Leerling van school gestuurd na pesten van leraren op Instagram

Het Frits Philips lyceum heeft een leerling van school gestuurd naar aanleiding van een ‘meme-account’ op Instagram, las ik bij Omroep Brabant. “Memes zijn foto’s of heel korte video’s die vaak gaan over herkenbare situaties of grappen bevatten”, zo voegt men voor de duidelijkheid toe. De term ‘grap’ is hier – zoals wel vaker bij middelbaar onderwijs – nogal relatief: een foto van de receptionist met als hoofd een misvormde schedel, of “what if you wanted to go to heaven … but [conciërge] said where were you the 1st, 2nd, 3e periode”. Ehm, ja. Maar van school sturen?

Natuurlijk is er geen enkele wettelijke regel die iets specifiek over memes of Instagram of social media zegt. Maar dat hoeft ook niet. Wetten zijn juist gemaakt om heel generiek te zijn, zodat ze in zo veel mogelijk gevallen toegepast kunnen worden.

In dit geval gaat het om de Wet op het voortgezet onderwijs (Wvo), die een school brede bevoegdheden te geven om de goede orde op school te handhaven (artikel 24g):

In het leerlingenstatuut worden in elk geval voorschriften opgenomen, strekkende tot handhaving van de goede gang van zaken binnen de instelling en, de wijze waarop uitvoering wordt gegeven aan de bescherming van gegevens uit de persoonlijke levenssfeer.

Die van het Frits Philips vermeldt bijvoorbeeld in brede bewoordingen:

De leerlingen en de medewerkers hebben het recht op vrijheid van meningsuiting, mits deze mening niet kwetsend of beledigend is of in strijd met de doelstelling van de school.

Het lijkt me niet zo moeilijk om te onderbouwen dat dergelijke ‘grappen’ als kwetsend of beledigend ervaren kunnen worden. Daarmee is de overtreding van het statuut snel gegeven. Of je dat doet op Instagram of op het schoolplein, maakt daarbij weinig uit – zodra het op school gedoe geeft, valt het onder het statuut.

Het van school sturen voelt wat streng voor zo’n grap, hoewel ik ook dingen over hakenkruizen lees. Maar hierbij woog mee dat de leerling in kwestie bleef ontkennen achter het account te zitten en hem werd verteld van school gestuurd te worden zodra er bewijs was. Dat werd vervolgens gevonden. Die zie ik wel, keihard liegen verpest natuurlijk behoorlijk de relatie en kan tot zwaardere sancties leiden.

Desondanks bekruipt me het gevoel dat dit niet was gebeurd als de memes op papier op het schoolbord waren gehangen, maar mijn schooltijd ligt vér achter me dus misschien ben ik daarin ouderwets.

Arnoud

39 reacties

  1. Tja, vroeger vertelde de directeur het slachtoffer, dat het zich gewoon aan het niveau van de rest moest aanpassen, dan zouden de pesterijen wel ophouden. Jammer voor de slachtoffers die weigerden hun niveau zover te verlagen.

    1. Ga er maar van uit dat deze leerling al meer op zijn kerfstok had. Als dit het eerste ‘feit’ was geweest had het zo’n vaart niet gelopen. Het niet meerwerken weegt ook terecht zwaar IMHO. En vergeet niet: soms is het voor mensen goed om ergens eens een keer niet mee weg te komen. Het zou zo maar kunnen zijn dat deze leerling daar op de lange termijn meer aan heeft.

  2. het recht op vrijheid van meningsuiting, mits deze mening niet kwetsend of beledigend is

    Hier krijg ik altijd enorm jeuk van. “Hij heeft een mening waar de school het niet mee eens is, dus die vinden wij kwetsend en die wordt verwijderd.” Verkapte censuur noemen we dat.

          1. Nee, ik denk niet dat ik het wil opnemen voor het kind. Ik vind van school sturen alleen buiten proporties. En het maakt voor mij toch wel iets uit als het kind een bestaande meme heeft gebruikt en de naam van het slachtoffer er bij heeft gezet, of het heel persoonlijk heeft gemaakt door een echte foto van het slachtoffer te bewerken en in photoshop daarin zijn ‘kop in te slaan’.

