De thermostaat als hulpmiddel voor huiselijke mishandeling, kopte de NY Times recent. Steeds vaker krijgen instanties die slachtoffers van huiselijk geweld bijstaan, te maken met hulpvragen die gaan om technologie. De partner of ex gebruikt dan slimme spullen in het huis om het slachtoffer dwars te zitten. Van de thermostaat van 32 naar 5 graden gooien en weer terug, tot de gordijnen willekeurig open en dicht of de Sonos elke minuut een ander liedje (en bij voorkeur ’s nachts). En vanuit het juridische haakje, hoe regel je een contactverbod zo dat ook het bedienen van de temperatuur niet meer mag?
Daders van huiselijk geweld kennen natuurlijk vele trucjes, maar deze vind ik toch wel ergens heel invasief. In je eigen huis wil je je veilig voelen, en als je apparatuur op hol slaat dan kan dat héél ingrijpend zijn. Denkt u van niet, bekijk dan even dit Mr Robot-fragment en gooi daarna uw Sonos aan het vrije internet. Dat slimme apparaten handig zijn, geloof ik graag, maar je wil er als mens wel de controle over houden.
Natuurlijk, je kunt overal de stekker uit trekken. Maar dan heb je dus geen muziek, geen verwarming en geen zonwering want met de hand zijn die niet te bedienen. Of je moet terug naar de boombox uit 1989, een nieuwe thermostaat met draad laten plaatsen en een zware handbediening voor de zonwering. Lijkt me geen optie, zeker niet als dit allemaal komt door een pestkop die je lastigvalt.
Het opsporen en stoppen van zo’n figuur kan knap ingewikkeld zijn, want vanwege de internetkoppeling kan het overal vandaan komen en via draadloos internet onzichtbaar je huis raken. Of nog erger, het is je huisgenoot en die heeft de wifi op slot gezet, de pincodes veranderd en gedreigd met fysiek geweld als je aan de knopjes komt. Of hij doet de deur op het nachtslot en weigert deze open te doen als naar buiten gaat.
In zulke situaties ontkom je niet aan een contactverbod: eruit met die persoon, die mag nooit meer terugkomen en moet te allen tijde afstand houden. Maar zo’n verbod gaat over contact zoeken of berichten sturen, niet over de thermostaat op 35 zetten middenin de zomer. En omdat contactverboden beperkt worden uitgelegd (wat er niet staat, is niet verboden) moet je dus als slachtoffer zorgen dat je ook hiervoor een expliciete tekst opneemt. Dat lijkt me nog een knap lastige.
Arnoud
Als je de tekst opneemt dat het verboden is om contact op te nemen zowel fysiek als digitaal kan je daar dan ook bedienen van apparaten in en rond het huis in opnemen aangezien het een contactverbod is.
Neem je contact met iemand op als je de thermostaat op 32 zet of de gordijnen open doet? Ik vind dat je voor contact toch iets van communicatie of in beeld komen (“Hallo, daar zijn we weer”) nodig hebt.
Als ik een kuub zand voor jouw deur stort, overtreed ik dan het contactverbod dat je tegen me had?
Ik denk het wel, omdat aan een contactverbod boetes en/of lijfsdwang worden gekoppeld. Natuurlijk mag niemand bij een ander zand voor de deur storten, maar de consequenties zijn meestal dan minder. Vanwege de kracht van zo’n verbod wordt het beperkt uitgelegd. Een straatverbod met dwangsom wordt niet overtreden als je het slachtoffer e-mailt, bijvoorbeeld. Je zou dan een nieuwe procedure moeten starten om ook een contactverbod erbij te krijgen.
Ik ben geen jurist maar het lijkt me toch dat je ook met het storten van een kuub zand een boodschap verstuurt aan iemand. Wát die boodschap is, is misschien wat onduidelijk maar dat je contact maakt staat voor mij buiten twijfel.
Volgens jou zou ik dan ook een bosje bloemen op de tafel mogen neerzetten (mits die persoon er niet is?).
