikken. En wie zich beperkt tot de beveiligde website van de belastingdienst, heeft buitengewoon weinig kans dergelijk materiaal in beeld te krijgen. En daarmee wordt die hoge lat niet gehaald.
Arnoud
Lol ze gebruikt ook de weg niet want die wordt ook voor immoraliteit, ongerechtigheid en blasfemie gebruikt?
Oh en geld? Stel je voor dat met dat geld een dame van lichte zeden is betaald!!
Is aangifte doen via internet een wettelijk voorschrift dan? Of gewoon een voorschrift van de belastingdienst?
Ja ik vraag me dat eigenlijk ook wel af. Moest die persoon zo nodig via de godsdienst de plicht tot internetindiening betwijfelen, of zouden daar ook andere wettelijke bepalingen voor ingeroepen kunnen worden.
Ik woon in het buitenland en kan dus met enige afstand naar Nederland kijken, en het valt me op dat de cultuur er een beetje naar neigt dat regels nogal snel gevolgd worden en de wettelijke basis voor de dwingendheid van die regels nogal snel wordt aangenomen.
Los van godsdienst en zo vind ik de bepaling ‘je MOET electronisch aangifte doen’ toch wel erg ver gaan, en kan me eigenlijk nauwelijks voorstellen dat dit inderdaad zo is.
Algemene wet inzake rijksbelastingen art 3a.
2 Bij ministeriële regeling wordt bepaald op welke wijze het elektronische berichtenverkeer plaatsvindt.
3 Bij ministeriële regeling kunnen berichten en groepen van belastingplichtigen of inhoudingsplichtigen worden aangewezen waarvoor, alsmede omstandigheden worden aangewezen waaronder, het berichtenverkeer kan plaatsvinden anders dan langs elektronische weg.
(mmm, layout Preview is oké, uiteindelijke post is niet goed te krijgen)
Heftig, als ik in de tweede kamer had gezeten had ik daar nog niet zomaar voorgestemd.
Er zal toch ook nog wel een grondwet, europese regel, of beginsel van goed bestuur bestaan waaraan een degelijke verregaande beperking van de administratieve afhandeling van een wettelijke verplichting ( het verzaken waarvan je nota bene in de gevangenis kan doen belanden) getoetst kan worden.
Ik vind dit eerlijk gezegd erg zorgwekkend. Er komt nogal wat bij elektronisch berichtenverkeer kijken, qua eisen en aannames over iemands levensstijl en bekwaamheid, en het is zorgelijk dat dit soort “lekker makkelijk”-wetgeving daar zomaar aan voorbij kan gaan.
Ik denk dat je als ondernemer met zo’n stelling niet wegkomt. Niet ieder prive persoon is misschien bekwaam genoeg met techniek om alles electronisch te kunnen doen (denk bijv. aan ouderen), maar van een ondernemer mag je mijn inziens wel verwachten dat deze dan wel zelf bekwaam is om dit soort handelingen te verrichten, dan wel dat deze een boekhouder heeft of in de arm kan nemen die deze bekwaamheid heeft.
Dat is een drogreden. Een ondernemer is niet anders dan een privepersoon. Kan oud zijn of jong, kan gespecialiseerd zijn in computers of in iets anders, kan succesvol zijn of maar net het hoofd boven water houden, kan wel of niet rationeel zijn…
En een boekhouder in dienst nemen… Kan een privepersoon ook. Waarom is het acceptabeler te verwachten dat een ondernemer een boekhouder neemt dan een privepersoon?
Omdat je er voor kiest om ondernemer te worden. Daar horen dus bepaalde zaken bij zoals het bijhouden van je boekhouding en het doen van aangiftes. Als je daar de kennis niet voor hebt dan moet je die kennis inhuren (net als je doet met alle andere zaken). Als je dat niet meer kan betalen dan ben je als ondernemer niet goed genoeg en moet je wellicht iets anders gaan doen.
Als privépersoon, heb je al die keuzes niet en daarom moet de lat voor verplichtingen dus lager liggen.
