Een lezer vroeg me:
Ons bedrijf nam onlangs software in licentie met een contract van 30 kantjes. Prima, maar vervolgens moest iedere werknemer bij installatie nog eens een EULA accorderen. Is dat wel nodig, juridisch gezien?
Nee, dat is nergens voor nodig. Het is onzin om eerst als bedrijf een licentie te sluiten en dan de medewerkers nog eens individueel EULA’s te laten accorderen. De medewerkers handelen uit naam van het bedrijf en dus is de actie dubbelop.
Mogelijk dat de licentiegever dacht dat de werknemers “eindgebruikers” zijn, en dat een EULA of eindgebruikerslicentieovereenkomst derhalve door deze personen moet worden geaccordeerd. Maar dat klopt niet. Als een bedrijf een licentie afneemt, dan is het bedrijf de eindgebruiker. Individuele werknemers bestaan niet in die context. Zij zijn slechts de handen en voeten van het bedrijf en niet als personen gebonden aan de licentie.
Het zou kunnen dat de software normaal enkel onder die EULA wordt verspreid en dat het bedrijf van de vraagsteller een speciaal contract sloot met bijvoorbeeld gunstiger prijzen of aparte voorwaarden. De EULA wordt dan eigenlijk ten onrechte getoond, maar wellicht is het te veel werk het installatieprogramma deze stap te laten overslaan. Voor de zekerheid kun je als klant in zo’n geval in je contract laten opnemen dat die EULA niet bindend is en dat iedere klik op “I agree” daarbij als irrelevante handeling zal worden opgevat.
Soms zie je dat men een licentie op naam van een specifiek persoon in het bedrijf wil stellen. Dat kan op zich, maar nog steeds is het dan het bedrijf en niet meneer De Vries persoonlijk die aan de licentie gebonden is. Werknemer De Vries is de aangewezen hand (of voet) die namens het bedrijf handelt en niet privé gebonden of aansprakelijk voor de EULA.
Arnoud
Staat er in zo’n contract meestal al niet zoiets als: “dit contract kan alleen schriftelijk met wederzijds goedkeuren worden veranderd”? Daarmee zou hetgeen in de EULA al dan niet aanvaard wordt geen onderdeel kunnen worden van de overeenkomst.
Elektronisch zwart-op-wit (email bijvoorbeeld) wordt ook als schriftelijk gezien; een EULA box (waarbij de tekst van de overeenkomst opgeslagen kan worden) geldt ook als schriftelijk. “Bij akte” is de juridische term voor inkt, papier en handtekeningen.
Dat kan zijn, maar zo’n bepaling vereist (meestal?) schriftelijk handelen van beide partijen, en voor zover ik weet is muisklikken nooit als schriftelijk bestempeld.
Als de wederpartij een wijziging per email accepteert, zelfs in tegenstelling tot wat er in bv. een eula staat, is zo’n wijziging rechtsgeldig gedaan. Geen rechter die daar zijn vingers aan gaat branden, als zo’n akkefietje ooit bij een rechter zal komen. Ik geloof niet dat een weldenkend bedrijf de relatie met zijn wederpartij op het spel zal zetten met een rechtzaak over een wijziging van de overeenkomst die per email is uitonderhandeld en geaccepteerd.
Er zijn bedrijven genoeg die lak hebben aan relaties, en dit juist zien als een mogelijkheid om contracten te sluiten met een ontsnappingsmogelijkheid, of om achteraf met voorbedachte rade veel geld terug te eisen. Zaken doen is echt niet altijd leuk hoor…
Dat staat er vaak in, maar is het sluiten van een EULA het wijzigen van een eerdere overeenkomst of het sluiten van een nieuwe overeenkomst? Ik kan best twee keer iets kopen immers. Of twee contracten sluiten met een leverancier, waarbij elk contract aparte voorwaarden heeft.
Je kunt twee contracten sluiten, zelfs voor dezelfde dienst (Wacht even. Kan dat eigenlijk wel?), maar als er voor het sluiten van het tweede contract geen tegenprestatie (geld) wordt verwacht, kan het tweede contract m.i. alleen worden gezien als een poging tot wijzigen c.q. aanvulling van het eerdere contract. Zonder contract 1 is contract 2 tenslotte niet geldig, want dan zou er niet betaald zijn.
Je kunt prima een overeenkomst sluiten om niet, en zonder tegenprestatie (al kun je, denk ik, elk handelen of niet handelen als tegenprestatie interpreteren). En je kunt ook prima dezelfde dienst meerdere keren onder aparte overeenkomsten afsluiten.
De EULA weergeven aan de werknemer kan op zich geen kwaad. Het bedrijf is dan misschien wel de eindgebruiker maar de werknemer is mogelijk niet op de hoogte van de licentie voorwaarden. Door de werknemer akkoord te laten gaan hoeft het bedrijf niet zelf alle werknemers in te lichten over de licentie voorwaarden.
(Ik vraag mij af of je aparte voorwaarden in je licentie mag plaatsen, zoals de voorwaarde voor een tekstverwerker dat je de documenten niet op zondag mag afdrukken, of zo. 🙂 )
@Wim, een eula door een werknemer laten accepteren lijkt mij wel degelijk kwaad te kunnen. Ten eerste is het maar de vraag of de bepalingen van eula overeenkomen met die in de overeenkomst tussen afnemer (de werkgever) en leverancier. Ten tweede gaat de eula mogelijk voor op de overeenkomst. Ten derde, een eula bovenop een overeenkomst creert onduidelijkheid en onzekerheid bij botsende bepalingen tussen eula en overeenkomst. Voor een leverancier lijkt het me eenvoudig om de eula uit de software te trekken voor die klanten die een aparte overeenkomst hebben gesloten, en ik zie dus geen enkele reden dat de afnemer het bestaan van de eula hoeft te accepteren, laat staan de bepalingen van de eula te laten accepteren door de werknemer.