Adobe zet je ontwerp op zwart (letterlijk) als je niet bijbetaalt voor kleurinformatie, wacht wat?

| AE 13657 | Ondernemingsvrijheid | 27 reacties

stux / Pixabay

Adobe-programma’s als Photoshop, Illustrator en InDesign hebben geen standaard toegang meer tot de meeste kleuren van Pantone, tenzij gebruikers daarvoor een abonnement afnemen. Dat meldde Tweakers onlangs. Wie dat abonnement niet neemt, krijgt zwarte vlakken waar eerst nog kleuren in de Pantone-kleurcoderingen stonden. Het verraste veel mensen, want hoezo kan Pantone auteursrecht claimen op een kleur? Dat kunnen ze ook niet, maar dankzij de wonderen van de cloud kan Pantone dit toch afdwingen.

Het bedrijf Pantone is marktleider in het vaststellen van kleurcoderingen, waarmee ontwerpers op eenduidige manier kunnen aangeven welke kleur bedoeld is. Dat lost bijvoorbeeld het probleem op dat een beeldscherm iets anders toont dan een printer produceert; als het bestand “PMS 012” vermeldt dan zal iedere drukker daar hetzelfde van maken. Een nuttige functie, waar wereldwijd op ingesprongen is en waardoor Pantone nu de dominante partij is in kleurcoderingen.

Het gaat natuurlijk om technische informatie: er zitten 2161 kleuren in het systeem, en van elke kleur is de hoeveelheid cyaan, magenta, geel en zwart vastgelegd. Ook krijgt elke kleur een naam, de Kleur van het Jaar 2022 is nummer 17-3938 en heet Very Peri (“Very Peri displays a spritely, joyous attitude and dynamic presence that encourages courageous creativity and imaginative expression”, aldus de jury).

Goed, leuk, maar is dat genoeg voor een auteursrecht? Ik betwijfel het zeer. Maar als je de hele lijst van 2161 kleuren mét code en naam neemt, dan denk ik dat daar wel een auteursrecht op rust. Wil je dus die hele lijst in je printer (of ontwerpprogramma) dan zul je een licentie moeten nemen. Fair enough, maar dat zou een eenmalig bedrag moeten zijn want het is absurd dat je jaarlijks betaalt voor zo’n lijst terwijl jouw klant het apparaat koopt of de software installeert op zijn desktop en daarvoor ook eenmalig betaalt.

Maar goed, toen kwam de cloud en werd alles anders (geen MLP referentie). Beter gezegd: Toen bedacht Adobe dat het veel leuker is dat je per maand betaalt voor haar tools, in plaats van eenmalig een enórme smak geld. En een paar jaar later dacht Pantone, dat kunnen wij ook. Vandaar dus die eis om maandelijks te betalen voor dat bestandje (en de merknaam), want als iemand zelf al aangeeft dat je per maand kunt betalen dan is als leverancier maandelijks afrekenen natuurlijk net zo logisch.

Heel erg juridisch is dit dus niet, dit is vooral een voorbeeld van hoe de cloud ingezet kan worden om nieuwe bedrijfsmodellen af te dwingen. En om diezelfde reden is er dus niets aan te doen, als je cloudtools gebruikt en de prijs gaat omhoog, dan kun je of betalen of wegwezen.

Arnoud

 

Als je open source als gratis leverancier ziet, dan krijg je dus dit

| AE 13123 | Intellectuele rechten | 25 reacties

Enige ophef op Twitter: OSS-developer Daniel Stenberg kreeg een nogal bars klinkende mail van een gebruiker, die hem als “Maxx Team Partner” aanschreef en graag binnen 24 uur wilde horen hoe zijn bedrijf was ingericht op het afdekken van risico’s rondom de enorme log4j bug van onlangs. “What is the timeline for completing remediation? List the steps, including dates for each.” Eh. Als ik daar leverancier was, zou ik dit niet heel lief vinden. Maar als je enkel iets op internet had gezet?