Het probleem is alleen dat je dan wél bewijs moet hebben, want hoe weet je dat het degene was die je lastigvalt die dat zand stort en niet een vervelende buur van verderop die denkt “oh, een lege tuin, hier kan ik het zand wel kwijt”? Ja, camera’s en oplettende buren en zo, maar dan moet je dus wel een camera hebben en je weet niet of de buren thuis zijn. Als je in een straat woont waar de meeste mensen de hele dag op hun werk zijn, dan kunnen ze ook geen oogje in het zeil houden…
Het is een poging tot intimidatie en derhalve contact.
Als de overheid belanghebbende is, kan alles; dan is zelfs toetsen op een mobieltje in een houder ‘vasthouden’. Waarom zou dan het bedienen van apparaten van een ander geen contact maken zijn?
Dit is wel erg theoretisch als je het mij vraagt. In de praktijk is het zo dat als je degene bent die fysiek toegang heeft tot het apparaat (ergo, de persoon die in het huis mag blijven wonen), je altijd de mogelijkheid hebt om de autorisaties op dat apparaat te resetten, desnoods via een reset naar fabrieksinstellingen.
Het is afhankelijk van wat de maker van het apparaat “bedacht” heeft als beveiligingssysteem voor het op het Internet aangesloten apparaat. De meeste zogenaamde “smart devices” zijn op beveiligingsgebied oliedom. Denk aan vaste, niet door de gebruiker te wijzigen wachtwoorden.
In veel gevallen heeft het “smart device” alleen direct contact met de server van de leverancier, maar is de server zo beveiligd dat een handige klant door creatief gebruik te maken van de webinterface ook de apparaten van anderen kan bedienen.
Ja, een “contactverbod” voor de apparaatinstellingen ligt voor de hand, maar het zal lastig zijn om aan te tonen dat de persoon die tot dat verbod veroordeeld is het ook overtreedt.
Dat de beveiliging niet op orde is zou je het bedrijf of de verkoper op aan moeten spreken. Vraag jezelf ook af voor je een dergelijk iets koopt of het ook werkt op momenten zonder internet. Iets als thermostaat of de gordijnen wil je dan ook kunnen gebruiken lijkt mij. Het is pas smart als het ook echt veilig is en werkt als internet niet werkt. Helaas is het in de praktijk vaak anders en is smart iets dat staat voor onveilig.
Dat is een nobel streven om mensen zo te laten denken, maar helaas werkt dat in de praktijk niet zo. Als dat allemaal zo werkte dat mensen goed zouden nadenken over hun privacy en veiligheid, dan zou men bijv. ook geen Google-account meer hebben en weet-ik-het-wat, maar het tegendeel is waar. En dat geldt ook bij de aankoop van apparaten. Vaak ook omdat het “een mooie aanbieding” was. Als ik bijv. de onveiligste smartphone ter wereld zou maken, maar alleen wat tech-sites daar over zouden reppen en hem zou aanbieden voor 5 euro per maand, moet je eens kijken hoeveel mensen daar voor gaan zonder onderzoek te doen…
Als mensen niet nadenken over hun veiligheid is dat gewoon stom. Mensen kopen toch ook geen voordeur of een auto zonder slot. Het is al zo vaak onder de aandacht geweest op meerdere kanalen. Als je er niet over nadenkt moet je er ook niet aan beginnen.
En als mensen de deuren openzetten voor iedereen die jou wil lastig vallen o.i.d. moet er daar naar gekeken worden in plaats van een verbod dat niet te handhaven is en het doel voorbij gaat. Dat probleem is op te lossen met een korte zoekterm in een zoekmachine naar keuze.
Als je in de huidige maatschappij niet de vaardigheid hebt om een wachtwoord te wijzigen maak je helemaal geen kans en is een pesterij niet je grootste zorg. Over apparaten zonder bijvoorbeeld een wachtwoord of andere degelijke beveiliging nog niet eens te spreken.
