Een detacheringsbureau stuurt mensen mijn cv, wat kan ik doen?

cv-resume-curriculum-vitaeEen lezer vroeg me:

Ik ben op zoek naar werk en heb mijn CV op mijn website gezet. Nu heeft een detacheringsbureau dat CV gevonden en aan een mogelijke werkgever aangeboden, zonder mij dat echter te vragen. Ik kwam daar achter doordat ik dat bedrijf belde en zij zeiden dat ze geen zaken met me mochten doen vanwege afspraken met dat bureau! Dat kan toch niet waar zijn, wat kan ik doen?

Ik weet dat detacheerders en wervingsbureaus soms rare dingen uithalen, maar dit neemt toch wel de taart, zoals de Amerikanen zeggen.

Vaak staat in afspraken met detacheringsbureaus dat de opdrachtgever inderdaad niet buiten het bureau om mensen in dienst mag nemen. Logisch, want het bureau krijgt een vergoeding per medewerker en die zou je zo kunnen vermijden. Het is dan ook begrijpelijk dat het bedrijf wat huiverig is om nu met de vraagsteller zaken te doen.

Echter, er klopt hier iets niet: het bureau mág de vraagsteller helemaal niet vertegenwoordigen. Enkel een cv opsturen geeft nog geen recht om exclusiviteit op iemand te claimen bij een potentiële werkgever.

Het lijkt me dus zaak om dit vriendelijk maar duidelijk uit te leggen aan het bedrijf. Willen ze er toch niet aan, laat ze dan een mail sturen waarin ze dat bevestigen. Bij voorkeur zeggen ze dan “Ook als u geen toestemming heeft gegeven aan bureau X dan nog mogen wij geen zaken met u doen in verband met onze relatie met X”. Want dát is bewijs van schade door hun handelen.

Daarna ga je naar het bureau en zeg je, wat zijn dit voor grappen, ik stel je aansprakelijk voor mijn gemiste detachering want jullie maaien zonder toestemming met mijn eigen cv het gras voor mijn voeten weg. Bereken een reëel bedrag voor de opdracht en stel dat als schade.

Natuurlijk moet je dan wel bereid zijn door te pakken, maar als je dat niet doet dan is sowieso de kans groot dat ze dit blijven doen.

Hebben jullie nog tips?

Arnoud

52 reacties

  1. Bij voorkeur zeggen ze dan “Ook als u geen toestemming heeft gegeven aan bureau X dan nog mogen wij geen zaken met u doen in verband met onze relatie met X”. Want dát is bewijs van schade door hun handelen.
    Ik denk dat je net iets specifieker moet zijn. Zoals het nu geformuleerd is, valt de mogelijkheid dat Initech alle werving en selectie uitbesteed heeft en exclusief zaken doet met bureau X hier ook onder, terwijl dat gewoon mag.
    Ongeacht wat uw relatie is met bureau X, omdat u al door bureau X als kandidaat bent aangebracht, mogen wij geen zaken met u doen. Als bureau X u niet als kandidaat genoemd had, hadden wij uw aanbod graag in overweging genomen.
    Ik denk dat je dan alles hebt.

    1. Het is inderdaad niet ongebruikelijk dat een bedrijf alle werving en selectie activiteiten heeft uitbesteed. Ik kan uit het citaat niet opmaken of er sprake is van een CV dat is aangeboden of een dergelijke exclusieve uitbesteding.

      In dat laatste geval is het echter wel verassend dat de vragensteller dat niet weet. In advertenties van bedrijven die dit doen staat altijd de contact informatie van het wervings- en selectiebureau. En mijn ervaring, met meer dan een jaar zoeken naar een geschikte werkgever, is dat als je deze bedrijven direct benaderd zij niet alleen zonder uitzondering aangeven dat ze een exclusieve afspraak hebben, maar ook aangeven dat als je interesse hebt je via dit bureau kan soliciteren.

      Hoewel dit op zich een interessante onderwerp is, vermoed ik dan ook dat hier iets anders aan de hand is.

      1. Het gaat hier niet om de situatie “wij doen alleen zaken via bureau X, ga maar via hen”. Bureau X heeft ongevraagd en zonder toestemming het cv van de vraagsteller voorgelegd en de klant zegt nu “onze contractuele afspraak met X is dat als we cv’s via hen krijgen, we deze personen niet meer buiten hen om mogen benaderen op straffe van een boete”. Als X niets had ingestuurd, had de vraagsteller wél mogen solliciteren bij de klant.

