Deze week ben ik met vakantie. Vandaag geen gastpost maar een open draad: wat is je favoriete stokpaardje in het (internet-)recht? Wat begrijpt iedereen verkeerd of vindt iedereen maar onbelangrijk terwijl het toch best essentieel is? Of wat wil je gewoon al een hele tijd kwijt over internetrecht?
Arnoud
Dat er geen opt-out / mail-me-niet / bel-me-niet wet is voor bedrijven, die kunnen lukraak worden doodgespammed. Dezelfde wet zou moeten gelden voor bedrijven als particulieren. En daaraan enigzins gerelateerd, dat als je ooit iets besteld hebt bij een bedrijf als particulier/bedrijf, dat dat bedrijf je mag blijven doodspammen tot in den eeuwigheid. De “anti-spam” wet zou moeten worden aangepast dat je bijvoorbeeld maximaal nog 1 jaar mag worden “lastig gevallen”…
Maar Remy, dat is al zo. In 2009 is de spamwetgeving aangepast en gelden dezelfde regels voor bedrijven als voor particulieren. http://www.iusmentis.com/zakendoen/reclame/spamverbod/#Reclameaanbedrijven Ook mag een bedrijf je niet blijven ‘doodspammen tot in den eeuwigheid’, ze mogen je ongevraagd mail sturen maar er geldt dan wel een opt-out regel. Na de eerste mail kan je je dus afmelden.
In de praktijk merk ik daar anders niets van… En nooit krijg ik ook maar 1 reactie van de OPTA op spamklacht.nl…
Dat het de overhe(i)d(en), startend onder de noemer kinderporno – maar langzamerhand verder uitgebreid, zowaar telkens meer de privacy van de burger weten in te perken. Het wordt tijd dat het weer omgedraaid wordt; de overheid van en voor de burger, in plaats van dat de burger een slaaf is van de overheid.
Ok, dat gaat wat verder dat alleen internetrecht.
Stokpaardje: ik vind de voordelen van auteursrechten nog altijd opwegen tegen de nadelen van auteursrechten.
Helaas denken veel mensen dat internet een soort vrijplaats is en dat intellectueel eigendom daar niet geldt / telt, is er teveel weerstand door het onhandig en impopulair optreden van Stichting Brein, zet de thuiskopieheffing kwaad bloed, en snapt vrijwel niemand open source (hetgeen de gedachte aanwakkert dat ook software gratis is).
Intellectueel eigendom, het woord >i>eigendom zegt toch al genoeg. De maker moet altijd kunnen bepalen.
Mijn stokpaardje, het gebruik van de term “intellectueel eigendom” zonder daarbij aan te geven welk monopolierecht bedoeld wordt. Spreek alsjeblieft van auteursrecht, octrooi of kwekersrecht. Wat nog meer steekt is het nadruk leggen op “eigendom” terwijl de IE-rechten door de overheid toegekende (kunstmatige) monopolies zijn; met alle negatieve gevolgen van een monopolie voor de consument. Zeker voor niet-schaarse goederen waarvoor de economische theorie voorspelt dat zij een lage prijs zouden moeten hebben.
Wellicht kan je wat uitweiden over de tweede alinea van je bericht, geef eens wat voorbeelden van ‘goederen’ en hoe die zich tot IE verhouden, en waarom jij vindt dat de economische theorie m.b.t. schaarste ook voor IE moet gelden.
Lucht is een niet-schaars goed, iedereen die een hap lucht wil hebben kan inademen zonder daar iemand voor te betalen. Brood is een schaars goed, het is gemaakt van graan en we kunnen op Aarde maar een beperkte hoeveelheid graan per jaar verbouwen. De economische theorie zegt (zwaar versimpeld) dat er een “minimale broodprijs” is waaronder het voor producenten niet meer rendabel is om te produceren omdat de marginale kosten (grondstoffen, brandstof, transport) hoger zijn dan de verkoopprijs. In een vrije markt zal de consumentenprijs van een brood dan iets boven de kostprijs van de efficiënte producent liggen. (Te dure leveranciers prijzen zich uit de markt.)