Hoe specifiek moet zo’n verbod zijn? Als er in staat dat het storten van een kuub zand niet toegestaan is, mag een kuub grint dan wel, of een halve kuub zand… Mag het niet voor de deur van de ex, dan maar voor de deur van haar ouders of nieuwe vriend? Pestkoppen zijn helaas erg creatief in het navigeren van de grenzen van een verbod. Een algemeen verbod op het bedienen of laten bedienen van apparatuur in en om het huis lijkt mij specifiek genoeg (vang je gelijk het langsvliegen met drones mee af). Een gebod met dwangsom om alle middelen daartoe af te geven danwel de betreffende apparatuur te vervangen voor exemplaren waar de partij die het contactverbod op zijn broek krijgt geen toegang heeft als blijkt dat misbruik wordt gemaakt kun je erbovenop vragen.
Valt dit niet onder hacking? Oneigenlijk toegang verschaffen tot een digitaal apparaat als je dat soort dingen uithaalt.
De juridische term is computervredebreuk en dat is een onrechtmatige daad. Dat maakt de persoon die het uitvoert schadeplichtig; maar hoe groot is de schade van het licht aan of uit laten gaan? Hoe bewijs je de schade?
Maar omdat het een onrechtmatige daad is kun je de rechter vragen om een verbod met dwangsom op te leggen. Dan moet je wel eerst aannemelijk maken dat je goede redenen hebt om het verbod aan die persoon op te leggen; dat vereist ook weer een stukje bewijs.
En, wat Arnoud ook al opmerkt: hoe formuleer je het verbod. De tekst die Jeroen suggereert klinkt veelbelovend. (Maar geldt dat dan ook voor het laten overgaan van de telefoon van een bezoeker?)
“maar hoe groot is de schade van het licht aan of uit laten gaan? Hoe bewijs je de schade?”
Het licht zal wel meevallen (slimme lampen zijn eigenlijk altijd wel LED-lampen), maar als de hacker in kwestie je slimme wasmachine wekenlang de hele dag door laat draaien, dan gaat je energierekening flink omhoog…
Dit is een reëel probleem, ook in Nederland. Bij blijf-van-mijn-lijf huizen is digitale zelfverdediging steeds belangrijker. Dat vraagt echter veel kennis en veel tijd (probeer eens alle apparaten in je huis, al je online accounts etc te resetten). Ik heb wel eens iemand daarbij begeleid. Inventariseren, eerste stappen (veilig eilandje maken) en plan maken kostte al een dag. De rest van het plan ging nog maanden duren.
Een digitaal contactverbod moet ook gehandhaafd kunnen worden. Dat betekent dat je van al die verschillende apparaten forensische analyses moet kunnen maken, dat je de activiteit bij elke online dienst die je gebruikt moet kunnen monitoren. Ondoenlijk.
De enige uitweg die ik zie, is apparaten van begin af aan ontwerpen op zulke scenario’s. Overal een simpele ‘reset account’ knop op. Dat lijkt me nuttiger om in een wet te gieten dan een digitaal contactverbod.
Gelukkig is het bij accounts zo dat er steeds meer bedrijven/aanbieders zijn die inlogmeldingen geven. Dan kun je dus bijv. al die inlogmeldingen in een apart postvak/aparte map laten binnenkomen. Ze allemaal uitpluizen is dan wel ondoenlijk voor het slachtoffer, maar de politie is daar handig genoeg in om dat allemaal snel uit te pluizen.
Maar een geheel plan is inderdaad behoorlijk lastig…
Koop degelijke apperatuur en zorg voor een goed wachtwoord waar alleen jij van op de hoogte bent. Als iemand anders dit weet verander je het. Bij fysieke dreigementen schakel je de politie in.
Ik kan mij bijna niet voorstellen dat dit een serieus probleem is. De oplossing is zo voor de hand liggend.
Dan moet je geld hebben voor nieuwe en goede apparatuur, plus kennis over wat goede is en hoe je een veilig wachtwoord instelt. Dat heeft het gros van de bevolking niet. En helemaal problematisch wordt het als de dader je partner is, die met intimidatie of geweld afdwingt dat je de apparatuur niet verandert of vervangt. Of gewoon zorgt dat je geen geld hebt waarmee je dat kunt doen.