Ik zie het onderscheid tussen ondernemer en privé-persoon helemaal niet zo strikt. Ik ben werknemer, maar ik zie mezelf ook als ondernemer, zij het dan een ondernemer zonder winstoogmerk (ik zorg goed voor mezelf, maar dat is niet mijn ultieme doel). Ik zie mijn werknemerschap als een zakelijke deal tussen mij en mijn werkgever: ik heb vaardigheden die mijn werkgever nodig heeft, en mijn werkgever regelt een heleboel dingen voor mij (bijv. samenwerking met collega’s om samen een verkoopbaar product te ontwikkelen, marketing, aantrekken van investeerders, kantoorruimte, afhandelen van boekhouding en dergelijke).
De enige reden om een onderscheid te maken tussen werknemers en andere ondernemers is dat werknemers (vaak, in ieder geval vanouds, sinds de industriële revolutie) een zwakke onderhandelingspositie hebben t.o.v. werkgevers, waardoor het maatschappelijk gewenst is om werknemers te beschermen. Het zelfde principe kan je door trekken naar andere ondernemers met een zwakke onderhandelingspositie; ik denk dat dit wel eens van toepassing is op ZZP-ers (die soms ook wel wat weg hebben van werknemers).
Als ik kijk naar hoe het aantal ZZP-ers groeit, met name waar het lager geschoolde vakmensen betreft (waaronder ook gast-ondernemers), kun je niet meer volhouden dat het ondernemerschap een vrije keuze is. Je ziet het al in de jurisprudentie dat kleine ondernemers ook recht hebben op consumentenbescherming; waarom zou een ZZP-er door de belastingdienst op het gebied van communicatie anders behandeld moeten worden dan een gemiddelde burger?
Er is een groeiend leger van ZZPers die er helemaal niet vrijwillig voor gekozen hebben om ondernemer te worden. En vaak verdienen ze ook te weinig om er ook nog een boekhouder van te betalen.
Het gaat in deze niet om het gebrek aan kennis, maar om een principieel bezwaar op grond van iemands godsdienst. De eiser zegt niet dat ze geen digitale aangifte kán doen, maar dat ze dat niet wil doen omdat dat tegen de principes van haar geloof in gaat. En dat ze ook om die reden geen boekhouder inhuurt die wel het ‘vuile werk’ zou kunnen doen.
Het is niet alleen zo dat ondernemer niets anders is dan een privepersoon, maar het gaat hier om ‘belastingplichtigen’ en dat zijn niet alleen ondernemers maar ook ‘gewone’ privepersonen (inkomstenbelasting). Voor de inkomstenbelasting zijn er alleen wat meer situaties uitgezonderd conform lid 3 (nog wel).
Als de dame in kwestie nu de papieren opgave laat inscannen en dan als *.pdf emailt dan is er toch aan de verplichting voldaan?
Je vergeet het tweede lid:
Een gescande pdf komt niet voor in de ministeriële regeling. Overigens gaat mailen van een pdf-bijlage via diezelfde ‘poel des verderfs’ genaamd internet, dus voor de problemen die deze dame heeft lost het niks op 😉Deze persoon moet beter de bijbel lezen. Uit Romeinen 13:
1 Ieder mens moet zich onderwerpen aan de gezagsdragers die over hem gesteld zijn, want er is geen gezag dan van God, en de gezagsdragers die er zijn, zijn door God ingesteld, 2 zodat hij die zich verzet tegen het gezag, tegen de instelling van God ingaat, en wie daartegen ingaan, zullen over zichzelf een oordeel halen. 3 Want voor de overheid hoeft men niet te vrezen, wanneer men goede werken doet, maar wel als men kwade werken doet. Wilt u nu van het gezag niets te vrezen hebben, doe het goede en u zult er lof van ontvangen. 4 Zij is immers Gods dienares, u ten goede. Als u echter kwaad doet, vrees dan, want zij draagt het zwaard niet zonder reden. Zij is namelijk Gods dienares, een wreekster tot straf voor hem die het kwade doet. 5 Daarom is het nodig onderworpen te zijn, niet alleen omwille van de straf, maar ook omwille van het geweten. 6 Om die reden immers betaalt u ook belastingen. Het zijn namelijk dienaars van God, die juist daarmee voortdurend bezig zijn. 7 Geef dus aan allen wat u verschuldigd bent: belasting aan wie belasting, tol aan wie tol, ontzag aan wie ontzag, eer aan wie eer toekomt.
Bron: http://herzienestatenvertaling.nl/teksten/romeinen/13/12/#13:12
Jij neemt voor het gemak even aan dat deze persoon christen is, deze tekst als gezagsdragend en van toepassing zijnde acht, en de tekst op de zelfde manier interpreteert als jij (OK, afwijkende interpretaties zijn misschien vergezocht, maar toch).