Het kopiëren van ideeën (data) is bijna gratis; het maken van een kopie van een CD kost niet veel meer dan een blanco schijfje en als de vrije kopieerders (“piraten” in BREIN-terminologie) hun gang kunnen gaan dan zou bijna alle muziek voor een paar dubbeltjes per CD beschikbaar zijn. Vanuit het oogpunt van toegankelijkheid van de kunst is dit een zeer wenselijke situatie. Voor de uitgevers betekent deze situatie het einde van hun woekerwinsten. Ik denk dat het huidige auteursrecht zijn doel voorbijschiet (zie dit artikel in de Atlantic.) We moeten mijns inziens toe naar een aanzienlijke verkorting van de duur van het auteursrecht (20 jaar is m.i. al lang). Daarbij moet ook gekeken worden hoe consumenten beschermd kunnen worden tegen uitwassen van DRM.
Zo schaars is graan nou ook weer niet. Het kan in enorme hoeveelheden verbouwd worden, zeker als we b.v. Rotterdam helemaal platgooien en omspitten tot akkerland. Graan is dan ook niet het schaars, maar landbouwgrond wel! En met lucht heb je een vergelijkbaar probleem! Wil je schone plattelandslucht dan moet je niet in de stad gaan wonen. En ook niet op een akker onder de rook van Rotterdam. Dan stinkt de lucht namelijk. Maar goed, ik denk dat de graan op de vervuilde akkergrond van het zojuist platgegooide Rotterdam ook geen hoge kwaliteit zal hebben. Met auteursrecht hetzelfde probleem. Echte fans van een band zullen naar concerten gaan en daarnaast geld uitgeven aan memorabilia. Ook fans van andere artiesten zullen best bereid zijn om geld te besteden aan hun favoriete artiest. Maar de realiteit is dat platenlabels zich tussen de artiesten en consumenten hebben weten te wringen en hun middenpositie misbruiken om woekerwinsten mee te behalen. Aan de consumentenkant zorgen ze voor hoge prijzen en de vervolging van piraterij om zo veel winst te maken. Aan de artiestenkant brengen ze de artiest zoveel in rekening dat de artiest die zijn album wereldwijd op de eerste plaats ziet komen binnen twee maanden geen winst maar juist een enorme schuld over heeft, zodat de artiest langer in dienst moet blijven van het label om deze schuld af te betalen. Een CD die dan in de winkel 9,99 euro kost, kost de artiest dan 12 euro, dus een forse verkoop zorgt voor steeds meer verliezen… Dit artikel gaat nader in op hoe platenlabels hun artiesten steeds verder in de schulden laten komen…
Ik denk dan ook dat de problemen rond auteursrechten grotendeels verdwijnen indien artiesten gaan besluiten om zonder de platenlabels hun werk te verspreiden.
Hallo Mathfox, dank voor je uitleg van wat schaarse is, dat was niet nodig, ik vroeg me meer af waarom jij vindt dat ideeen gekopieerd moeten kunnen worden tegen de kosten van de goederen.
Hoe gaan medicijnfabrikanten hun miljardeninvesteringen terugverdienen wanneer de medicijnen waar ze twintig jaar aan gewerkt hebben vrijelijk gekopieerd mogen worden?Sinds wanneer maken uitgevers woekerwinsten? De ene na de andere legt het loodje met een enorme verschraling van het aanbod tot gevolg.
Vanuit het oogpunt van toegankelijkheid van de kunst is het leuk ja, dat vrije beschikbaar concept. Maar zo jammer dat het niet meer aantrekkelijk wordt om kranten uit te geven of nieuwe boeken te schrijven. Vanuit het oogpunt van continuiteit, toekomst en diversiteit is het killing.
Richard, je legt me woorden in de mond die ik nooit gezegd heb. Ik zie ook dat artiesten een redelijke financiële compensatie voor hun werk dienen te krijgen; maar het huidige auteursrecht is doorgeschoten wat duur betreft: meer dan 90% van alle inkomsten wordt in de eerste 10 jaar na publicatie gegenereerd, waarom moet het auteursrecht dan meer dan 70 jaar duren? Mijn stelling is dat een auteursrecht van 10 jaar een veel betere balans tussen toegankelijkheid van kunst en cultuur en beloning van de artiest oplevert dan het huidige auteursrecht. En de auteur wordt ook financieel gestimuleerd om een werk te creëren voor de volgende 10 jaar inkomsten.