        1. (…) de klant zegt nu “onze contractuele afspraak met X is dat als we cv’s via hen krijgen, we deze personen niet meer buiten hen om mogen benaderen op straffe van een boete”.
          Precies, en ik denk dat jouw formulering daar misschien te breed voor is; die dekt beide situaties terwijl je specifiek de tweede situatie zou willen benoemen.

            Overigens, beweren dat je iemand (de werkzoekende) vertegenwoordigt terwijl dat niet zo is; is dat geen oplichting? Valt er langs die kant niets tegen te doen?  

          Verder lees ik in de oorspronkelijke vraag nergens dat de eigenaar van de cv zelf op zoek was naar een detacheringsopdracht; misschien was deze wel op zoek naar een vaste baan.

        2. De conclusie dat ze de CV hebben gestuurd volgt voor mij niet automatisch uit: “Ik kwam daar achter doordat ik dat bedrijf belde en zij zeiden dat ze geen zaken met me mochten doen vanwege afspraken met dat bureau!”. Ik kan natuurlijk niet uitsluiten dat jij meer informatie hebt, maar de sprong in je citaat is nogal ad hoc.

          Als ze inderdaad een CV van een website hebben geplukt en hebben opgestuurd aan partijen, dan lijkt het mij vrij duidelijk, bewijs verzamelen en je moet vervolgens wel doorzetten. Immers zal deze partij, naast de huidige schade, dan blijvend interessante opdrachten blokkeren. En we hebben het hier niet over een consumenten geschil van 30 euro, maar over iemands inkomen.

          Ik verbaas me er overigens nog steeds over hoe weinig mensen in loondienst niet lid zijn van een vakbond en geen rechtsbijstandverzekering hebben voor arbeidsgeschillen. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat je die verzekering moet nemen, ongeacht of je lid bent van een vakbond. Ik heb door de jaren heen wat mensen zien afdruipen met minder dan ze recht op hadden omdat ze geen rechtsbijstand konden betalen.

          1. De conclusie dat ze de CV hebben gestuurd volgt voor mij niet automatisch uit: “Ik kwam daar achter doordat ik dat bedrijf belde en zij zeiden dat ze geen zaken met me mochten doen vanwege afspraken met dat bureau!”. Ik kan natuurlijk niet uitsluiten dat jij meer informatie hebt, maar de sprong in je citaat is nogal ad hoc.

            Maar je negeert de eerste twee regels:

            Ik ben op zoek naar werk en heb mijn CV op mijn website gezet. Nu heeft een detacheringsbureau dat CV gevonden en aan een mogelijke werkgever aangeboden, zonder mij dat echter te vragen.

            1. Nee, ik negeer hem niet. Ik trek die zin in twijfel, omdat de onderbouwing die er achter staat die conclusie niet staaft. Als Arnoud aanvullende informatie heeft om dat te onderbouwen, dan vrees ik dat hij de vraag wat te rigoreus heeft samengevat.

              Hoeft een discussie over het onderwerp niet in de weg te staan, dat is op zich interessant. Er zijn partijen op de markt die dit soort dingen doen, alleen ben ik mij er niet bewust van dat die partijen ook exclusieve deals hebben.

              Wat ik begrepen heb van de handelspraktijken van die bedrijven is dat ze wat CV’s verzamelen en opsturen, met een briefje erbij dat als je één van die mensen aan neemt je ze een bedrag verschuldigd bent. Iets wat je verder kan negeren, aangezien je niet eenzijdig een overeenkomst kan sluiten. “Bedankt voor de informatie, maar ik ga niet akkoord met uw aanbod, een fijne dag verder.”

              1. OK, ik zie je probleem.

                Als het inderdaad een spontane actie van het detacheringsbedrijf is, heb je gelijk.

                Aan de andere kant zijn er ook veel bedrijven die hun personeelsselectie uitbesteden, oftewel adhod, omdat ze een concrete vacature hebben, oftewel min of meer continu.

                Dan zijn er vaak wel exclusiviteitsclausules.

              2. De lezer zegt zelf (ik ga er van uit dat die quote van de lezer is). Ik kwam daar achter doordat….

                Het bedrijf moet de lezer dus verteld hebben dat het bureau het CV heeft opgestuurd, anders kan je dáár niet achter komen. Natuurlijk kan het zo zijn dat de lezer maar wat roept maar dat betwijfel ik.

                Mocht het bureau inderdaad op de door jouw geschetste manier werken dan kan je ze volgens mij alsnog aansprakelijk stellen omdat ze in elk geval de indruk wekken dat het bedrijf niet rechtstreeks met jou zaken mag doen.

