De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft Stichting Voor Mijn Kleinkind op de vingers getikt vanwege de manier waarop zij kleinkinderen in contact probeert te brengen met hun grootouders. Dat meldde Nu.nl vorige week. Grootouders die geen contact hebben met hun kleinkinderen kunnen daar een oproep plaatsen, die deze kleinkinderen dan kunnen vinden (via bijvoorbeeld een zelfgoogel) en zo alsnog contact leggen als zij dat willen.
De privacytoezichthouder ziet een dergelijke site als een overtreding van de Wet bescherming persoonsgegevens. “Uit zo’n oproep tot contact kun je afleiden dat er problematische familieomstandigheden zijn”, zegt vicevoorzitter Wilbert Tomeen. En dat levert een verwerking van persoonsgegevens op die zonder toestemming van álle betrokkenen (dus ook de ouders van die kleinkinderen) eigenlijk niet te rechtvaardigen is onder de Wbp. Ook niet met een wachtwoord.
In 2009 werd de website Kleinkind onbereikbaar door de rechter verboden. Er werd “op grove wijze inbreuk op de privésfeer van de kleinkinderen en de ouders [] gemaakt” door zomaar gegevens van kleinkinderen vindbaar te maken.
Pfoe. Ik blijf dit zó lastig vinden, het is heel gevoelige materie waar het recht eigenlijk niet voor bedoeld is. Maar bovenal: ik snáp het niet. Als je ruzie hebt over het mogen zien van je kleinkinderen, dan is het toch sowieso géén goede manier om buiten de ouders om publiek te gaan maken dat je die niet mag zien? Ik snap de frustratie, maar dat levert toch gewoon nóóit op wat je wilt, namelijk ouders die van gedachten veranderen?
Arnoud