Ja, ik weet dat traditionele krantenuitgevers moeilijke tijden doormaken. Geldt dat ook voor de muziek-, film- en software-uitgevers? Het klagen over de uitgevers van wetenschappelijke tijdschriften is niet van de lucht.
Het probleem is dat je alle auteursrechten nu op een hoop gooit. Als iemand 5 jaar bezig is om een trilogie te schrijven is 10 jaar wat mij betreft toch echt te kort. Voor een popliedje is 10 jaar misschien wel genoeg.
Misschien is een betere oplossing iets in de vorm van de
onmisbare patenten. Je bent als rechthebbende verplicht om een licentie te geven tegen een redelijke vergoeding. Op die manier kan je er voor zorgen dat allekunstbeschikbaar blijft (ook tegen redelijke prijzen) zonder dat de maker er niet meer van mee kan profiteren.Een trilogie bestaat uit drie auteursrechtelijk beschermde werken. De bundel mag pas de vrije verkoop in als alle werken vrij zijn.
Wat ik probeer te zeggen is dat sommige werken langer duren om te maken dan andere werken en je daarbij ook wat langer de tijd nodig hebt om dit terug te verdienen. Je kan een popliedje daarom niet op één hoop gooien met boeken, films, etc.
Daarnaast hebben sommige werken een veel beperktere doelgroep waardoor het ook gerechtvaardigd zou zijn om de maker een langere periode te beschermen.
Je hebt gelijk, een krant verschijnt na een week in de kattenbak. Studie- en schoolboeken kunnen zo’n twintig jaar mee. Zijn er categorieën auteursrechtelijk beschermde werken waarvoor geldt dat er meer dan twintig jaar bescherming nodig is om ze financieel rond te krijgen? Het gaat dan niet om winstmaximalisatie voor de uitgever maar om een voldoende compensatie van de artiest, met als doel een optimale productie en toegankelijkheid van kunst en cultuur.
Een tweede vraag: is twintig jaar te lang of te kort? Bedenk wel, het gaat om de werken met de langste terugverdientijd.
De vraag is natuurlijk wat is voldoende compensatie? Over school- en studieboeken kan ik kort zijn omdat ik denk dat die sowieso in het publieke domein thuis horen.
Ik denk dat je minder toe moet naar een vaste termijn (x-jaar) maar meer naar een systeem waarbij je bijv 10 jaar exclusieve rechten hebt op het werk en het daarna moet doen met een redelijke vergoeding voor elk gebruik. Op die manier zorg je er voor dat iemand die iets moois maakt daar genoeg aan kan verdienen (en ook lang) maar je zorgt er ook voor dat werken beschikbaar blijven.
Een redelijke vergoeding hangt wat mij betreft dan ook weer af van het type werk. Bij het opnieuw uitbrengen van een werk kan je denken aan een % van de omzet/winst. Of je zou uit kunnen gaan van een % van de omzet/winst die gemaakt is in de eerste 10 jaar of de afgelopen x-jaar. Bij dat laatste is het voordeel dat werken die niet meer geëxploiteerd worden, erg goedkoop opnieuw kunnen worden uitgebracht.
Uiteindelijk moeten de rechten natuurlijk helemaal verlopen maar dat mag best lang duren wat mij betreft. Als iemand een mooi kerstliedje maakt wat elk jaar plat gedraaid wordt, mag hij daar wat mij betreft (levens)lang geld mee verdienen.
Maar uitgevers van zowel muziek als boeken maken helemaal geen woekerwinsten.
Het zijn juist eerder bedrijven als Shell of Esso die schaarse goederen verkopen die woekerwinsten maken. En ook ICT bedrijven als Apple of Google maken veel meer winsten dan uitgevers van muziek en boeken.
hAl, heb je cijfers om je stellingen te ondersteunen?
Ik reken Apple tot de uitgevers (van software). Verder zijn zij een grote verkoper van muziek, video en software via de iTunes en App Store.
Bij Apple komt minder dan 10% van hun winst uit iTunes verkopen en de rest uit hardware verkopen. Natuurlijk zit daar ook iOS en Mac OS bij maar dat is lastig te scheiden.
