Techbedrijven als Uber en Lyft hebben een belangrijke overwinning gehaald in de Amerikaanse staat Californië, meldde Nu.nl vorige week. De zogeheten Proposition 22 werd aangenomen, waardoor ride sharing platforms zoals Uber en Lyft uitgezonderd worden van de eerder aangenomen wet om gig economy-hulpjes als werknemer te behandelen. Dat scheelt de platforms 100 miljoen dollar aan kosten, hoewel ze wel minimumtarieven moeten betalen en een toelage voor ziektekosten te betalen, naar rato van de gewerkte uren.
De status van chauffeurs en bezorgers onder de wet is al een paar jaar onderwerp van forse discussie. Hebben we het over bijklussende parttime ondernemers, of juist over werknemers die met slinkse trucs buiten de beschermde arbeidswetgeving worden gehouden? Natuurlijk begonnen al die platforms als “even een centje bijverdienen” voor mensen die dat wilden, maar als je voor je inkomen zo goed als afhankelijk bent van zo’n platform én die clubs dicteren vrij gedetailleerd hoe je moet werken, dan vindt de wet daar wat van.
In Nederland blijft dit een langlopende discussie, maar in Californië pakten ze het wat voortvarender aan: daar werd gewoon een wet aangenomen die zulke hulpkrachten gewoon als werknemer aanmerkt. Klaar, geen discussie meer. Alleen wel gelijk een berg lobbywerk natuurlijk, wat dus leidde tot initiatiefswetsvoorstel 22 (de nummering is arbitrair geloof ik) waarin Uber en Lyft juist een uitzondering bedongen:
(…) an app-based driver is an independent contractor and not an employee or agent with respect to his or her relationship with a network company if the following conditions are met:
Die voorwaarden komen neer op (1) niet voorschrijven op welke tijden je moet werken, (2) niet verplicht elke klus aannemen, (3) niet uitsluitend voor dit ene bedrijf werken en (4) niet verbieden dat men andersoortig werk er naast heeft. Ik denk dat je met zo’n definitie ook in Nederland een heel eind komt, aangezien ook bij ons een werknemer iemand is die tijden voorgeschreven krijgt en moet doen wat de baas zegt (en gewoonlijk ook niet elders mag werken).
Wel weer een opsteker zijn dus die minimumtarieven, maar ook het feit dat het contract niet mag worden opgezegd behalve vanwege redenen die in het contract staan, waarbij er ook nog een appeals proces moet zijn binnen het bedrijf. Ook mogen fooien niet worden opgeëist door het bedrijf.
Arnoud
Nu wilde ik het weten ook 😉
Van https://en.wikipedia.org/wiki/Californiaballotproposition:
(CC-BY-SA)Voldoet Uber wel aan #2? Je wordt namelijk benadeeld als je als Uber chauffeur trips afwijst, waardoor veel zich gedwongen voelen om trips te rijden die ze eigenlijk niet zouden doen.
Dat lijkt me wel. Als je voor een werkgever werkt en je weigert klussen, lig je er vrij snel helemaal uit. En zppers zonder bemiddelaar ondervinden ook nadeel als ze klussen weigeren. Het is voor de reputatie van Uber belangrijk dat er chauffeurs beschikbaar zijn, lijkt me logisch dat ze iets doen om chauffeurs te stimuleren geen ritten te weigeren.
In feite is het probleem met Uber dus hetzelfde als met Albert Heijn: Er is maar een inkoper op de markt, en die kan dus de voorwaarden dicteren. Als Albert Heijn je worteltjes niet wil kopen, dan ben je de sjaak als wortelteler. Als Uber je niet wil inhuren, dan ben je de sjaak als chauffeur.
Is het niet eens tijd dat monopolie-regels niet alleen voor verkopers, maar ook voor inkopers gaan gelden?
In deze gevallen denk ik dat het probleem eerder is dat er ondernemers zijn die wel de lusten, maar niet de lasten van ondernemerschap willen. Er zitten altijd risico’s aan ondernemen… Het is een kwestie van goed ondernemerschap dat je zorgt dat je of voldoende afnemers hebt of meerdere producten om dat risico binnen de perken te houden. Als je je hele bedrijf en hoofdinkomen van Uber afhankelijk maakt. Of je kwekerij van AH… Ja sorry hoor… Dan vraag je om problemen.