En het is idioot naïef om te zeggen dat je gewoon naar de politie moet en dat het dan opgelost is. De problematiek van huiselijk geweld en hoe om te gaan met stalkers is wel iets complexer dan dat. Je wordt niet geloofd, de dader belooft beterschap en men kijkt het nog even aan. En zeker bij een (ex-)partner zijn er heel veel dingen die iemand kan doen die voor jou héél indringend zijn maar waarvan gewone mensen zeggen, waar maak je je druk om. Dus nee, je hebt ongelijk en dit is een zéér serieus probleem waar geen eenvoudige oplossing voor is.
Als je vandaag de dag nog geen flauw benul hebt wat voor spullen je koopt maak je het ook wel erg makkelijk. Je hoeft ook helemaal geen nieuw spul te kopen als iets niet veilig is haal je het van internet af. Als je niet eens een wachtwoord kan instellen maak je natuurlijk helemaal geen kans. Maar dit zouden gewoon vaardigheden moeten zijn waar iemand in deze maatschappij over moet beschikken. Verder is deze informatie vaak slechts een korte zoekterm van je verwijderd.
Misschien is het wel naïef om te zeggen schakel de politie in maar als zij geen dreiging zien, gaat de rechter dit dan wel zien? Daarbij moet je zo’n verbod ook maar zien te handhaven en dan heb je dezelfde situatie als geen verbod.
Ik zie meer in gezond verstand gebruiken met technologie. Inbreuk hierop is een stuk eenvoudiger te voorkomen als je huis en je privésfeer. Daarbij is het wettelijk al verboden om in te breken bij technologie van een ander.
Er zijn stellen die het einde van hun relatie op een nette manier weten af te handelen, maar er zijn er ook die de pesterijen en gevechten ook na hun relatie nog voortzetten.
Een plagerij die ik me kan voorstellen: Beide partners hebben de thermostaat-app op hun smartphone; de partner die het huis verlaat de-autoriseert de app van de partner die in het huis blijft.
Hoe herstel je als “blijvende” partner deze situatie?
Je reset je thermostaat en autoriseert jezelf of neemt contact op met de beheerder van de thermostaat.
Hoe je de spulletjes moet resetten is te vinden in het boekje, op de website van de leverancier en waarschijnlijk nog wel ergens op een forum.
Zelfs als dit je niet lukt, vaak gewoon een knopje voor 10 sec ingedrukt houden, haal je hem van het internet af en bedien je hem maar (tijdelijk) met de hand.
Alle niet technologische issues uit de comments hebben trouwens weinig met het artikel te maken. Het artikel gaat over misbruik van apparatuur en technologie en het buitensluiten van misbruikers daarvan. Dit is al per wet geregeld en is ook zonder al te veel moeite te voorkomen met een technische of logische oplossing.
Degene die ik begeleid heb in het buitensluiten van een digitaal stalkende ex was ondanks een hoog opleidingsniveau en goede digitale vaardigheden maanden bezig om de controle terug te krijgen. Een apparaat is best met een half uurtje werk weer onder je controle te krijgen. Maar als het over je volledige digitale leven gaat (van computers en tablets zelf, netwerk, sociale media accounts, alle diensten die je via internet afneemt, alle apperatuur tot en met de beheersapp van de plug-in hybride auto), dan is het een gebed zonder eind. Probeer voor jezelf eens een lijstje te maken van alle accounts die je hebt zonder je computer te gebruiken, omdat je ex daar ook in zit. En dan heb ik het niet eens over de problemen waar je tegenaan loopt als ieder een eigen e-mail adres bij een provider heeft onder een account heeft dat op naam van een van beiden staat. Een e-mail adres dat je wel nodig hebt om je account voor X of Y te resetten. We hebben een gecoördineerde actie moeten plannen om de meest essentiele zaken weer onder controle te brengen voordat de ex er achter kwam dat hij buitengesloten werd: die ontdekking leverde ook weer een reactie op…. Het is een reëel probleem dat mensen gestalkt worden, het is een reëel probleem dat daarbij steeds vaker digitale middelen ingezet worden.
Voor de meeste mensen zal gelden dat als ze (langdurig) het bed met iemand delen, ze ook de wachtwoorden met elkaar delen. Dat ik dat niet doe, komt omdat ik een veiligheidsnerd ben, maar dat is geen normale sociale interactie. Los nog van de tijd en het geld dat het kost, kan je er niet van uit gaan dat mensen dit voor zijn, net als dat mensen het niet voor zijn dat hun ex een stalker wordt.