          2. Ik had het eerder al gevraagd, maar bij deze nogmaals: WAT is er duidelijk? Wat is er gedaan wat verboden dan wel onrechtmatig is? Een bedrijf Y mag volgens mij best een ander bedrijf X inhuren om CV’s te verzamelen. En het beding van X dat Y die CV daarna niet zonder tussenkomst mag gebruiken is volgens mij gewoon toegestaan.

            Ik snap dat we het niet netjes vinden… Maar verboden of onrechtmatig lijkt het me niet. Dus snap ik niet waarom je als sollicitant recht zou hebben op schadevergoeding.

            1. Het zou onrechtmatig zijn omdat hierdoor persoon Z gedupeerd wordt: zonder enig handelen van zijn kant loopt hij nu een sollicitatie/offerte-pitch mis. Ik zie echter wel wat in je argument, bedrijf Y hoeft helemaal geen zaken te willen doen met Z. Dus vanuit dat perspectief kan Z sowieso niet klagen.

              1. Iemand duperen maakt dat nog niet onrechtmatig…

                Ik copy/paste even uit Wiki:

                Artikel 6:162 BW typeert drie soorten onrechtmatige gedragingen: een inbreuk op een recht of een doen of nalaten in strijd met een wettelijke plicht of een doen of nalaten in strijd met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt.

                De eerste 2 punten lijken me niet aan de orde, of vergis ik me? Het derde komt in de buurt… Maar hoe dan precies? X zag een CV op een publieke website en besloot Y daarover te tippen. Dat lijkt me niet in strijd met ongeschreven recht. En dat X afspraken maakt met Y over wat X daarna wel of niet mag, lijkt me ook niet in strijd met ongeschreven recht.

                1. Eerst even een correctie op de OP, die schrijft: “Bereken een reëel bedrag voor de opdracht en stel dat als schade.” De klager had het echter niet over een opdracht, maar een baan.

                  Concurrentie tussen twee ondernemers, bijvoorbeeld een detacheringsbureau en een ZZP, mag. Je zult in dat geval denk ik lastig een onrechtmatige handeling hard kunnen maken. (Mijn naam is ook mijn handelsnaam; zou je het over die boeg kunnen gooien?)

                  Omdat het om iemand gaat die op zoek is naar een baan, zou je kunnen stellen dat er inbreuk wordt gemaakt op het recht op werk. Dat recht is echter iets dat de werkloze van de overheid heeft, het detacheringsbureau zit daar niet tussen. De werkloze zou dus naar de overheid moeten stappen met de klacht dat als detacheringsbureaus het gras voor de voeten van iedereen met een Linkedin-account kunnen wegmaaien, niemand meer aan een baan komt. Misschien niet een bijzonder sterk argument in het algemeen, maar er zijn beroepen denkbaar waar een dergelijk gedrag een echte hindernis kan opwerpen.

                  1. Ik ben toch wel nieuwsgierig naar welke mogelijkheden die je hierbij hebt; ik zou Helemaal Hellig Woest zijn als een stel van die ******** zo mij een baan afpikt. Werkloos zijn is écht niet leuk, en op zo’n manier een misschien wel hartstikke leuke baan door de neus geboord te krijgen is ronduit Erg Onbeschoft en vraagt heel erg om onwelvoeglijke naamwoorden in het taalgebruik.

                    En inderdaad zou ik aan de bel trekken bij de bond (want ja daar ben ik dus wel lid van, als één van de weinigen).

      2. Elroy, de orginele vraag is toch duidelijk: De vraagsteller heeft het CV op ZIJN EIGEN website gezet, waarvan het bureau deze heeft gekopieerd en aan een potentiele werkgever heeft aangeboden. Hierdoor wil het bedrijf niet meer rechtstreeks met de vraagsteller overleggen over een mogelijke samenwerking, omdat het bedrijf denkt dat dat contractueel niet mag (Wat misschien correct is, misschien niet, maar niet relevant in deze context)

        Waarom denk je dat er meer aan de hand is?

  2. Kun je dat bureau niet gewoon pakken op auteursrechtschending, aangenomen dat je ze wilt ‘pakken’. Ook op een CV zit auteursrecht.

    De directe schade is klein, want je de rechter zal wel aannemen dat je dat CV ook wel voor niets aan de potentiele werkgever gestuurd zou hebben, maar je houdt het bureau lekker een tijdje bezig en je hebt er een interessante hobby bij.

    1. Een CV is doorgaans niet meer dan een droge opsomming van feiten (diploma x behaald in jaar y, van jaar 1 tot jaar 2 bij werkgever xyz gewerkt in de functie bladiebla), ik vraag me af of daar auteursrecht op zicht.

      1. Als je een CV hebt die slechts een droge opsomming van feiten is, dan vrees ik dat je in de huidige arbeidsmarkt niet ver komt.