Het enige logische antwoord is wat Stenberg ook gaf: “I’d be happy to answer all the questions as soon as we have a support contract.” De algemene tip die ik al eerder aanried: OSS drijft op de gedachte van communities. Iedereen helpt elkaar, en daar kan iedereen dus terecht. Maar bedrijven werken met contracten, om zekerheid (althans, de illusie van) te realiseren en om leveranciers bij de nekharen te kunnen grijpen als blijkt dat er iets misging. A throat to choke, extern de schuld neerleggen zeg maar.

Open source licenties zijn natuurlijk contracten, dus als je als bedrijf software van Stenberg installeert (hij maakte onder meer cURL) dan heb je een leveranciersrelatie. Zou je kunnen zeggen als rechtlijnige inkoper. Maar er is dan in het geheel geen sprake van zelfs maar enige inspanningsplicht bij Stenberg, hier is de software en als ‘ie breekt, mag je de stukjes houden. Of zelf aanpassen, zie maar. Dat is de gedachte achter open source: je kunt er zelf mee aan de slag, veel plezier verder.

Ondertussen zijn we denk ik op het punt dat dit geen groot risico meer zou moeten zijn. Veel bedrijven stoppen hun interne pipeline en producten dan ook vol met open source, en ontdekken pas de problemen als er dingen zoals log4j zich voordoen: een kwetsbaarheid in een breed gebruikt stuk software, dat eigenlijk nauwelijks onderhouden wordt omdat die ene aardige man uit Nebraska er niet zo’n zin meer in heeft.

Helaas verbaast het me toch niet dat je zo’n reactie krijgt van een bedrijf dat al jaren gratis die software gebruikt. Het is natuurlijk juridisch complete onzin, je hebt niets te eisen als je geen afspraak over dat onderwerp hebt gemaakt. En zeker waar het gaat om gratis aangeboden software waarbij nadrukkelijk geen enkele verwachting werd gewekt, is dit ook nog eens moreel niet zo netjes. Maar ik snap het wel, dat is nu eenmaal de reflex waar je mee komt als je software van derden gebruikt die lek blijkt te zijn.

Toch zou het goed zijn als organisaties wat vaker op zoek gaan naar mogelijkheden om OSS projecten te sponsoren. Niet perse als dure SLA, maar betalen voor een stuk ontwikkeling voor de toekomst of een preventieve securityscan, het zou geen gek idee zijn. Natuurlijk, daar profiteert de concurrent dan weer van, maar we hebben het hier over software die per definitie geen competitief voordeel geeft, dus of dat nou de ergste reden moet zijn?

Arnoud

Een laptop met illegale software, is die nonconform eigenlijk? Joh!

| AE 13019 | Ondernemingsvrijheid | 10 reacties

Free-Photos / Pixabay

Stel je bestelt bij een klein IT-bedrijf een tweedehands laptop met het verzoek er software voor “tekeningen voor metaalconstructies” op te zetten, zodat je als zzp’er direct kunt gaan werken. Oh ja, en het mag 150 euro kosten. Zou je dan gek opkijken als er op zeker moment claims van de rechthebbende op die software komen, mede omdat de echte versie 6000 euro kost en een phone-home functie heeft? Afgaande op dit arrest komt dat voor, met daarbij dus de vraag of er geleverd is wat er besteld was.

De discussie bij de rechter spitste zich toe op wat er nu besteld was: een laptop geschikt voor AutoCAD Solidworks, een laptop met een trial zodat je kon zien dat die software erop zou werken, een laptop met een illegale (gekraakte) full versie of een geheel legale full versie? Het bedrag van 150 euro maakt dat laatste een tikje onwaarschijnlijk, maar het idee van een trial versie is misschien zo gek gedacht nog niet. Hoewel, de Nederlandse distributeur in de mail:

De enigen die ene trialversie kunnen regelen bij [softwarebedrijf] in NL zijn: [licentiebedrijf] , [naam 1] en [naam 2]. Dit is niet bedoeld voor doorverkoop, maar om te kijken of de software aansluit bij de wensen van de potentiële  klant. (…) Daarnaast zijn wij vanuit [licentiebedrijf] niet op de hoogte dat er een trialversie door [handelsnaam appellant] is geregeld. Dit kan het beste bij [softwarebedrijf] zelf worden gecheckt.
Het [licentiebedrijf] sprak de [handelsnaam appellant] van de laptop vervolgens aan op [illegaal] gebruik, waarna werd geschikt. Dat is dan meteen de reden voor het aanspreken op nonconformiteit natuurlijk, het verhalen van het schikkingsbedrag.