Het handhaven van een ‘digitaal straatverbod’ is heel moeilijk en vergt arbeidsintensieve digitale forensische analyses (een vaardigheid die ook bij politie de dun gezaaid is). Langs juridische weg zal je dit niet kunnen oplossen. Probeer eens te bewijzen dat je ex was die via Tor je lampen heeft uitgezet? Of dat het je ex was die dat lijstje met al je inloggegevens op een forum plaatste?
Daarom pleit ik voor software en apperatuur waarbij in de Privacy by Design dit aspect ook al is meegenomen. Dat kan veel mensen helpen om hun leven weer snel op te pakken.
Een apparaat in een half uur weer onder controle? Een reset en een nieuw uniek password instellen is letterlijk binnen 5 minuten gedaan. Als je voor jezelf niet eens een lijstje hebt met accountgegevens kan ik mij niet voorstellen dat de stalker, ex of wie dan ook dat wel heeft. Zelfs als dit wel het geval is zijn geen van al die dingen vitaal en kun je gewoon verder met leven zonder Netflix en Facebook. Een nieuw account(dit keer wel over nagedacht) is ook geen moeite.
“ex zit in de computer” ik moest bijna grinniken als het geen serieus onderwerp was. Hoe moet ik dit voor me zien, heeft diegene een keylogger geplaatst o.i.d. Dan is het toch eenvoudig om de computer schoon te vegen, en hetzelfde geld voor de tablet.
Als je een degelijke e-mail provider gebruikt heb je altijd een terugval methode bij het verlies van je account. Of via een secundair e-mail adres of je eigen telefoonnummer. Met dit account of telefoonnummer kun je alles terugkrijgen. Als je hier je beveiliging niet afdoende hebt kun je beter al je accounts achter laten en opnieuw beginnen. Hoe ga je anders te werk als iemand anders de toegang tot een van je accounts krijgt, uit bijvoorbeeld China, Rusland of iets. Geen wet gaat hier iets aan veranderen.
Daarbij beweer je dat deze persoon goede digitale vaardigheden heeft, maar toch klopt dit naar mijn mening niet. Goede digitale vaardigheden gaan ook over verantwoordelijk omgaan met de toegang tot jouw accounts. Daar hoef je geen veiligheidsnerd voor te zijn maar is gewoon normale logica. Privacy by design heb je dus helemaal niks aan als de eigenaar van het account de gegevens overal rondstrooit. Letterlijk op elke webpagina waar je een account kan maken staan deze dingen uitgelegd. Daarbuiten ben ik het zeker met je eens dat een digitaal contactverbod helemaal niks oplost.
jorn, heb jij wel eens geprobeerd om het beheerderswachtwoord dat je niet kent op een PC (met Windows) aan te passen? Op Linux, Apple? Hoeveel tijd kost het je per systeem?
Met het schoonvegen van een computer gooi je ook een heleboel (mogelijk) belangrijke data weg. Je wilt eerst een backup maken (kost je enkele uren en een investering in een portable disk), dan een schone installatie doen (ook wel een uur, plus bezit van installatiemedia), gewenste applicaties opnieuw installeren (installatiemedia, licentiecodes) en daarna selectief bestanden van de backup terugzetten. Je bent er zo een hele dag mee bezig!
En dan praten we nog niet over online accounts die aan de computer gekoppeld zijn; hoe neem je de diefstalbeveiliging op de voorheen gemeenschappelijke tablet over van je ex-partner?
Bij windows 10 kun je met je microsoft account inloggen, er zijn ook nog andere programma’s en methodes die uitkomst kunnen bieden. Als dit niet lukt ben je, je data kwijt! Dit is bekend en hier denk je over na (als het goed is). Als je je wachtwoord kwijt bent, ben je ook de pineut. Je hoort ook regelmatig dat je je data goed moet beschermen en back uppen. Als je dit niet geregeld hebt zit je op de blaren. Dit is ook niks nieuws maar is al decennia zo. Als je na problemen pas gaat denken aan back ups ben je te laat. Je harde schijf kan het ook begeven, zelfde situatie. Ook dit overleef je gewoon en is vaak alleen vervelend.
