Met enige regelmaat is wat overdreven, maar het is meer dan nooit: klachten naar aanleiding van een blog over een of ander vonnis, door een daarbij betrokken partij die vindt dat de zaken verkeerd voorgesteld zijn. Had ik niet even contact kunnen opnemen, zodat ik de juiste feiten had gebruikt in plaats van de bizar verdraaide situatie zoals die uit het vonnis blijkt? Eh, nee.
Het is dezelfde reden als waarom ik liever niet blog over lopende rechtszaken. Het is moeilijk na te gaan wat echt de feiten zijn. De ene partij kan een hoop informatie geven, maar hoe weet je wat daarvan echt juist is en wat -ahem- enigszins in zijn eigen voordeel is voorgesteld? En de andere partij wil liever niets zeggen (bijvoorbeeld om het kruit te bewaren tot de rechtszaak) waardoor je dan al helemaal een vertekend beeld krijgt. Enige uitzondering voor mij is als het een grote geruchtmakende zaak is en ik het idee heb dat er voldoende openbare informatie is om een mening over te geven.
Vandaar dat mijn insteek altijd is: ik wacht op het vonnis en ik blog op basis van wat ik daar uit haal. De feiten zijn dus zoals de rechter heeft vastgesteld, en wat de rechter concludeert is de juiste oplossing van het verhaal. (Of niet, als ik het er niet mee eens ben. Maar als het goed is, blog ik dan altijd “de rechter zegt X en volgens mij moet het Y zijn”.)
Het is natuurlijk altijd mogelijk dat een vonnis de feiten verkeerd voorstelt, of dingen weglaat die eigenlijk essentieel waren en tot een andere uitkomst hadden geleid. Daar is hoger beroep voor uitgevonden. Maar voor een buitenstaander is dat niet in te schatten tenzij je het héle dossier gaat uitpluizen en je eigen beoordeling gaat maken. Dan ga je dus in feite het gerechtelijke proces nog een keer doen. Maar sorry, maar zó werkt het niet.
Dus nee, blogs gaan er niet af en worden ook niet geëdit op basis van achteraf aangedragen nieuwe informatie. En partijen bellen of ze een mening hebben over het vonnis voordat ik ga publiceren, hoeft ook niet. Een weerwoord bieden kan gepast zijn binnen de journalistiek maar is zeer zeker geen wettelijke eis, helemaal niet als er een objectieve bron is (zoals een vonnis) waar je gewoon op kunt varen.
Wat vinden jullie? Is dit redelijk, of ben ik hier te hardvochtig naar door een vonnis getroffen partijen?
Arnoud