    1. Dat is echt onzin… Je kunt zeggen: “ik vind die docent Frans geen fijne kerel”. Daar kun je het niet mee eens zijn maar kun je onmogelijk een belediging noemen. “Die lul van Frans” is duidelijk een belediging, en hoeft niet getolereerd te worden. Je kunt je mening ook ventileren zonder te beledigen of iemand aan de schandpaal te nagelen. Die nuance is helaas veel te vaak afwezig in de maatschappij.

      1. “Die docent Frans trekt allochtone leerlingen voor.” “Dat mag je niet zeggen want dat is racistisch, kwetsend en beledigend.”

        Overigens deel ik Arnoud zijn mening over dat deze memes niet door de beugel kunnen (en dat wist de leerling zelf ook, gezien de ontkenning dat het account van hem was), maar het is een kleine moeite om in het regelement op zijn minst te zeggen: ‘deze mening mag niet nodeloos kwetsend of beledigend zijn’ of iets van die strekking, en dan moet de leerling altijd de kans krijgen om te betogen waarom het in zijn geval nodig was om een kwetsende mening te uiten.

        1. Die uitspraak is niet racistisch, hoe kom je daar bij? De docent is racistisch als de uitspraak op waarheid berust. Het is wel smaad als het een leugen is natuurlijk. En daarbij is het ook erg context gevoelig. Zeg je dit tegen vrienden onderling (stoere puberpraat), of in een publicatie in de krant, of en plein publique tijdens een ouderavond bijvoorbeeld. Ik deel ook Arnoud zijn mening over de memes (had er nog nooit van gehoord overigens). Maar ik mis veel nuance in communicatie over dit soort onderwerpen. Persoonlijk zou ik formuleren: “Ik vind dat die docent Frans allochtone leerlingen voortrekt.” Dat is een open uitnodiging tot discussie. Is de docent soms ook moslim, en trekt hij daardoor moslim-leerlingen voor, of is hij gewoon begaan met de aanpassingsmoeilijkheden die zij ervaren? Misschien heeft hij het zelf niet eens door. Er is zoveel interpretatie mogelijk! Mensen zijn geneigd meteen een oordeel te vellen. Die docent Frans kan er ook niks aan doen als hij niet op een genuanceerde manier op zijn mogelijk fout gedrag gewezen wordt. We moeten niet bang zijn om elkaar op dit soort dingen aan te spreken. (maar het wordt wel erg off-topic zo…)

          1. Het probleem -en de reden dat ik jeuk krijg van het soort regels waar ik hierboven zeg jeuk van te krijgen- is dat het ondertussen gemeengoed is om precies dit soort kritieken met verwijzingen naar precies dit soort regels te verwijderen. Zonder nuance.

  3. Veel werkgevers hanteren eenzelfde beleid. Buiten het werk mag je doen en alten wat je wil, zolang het maar niet negatief astraalt op de werkgever. Dus niet negatief uitlaten over de werkgever en geen onbetaambare zaken doen op een site waar je jezelf met je werkgever associeert. Tot zover geen probleem. Als je wel negatieve uitlatingen wil doen, of het niet eens bent met een te restrictief beleid in deze kan je ontslag nemen en ben je vrij om binnen de wet je grieven openbaar te maken.

    Waar het voor mij fout gaat bij de school is dat er een leerplicht is. De leerling moet verplicht naar school. In Amsterdam loot je ook nog eens en wordt een school dus voor jou gekozen. Je wordt geconfronteerd met regels die je maar te slikken hebt. Dat zou juist betekenen dat zo’n school beperkt moet zijn in welke restricties ze aan uitingen buiten schooltijd op mogen leggen. En niet zoals het nu blijkbaar is, dat ze daarin meer rechten hebben.

      1. Wat er bij mij niet in wil is dat iets wat op een website staat zo’n invloed heeft op wat er tijdens lesuren op school gebeurt. Je mag van een docent wel een wat dikkere huid verwachten. En als het echt te ver gaat, bedreiging of laster/smaad … dan is daar prima wetgeving voor die gebruikt kan worden tegen de dader.

        Juist omdat er geen of zeer beperkte keuzevrijheid is zou de school terughoudend moeten zijn met wat er buiten de school gebeurt.

        Een betere regele om strikt te handhaven is mobiele telefoons uit op school en geen internet. Internet doen ze maar thuis privé en voor school opdrachten. In de klas let je op.