En computer herinstalleren duurt even correct, of dit nou 3 uur is of een dag maakt niet eens zoveel uit. Dit hoeft geen maanden te kosten.
Als het tablet van jou is kun je er op inloggen en de verbonden accounts aanpassen. Als je het account niet kan benaderen recover je het account met eerder beschreven methodes, gewoon met je telefoonnummer of secundair e-mail adres. Voor je pc geld hetzelfde enige online account dat “gekoppeld” is aan je pc is je microsoft account als je windows 10 hebt, anders is helemaal niks gekoppeld aan je pc.
Dit doemscenario is ook wel erg extreem en niet realistisch. Een stalker die beschikt over letterlijk alle accounts en wachtwoorden en systemen?
@jorn hij: ICT-er met gedegen beveiligingskennis. zij: vond het makkelijk dat hij alles regelde en liet hem zijn gang gaan. Totdat de boel klapte… ja het was een extreem scenario, helaas wel realistisch. Dit gaat regelmatig echt heel ver.
Je bent de data niet kwijt. Zolang je er een Ubuntu live dvd aan hangt kun je een Windows 10 volume zonder wachtwoorden lezen en zo een kopie van alle bestanden maken. Voor mezelf van mijn eigen computer afgelopen week nog gedaan die een probleem had en ik geen zin had om een backup van 18 uur voor de problemen te gebruiken (was redelijk wat gewijzigd). Dus maar even zo een extra backup gemaakt. Zelf koppel ik bewust geen Microsoft account aan mijn systemen, ik heb het liefst zo min mogelijk accounts van grote bedrijven die diep in mijn besturingssystemen zitten. Voor mijn telefoon heb ik dan ook een Google account die ik alleen hier voor gebruik…
@jorn ik probeer te begrijpen wat je punt is: dat het allemaal wel mee valt en dat je stom bent als je je wachtwoorden deelt? Prima, van mij mag je dat vinden. En ik hoop van harte dat het jou lukt om zowel sociaal als technisch uit deze val te blijven. Het is verre van aangenaam en het gebeurt meer mensen dan je denkt.
Nog even een paar reacties op wat punten van je: * reset+password 5 minuten – ja, als je weet wat je moet doen, hoe je hem moet instellen, het koppelen van de app vlekkeloos verloopt. Het lukte mij in iedergeval niet om 12 apparaten per uur te resetten. * “ex in computer” – in dit geval waren het meerdere computers (inclusief werklaptop) waar meerdere meer of minder openlijke remote access tools voor hem toegankelijk waren. Ik moest niet alleen scannen op kwaadaardige software, maar ook meerdere ‘niet kwaadaardige’ toegangswegen afsnijden. De werklaptop hebben we op het werk opnieuw laten installeren (dat was een datalek). De ex had ook toegang tot de password manager, alles wat daar in stond moest dus gereset worden. * e-mail: het abonnement van de provider stond op zijn naam, ze hadden beiden een eigen e-mail box onder dat abonnement. Doordat hij het hoofdaccount bezat, kon hij haar password altijd opnieuw wijzigen. Overdracht van die e-mailbox kon alleen met zijn medewerking. Dat was wel het e-mail adres waar alle accounts mee aangemaakt waren. Dus totdat de e-mail adressen aangepast waren naar een nieuw, veilig, e-mail adres (soms makkelijk, soms onmogelijk) was het zinloos om de wachtwoorden van de accounts te resetten. * als je met iemand die je vertrouwt samenwoont, dan voelt het heel onnatuurlijk om dingen achter te houden: je deelt het bed, je deelt de bankrekening, waarom zou je dan niet als dezelfde user inloggen op de computer? Je hebt toch geen geheimen voor elkaar? De meeste mensen vinden het raar om dat wel uit elkaar te houden. * Privacy-by-design kan helpen, om een paar voorbeelden te geven: gebruik nooit een e-mail adres als onveranderbare identifyer, bied bij de recovery een alternatief voor recovery via de e-mail, zorg dat je ownership kan overnemen zonder alle instellingen kwijt te raken, zorg dat er duidelijke logging is zodat je kan achterhalen wat er op het apparaat speelt, zorg dat geen van de toegangsroutes (bijvoorbeeld ssh/console) onzichtbaar zijn vanuit de andere management tools en dat geen toegangsroutes lijsten met geautoriseerde gebruikers hebben (‘.ssh/autorized_keys’) die niet zichtbaar zijn vanuit de andere management tools, etc, etc
Wat ik wil zeggen is dat een wettelijk contactverbod op de thermostaat zoals het blog artikel beschrijft geen problemen oplost. De enige manier om deze situaties te voorkomen is door je van tevoren in te dekken. Net als defecten en beveiligingsproblemen van buitenaf.
