Wat Picnic doet mag niet: Nederlands etiket op product verplicht, hoe zit dat?

Sinds kort kunnen klanten van online super Picnic bij sommige producten kiezen voor een goedkoper alternatief uit Duitsland. Dat meldde RTL Nieuws onlangs. Fijn voor de klant misschien, maar dat is wel verboden. Want het etiket is dan natuurlijk ook in het Duits, en dat is in  strijd met de Warenwet. Wat diverse lezers ertoe bracht me te vragen, maar we hebben toch vrije handel in Europa, parallelimport? Eentje kende zelfs het Cassis de Dijon-arrest. Dus: hoe zit dat?

Het argument van Picnic is dat zij het vertaalde etiket in de app hebben zitten: je neemt zo’n Duits potje, scant de streepjescode en je krijgt meteen de Nederlandstalige informatie. Gezien de doelgroep toch al via de app moet bestellen mag je aannemen dat ze de app hebben en dan is de benodigde informatie (zoals over allergenen) dus direct binnen handbereik.

De NVWA ziet dat wat strenger:

“Zowel op de voorverpakking zelf als op het medium voor verkoop op afstand gelden de etiketteringseisen. Dus op beide plaatsen (zowel de website waar de consument de levensmiddelen aankoopt als de levensmiddelen zelf) dienen de verplichte vermeldingen in de Nederlandse taal te zijn gesteld”, legt een woordvoerder uit.
Pakken we om te beginnen even dat Cassis de Dijon-arrest erbij. In 1979 bepaalde het Hof van Justitie dat het vrije verkeer van goederen erg belangrijk is, en niet zomaar mag worden ingeperkt. Niet met directe verboden, maar ook niet met “maatregelen van gelijke werking”, objectief geformuleerde regels die -al dan niet met opzet- nodeloos nadelig uitpakken voor de buitenlandse producten. In het Cassis-geval een regel die eiste dat vruchtenlikeur minstens 25% alcohol had, terwijl Franse likeur rond de 15 à 20 procent zat.

De Nederlandse Warenwet bevat (via het Warenwetbesluit informatie levensmiddelen) inderdaad de eis dat informatie in het Nederlands wordt vermeld:

Voor de verplichte voedselinformatie en de vermeldingen op de etikettering, bedoeld in artikel 15, tweede lid, van verordening (EU) 1169/2011, wordt gebruik gemaakt van in ieder geval de Nederlandse taal.
Die app met vertaalde etiketten is wellicht nog te zien als “de verplichte voedselinformatie”, maar apart eist de wet dus een vermelding op het etiket in het Nederlands. Dus naar de letter is er geen ruimte. Maar zou je die regel dan zo’n “maatregel van gelijke werking” kunnen noemen, en dan  betogen dat deze nodeloos nadelig uitpakt?

Helaas niet, vermoed ik. Het Hof bepaalde in dat arrest immers dat

Belemmeringen van het intracommunautaire verkeer als gevolg van dispariteiten van de nationale wettelijke regelingen op de verhandelingen der betrokken producten, moeten worden aanvaard voor zover dringende behoeften, onder meer verband houdend met de doeltreffendheid der fiscale controles, de bescherming van de volksgezondheid, de eerlijkheid der handelstransacties en de bescherming van consumenten, ze noodzakelijk maken.
En daar zitten dus twee beperkingen aan. Allereerst moet het gaan om een situatie dat nationale regels uiteen lopen, zoals in Frankrijk met de 15 à 20 procent en Duitsland met minstens 25%. Hier gaat het om Europese regels (Verordening 1169/2011 om precies te zijn), en die vermelden in artikel 15:
1. Onverminderd artikel 9, lid 3, wordt de verplichte voedselinformatie aangebracht in een taal die gemakkelijk te begrijpen is voor de consumenten van de lidstaten waar het levensmiddel in kwestie in de handel wordt gebracht.