        Toen ik een werkgever zocht maakte ik een op maat gemaakte CV voor iedere solicitatie, naar Amerikaanse stijl. Mijn gesprek score was hoog, ik heb zelfs een gesprek gehad op een open sollicitatie waar men aangaf geen vacature te hebben, maar op basis van het CV men in ieder geval even kennis wilde maken. Dat opent deuren en vergroot het netwerk, je weet nooit waartoe dat leidt.

        En ja, mijn CV was daarmee dus meer dan een droge opsomming van feiten en dus claim ik daar auteursrecht op 😉 Alleen zal ik mijn ‘CV’ nooit zomaar op het internet plaatsen, dan wordt het een ongefocused droog document. Daarvoor hebben we al LinkedIn 🙂

  3. Ik vind het ook best een merkwaardige manier van handelen. Maarrr… Wat welke onrechtmatige handeling ligt hier dan achter?

    Het enige waar ik aan denk ligt in de buurt van op een onjuiste manier verwerken van persoonsgegevens (wbp) ? Maar wat precies?

  4. Maakt het nog wat uit dat je niet zeker weet dat je de opdracht had gekregen zelfs als de prospect wel met je had mogen praten? Het lijkt me dat je geen schade kunt claimen als je geen schade kunt aantonen.

  5. Detacheringsbureaus zijn een ramp. Ze zijn zo extreem opdringerig dat het niet normaal meer is. Zo zat ik in de ziektewet wegens een ongeluk waarbij ik rugletsel had opgelopen en niet kon autorijden maar een of andere detacheerder bleef mij maar lastig vallen met een of andere baan waarbij ze de werkgever al benaderd hadden met mijn CV. Of ik even er naar toe wilde rijden voor een sollicitatiegesprek… Nee, dus. Ik merk ook aan de bezoekers van mijn LinkedIn account dat recruiters mijn CV kennelijk nog steeds voorleggen bij bedrijven, ook al heb ik allang weer een nieuwe baan. Ik zie dan namelijk eerst iemand die verbonden is aan een detacheringsbureau mijn profiel bezoeken gevolgd door de manager van een of ander bedrijf dat kennelijk personeel zoekt. Ik heb ook gemerkt dat mijn CV kennelijk gebruikt wordt als “vulmateriaal” bij bedrijven met vestigingen in Apeldoorn, Rotterdam, Den Helder, Den Haag en zelfs Groningen terwijl ik dergelijke reis-afstanden toch duidelijk weiger. Maar ik ben vervelend voor recruiters als ze mijn volledige naam doorgeven omdat ik onder mijn eigen naam ook een domein heb en ik met mijn naam Google redelijk overheers. Daardoor hebben potentiele werkgevers een mooie omweg om met mij in contact te komen. En kunnen werkgevers zien dat de recruiters de boel bedotten als de recruiters hebben gezegd dat ik beschikbaar ben. Nu zijn recruiters ook niet al te slim omdat ze denken dat een junior C# programmeur prima kan werken als een senior Java programmeur of dat een Senior programmeur met specialisatie in Microsoft producten zoals ikzelf kan werken als systeembeheerder voor een bedrijf dat voornamelijk Linux gebruikt met PHP.

    Maar het domste wat ik heb meegemaakt is dat ik door meerdere recruiters van meerdere detacheringsbureaus werd benaderd voor een baan in Purmerend en dat iedere keer gewoon dezelfde functie bleek te zijn die door dat bedrijf online was geplaatst op hun website en kennelijk zo werd overgenomen door recruiters. Correctie. Er zijn dommere recruiters. Om een koppeling tussen een applicatie en LinkedIn te testen heb ik ooit een paar nep-accounts aangemaakt met daarin de nodige onzin, waaronder een programmeur van een fictief bedrijf gevestigd in een niet-bestaande locatie. (En andere accounts bij dit fictieve bedrijf.) Dat het nep is zou al snel duidelijk moeten zijn als iemand deze profielen ook daadwerkelijk naleest maar recruiters doen dat niet eens. Ze zoeken kennelijk naar keywords op LinkedIn en krijgen zo een verzameling namen en profielen voor wie ze vervolgens gaan bemiddelen. Ik vraag mij af hoe ze daarbij toestemming hebben gekregen van die fictieve account… 🙂

  6. Als originele vraagsteller kan ik informatie toevoegen aan deze discussie.

    Een betere discussietitel zou kunnen zijn: Een detacheerder stuurt mijn (c) cv zonder toestemming door naar een bedrijf en claimt exclusiviteit waardoor ik als ZZP’er belemmerd wordt om rechtstreeks zaken met dit bedrijf te doen.