Er zijn misschien wel net zo veel geloven als gelovigen. Je kunt andermans geloof niet zomaar op juistheid beoordelen.
@Corne Dat is nu net het leuke van godsdienst. Mijn godsdienst is de enig juiste godsdienst en die geeft mij het recht iedere godsdienst die niet de mijne is niet alleen af te wijzen maar zelfs te bestrijden met alle middelen die mij ten dienste staan. Dat de staat der Nederlanden daar anders over denkt is vervelend maar misschien kan ik die ook wel bekeren.
Uiteraard werd de verschuldigde omzetbelasting wel nageheven, maar daarnaast werd door de Belastingdienst een verzuimboete opgelegd (voor het niet tijdig doen van een aangifte). Omdat in het verleden de verzuimboete na bezwaar werd vernietigd, mocht eiser erop vertrouwen dat er geen verzuimboete zou worden opgelegd. Op dit punt heeft eiser bij de rechter gelijk gekregen. De kosten van de procedure komen dus niet voor rekening van eiser.
De eerste vraag die men in dit geval zou moeten beoordelen is, of de beastingdienst zelf niet al een poel des verderfs is, danwel een poel des verderfs die tegen Gods geboden verstoot financiert. Zo financiert de Belastingdienst wapes waarmede (ultima ratio) gedood gaat worden.
Van dit soort berichten wordt ik altijd blij. Zonder dit soort mensen zou het een saaie bedoening zijn. Bovendien hebben we ‘luizen in de pels’ (en dat bedoel ik positief) nodig om de overheid scherp te houden. Hoewel ik electronisch aangifte doen persoonlijk erg makkelijk vind, vind ik het nogal een zware eis dat het van de belastingdienst móet. Daar stoor ik me ook aan. “Makkelijker kunnen we het niet maken”. Jawel, want voor deze eiseres is blijkbaar papier makkelijker. En de slogan is toch niet “Makkelijker kunnen we het ons niet maken”.
“Makkelijker kunnen we het ons niet maken, wel leuker”?
Prachtig verhaal. Ik voel met de eiseres mee, want er wordt je nogal wat opgedrongen tegenwoordig. Als je dan een principieel standpunt inneemt “hier doe ik niet aan mee”, dan heeft de maatschappij daar, zeker in Nederland, verbazingwekkend weinig respect voor.
Wat betekent godsdienstvrijheid tegenwoordig nog in Nederland? Zeker, je mag eigen overtuigingen hebben, en je eigen overtuigingen uiten aan anderen, en binnen de vrijheid die de wet biedt, mag je handelen naar je geloof (dat laatste is per definitie waar, anders zou het niet zo zijn dat de wet je die vrijheid biedt). Maar in hoeverre wordt de vrijheid om je handelen / niet handelen te baseren op je geloof beschermd tegen de bemoeizucht van de wetgever?
In dit geval komt daar nog de bijzondere situatie bij dat hier niet handelen verboden is. Normaal gesproken dienen wetten om mensen tegen elkaar te beschermen, en wordt handelen verboden (moorden, stelen en dergelijke), maar niets doen is altijd toegestaan. Belasting betalen is een vervelende uitzondering, en de decryptieplicht die sommige landen hebben zou een andere uitzondering zijn. Ik vind dit ethisch dubieus, en je kunt op zijn minst zeggen dat je hier heel terughoudend mee om moet gaan. Gezien deze bijzondere gang van zaken bij belastingen had de eiseres misschien wel het voordeel van de twijfel moeten krijgen.
Ik voel niet alleen met de eiseres mee, maar met alle belastingbetalers in Nederland. Het is eigenlijk van de zotte dat overheid bepaald in welk formaat wij dienen te communiceren. Dit is precies als in de reclame van Klaverblad: “De communicatie met de klant zo kort mogelijk houden”. Natuurlijk begrijp ik best dat iets als belasting betalen efficiënt en gemakkelijk moet blijven. De vraag is voor wie? Ik vind dat ik als belastingbetaler het recht heb om uit meerdere opties te kunnen kiezen wat IK makkelijk vind.