  1. De lidstaten waar een levensmiddel in de handel wordt gebracht, kunnen eisen dat op hun grondgebied voor de vermeldingen op de etikettering gebruik wordt gemaakt van één of meer talen die tot de officiële talen van de Unie behoren.
Nederland heeft daarmee slechts de Europese regel gevolgd (lid 2), dus ik twijfel of je dat een “dispariteit van nationale regelingen” kunt noemen. Maar wellicht wel: feitelijk is de Nederlandse wet dan wellicht anders dan sommige andere Europese landen, het is denkbaar (ik kan het niet vinden maar wie weet) dat er landen zijn die alleen lid 1 hebben overgenomen en dus geen harde taaleis.

Het sterkere argument is dat het hier gaat om een volksgezondheids-situatie, namelijk de vermelding van allergenen-informatie op het etiket. Omdat iedereen die van het product eet, moet kunnen weten welke allergenen erin zitten, is denk ik wel voldaan aan die “dringende behoefte” waarmee je bescherming van volksgezondheid kunt rechtvaardigen. De koper van het product heeft natuurlijk de app, maar geldt dat ook voor huisgenoten, mee-eters en anderen die het product krijgen?

Arnoud

55 reacties

  1. Het is toch niet moeilijk om de orderpicker of de bezorger een stickerprinter mee te geven die automatisch de vertaalde informatie print? Dan hoeft die persoon ze alleen maar op te plakken. Zo werkt dat ook bij het fruit dat nog gewogen moet worden (denk ik, ik heb nooit Picnic gebruikt). Of nog makkelijker: je geeft de consument een stapeltje labels die hij/zij zelf erop mag plakken. Zou dat mogen?

  2. Oplossing is simpel. Picnic moet zelf etiketjes in het Nederlands op of over heen plakken. Dan is er aan de eis voldaan dat het in de juiste taal op de verpakking staat. De vrij conservatieve en strenge AESAN (Spaanse equivalent) vond dat dat HACCP-compliant was voor een bedrijf dat Nederlandse producten naar de Costas importeerde, dus waarom zou de NVWA dat niet vinden?

        1. de marges flinterdun??

          Ik eet graag pindakaas, AH, Plus, Jumbo en versie 350 gram 3, 59 de Lidl voor een kilo pot 2.95 yep flinter dun en dan heb ik het over gewoon het huismerk voor beiden. Mijn zwager woont in Duitsland en de prijzen zijn aanmerkelijk lager, mijn week boodschappen zijn daar gemiddeld 30 euro lager. Dat zijn geen flinterdunne marges.

          Ik heb al IT specialist bij AH Zaandam bij zowel de holding als het hoofdkantoor inside info, de marges zijn niet flinterdun. Het is bespelen van de klanten, en niets anders. Dat is waarom ze de indeling van de winkel regelmatig aanpassen en mensen met boodschappen briefjes haten. Niet voor niets hebben ze een eigen drukkerij. Als je weet hoe ze werken word je heel boos, heel heel boos , en vooral richting nieuwkomers op de markt en spelers die ook maar iets van hun marge proberen te pakken. Vraag je bv maar eens af hoe ze aan hun recepten komen voor hun ‘eigen’ producten.

  3. Art. 15(2) van de aangehaalde verordening 1169/2011 kan geen afbreuk doen aan de relevante bepalingen van de EU verdragen, hier in het bijzonder Art. 34 en 36 VWEU. Ik vraag me af of het taalvoorschrift ook echt noodzakelijk is wegens “dringende behoeften, onder meer verband houdend met … de bescherming van consumenten”. Als een consument gemakkelijk kan begrijpen dat de geleverde pot Apfelmus overeenkomt met de bestelde pot appelmoes, en qua ingrediënten niets anders bevat dan wat je van een pot appelmoes mag verwachten, dan zie ik niet in waarom “dringende behoeften, onder meer verband houdend met … de bescherming van consumenten” het noodzakelijk maken dat het hele etiket in de NL taal is opgesteld.