        1. Zeg je nou serieus dat het beter is dat een school het Justitie-apparaat inschakelt wanneer een leerling rare dingen zegt? Kom nou toch. Een school heeft ook een opvoedende functie en moet in dat kader prima zelf regels kunnen handhaven. Zeker omdat we het hier niet hebben over mondige volwassenen met een goed functionerend normenbesef maar een groep pubers wiens hersenen hard aan het ontwikkelen zijn. Daar de regels strakker zetten lijkt me geen gek idee, uiteraard wel met het oog op de uitzondering.

          1. Het antwoord daarop is … Ja, maar niet als eerste oplossing.

            Ik van mening dat de opvoedende taak van de school ophoudt na schooltijd en dat het daarna een taak van de ouders is. En sommige opvoedende taken zijn uberhaupt zaak voor de ouders en niet de school; ook niet onder schooltijd. Koken en hygiene bijvoorbeeld, dat is geen taak voor de school. Hoogstens een taak van de school om de kinderbescherming in te schakelen als er iets mis is met de hygiene.

            Wel verwacht ik dat de eerste partij die de school aanspreekt de ouders is. Als die geen actie ondernemen is dat bijzonder spijtig en kan je verder kijken. Als het serieus genoeg is dat het strafbaar is, dan kan je beginnen de ouders mede te delen dat als het probleem niet opgelost wordt justitie wordt ingeschakeld.

            Als het sowieso niet strafbaar is en buiten schooltijd plaats heeft gevonden, zie ik niet waarom de school het uberhaupt zou moeten kunnen verbieden/bestraffen.

            1. Pesten is niet strafbaar, maar als je anno 2018 gaat zeggen dat pesten op scholen getolereerd moet worden totdat het politiewerk wordt, dan weet ik niet meer wat ik moet zeggen.

              De wet zegt dat de handhaving van de goede orde op scholen primair bij de school zelf ligt. Het lijkt mij zeer wenselijk dat de school zaken als pesten maar ook afkijken, te laat komen of het verstoren van de rust moet kunnen verbieden en bestraffen. En natuurlijk houdt dat ergens op, iemand schorsen omdat hij op zaterdagmiddag in het winkelcentrum iets raars roept, is natuurlijk ondenkbaar. Maar als hij op zaterdagmiddag tegen een groep klasgenoten tekeer gaat over een leraar, dan zie ik het haakje met de school wel.

              1. Helemaal mee eens als het op school gebeurt dat de school moet straffen. Afkijken, te laat komen en de rust verstoren – op school – allemaal zaken die op school gebeuren.

                Maar scholen kunnen niets aan buitenschooltijd doen. ‘Grappig’ dat je over pesten begint. Ik ben op de lagere school genadeloos veel gepest, makkelijk slachtoffer: halverwege de middelbare school nieuw na een verhuizing en ik kende niemand. Ja daar had de school iets mee moeten doen, maar het enige wat ze deden was ontkennen dat dat op school gebeurde en loze opmerkingen dat zoiets niet getolereerd werd. En zo’n organisatie willen mensen meer verantwoordelijkheid geven?

                Tot het een keer uit de hand liep en ik mijn met een steen in de hand heb verdedigd tegen een groep van 5 aanvallers. Toen mochten mijn ouders op school komen om aan te horen hoe ik geprobeerd had met een steen te slaan. Stelletje talentloze hypocriete verantwoordlijkheid mijdende flut ambtenaren. Nadat mijn vader ze flink de wind van voren had gegeven werd er eindelijk op school wat aan gedaan.

                Weet je wat het effect daarvan was? Het pesten werd buitenschooltijd op straat erger. Meerdere keren geschopt en geslagen door een groep van kinderen uit mijn klas. Geweldig, laten we de school er verantwoordelijk voor maken. Waarom niet, de politie deed toch niets en de ouders van het tuig waren allemaal overtuigd ‘mijn kind doet dat niet’

                Nee dan onze geweldige Nederlandse politie … ‘wij kunnen er niets aan doen , geen getuigen’ … ‘Dat moet de school maar oplossen’ Oh ja, want dat werkte zo geweldig.

                Uiteindelijk hebben mijn ouders gezegd dat ik er zelf iets aan moest doen en dat ik de eerste die mij aanviel keihard aan moest pakken, letterlijke woorden van mijn moeder: “Schop ze zo hard in de kloten dat ze niet meer opstaan”. De volgende keer heb ik slaag gekregen, maar niet voor ik degene die het begon letterlijk het ziekenhuis heb in geschopt. Dat was de laatste keer dat ik op straat geslagen ben.