Niet helemaal hetzelfde, maar vorige week kwam ik er achter dat in “mijn overheid” (wie zegt dat ik op de huidige overheid heb gestemd?) een parkeerboete stond van een week of 4 oud, met een betalingstermijn van 10 dagen en waarvan ik géén aankondiging heb ontvangen per mail. Ik kan me daar bijzonder kwaad over maken. De overheid hanteert hier een communicatiemiddel waar ik niet om gevraagd heb, verzuimd om mij te laten weten dat ik een bekeuring heb, en stelt een termijn in die voor normale mensen sowieso al onhoudbaar is als je eens een weekje weg wilt. Dan zul je zeggen dat ik dat mailtje wel gemist zal hebben. Dat is nou het mooie van mail: die wordt met de regelmaat van de klok gemist, door zowel interne als externe oorzaken. Ik ben toevallig zelf een “IT guy” die dagelijks bezig is met het oplossen van problemen met email, en weet dus prima dat een vooraankondiging per mail géén juridische consequenties zou mogen dragen. En nee, ik ga niet elke dag “jouw overheid” checken of ik iets gemist heb. kom op zeg. Ik vind dat “mijn overheid” iets meer inlevingsvermogen mag hebben, en zijn kostgangers eens als klanten mag gaan beschouwen. “Normaal communiceren” heet dat…
Niet zo best geformuleerd van die rechter. Moet zijn: ‘Zij acht het bovendien ongewenst om derden op te dragen in [of: uit] haar naam dingen te doen die zijzelf onjuist acht.’
Ja maar, ja maar, ja maar……
Kan een partij dan zomaar haar voorwaarden (“U dient op papier in te leveren”) eenzijdig veranderen (“U dient digitaal in te leveren”)?
Ik krijg de neiging om te gaan eisen dat als een partij (Belastingdienst) eenzijdig haar voorwaarden gaat veranderen, ik de mogelijkheid moet hebben om mijn betrekking met die partij (belasting betalen) op te zeggen.
Natuurlijk (!!?) gaat dat niet werken, maar in het bedrijfsleven kan dat zomaar niet dat een partij naar eigen goeddunken de voorwaarden gaan veranderen en het dwingend oplegt.
De fictie is dat de overheid de burgers vertegenwoordigt: “We spreken met zijn allen af dat we het anders gaan doen.”
Ja, ik krijg zo langzamerhand jeuk van juridische ficties. Ik begin denk ik allergisch te worden.
De relatie overheid-burger is wezenlijk anders dan die tussen burgers onderling. De overheid is de baas en dicteert hoe het gaat zijn. We proberen dat legitiem te houden door het democratisch proces van allereerst het verkiezen van vertegenwoordigers en daarna het stemmen over wetsvoorstellen, waarbij allerlei vormen van inspraak en soms zelfs referenda mogelijk zijn. Maar uiteindelijk moet het zo, zeker bij impopulaire zaken als belasting. Ik vind daarom niet dat je een situatie uit het bedrijfsleven mag gebruiken als iets dat de overheid moet gaan doen.
Maar hoe zit het eigenlijk met religies zoals de Jedi kerk, het Vliegende Spaghettimonster of mijn favoriet, de Noorse Goden?
Het lastige van deze religies is dat ze nog ongeloofwaardiger zijn dan de religies van Abraham. (Christenen, Joden en Moslims behoren hiertoe.) Zeker die van het vliegende spaghettimonster. Maar ze worden her en der wel als officiele godsdiensten erkent dus wat als een van deze godsdiensten nou duidelijke wetgeving bevat die het verbiedt om online financiele zaken te regelen of betalingen te doen? Dan kun je immers gewoon meedoen aan de Poel des Verderf maar online je belastingformulier invullen is dan verboden.
Goed, die religie is er nog niet maar als Copyleft nou eens een godsdienst wordt dan zijn we er bijne. 😀
Haalt dat de giecheltoets wel?
Ik denk dat je af moet van het onderscheid tussen “officiële godsdiensten” of “geloofwaardige godsdiensten” enerzijds en andere godsdiensten anderzijds. Het hele punt van verschillen in geloofsovertuigingen is nou juist dat de ene persoon niet overtuigd is van de overtuigingen die de ander wel heeft. Als je dan de ene persoon (een rechter, een politicus of jij of ik) laat beoordelen of de overtuiging van een ander wel of niet geloofwaardig is, dan is het hek van de dam, en zal de godsdienstvrijheid snel afnemen. Je kunt dan uit komen bij een staatsgodsdienst, of, zoals bij de communisten, staats-atheïsme.