Het Gerechtshof kwam tot de tussenconclusie dat de klant maar moest bewijzen wat er precies besteld was. Als dat een legale versie van Solidworks was, dan zou de leverancier tekort geschoten zijn. Echter, zou dat niet de afspraak zijn geweest, dan waren alle gevolgen voor rekening en risico van de klant. De klant kwam daarop met een getuige, een van zijn werknemers:

Tegen [de leverancier] heb ik gezegd dat ik een laptop zocht met SolidWorks. Ik heb uitdrukkelijk gezegd dat het om SolidWorks ging. [De leverancier] zou gaan kijken of hij dat voor mij kon regelen. Er is op dat moment niet specifiek gesproken over een legale of illegale versie. Er is ook niets gezegd over een trialversie, alleen dat het om SolidWorks ging. [De leverancier] zei dat hij ervoor kon zorgen. Hij zou in eerste instantie kijken of hij aan mijn wensen kon voldoen om een laptop met die software te leveren. Er is bij de aflevering van de laptop nog gesproken over SolidWorks. Hij heeft aan de keukentafel bij mijn schoonouders gedemonstreerd dat er SolidWorks op de laptop zat. Hij heeft laten zien dat het programma er op zat door het programma te openen maar niet laten zien hoe het werkte. Er is niet gesproken over de versie van SolidWorks op het moment van aflevering.
Verder was niet gesproken over de aard van de Software. De klant kende deze niet, maar de software werd aangeraden door een zakenrelatie (een tekenaar) en men had geen idee wat het moest kosten, maar kan het voor 1000 euro?

Meer bewijs was er dus niet. Het Gerechtshof trekt vervolgens zelf de conclusie dat een bedrijf dat vraagt om een laptop met zakelijke software, normaal de bedoeling heeft om daarmee te werken. Dan heb je een legale, volledige versie nodig. Als je zonder nader overleg dus dit bestelt bij een leverancier, dan moet die begrijpen dat de volledige, legaal gekochte software erop moet. Geen trials en al helemaal geen gekraakte/illegale versies.

Natuurlijk kan dat wel eens te duur zijn – de standaardlicentie is 6000 euro. Maar zoiets even uitzoeken is toch echt deel van je zorgplicht als IT-leverancier. Je moet dus even doorvragen, en het is dan prima als je zegt “dit kan niet voor jouw budget want die licentie is zes keer wat jij hebt”. Of “dit gaat niet maar ik kan de open source FreeCAD er wel op zetten”. Of “ik heb een trial erop gezet, want die software kost 6000 euro en ik weet niet of je dat wel wil”. Of “wil je even bijbetalen dan koop ik die licentie voor je”. Maar niet leveren en achteraf zeggen:

Midden September 2017 heb ik een 2e hands laptop voor jou geregeld en geleverd, met daarop de trialversie van [softwareprogramma] . (…) Vanaf begin November 2017 is het gebruik van een niet legitieme software op een IP-adres gelokaliseerd van de gebruiker van de laptop. Dit is ruim anderhalf maand later, ik weet niet wat er in de tussentijd met de laptop is gebeurt en als het daadwerkelijk om de desbetreffende laptop gaat. Ik heb de laptop sinds midden September 2017 niet meer in mijn bezit en ik ben niet verantwoordelijk voor wat er in de tussentijd op de laptop gezet is en ermee gedaan word.
Nonconforme laptop dus, en/of wanprestatie onder de overeenkomst. Dat betekent betalen. Alleen, hoe veel?