    Ik heb expliciet een copyrightmelding toegevoegd aan mijn cv, incl. de melding dat deze niet zonder toestemming verspreid mag worden. Deze copyrightmelding is door de detacheerder verwijderd en vervangen door een eigen copyrightmelding alvorens het te verzenden, m.i. is dus zeker van copyrightschending sprake maar ik hoor graag jullie mening.

    Omdat het een actuele kwestie is moet nog blijken in hoeverre er schade is door het beperken van het vrije verkeer van (mijn ZZP-)diensten, en of het bedrijf inderdaad rechtstreeks met mij zaken zou doen indien de detacheerder geen beperkingen oplegt. In ieder geval loopt mijn wens om snel bij het bedrijf aan de slag te kunnen bij het bedrijf vertraging & onzekerheid op. Het schenden van copyright door de detacheerder is (in mijn ogen) mijn sterkste kaart, ik weet niet of hier ook een schadevergoeding voor geeist zou kunnen worden?

    Ik denk zelf dat een goede volgende stap zou kunnen zijn om de detacheerder (schriftelijk) aan te spreken op schending van copyright, en eis dat de detacheerder aan het bedrijf meld dat dat bedrijf geen verplichtingen jegens de detacheerder heeft indien ik rechtstreeks bij het bedrijf zou gaan werken & stopt met het gebruiken van mijn cv.

    Kan ik ook nog excuses eisen, of moeten die uit het hart van de detacheerder zelf komen? 😉

    1. Ik weet niet zeker of je een kans hebt via copyright. Je gegevens op je CV zijn niet echt te beschermen via het auteursrecht. (Geen creativiteit.) Alleen de opmaak ervan, dus als de recruiter je gegevens gewoon in het eigen systeem heeft overgenomen (wat de meesten doen) en die gegevens vervolgens aan een potentiele opdrachtgever heeft laten zien dan is er voor hem niets aan de hand.

      Wat natuurlijk wel moet kunnen is dat je de opdrachtgever meldt dat je deze detacheerder geen toestemming hebt gegeven om met jouw gegevens te handelen namens jou. Dit zou hem een vrijbrief geven om jou alsnog aan te nemen of anders dien je een klacht in tegen die opdrachtgever bij het UWV of zo. Je wordt immers geweigerd voor een ongeldige reden, namelijk pure willekeur.

      1. Volgens http://www.iusmentis.com/auteursrecht/spoedcursus/vereisten/ is slechts ‘enige creativiteit’ vereist, “Als een auteur zijn persoonlijke smaak gebruikt om te beslissen welke feiten hij op papier zet, dan heeft hij wel een origineel werk geschapen.” We hebben het niet over een cijferlijst of uitslagen van voetbalwedstrijden, maar mijn beeld van de door mij verrichte werkzaamheden & mijn opgedane ervaringen, geformuleerd op een door mijzelf gekozen wijze. Nog steeds 3 kantjes tekst, zelfs nadat de detacheerder de eerste pagina weggeknipt heeft..

        1. Maar werkgevers hebben geen interesse in de proza die je in je CV schrijft. Alles wat hen interesseert zijn de feiten. Waar heb je gewerkt en van hoe lang tot hoe lang. En of je daarnaast nog extra kwaliteiten hebt die interessant kunnen zijn. Ze nemen daarbij niet eens altijd al jouw gegevens op waardoor het b.v. kan gebeuren dat een Delphi programmeur een aanbod als Java programmeur kan krijgen, simpelweg omdat er in het systeem alleen “Programmeur” stond vermeld. Recruiters hebben een goede reden om geen proza over te nemen in hun systeem omdat die proza via Google opgespoord kan worden als de originele CV toevallig ook ergens online staat. De werkgever kan dan de kandidaat benaderen buiten de recruiter om.

            1. Je hebt auteursrecht op proza in je CV maar een opsomming van je werk-ervaring, opleidingen en andere zaken zijn gewoon feiten. Daar is niets creatiefs aan. Je CV is dan wel beschermd maar dat betekent niet dat ze je werk-ervaring, opleiding en een paar andere zaken gewoon kunnen opnemen in hun eigen systeem.