Natuurlijk zijn bepaalde “godsdiensten” alleen satirisch bedoeld, of alleen bedoeld om een intellectueel of juridisch argument te onderbouwen. Het resultaat is misschien lachwekkend, maar ik vind dat je ook die godsdiensten, principieel, serieus moet nemen. Om de uitkomst wat minder lachwekkend te maken helpt het wellicht als je niet-godsdienstige mensen niet discrimineert. Als godsdienstige mensen bepaalde vrijheden nodig hebben, dan moet iedereen die vrijheden krijgen, inclusief de goddeloze heidenen.
Bij Thor, daar ben ik het helemaal mee eens! 😀
Het probleem is alleen hoe het publiek er in het algemeen zal vinden. Je ziet regelmatig dat mensen godsdiensten belachelijk maken waar ze niet zelf in geloven. En sommige godsdiensten vereisen zelfs dat andere, vijandige godsdiensten zelfs bestreden worden. Dit zie je vooral onder de volgelingen van Abraham, die elkaar al millenia lang het leven zuur maken omdat niet iedereen dezelfde stroming volgt. (Ook nu nog, in de omgeving van Israel en Mecca.)
De Kerk van het Vliegende Spaghettimonster is in Nederland overigens een officiele godsdienst. Dat betekent dus dat je in principe met een vergiet op je hoofd een pasfoto kunt maken voor je rijbewijs of paspoort. (Of niet? De kwestie loopt nog…)
De kwestie is vooral dat er enorm veel nieuwe godsdiensten kunnen ontstaan die in principe meer als protest zijn bedoeld dan als ware godsdiensten. Maar de wet mag niet oordelen of iemands levensovertuiging echt gemeend is of gewoon een protest. Lastiger wordt het met godsdiensten die in het buitenland wel worden erkend maar niet in Nederland. Jedi is b.v. wel een officiele godsdienst in Engeland maar niet in Nederland. Als deze vrouw had beweerd dat het Internet de “Dark Force” is en dat zij daar niet mee in aanraking had willen komen, had de rechter haar dan wel gelijk moeten geven?
Het probleem is gewoon dat godsdiensten en de wetgeving vaak in strijd met elkaar komen. Zo kan ik voor de Noorse Goden gewoon mensenoffers brengen om de Goden te behagen. Alleen is de wet daar niet echt over te spreken. De God van Abraham bevat ook teksten die het goedkeuren om ongelovigen te vermoorden en om slaven te houden. Ook daar is de wet het niet mee eens. Veel godsdiensten hanteren daarnaast andere rechten voor mannen dan voor vrouwen en de brouw is meestal ondergeschikt aan de man, wat ook weer niet mag van de wet. En het Sikhisme schrijft voor dat iedere volgeling zijn beharing niet mag knippen, plus altijd een dolk bij zich moeten dragen. Het is gewoon lastig om te bepalen waar de grens ligt.
Kortom, op basis van andere godsdiensten, welke rechten zou een atheist dan kunnen krijgen? Het recht om een dolk te dragen en mensenoffers te plegen en vrouwen als slavinnen te gebruiken?
Daar hebben we de Grondwet voor
Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden (2008) Hoofdstuk 1: Grondrechten Artikel 6: Vrijheid van godsdienst en levensovertuiging 1. Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. 2. De wet kan ter zake van de uitoefening van dit recht buiten gebouwen en besloten plaatsen regels stellen ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer en ter bestrijding of voorkoming van wanordelijkheden. (bron: http://www.nederlandrechtsstaat.nl/grondwet/artikel.html?artikel=6&categorie=&auteur=&trefwoord=&1=1##artikel6 )
Let vooral even op de laatste woorden van artikel 1: “behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” Wetgeving gaat dus boven godsdienst of levensbeschouwing.
Je krijgt wel een probleem wanneer verschillende wetten in elkaars vaarwater komen, zoals wordt uitgelegd in de toelichting ernaast (paragraaf 8):
“Artikel 6 Gw is nauw gerelateerd aan een aantal andere grondrechten. Artikel 1 en 3 Gw verbieden onder andere discriminatie op grond van godsdienst of levensovertuiging. Artikel 7 Gw beschermt mede de vrijheid van religieuze en levensbeschouwelijke meningsuiting; artikel 8 Gw beschermt mede het recht tot vereniging van godsdienstige en levensbeschouwelijke groeperingen. Artikel 23 Gw garandeert de vrijheid van onderwijs op religieuze en levensbeschouwelijke grondslag.