                Niet dankzij de politie en al helemaal niet dankzij de school.

                Die politie stond overigens heel snel voor de deur om verhaal te halen. Gelukkig was er een dossier over het ‘pesten’. Het pesten was letterlijk mishandeling en ja, ik had heel graag gezien dat justitie daar serieus werk van had gemaakt zodat ik niet verschillende keren slaag had hoeven krijgen en niet iemand het ziekenhuis in moest schoppen om mezelf te beschermen.

                Dus nee ik zie totaal het nut er niet van om scholen verantwoordelijk te maken voor wat buiten de school gebeurt. Ze kunnen die verantwoordelijkheid namelijk tijdens schooltijd helemaal niet aan. En onkundige partijen moet je geen macht geven.

                En ja ik heb net een stuk frustratie over mijn jeugd van me afgeschreven en dat voelt goed. God zij dan bestaat die mislukte school waar ik op zat niet meer. School kromp en foetsie baan. Had geen betere mensen kunnen gebeuren :/

                1. Ik heb in mijn jeugd ook de pesterijen van mij afgeslagen. Veel recenter mijn zoon hetzelfde geadviseerd, en wat voelde hij zich bevrijd! Ondanks alle (en vaak te weinig) goed bedoelde pogingen van scholen om er iets aan te doen, is van je af slaan het enige dat echt werkt. Pesten is haantjes gedrag, en het is meestal pesten of gepest worden. Ik zou als ik terug kijk naar mijn eigen jeugd eerlijk niet weten wat mijn school daar anders aan had moeten doen.

                  Toch ben ik het niet eens met dat hele onder- en buiten- schooltijd gedoe. Als leerlingen docenten pesten maakt dat niet uit of dat tijdens of na schooltijd gebeurt. Het is een interactie tussen school en leerling en daar heeft de school ALTIJD wat over te zeggen. Ik denk dat in de huidige maatschappij docenten méér bescherming tegen pesten behoeven dan de leerlingen. Dan kun je vinden dat ze een dikkere huid moeten hebben maar dat is onzin. Ze moeten meer autoriteit hebben en die autoriteit kracht kunnen bij zetten waar nodig. Iedereen weet dat als je een puppy niet corrigeert, dat-ie je huis gaat vol schijten…

                  Dat niemand meer respect heeft voor elkaar, en dat docenten, de politie de burgemeester en het leger geen autoriteit meer hebben, komt omdat het niet meer word bijgebracht. Zelfs ouders beginnen te spartelen als de school hun kind aanspreekt op zijn wangedrag. Ik kreeg het vroeger thuis nog even dunnetjes overgedaan! We leven in een achterstevoren maatschappij. Respect is niet iets wat je moet verdienen, maar wat je hoort te krijgen. Echter zul je het verliezen als je het niet waard blijkt te zijn.

                  1. “van zich af slaan…” Werd mij indertijd ook aangeraden, dus deed ik dat. Pech alleen, dat de anderen niet alleen waren en ik wel, dus was IK het altijd die begon, kreeg de naam meteen te gaan slaan en was dus de pineut. Nee, niet afslaan, niet het slachtoffer moet aktief worden, maar de omgeving die een beschermde opdracht heeft (i.c. de school dus) en wel duidelijk tegenover de daders. Niet het slachtoffer de indruk geven “met jou is iets verkeerd..:” maar de dader duidelijk maken “zo niet bij ons!”. In dit geval moet er echt wel iets meer aan de hand zijn dan alleen de belediging en het daarmee verbonden liegen. De scholier wist c.q. had kunnen weten, dat zijn gedrag consequenties zou hebben en heeft deze onsequenties nu ervaren. Misschien (hopelijk) een lesje geleerd, voorop gezet natuurlijk, dat zijn omgeving de schuld van de consequenties niet bij de school legt.