              1. Ik ben zo vrij geweest om je website te bezoeken, en daarop vind ik een voorbeeld van een opsomming van werkervaringen die (met respect voor je jarenlange IT-expertise) behoorlijk beknopt omschreven zijn. Ik kan me voorstellen dat je bij je eigen korte opsomming van werkervaring kunt twijfelen of auteursrecht van toepassing is, dit zou ik in jouw geval ook niet durven stellen. Maar, indien wie dan ook deze informatie overneemt (citeert) zou, ondanks de beknoptheid ervan, een bronvermelding vereist zijn volgens http://www.iusmentis.com/auteursrecht/spoedcursus/beperkingen/

                Daarnaast is mijn opsomming van werkervaring volgens mij nog steeds beschermd volgens “Is een verzameling gegevens auteursrechtelijk beschermd?” – http://www.iusmentis.com/auteursrecht/nl/vvv/werken/#gegevensverzameling

              2. Ik vermoed dat ze daar spaak lopen op de (tandloze) wbp. Immers het zijn persoonsgegevens, ze zijn opgeslagen bij jouw naam dus tot jou herleidbaar. Je hebt geen toestemming gegeven en ze hebben geen zwaarwegend belang, immers ze vertegenwoordigen jou niet.

                Op zijn minst kan je ze dus sommeren de gegevens uit hun administratie te verwijderen en melden bij het college. Maar zoals gezegd deze wet is verder nogal tandloos. Daarnaast lijkt het mij bedrog dat ze zich voordoen alsof ze jou vertegenwoordigen, kan je daar aangifte van doen bij de politie? Onderop de stapel wellicht, maar als ze je nog een keer zo’n kunstje flikken en het komt tot een rechtzaak zal het ze geen goed doen dat er al een eerdere aangifte is en ze dus wisten dat ze jou niet (mochten) vertegenwoordigen.

                1. Inderdaad, het zijn persoonsgegevens. Helaas heeft de betreffende persoon deze zelf gedeeld met het gehele Internet en kunnen daardoor ook overal bewaard worden. Net als het afgeven van je visitekaartje, waarmee je persoonsgegevens deelt met een andere persoon zodat hij of zij deze verder kan gebruiken. Door deze gegevens vrij op het Internet te plaatsen zonder disclaimer dat ze niet overgenomen mogen worden denk ik dat ook de WBP vrij kansloos is.

                  Verder, doen ze wel of ze jou vertegenwoordigen? Ik denk eerder dat ze jouw gegevens in een database opnemen en vervolgens werkgevers in een geanonimiseerde omgeving laten zoeken op werkervaring en opleiding. Daar komen enkele matches uit die de detacheerders vervolgens weer gebruiken om de betreffende personen te benaderen met een bepaalde vacature. Als daarop positief wordt gereageerd dan hebben ze een match gevonden. Zoniet, dan zijn er vast nog tientallen andere kandidaten over.

                  Echter, als een potentiele opdrachtgever jou moet weigeren omdat jij wordt geclaimd door een detacheringsbureau dan kun je daar, volgens mij, een schadeclaim over indienen indien jij geen connectie hebt met dat detacheringsbureau. Helaas proberen veel van dergelijke bureaus exclusieve rechten te claimen over de personen in hun databases en potentiele werkgevers willen daar geen risico’s mee nemen. Daar kun je dus een rechtzaak over beginnen, te weten gemiste inkomsten door fraude bij het detacheringsbureau.

                  1. Waarom zou je dat niet kunnen claimen. Jij kan facebook toch toestemming geven en die detacheerder niet? En je eigen website is geen toestemming voor nodig, die beheer je immers zelf. Nog los daarvan; als ik het zo lees heeft Lijdend voorwerp juist expliciet aangegeven die toestemming niet te geven.

    2. Ik zou het houden op (poging tot) oplichting. De detacheerder doet het voorkomen alsof zij jou vertegenwoordigt, terwijl dit niet het geval is.

      De vraag hierbij is natuurlijk wel hoe de vork precies in de steel zit. Als het initiatief bij de beoogde opdrachtgever heeft gelegen (“Hee, detacheerder / recruiter, zoek eens een stel geschikte kandidaten voor ons!”), dan ligt de zaak voor mijn gevoel anders dan wanneer het initiatief bij de detacheerder lag (“Hee, bedrijfje, jullie zoeken toch nog mensen? Wij hebben toevallig (googledegoogle) een paar geschikte kandidaten in ons bestand. Interesse?”).

      1. Poging tot oplichting is ook lastig. De lezer wordt niet opgelicht dus alleen het bedrijf zou dat kunnen aanvoeren. Maar dan nog, er hoeft alleen betaalt te worden als er een match is en deze ook ingehuurd wordt. Dus zo lang de recruiter niet kan leveren, wordt er geen betaling verlangt en is het geen oplichting(?).

        Het kan inderdaad uitmaken wie het initiatief heeft genomen maar dan maakt het wel uit wat er toen is afgesproken. Als het bedrijf heeft gezegd, zoek eens een stel kandidaten voor ons en we doen exclusief zaken met jullie dan is het anders dan kandidaten die jullie voorstellen zullen wij niet op een andere manier benaderen.

