Mag direct marketing per post straks ook niet meer van de AVG?

Een lezer vroeg me:

Recent kreeg ik geadresseerde reclame per post van een webshop waar ik vorig jaar wat had gekocht. Dat is dus een verwerking van mijn persoonsgegevens! Kan ik daar straks onder de Privacyverordening wat tegen doen? Er is nooit om toestemming gevraagd voor reclamepost namelijk.

Het klopt dat het toesturen van geadresseerde reclamepost vanaf 25 mei dus onder de Privacyverordening (AVG of GDPR) gaat vallen. Die wet geldt immers niet alleen voor elektronische communicatie, maar voor álle verwerkingen van persoonsgegevens. (Onder de huidige wet valt het er denk ik buiten, omdat het gaat om een niet-elektronische verwerking die niet gericht is op opname in een bestand.)

Dat wil niet zeggen dat er dús toestemming nodig is voor het verzenden van post. Dat is een van de grondslagen, maar er zijn er meer. Als de post nodig is voor uitvoering van een overeenkomst (je bestelling moet opgestuurd, of nazending van een reserve-onderdeel bijvoorbeeld) dan mag dat natuurlijk ook gewoon.

En voor direct marketing is er nog een grond: het eigen gerechtvaardigd belang. Kort gezegd moet de verzender van die post dan een goede reden hebben om het bericht te versturen, en direct marketing en reclame is een dergelijk belang, zo staat in de AVG (overweging 47). Wel moet hij een privacy-afweging maken: hoe ernstig is de privacy-inbreuk die ik maak met deze post?

Ik denk dat dit in principe wel positief voor de verzender uit zal pakken. Reclame in de post is irritant maar moeilijk een schending van je persoonlijke levenssfeer te noemen. Dat zou ik pas zien als je adressen werden verkocht of verhuurd aan derden. Ik denk dat dát gewoon echt verboden is vanaf 25 mei.

Wel heb je als ontvanger van dergelijke berichten een recht van bezwaar:

De betrokkene heeft te allen tijde het recht om vanwege met zijn specifieke situatie verband houdende redenen bezwaar te maken tegen de verwerking van hem betreffende persoonsgegevens [op grond van een eigen gerechtvaardigd belang].

Het bezwaar moet gebaseerd zijn op de specifieke situatie van de betrokkene. Hij mag dus niet volstaan met algemene of principiële bezwaren tegen verwerking van zijn gegevens, maar moet specifieke omstandigheden aandragen. Een voorbeeld zou zijn dat een medewerker in een rolstoel bezwaar maakt tegen een vertoning van camerabeelden waar gezichten zijn uitgeblurd; in zijn specifieke situatie is hij dan immers nog steeds herkenbaar.

Bij geadresseerde reclamepost is het niet zo evident, verder dan “ik vind het irritant” kom ik niet en ik betwijfel of dat genoeg is. En dat zou betekenen dat de afzender het bezwaar gemotiveerd mag afwijzen. Maar gelukkig is er een sterkere variant voor direct marketing:

Wanneer persoonsgegevens ten behoeve van direct marketing worden verwerkt, heeft de betrokkene te allen tijde het recht bezwaar te maken tegen de verwerking van hem betreffende persoonsgegevens voor dergelijke marketing, met inbegrip van profilering die betrekking heeft op direct marketing. … Wanneer de betrokkene bezwaar maakt tegen verwerking ten behoeve van directe marketing, worden de persoonsgegevens niet meer voor deze doeleinden verwerkt.

Hier is gewoon géén reactie op mogelijk, anders dan het bestand meteen op te schonen. Je hebt dus een keihard recht van opt-out.

Daar komt bij dat de afzender je vooraf moet melden dát hij je gegevens voor direct marketing gaat gebruiken:

21.4. Het in de leden 1 en 2 bedoelde recht wordt uiterlijk op het moment van het eerste contact met de betrokkene uitdrukkelijk onder de aandacht van de betrokkene gebracht en duidelijk en gescheiden van enige andere informatie weergegeven.

Om de betrokkene te informeren over dit recht van bezwaar, dient de verwerkingsverantwoordelijke dit expliciet aan hen te melden. Deze informatie moet uitdrukkelijk en apart gebeuren. Gescheiden van andere informatie betekent dus niet bijvoorbeeld slechts in de privacyverklaring.

Arnoud