                    1. Als je het goed doet hoef je maar één keer te slaan, en pak je de pestkoppen-leider 😉 Met alle respect, ik heb weinig vertrouwen in een “omgeving met een beschermende opdracht”. Wat moeten ze dan? “Olavje kom maar bij de juf, want de kindjes zijn je aan het pesten”. Pesten gebeurt buiten het bereik van de juffen en meesters. Als er iets geniepig is namelijk, is het wel een pestkop… Lik op stuk is het enige dat helpt. Dat wordt nogal eens vergeten in de “”Foei!”maatschappij van vandaag de dag. Een inbreker vierkantig je huis uit timmeren is het enige wat hem zal doen besluiten zijn beroep aan de wilgen te hangen. Gratis kost en inwoning helpt daar niet bij.

                      1. Het is niet erg juridisch allemaal maar om hier op aan te sluiten: ben zelf ook een tijdje gepest op de middelbare school. Stelde niet veel voor, wat hatelijke opmerkingen voornamelijk door 1 persoon. Op een dag werd ik zo kwaad dat ik hem met mijn tekendoos op zijn hoofd heb getimmerd. Mocht gelijk naar de rector, maar het was wel afgelopen daarna. Ik zal mijn kind nooit zeggen dat hij niet mag vechten, maar ik zal wel erbij zeggen dat het niet slim is een gevecht aan te gaan dat je niet kan winnen. Verder zou ik zeggen nooit angst te tonen. Ik ben er zeker van dat ik ooit een grote groep jongens ervan heb weerhouden achter me aan te komen (die op zich redelijke grieven hadden maar hier niet van belang) door niet weg te rennen maar door gewoon achteloos weg te lopen zonder om te kijken.

                    2. Ik heb altijd de reputatie gehad dat ik lief en vriendelijk en altijd beleefd was en niet agressief. Maar werd daardoor ook niet snel gepest. Maar er was ooit iemand in mijn klas die mij wel een keer lastig viel buiten het zicht van de leraren en toen heb ik mijn “donkere kant” laten zien. Ik trok hem aan zijn kraag naar de grond en haalde drie keer uit met mijn vuist tegen zijn hoofd en terwijl hij even neer ging keek ik snel rond en deed alsof er niets was gebeurd. En mijn plaaggeest keek even verbaast om zich heen en merkte dat niemand kennelijk iets had opgemerkt en lachte schaapachtig dat hij nauwelijks iets had gevoeld…

                      Twee dagen later was hij even ziek thuis met een lichte hersenschudding. Hij herstelde snel maar besefte ook dat hij niemand kon vertellen dat ik hem had neergeslagen. Immers, ik was zo vreedzaam en een goedzak en daarnaast wilde hij niet toegeven dat ik hem had geslagen. Heb sindsdien ook nooit meer last gehad van hem of enige andere pestkop. 🙂

                      Ja, van je afslaan kan enorm goed helpen, mits je het maar op het juiste moment toepast. Natuurlijk moeten slachtoffers van pestgedrag geholpen worden maar het helpt ook als de slachtoffers zich beter kunnen verweren op welke manier dan ook. In het algemeen betekent dat dergelijk pestgedrag gemeld kan worden en er actie ondernomen kan worden. Maar het hangt ook af van hoe betrouwbaar het slachtoffer zelf over komt omdat er ook vaak nepmeldingen gedaan kunnen worden. Die gast die mij dacht te kunnen plagen wist immers dat hij nooit geloofd zou worden als hij over mij zou klagen. Mede omdat hij zelf een slechte reputatie had en ik als een engeltje bekend stond. Als ik daarna hem was blijven plagen dan zou hij het enorm lastig hebben gehad…

                      Maar ja, ben net een engeltje, he. Ik liet hem verder met rust… 🙂

                      1. Daar ben ik het mee eens. Ik ben zelf ook veel gepest, zowel aan het eind van de basisschooltijd als aan het begin van de middelbare schooltijd. Ik was wel té slap om er iets aan te doen qua “van me afslaan”, maar ik ben wel eens dat dat gewoon moet mogen uit zelfverdediging. Scholen doen niks, beschermen vaak zelfs de pesters, en zit er dus niks anders op dan ‘hard tegen hard’ (als je dat dus kan) om ze even wat bij te spijkeren.

                    3. Klinkt helaas bekend Olav. ‘Gelukkig’ was het niet houdbaar dat ik het begon. Het is natuurlijk niet erg geloofwaardig dat een kind voortdurend vechtpartijen begint waarbij hij zelf met de blauwe ogen en bloedneus eindigt terwijl de ‘slachtoffers’niets hebben.