    1. Ik vraag me in alle redelijkheid af of zo’n copyright-teken en/of disclaimer überhaupt enige rechtskracht heeft. Niet het teken of disclaimer bepaalt of het auteursrechtelijk beschermd is, maar de mate van originaliteit van het werk.

      1. Je kunt een beroep doen op Artikel 25, 29b of 34 van de Auteurswet wanneer iemand de (c) tekst aanpast. Daarmee is “onrechtmatige daad” bij de rechter al bijna binnen. Probleem blijft wat een redelijke schadevergoeding is voor dit soort acties… maar een verbod met dwangsom moet haalbaar zijn.

  7. Zojuist heb ik een aangetekende brief verstuurd:

    Betreft: schending auteursrecht met winstoogmerk

    Geachte heer/mevrouw,

    Afgelopen week kwam ik tot de ontdekking dat uw bedrijf (X, via uw medewerker dhr. Y) mijn cv, een onder het auteursrecht beschermd werk, van internet heeft gedownload en dit zonder mijn toestemming heeft verzonden naar het bedrijf Z

    Via contact met dit bedrijf heb ik ervaren dat uw bedrijf bij het illegaal verspreiden van mijn cv niet alleen de copyrightmeldingen uit dit cv heeft verwijderd, maar ook een eigen header toegevoegd heeft waarin extra beperkingen aan Z worden opgelegd met betrekking tot het vrij verkeer van de door mij geleverde diensten.

    Hierbij zijn zowel het auteursrecht als ook mijn persoonlijkheidsrechten geschonden volgens artikel 31 & 31b en artikel 25 van de Auteurswet.

    Daarnaast druisen deze activiteiten van uw medewerker lijnrecht in tegen de disclaimer op mijn oorspronkelijke cv (die door dhr. Y van mijn cv verwijderd is) en waarschijnlijk ook tegen de gedragsregels die u in uw bedrijf hanteert. Bij telefonische navraag (d.d. 28 januari 2015) ontkende dhr. Y mijn cv naar Z gestuurd te hebben. Ik zou u willen vragen het waarheidsgehalte hiervan te onderzoeken, daar ik bewijs van het tegendeel kan overleggen.

    Ik gebied u om per direct het misbruik van mijn beschermd werk te staken & gestaakt te houden en wil u vragen met mij in overleg treden om deze zaak niet juridisch te hoeven escaleren.

    Met vriendelijke groet, Lijdend Voorwerp (+handtekening)

    Dank aan allen hier die meegedacht hebben, zodra ik een reactie ontvang laat ik het hier weten! (uiteraard niet geheel copy-paste, omdat dat het auteursrecht van de schrijver van de reactie kan schaden heb ik geleerd)

    1. Auteursrecht als belangrijkste bezwaar lijkt me drijfzand. Nog even los van de vraag of het betreffende CV auteursrechtelijk beschermd was (voldoende creatief); als betreffende partij jouw CV dus in eigen woorden had “naverteld” had het dus wel gemogen? Je bezwaar is toch juist dat betreffende firma de potentiële klant weerhoud direct een opdracht bij jou te plaatsen waardoor jij inkomsten mis loopt? Waarom steek je daar niet op in? Dat lijkt me veel meer kansrijker, ook in termen van hoogte van eventueel te claimen vergoeding, dan een eventueel misgelopen betaling voor auteursecht. Overigens is de term “persoonlijkheidsrechten” een nogal vaag containerbegrip, wat bedoel je precies? (zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Persoonlijkheidsrechten ) Goedbedoeld advies: heb je een rechtsbijstandsverzekering? Dan zou ik dergelijke brievenschrijverij liever aan hen overlaten. Je loopt anders de kans dat je jezelf in de voet schiet.

      1. Ik heb slechts een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering met rechtsbijstand, en het lijkt me sterk indien onder deze rechtsbijstandsverzekering ook mijn (niet-zakelijk?)cv-auteursrecht verdedigd zou worden. Daarnaast haal ik er ook meer voldoening uit als ik zonder ‘derden’ in te moeten schakelen mijn recht haal, waarbij ik moet zeggen dat ik jullie(discussiekameraden op Iusmentis), als ’tweeden’ zie, en ik allen dankbaar ben voor jullie visies en meningen.