Derhalve kan zich nogal eens het geval voordoen van `samenloop’ van artikel 6 Gw met een of meer andere grondrechten. In het geval van een dergelijke samenloop dient díe bepaling te prevaleren die in de concrete situatie de grondrechtendrager de verst strekkende bescherming biedt.”
Blijft over de vraag of ik een mensenoffer mag uitvoeren volgens de grondwet, indien het offer hier gewillig aan meewerkt. Immers, er is toch al een euthanasie-wet? 😀 [Giechel!]
Nee. Sommige normen en waarden gaan boven andere. Mijn recht op leven wint het van jouw recht je godsdienst te belijden, en aangezien jij geen arts bent mag je geen euthanasie uitvoeren.
Soms is het ingewikkeld. In dit arrest stond ter discussie of de Santa Daimo-kerk (uit Zuid-Amerika) ayahuasca (een verdovend middel, staat op de Opiumwet) mag gebruiken in haar eredienst. Hoewel dat op zich verboden is, werd er gezegd dat dat hier in strijd was met de vrijheid van godsdienst. Uiteindelijk sneuvelde de zaak omdat men had gezegd dat het geen echte religieuze verplichting was (“Ik kan mijn godsdienst ook zonder het gebruik van de ayahuasca belijden” was er gezegd). Daaruit concludeer ik dat het anders had kunnen uitvallen als men had gezegd, dit is écht keihard kern van onze godsdienst.
Meh.
Dat zou zomaar eens een discussie kunnen worden. En ja, wat weegt dan zwaarder? 😀Dan hoop ik maar dat de rechter atheïst is… Ik vind sowieso dat de Staat zijn binding met religie zou moeten verbreken. Religie is iets waar mensen zelf voor kiezen, en waar je ook zonder kan. Het zijn linksom of rechtsom zelf bedachte verhaaltjes om het volk mak te houden, en dat is jammerlijk mislukt omdat het ontaard in oorlog. Religie is net zoiets als een muziekconcert. Sommige artiesten vind je goed, andere niet. Je kiest zelf waar je naartoe gaat en waar niet. De betekenis van religie wordt wereldwijd véél te hoog ingeschat. Weldenkende mensen zouden daar geen deel aan moeten willen hebben. Ga bij een sportclub of zo, daar kun je ook soortgenoten ontmoeten… (ja ik weet het, dit is erg zwart-wit, maar zou je niet met alle religieuze ellende in de wereld? Waarom is dat het verdedigen waard?)
Ik vind het redelijk als hier een vrijstelling voor komt. Denk aan:
Leuker kunnen ze het niet maken, dus houd de optie open om alles te laten zoals het altijd gegaan is.
Een brief kun je immers altijd op de post doen. Digitaal gaat dit niet altijd even lekker: Zie de vorige DDOS en/of overbelasting uren voor de deadline.
Als men nooit gas terug geeft, moet je straks je (in het buitenland gehoste) mail checken voor de blauwe “envelop”. Er is ook geen officieel staats-email adres voor Nederlanders. Geef dan @staatdernederlanden.nl.
Een brief kun je niet altijd op de bus doen. Rond de jaarwisseling zijn alle brievenbussen afgesloten. Lastig als je brief uiterlijk 31 dec moet binnen zijn.
Waarom vinden we het eigenlijk goed dat de overheid ons voorschrijft dat we met een bepaald privaat bedrijf (PostNL) zaken doen om berichten naar de overheid te sturen? Als men zou zeggen dat je vanaf een Microsoft-mailadres moet mailen dan is dat heel raar, maar PostNL gebruiken mag wel?
De markt voor post is bij wet gereguleerd (al wordt het steeds minder) tot en met het briefgeheim zijn er waarborgen. Voor internet geldt dat niet, en het zou helemaal niet gek zijn (uit bescherming) dat de overheid in bepaalde gevallen eisen stelt aan de (kwaliteit van) diensten van marktpartijen die in de keten overheid – burger gebruikt worden (denk maar aan persoonsgegevens en gmail)
Niemand die je tegenhield om met de enveloppe in de hand naar het kantoor van de belastingdienst te gaan om je aangifte daar persoonlijk in te leveren. In het verleden (toen het nog op papier mocht) ook vaak genoeg gedaan met ‘last minute’ aangiftes VPB en IB.