Het probleem in deze is dat mensen onzorgvuldig met technologie omgaan. Als je er zo afhankelijk van bent dat je zonder je accounts e.d. niet verder kan en je geeft alles weg, tsja.
Je moet zelf ook verantwoordelijkheid nemen en niet alles aan de overheid overlaten. Je gaf zelf ook al aan bij de politie de capaciteit ontbreekt en hier sluit ik mij volledig bij aan. Hierom is het ook juist belangrijk om dit te voorkomen. Hoe meer de politie hier achter aan moet des te minder kunnen ze, naar mijn mening, achter het echte probleem aan in deze context. Het handhaven van een fysiek contactverbod.
Volgens mij ligt de oplossing voor het probleem beschreven in dit artikel dan ook in educatie en verantwoordelijkheid.
Ik wil niet beweren dat dit geen probleem is. Ik wil alleen zeggen dat dit in de meeste gevallen geen probleem hoeft te zijn.
Je bent verliefd, iemand geeft je het gevoel het helemaal te zijn. Je gaat samenwonen, hebt natuurlijk samen een netfilx account, jullie gebruiken dezelfde computer met het zelfde account, jouw wachtwoorden zitten in de browser, net als de zijne, hij zet een handig wifi-kastje neer en NAS waarmee je ook van buiten bij je bestanden kan, wel zo handig. En dan gaat het mis met de prins, iets waar hij zich geen raad mee weet. De prins blijkt ook een dracula-kant te hebben, hij blijft je achtervolgen, wordt agressief en steeds dreigender. Er vallen klappen. Je eist een straatverbod.
Ik deel mijn wachtwoorden/pincodes etc nooit. Ik koop altijd apperatuur die ook op dit vlak ok is. Ik heb lijsten met accounts waarvan ik in geval van nood de wachtwoorden moet veranderen. Maar ik ben een uitzondering. 99,9% van de mensen doen gewoon samen op een accountje. Lekker makkelijk…
Het wachtwoord veranderen van je Netflix account lijkt mij een voor de hand liggende oplossing. Je kunt het abonnement ook afsluiten en een nieuw account aanmaken voor jezelf indien het account van beide is.
Ook het wifi en de NAS kun je beveiligen met een eigen wachtwoord dat je kunt veranderen wanneer je maar wilt. Voorwaarde hiervoor is vaak dat je fysiek bij het apparaat moet zijn, maar als eigenaar van de apparatuur in je eigen woning is dat geen probleem.
Dreigingen met fysiek geweld of andere “dracula”praktijken hebben niet veel met het artikel te maken. Hiervoor zijn al wettelijke bepalingen en voorzieningen waar je op terug kunt vallen. Als dit niet voldoende is moet daar naar gekeken worden maar een contactverbod op de thermometer is overbodig, redundant en niet doelmatig.
In veel gevallen (zelfs met idioot slechte beveiliging is het zo dat de “dader” zich schuldig maakt aan computervredebreuk. Dit is niet alleen onrechtmatig maar in veel gevallen ook strafbaar. Dit soort malloten zoekt vaak de grenzen op en het gaat vaak om feiten die normaal gezien miniem (of niet opportuun) zijn. Het zou geen slecht idee zijn om bij een contactverbod ook expliciet aan te geven dat alle toegang tot systemen van (of onder beheer van) het slachtoffer ontzegd is. Ik weet niet hoe contactverboden zich verhouden tot strafbare feiten maar enig strafverzwaring zou niet ontoepasselijk zijn.