Wat ik vervelend vind is de situatie waarin veel ZZP’ers zich verkeren. Officieel zijn ze bedrijfsmatig bezig, waardoor ze veel van de consumenten-beschermingen missen. Maar vooral in de software branche zie je veel “web developers” die als ZZP’er hun diensten aanbieden terwijl ze een gebrekkige kennis hebben van de materieen vaak ook niet weten waar ze aan beginnen als ze opdrachten aannemen. Het resultaat is dan een ZZP’er met forse schulden die een project niet kan afmaken, en een project dat gewoon niet goed in elkaar zit maar waar een bedrijf al teveel in heeft geinvesteerd zodat weggooien geen optie is… De web development branche kent nog steeds te weinig echte vaklieden. Moet het niet eens een beschermd beroep worden?
Hetzelfde geldt voor projecten die door de overheid aan grote ict-dienstverleners worden uitbesteed. Dat gaat ook regelmatig mis of wordt duurder. Waarom doet een pagina als deze er vijf seconden over om te laden? Daar had nooit iemand genoegen mee moeten nemen.
Voor het bouwen van een huis kun je ook gewoon een totaalprijs afspreken, en als er na vijf jaar gebreken optreden, worden die gratis gerepareerd. Bij software kun je het vast ook zo afspreken, maar dan stijgt de prijs explosief. Maar zoals het nu is, draagt de opdrachtgever het risico dat de opdrachtnemer een prutser is.
Vrijwel elke server slaat een serverlog op. Hierin staan oa: Tijdstip van aanvraag, welke resource is aangevraagd, en met welk IP-address dat is gedaan.
Als je “live” wil bekijken wie er op je site zit, kun je serverloganalyse doen. Gewoon even melden in de privacy policy dat je serverlogs opslaat en gaan met die IP-nummers. Geen toestemming nodig.
Echter, als je via javascript de gebruikers’ IP opslaat in een database, ben je ineens een verwerker van persoonsgegevens. Moet je toestemming vragen of kunstjes uitvoeren om het IP address te obfusceren. In principe veranderd er niets t.o.v. serverloganalyse, maar in de praktijk veranderd er enorm veel.
Stel dat je een cookie plaatst waarin een A/B test variatie in is opgenomen. Hierdoor krijgt een bezoeker telkens dezelfde variatie te zien, waar zij anders telkens een andere variatie krijgt voorgeschoteld. Ok, dus je vraagt netjes toestemming hiervoor.
Dan sla je dus het IP-nummer op in een database met een vinkje bij “heeft toestemming gegeven”. Heb je weer een database met persoonsgegevens! Om aan bewijsplicht te voldoen moet je alsnog persoonsgegevens behandelen. Waar een simpele non-tracking cookie plaatsen bij browsers die dit AAN hebben staan, je niets met haar IP hoeft te doen.
Veel sites gooien nu een pop-up met: Wij willen cookies plaatsen! Dit zijn dan beide functionele en tracking cookies. Voor functionele cookies heb je geen toestemming nodig. Maar deze sites harken deze cookies bij elkaar, omdat ze zo meer kans hebben dat een bezoeker beide cookies accepteerd. (“Zonder cookies werkt deze site niet optimaal, of erger: Om dit nieuwsartikel te kunnen lezen moet u eerst al onze cookies accepteren, inclusief de tracking cookies.”).
Bah.
Waarom zou je serverlogs uit willen zetten (als dit gewoon legaal is?). Serverlogs zijn onmisbaar voor security en technisch onderhoud en gemakkelijk voor statistiek. Ik heb College Bescherming Persoonsgegevens eens gebeld hoe dit zat met serverlogs, en volgens hun was ik geen verwerker van persoonsgegevens en hoefde het alleen in de privacy policy te worden opgenomen.
En dan nog:
Een IP address word niet opgeslagen in de randapparatuur. Een IP-address is WEL een persoonsgegeven, en dus lijkt mij verwerking van het serverlog, verwerking van persoonsgegevens. Net zoals opslaan van IP in een database voor analytics.
P.S.: Bedoel je IIS7 ipv. Windows 2012?