Inderdaad Arnoud. Met de uitverkoop van Nederland BV is het startschot gegeven voor onmachtige en besluiteloze politiek, en het ongeloof van mensen dat het wel weer beter zal gaan. Nu zelfs de nutsbedrijven enkel uit zijn op winstbejag, wie doet dan nog iets voor de samenleving?
Je mag poststukken toch ook wel zelf in de brievenbus stoppen van je belastingkantoor.
Dat geld ook voor e-mail, je weet nooit of het is aangekomen tot je een reply krijgt. Je zou een brief eerder op de post kunnen doen, of de termijn waarop die binnen moet zijn wat verruimen. Ik vind ook dat als de termijn verstrijkt (ook als het om belastingen gaat) er best iemand zou mogen informeren of je wel aangifte hebt gedaan. “Nee want ik had geen tijd” = boete. “Ja, hoezo, heb je hem niet gekregen dan?” = geen boete mits alsnog per ommegaande opnieuw gestuurd word. Dat heet naar mijn idee “normaal met elkaar communiceren” en is noodzakelijk omdat er geen enkel communicatiemiddel is dat 100% trefzeker is. Dat weet de belastingdienst trouwens als geen ander…
Ik ken iemand die jaren een eigen bedrijf heeft gehad maar vervolgens na een herseninfarct half verlamd werd en daarnaast zijn vermogen om te kunnen lezen heeft verloren! Verder is hij gewoon goed bij de tijd, maar internetten is vrijwel onmogelijk voor hem. Hoe hij het oplost? Zijn dochters en een boekhouder regelen nu zijn zaken. Iedereen die bedrijfsmatig bezig is kan in principe een andere bewindvoerder aanwijzen indien ze zelf niet meer in staat zijn om hun zaken te regelen. En deze originele kwestie ging over een vrouw die kennelijk een winkel of andere zaak heeft. In dit geval stond deze vrouw het ook niet toe dat een zaakwaarnemer namens haar de internet-zaken ging regelen. Tja, wat dan? Hoe zwaar mag haar geloofsovertuiging meewegen? De Bijbel en andere heilige geschriften zeggen anders niets over Internet maar dat komt waarschijnlijk omdat de meeste godsdiensten niet meer van deze tijd zijn. Het is tijd dat er weer eens een nieuwe profeet komt die zegt of het Internet nou wel of niet een poel des verderfs is. Tot die tijd is het allemaal open voor eigen interpretatie.
Je kunt ook kiezen voor bezorgen of een ander postbedrijf. Overigens ben ik geen voorstander van verplicht stukken digitaal ontvangen/verzenden, bv via mijnoverheid en alleen al om die reden heb ik dat niet geactiveerd. Mogen ze nu wel beschikkingen enkel daar naar toe sturen als de ontvanger het niet heeft geactiveerd? Wanneer gaat dan de bezwaar termijn in?
Kijk eens hier …
https://www.internetconsultatie.nl/wetmoderniseringelektronischbestuurlijkverkeer
En zo wordt iedereen dus gedwongen om internet te nemen. Daarmee een deel van het (inklop)werk uit handen van de overheid nemend, iets dat eerder ook al bijvoorbeeld bij banken is gebeurd (en bepaald niet tot lagere kosten heeft geleid). Als de overheid en in dit geval de belastingdienst zich zo opstellen, zouden de kosten van een internetabonnement eigenlijk een aftrekpost op het inkomen moeten zijn. Misschien kan één of andere ambtelijke werkgroep er wel een nieuwe toeslag van maken… ?
Zo’n aftrekpost heeft helemaal geen zin, als iedereen die aftrekpost heeft. Zoiets wordt dan gefinancierd door de belastingen te verhogen; de belastingbetaler betaalt dan alsnog.
Het lijkt me beter als je iedereen in staat stelt op zijn eigen manier belastingaangifte te doen. De enige voorwaarden moeten zijn dat de aangifte op tijd aan komt, en dat, als je, van alle manieren waartoe je in staat bent, niet de voor de belastingdienst goedkoopste kiest, je de meerkosten betaalt die de belastingdienst moet maken om de door jou gekozen manier te verwerken.