De klant had de volledige € 7.500 in rekening gebracht, en het Hof erkent dat dat nu eenmaal de schade is. Dat men voor een echte licentie ook dik 6000 euro had moeten neerleggen, is dan niet relevant: bij een correcte nakoming had de klant niets aan Solidworks of haar distributeur hoeven te betalen. (Hetzij omdat de IT-leverancier de kosten in rekening had gebracht, hetzij omdat deze magischerwijs een licentie voor 1000k had kunnen kopn, hetzij omdat de klant had gezegd “ben je betoeterd, 6000 euro, doe maar FreeCAD”.) Bijgevolg komt die volledige 7500 ook echt voor rekening van de leverancier.

Het bevestigt het beeld van die zorgplicht: niet zelf bedenken wat de klant wil (of niet), maar onderzoeken en navragen. En natuurlijk op papier zetten (al is het maar de e-mail) wat de klant heeft gezegd.

Arnoud

 

Is een contributor license agreement wel gunstig voor een OSS ontwikkelaar?

| AE 12468 | Intellectuele rechten | 19 reacties

Een lezer vroeg me: Ik wilde een bijdrage doen aan een opensourceproject. De stichting erachter geeft echter aan dat ik daarvoor een contributor license agreement (CLA) moet tekenen. Dit omdat OSS licenties problematisch zijn in Europa vanwege morele rechten? Enig idee hoe dat zit? En welke nadelen haal ik me op de hals? Een contributor… Lees verder

Niet noemen open source licentie is auteursrechtinbreuk

| AE 12278 | Intellectuele rechten | 6 reacties

Apollo Fintech maakte inbreuk op het auteursrecht van Jelurida door een cryptomunt aan te bieden die is gebaseerd op de ‘Nxt software’, zonder daarbij de licentie van Jelurida (de Jelurida Public License of ‘JPL’) te verstrekken, zo meldde Rechtspraak.nl onlangs (via). Leuk dat dan ‘JPL’ tussen aanhalingstekens moet als kennelijk gekke term, terwijl cryptomunt gewoon… Lees verder

Mag ik de hardcoded sleutel van een app gebruiken voor mijn eigen aanroepen?

| AE 11944 | Ondernemingsvrijheid | 36 reacties

Een lezer vroeg me: Ik wil gebruik maken van een online tool vanuit mijn eigen software. Helaas is een zakelijke licentie op die tool veel te duur. Nu zat ik in de bijbehorende app voor consumentengebruik te kijken, en die blijkt met een hardcoded key te authenticeren. Ik kan daarmee dus perfect een aanroep simuleren,… Lees verder

Zullen we EULA’s in beeldschermen gewoon eens afschaffen jongens?

| AE 11933 | Ondernemingsvrijheid | 19 reacties

Via Twitter deze screenshot van een Volkswagen: Wijzig uw privésfeerinstellingen (dat geforceerde nepnederlands alleen al) om de juiste juridische teksten te kunnen laden. Wat krijgen we nou. Ik vermóed dat men op basis van locatie andere landgebonden teksten wil tonen, want in sommige landen is het explicieter verboden om aan je navigatie te zitten tijdens… Lees verder

Ben ik strafbaar als ik in opdracht tijdelijk illegale software installeer?

| AE 11726 | Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid | 7 reacties

Een lezer vroeg me: Onze organisatie gebruikt al jaren bepaalde software onder licentie. Deze blijkt enige maanden geleden te zijn verlopen en het heractiveren duurt om onduidelijke redenen heel erg lang. Mijn manager heeft me opgedragen dan maar tijdelijk een illegale versie te installeren zodat het werk niet blokkeert, en ze gaan dat rechttrekken in… Lees verder

Hoe ethisch verantwoord mag een opensourcelicentie zijn?

| AE 11538 | Ondernemingsvrijheid, Uitingsvrijheid | 23 reacties

Een nieuwe toevoeging aan het opensourcefirmament: de Hippocratische licentie, grofweg de MIT licentie met de toevoeging dat de software niet mag worden ingezet voor doelen die de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens schenden. Iets preciezer: die mensen in gevaar brengt of hun well-being aantast op een wijze in strijd met de UVRM…. Lees verder