      1. Ik heb een excuusbrief ontvangen van Amoria Bond. Hierin zeggen ze dat het gedrag van hun medewerker niet door de beugel kon en ze hun medewerkers beter gaan instrueren in het omgaan met cv’s en voortaan duidelijker om toestemming gaan vragen alvorens ze cv’s naar opdrachtgevers doorsturen. Het zal me benieuwen of dit echt veranderingen brengt in hun handelen; In ieder geval hangt deze brief nu ingelijst op mn werkkamer. 🙂

  8. Paar korte reacties

    1) Het verbaasd me niets dat dit gebeurt. Het gebeurt onwijs veel. Ik ben benieuwd welk bureau het is. Er zijn er veel die het doen. Maar een aantal die het heel bond maken. 2) Het verbaasd me ook dat je het op het auteursrecht gooit. Ik had eerder Arnouds oorspronkelijke aanbeveling overgenomen en gewoon schade geclaimd wegens onrechtmatig handelen. Het auteursrecht is dan een mooie bijvangst. 3) Waarschijnlijk heb je wel een zaak m.b.t. persoonsgegevens. Ik durf te wedden dat die in hun database staan nu. En dat mag helemaal niet zonder jouw toestemming. En wat recruiters ook zeggen, je CV online zetten is geen toestemming tot het kopiëren van die gegevens. Dan zou namelijk iedereen altijd vogelvrij zijn. Want iedereen zegt wel eens iets over een mogelijke aankoop, dus mag elk bedrijf mijn gegevens opnemen….

  9. Het bedrijf Z waar ik nu dus rechtstreeks contact mee heb, is nu overtuigd van de onrechtmatigheid van de daad van de detacheerder X. Daarnaast zijn (door een gelukkige tijdige actie van mij, waar ik even niet verder op inga) de beperkingen die detacheerder X aan bedrijf Z op wil leggen (naar mening van zowel mij als ook van bedrijf Z) niet meer van toepassing.

    Hierdoor lijkt daadwerkelijke/theoretische schade door belemmering voorlopig afgewend, en blijft het schenden van het auteursrecht over, persoonsgegevens als alternatief. Ik denk dat ik met artikel 25, 29b, 31 & 31b(!) en 34 (bedankt voor de tip, MathFox!) een stabiele basis heb om in ieder geval te schikken (bekenning van schuld, zonder vergoeding), alhoewel ik graag jurisprudentie zou willen creeren, o.a. of een cv auteursrechtelijk beschermd is. Domme vraag misschien, maar kan ik jurisprudentie creeren zonder naar de (dure) rechter te stappen? Wat zijn gangbare dingen om te eisen bij een schikking? Excuses, publieke rectificatie?

    1. Een manier om jurisprudentie te genereren zonder zelf naar de rechter te stappen is iets doen waar een ander last van heeft en hopen dat die ander naar de rechter stapt 🙂 M.i. valt er objectief gezien niets te “schikken”, je geeft aan dat je geen schade en dat de zaak is opgelost doordat je nu zaken doet met de geinteresseerde partij. Dan stopt het verhaal, lijkt me. Als je compensatie zoekt voor een gekwetst ego (sorry dat ik het wat cru stel) in de vorm van (afgedwongen en niet oprechte) excuses, rectificatie, etc. zou mijn advies zijn: niet aan beginnen. Kost je een hoop tijd, geld, energie en frustatie en de kans op een bevredigend resultaat lijkt me niet hoog. Eventueel zou je nog kunnen kijken of het betreffende wervings- en selectiebureau is aangesloten bij een koepelorganisatie die een klachtenregeling kent en daar een klacht indienen (bijvoorbeeld Summum.nu zie http://www.summum.nu/summum-nu/klachtencommissie/ )

  10. Misschien is het niet onwettig, maar laakbaar is het zeker. Want uiteindelijk hoeft die baan of klus je niet te ontgaan maar ben je misschien gedwongen om zaken te doen met dat bureau. En of je daar nou zo blij van wordt. Maar een manier van protest die ons allemaal open staat is naming and shaming. Als jij op Linkedin en aanverwante plaatsen luid gaat roepen dat ze jouw cv aanbieden aan potentiele opdrachtgevers zonder daar de kandidaat eerst in te kennen of daar zelfs maar een relatie mee te hebben dan raak je ze op een gevoelige plek. Uiteindelijk bestaat het kapitaal van dergelijke clubs alleen maar uit hun reputatie en hun netwerk. en dat geen van beide hele robuuste assets.

      1. Het klopt dat de waarheid geen volledig verweer is, bij ons is ook een maatschappelijk belang nodig voor je uiting. Maar ik meen toch sterk dat een praktijk als deze wel aan de grote klok gehangen mag worden. Het is onfatsoenlijk iemands CV te pitchen zonder dat met die persoon afgestemd te hebben. Of het juridisch mag staat daar los van. En een onderbouwd “onfatsoenlijk” is juridisch grond genoeg om iets te mogen zeggen.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.