                      Zou mooi zijn als de scholen er iets aan deden. Maar tot op de dag van vandaag is het verhaal hetzelfde: de school weet van niets, zou het nooit tolereren en als we het zien doen we er wat aan. En in de praktijk gebeurt er niets.

                      Deze leerling had door de ouders gestraft moeten worden, niet van school gestuurd of door de school gestraft. Dit is de verantwoordelijkheid van de ouders als opvoeders. Als die niets doen, dan pak je de ouders ook meteen aan, zodat ze zich de volgende keer wel verantwoordelijk voelen voor het wangedrag van hun kind.

                      Scholen hebben een opleidende taak en een beperkte opvoedende taak. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt primair bij de ouders en als die het echt niet aankunnen een voogd. Onze overheid heeft er ook een handje van om zich met de opvoeding en wat goed is voor kinderen te bemoeien. En een geweldig – not – trackrecord op ingrijpen als het mis gaat.

            2. Op mijn middelbare school kreeg ik koken als keuzevak, dus daar heb ik ook voor gekozen. Maar dat is dus niet goed, volgens jou, omdat de school geen optionele kooklessen mag aanbieden omdat dat een taak van de ouders is?

            3. Dit heeft niets met opvoeden te maken, maar met het beschermen van je werknemers. Je wilt ook werknemers met een dunne huid aan kunnen nemen, en je wilt duidelijk maken dat als een leerling naar jouw school komt, die leerling het lesgeven niet moet belemmeren, want er is leerplicht.

          2. Ik denk ook dat je een leerling onrecht aandoet met het inschakelen van het Justitie-apparaat. Op school mag je fouten maken, maar sommige fouten hebben consequenties. Na zo’n consequentie ondergaan te hebben is het ook weer klaar – zonder allemaal aantekeningen in dossiers waar je als leerling mogelijk nog lang hinder van ondervindt. (excessen daargelaten)

            1. Nog even over dat justitie inschakelen. Dat hoeft niet meteen vervolgen te betekenen. Ik ken een aantal voorbeelden van joge leerlingen die de wet overtraden, waarbij kind en ouders aanspreken geen effect had.

              Je wil niet weten wat voor een effect een bezoekje van de politie dat er een klacht is gekomen en dat strafbaar gedrag is geconstateerd voor een effect heeft om (de meeste) ouders te bewegen hun kinderen aan te pakken.

              1. Ja, er zijn altijd uitzonderingen waarbij je dat juist wél graag wilt doen. Dat is dan vaak meer in samenspraak met de betreffende wijkagent dan dat er aangifte o.i.d. wordt gedaan. Maar dat is bij ons (een mbo in de randstad) meer uitzondering dan regel. Voor deze memes zou ik contact met de politie wat overdreven vinden. Verwijderd worden en opnieuw beginnen op een nieuwe school is al heftig genoeg, spoort ouders ook tot iets aan en leidt ook al tot contacten met de leerplichtambtenaar.

  4. De geintjes die ik uithaalde tijdens mijn schooltijd betrof voornamelijk tipp-ex en kleurkrijtjes. In de tijd dat scholen nog ouderwets krijt gebruikten. Dan nam ik een blauw, groen of rood krijtje en maakte deze with met tipp-ex om deze vervolgens bij het bord te leggen. Altijd leuk om de verrassing te zien van de leraar als hij een with krijtje pakte die spontaan een andere kleur werd. 🙂

    Maar naast onschuldige grapjes zijn er op scholen ook vaak kwetsende grappen en daar moet tegenop worden getreden. Dat is immers de functie van een school, namelijk ongewenst of kwetsend gedrag uitbannen. Naast andere leerstof, natuurlijk. Maar van leraren werd wel verwacht dat ze een dikke huid hadden omdat ze vaak al snel gepest kunnen worden door de leerlingen en regelmatig met lastige leerlingen te maken krijgen. En soms met zelfs heel ongepast gedrag van bepaalde leerlingen zoals pogingen tot omkoping, afpersing en zelfs seksueel gedrag van leerlingen.

    Kortom, scholen hebben het al vaak lastig genoeg. Een leerling schorsen voor wangedrag is een noodmaatregel maar is soms gewoon noodzakelijk. En dan niet alleen om die ene leerling een les te leren maar ook om de andere leerlingen, de leraren en de school zelf te beschermen…

    1. Ik heb geen enkel medelijden met scholen. Ze hebben het zelf laten gebeuren door de andere kant op te kijken tot het uit de hand loopt. Laat ze eerst maar eens orde op zaken stellen voor wat in de school begint voor ze zich met zaken die de kinderen thuis doen gaan bemoeien.