Een reden om serverlogs uit te zetten is voor als je bezoekers absolute anonimiteit wilt bieden. Voor security en technisch onderhoud zijn serverlogs inderdaad handig maar in werkelijkheid worden ze helemaal niet zo vaak gebruikt als je zou verwachten. Dit omdat de meeste websites zelf wel voor de benodigde logs zorgen, en daarbij de anonimiteit kunnen garanderen omdat IP nummers dan niet opgeslagen worden. En statistieken op basis van de serverlogs? Maar dan heb je het juist weer over de verwerking van persoonsgegevens! Want die statistieken kunnen jou vertellen wie welke pagina’s bezoekt en hoe vaak ze dit doen. Dus nee, niet gebruiken voor statistieken, dus. (Of toestemming vragen.)
Windows 2012 gebruikt IIS8. 🙂 Maar goed, dat moet je wel even aanzetten. Bij een standaard installatie is er dus geen IIS log. Maar okay, zonder zoekmachines: waar staan bij IIS8 de logbestanden bij een standaard installatie inclusief de web role? Aangezien best veel web developers dit vragen lijkt het mij dat de meesten prima zonder deze log bestanden uit de voeten kunnen. De stelling dat ze noodzakelijk zijn wordt hierdoor gewoon tegengesproken. Niet onmisbaar maar soms wel practisch.
Maar als veel developers dat vragen, dan willen ze toch juist wel bij de logs?
Mijn stokpaardjes: dat er nog steeds mensen zijn die niet snappen dat een auteursrechtelijk beschermd werk iets anders is dan de vorm waarin het werk is opgeslagen. Het verschil tussen een lied en een cd, mp3 of bladmuziek met dat lied.
Wat bedoel je hier precies mee?
Ik geloof dat hij doelt op het al dan niet legaal zijn van bijvoorbeeld het rippen van een CD of het branden van je iTunes-aankopen. De meeste mensen beschouwen dit ook als illegaal, en kunnen ‘dan net zo goed maar gewoon alles downloaden’. En daar zit best wat in, als je het mij vraagt.
Mijn stokpaartje is vrijheid. niet om onschuldige de huid volt te schelden of vieze plaatjes om de kop te slingeren maar om je werk vrij te geven en vrijgegeven werken van anderen door te geven Maar het is ook dat er meer gratis moet zijn, dan maar meer advertenties er om heenIk bedoel dat bekend stul ook legaal gratis moet zijn en dat die bedrijven maar andere manieren moeten vinden om aan hun geld te kom,en wat ze al genoeg hebben. artiesten kunnen geld vertdienen met optreden en de verkoop van t chirts en dergelijken.op de site questioncopyright.org staat een interresant artieken betreffende deze zaak, How to free your work. Het kan zuhb dat het adres niet helemaal goed geschreven heb maar als je het in de zoekmachine gooit heb je die site zoi te pakken. Het huidige copyricht systeem moet wat mij betreft met onmiddelijke ingang opgedoekt worden en vervangen door iets dat lijkt op vreativecommons want daar zit veel goeds in. maar ik ben het nogmeer eens met wat Richard stallman hierover te zeggen heeft. Ik weet echter niet meer hoe die lezing heet. Maar ik weet wel dat die te vinden is op de site van de freesoftware foundation Hij zegt dat alles vrij deel baar moet zijnen dat er alleen in geval van gedachten goed zoals filosofie er geen afgelijde werken gemaakt mogen worden omdat het gedachten goed dan vervormd kan worden maar met boeken als handlijdingen van programmas dan moet het zijn als met de sorce van een freesoftware programma deel baar en aanpas baar.
hij past de vier vrijheden van de freesoftware toe op alls andere media en dat viond ik een goede zaak maar de geld wolven zien het liefst gisteren dan vandaag hun geld inplaats dat ze geduldig zijnIk zie liever elke dag 5 dollar dan in een keer 500 omdat dat laasye verwent en gefoceerd is en dat laaste natuurlijker is en uit een tevreden gevend hard komt van klanten die tevreden zijn en noghmeer klanten gaan sturen
Nina Paley pastye dit toe met haar film Sita sings the bloes die ze in het boeven gnoemde artiekel ook als voorbeeld gebruikt…
Ze heeft aan de donaties en prijzen die ze met die film won een hele tijd een voldoende inkomen gehad om van te leven terwijl die ook gewoon vrij te downloden is, legaal op argive.org