Iemand die dan principieel niet via internet aangifte wil doen, die betaalt dan een paar euro extra om een ambtenaar een formulier te laten uitprinten en daarna een ambtenaar het ingevulde formulier over te typen op een computer. Het feit dat de data dan alsnog over het internet gaat is dan niet iets wat in naam van de belastingbetaler gebeurt, maar wat een interne keuze van de belastingdienst is. Als je dat wil veranderen, moet je dat via de verkiezingen doen, of je moet op een andere manier een andere overheid zien te krijgen (bijv. emigreren).
Voor mensen die om de een of andere reden niet in staat zijn internet te gebruiken kan een andere methode de goedkoopste methode zijn, en die mensen zouden voor die andere goedkoopste methode niet extra moeten betalen. Mocht iemand analfabeet zijn, dan moet mondeling aangifte doen ook tot de mogelijkheden behoren, zelfs zonder extra te hoeven betalen.
Als je het leuk vindt, dan moet je ook belastingaangifte kunnen doen in Babylonisch spijkerschrift op kleitabletten, of met rooksignalen. Als je maar betaalt, moet het kunnen.
Dit begrijp ik dus niet… Je zou denken dat internet juist bij uitstek geschikt is voor de buitenlandse belastingplichtige? Bovcendien riekt dit dan naar geografische discriminatie.
Dat hangt af van waar je in het buitenland bent. Immers, Internet is niet overal beschikbaar en zeker mensen die vaak op zee zijn is het lastig om een goede internet-verbinding te vinden. Daarnaast zijn er landen (China) die qua Internet niet helemaal betrouwbaar zijn, het Internet monitoren en zelfs sites blokkeren. Daar kun je als burger niets aan doen. Zeker niet als je voor je werk op een Chinees booreiland aan het werk bent. Dit probleem geldt ook voor b.v. beroeps-soldaten die momenteel her en der over de wereld brandhaarden aan het blussen zijn. Die hebben wel Internet maar dat is vaak beperkt en is lang niet altijd bedoeld voor dit soort prive-zaken. Vandaar de post.
Sommige van je voorbeelden snijden hout, maar ik heb in China (omgeving Shanghai) 100% van mijn internetverkeer via een VPN server (van mezelf, in Nederland) gedaan. Was geen enkel probleem, waarschijnlijk ook omdat mijn server geen algemeen bekende VPN server is. Mijn internet viel wel regelmatig weg; ik weet niet of dat gevolg was van de encrypted communicatie, of een algemeen symptoom van de Chinese infrastructuur (NAT binnen NAT, en dergelijke constructies).
Het is dus niet zo dat je, voor die situatie, helemaal niets kan doen. Een bedrijf kan zoiets ook voor werknemers op zetten, al is het maar om bedrijfsinformatie te beveiligen. Daarnaast zijn DigiD en de website van de belastingdienst HTTPS-websites, dus sowieso beveiligd tegen afluisteren. Je moet alleen wel in de gaten houden wat voor HTTPS-certificaten je krijgt; dat is waarschijnlijk niet iets wat de gemiddelde gebruiker doet.
VPN? NAT? HTTPS? Nou ben ik een ICT-techneut en snap precies wat jij bedoelt maar je vergeet hierbij dat het merendeel van Nederland geen snars verstand heeft van computers. Ik loop niet voor niets op familie-bijeenkomsten rond met een t-shirt met de tekst: “No, I will NOT fix your computer…” 🙂
Mijn oom en neef werken voor een internationaal baggerbedrijf die over de gehele wereld opereren. Ze reizen dan ook heel wat af. Maar computers? Daar werken ze vrijwel niet mee en als ze iets gecomputeriseerds gebruiken dan is het hen gewoon geleerd. Via een computer je belastingen invullen? Lukt hen maar met moeite…
Een nicht van mij werkt als Stewardess bij de KLM. Zij heeft wel meer Internet-ervaring maar ook haar moet je niet vragen om een VPN verbinding te maken. Dat is voor veel mensen al onbegrijpelijk en dan kijken zoals een koe in de wei kijkt naar de treinen die continu langs rijden… Mooooooooo!
Dat jij technisch handig genoeg bent om dit te regelen betekent niet dat iedereen dit kan. En misschien kan de werkgever hierbij wel helpen maar als het bedrijf vrijwel niets in de ICT branche doet, zoals een baggerbedrijf, dan heeft het bedrijf hier ook geen kennis van.