      1. Op zich prima, maar dan moet er wel geïnvesteerd worden in het onderwijs en niet bezuinigd worden. Weinig mensen hebben nog behoefte om leraar te worden domweg omdat het slecht betaalt en momenteel een ondankbaar beroep is. Teveel mensen die zeiken op de leraren en scholen en te weinig die aandacht geven aan de werkelijke problemen in het onderwijs.

        1. Heb het van dichtbij gezien, mijn moeder was lerares (voor dezelfde organisatie waar de bewuste basisschool toe behoorde, maar een andere locatie. En ja dat gaf een ‘interesante’ situatie) Leerlingen slaan, schoppen en bijten de leraar, ze weten dat de leraar niets terug mag doen. Maar onze overheid heeft in haar wijsheid besloten dat een slaand en schoppend kind zelfs van de ouders geen corrigerende tik meer mag krijgen. Nee, je moet met ze praten!

          Zijn ze niet helemaal goed bij hun hoofd daar in Den Haag? Je gaat toch niet met een schoppende en bijtende 6 jarige praten? Hele generaties zijn opgegroeid met corrigerende tik waar nodig en als ik om mij heen kijk zien ze er niet bijzonder getraumatiseerd uit. Een tik uitdelen is mishandeling? Laat me niet lachen, dat is mits terughoudend toegepast opvoeden.

          Wat doe je als leraar nog als straf? Er zijn al leerlingen die weigeren simpelweg de straf uit te voeren en dan kan de school niets doen, behalve weg sturen. En dat is geen straf: met de spelcomputer en de mobiele telefoon thuis spelletjes doen is vakantie! Bovendien werken veel ouders dus wie merkt het als je de tijd gebruikt voor een bioscoop bezoek?

          De reactie van ouders komt ook in alle extremen. Mijn moeder had een onhandelbaar kind in de klas die thuis als straf slaag kreeg met de riem. Dat gaat ook mij te ver, maar ondanks de sporen van de riem op het lichaam deed de kinderbescherming niets. Ze wist dat de ouders leraren respecteerden, als ze zou zeggen dat hij zich op school misdroeg dan had hij er thuis met de riem van langs gekregen! Dus zeg je dat niet meer en uit wanhoop krijg je het kind in gareel door te dreigen het aan de ouders te zeggen en erbij te melden ‘je weet wat dat betekent’. Je enige remedie als leraar: een kind dreigen met mishandeling, omdat de overheid je alle andere mogelijkheden van discipline heeft afgenomen.

          Het andere extreem: een ouder die met een kapmes op school stond omdat er iets negatiefs over zijn kind was gezegd! Aangifte gedaan, twee urr later stond de man weer op straat en nooit meer wat van justitie gehoord.

          En salarissen lopen al jaren achter op de rest van Nederland, dus niet gek dat noemand meer leraar wil worden. Ga eerst maar eens beter betalen en geef de scholen meer mogelijkheden om wangedrag OP SCHOOL aan te pakken.

        2. Het is volgens mij ook een ondankbaar beroep binnen scholen zelf. Ik ben een tijdje vrijwillig hulpleraar geweest en de manier waarop ze mij behandeld hebben binnen die basisschool en uiteindelijk onterecht hebben weggestuurd nadat zij zelf een afspraak niet nakwamen… Als ze mij als ‘hulpleraar’ al zo behandelden, dan weet ik wel zeker dat ze leraren ook niet goed behandelen.

  5. Ja, lastig. Sociale veiligheid (voor leerlingen én medewerkers) is een steeds belangrijker thema in het onderwijs, en laten we eerlijk zijn: door kwetsende memes is het gevoel van ‘veilig zijn op school’ beschadigd. Vroeger was dat misschien anders.. maar ook de tijd verandert en daarmee normen en waarden ook. Als docent weet ik dat een verwijdering ook voor de leerling in kwestie het beste van zijn: je krijgt dan namelijk de kans om op een nieuwe school een nieuwe start te maken. Daarbij heeft een school zorgplicht in het helpen zoeken naar een nieuwe opleiding.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.