    1. Welke allergenen zitten er in zo’n pot moes? En hoe weet je dat als je het etiket niet kunt lezen?

      Het is natuurlijk een beetje raar bij zo’n simpel randgeval als appelmoes of pindakaas – hoewel pindakaas dus noten kan bevatten als je pech hebt. Maar er zijn genoeg producten waar mensen niet weten wat er allemaal in zit, en dat ook niet hoeven te weten. Dat is het hele punt van etiketteren, het moet er gewoon op staan.

    1. Primair zijn Sligro en Makro bedrijven die zich niet richten op consumenten. Ik heb geen idee of de wet daar ruimte voor laat, maar ik kan me voorstellen dat het hier met name om consumentenbescherming gaat, dan zou het bij Sligro en Makro dus mogelijk niet hoeven.

      Wel zie ik vaak bij winkels die gespecialiseerd zijn in producten uit het buitenland, maar ook bij de gewone supermarkt, dat ‘buitenlandse producten’ altijd zijn voorzien van een extra nederlands etiket.

      Pet peeve: kan iemand er voor zorgen dat die extra etiketten niet over de barcode zitten? Het heeft niet zoveel zin dat ik weet wat er in het product zit maar ik het vervolgens niet kan afrekenen…

  4. Dus als ik boodschappen doe voor mijn bejaarde moeder, het etiket van het blik soep raakt beschadigt en ik gooit dat etiket weg en schrijf met een marker op het blik wat er in zit, dan ben ik in overtreding?

  5. En kijk daar is weer een stukje markt bescherming voor de elite. en de juristen verdienen ook weer wat. Want wie kijkt er op de labels ? alle of je het goede product hebt. Voor de rest geneuzel. Al haat ik Picnic, maar het is wel concurrentie want heel veel producten zijn in Duitsland goedkoper. Was een tijd terug bij geen stijl voor de week boodschappen en een tank benzine was het zelfs goedkoper om 120 km te rijden. Dus half Nederland boodschappen over de grens doen. En maar belasting betalen, terwijl belasting diefstal is.

    1. Stel je hebt een mosterdallergie, je koopt een pot sandwichspread bij Picnic, als je geen Duits spreekt is het dan lastig om je te realiseren dat de Senf die op het etiket staat mosterd is. Zeker voor een eventuele huisgenoot die de bestelling niet gedaan heeft en dus het online Nederlandse etiket nooit heeft kunnen lezen.

    2. Ik hoop voor jou, en met name voor je mogelijke toekomstige slachtoffers, dat je nooit een huishouden zal hoeven delen met iemand die zo allergisch is voor bepaalde producten (zoals pinda’s) dat abusievelijke consumptie van kleine hoeveelheden ervan de dood tot gevolg kan hebben.

      Het is geen “geneuzel” als iemand wil weten of een product wel of niet dodelijk is voor die persoon. Goede etikettering is voor sommige mensen letterlijk van levensbelang.

      1. Met alle respect, maar ik had een expat collega die een mango allergie had en geen woord nederlands sprak. Die had helemaal niets aan Nederlandse etiketten en is wonder boven wonder niet overleden /s

        Waarom? Omdat zij wist dat het een levensgevaarlijke allergie is en dus zeer zorgvuldig was. Ze had een app Nederlandse ingrediënten scande en vertaalde en nam nooit zomaar eten aan van anderen. Haar partner wist van haar allergie en naam dezelfde maatregelen. Als je zo’n allergie hebt dan kan je prima de online app van Picnic gebruiken om te kijken wat er in zit als je zelf bestelt en als een ander besteld heeft controleer je het ook en als je het niet kan lezen en geen app hebt dan eet je het niet. En als het binnen is is er ook een app die OCR gebruikt om de ingrediënten te vertalen als je achteraf nog twijfel hebt. Daarnaast staat het je vrij om je boodschappen gewoon in de supermarkt te halen of een paar centen extra te betalen voor de versie met Nederlands etiket.

        Dat hele allergie argument is volledig achterhaald door de techniek.

        Ondertussen spreek ik vloeiend Duits (C2 niveau) heb geen voedsel allergie (maar wel voor verschillende anti-biotica) en geen huisgenoten met een voedsel allergie. Wat is het bezwaar als ik goedkopere Duitse producten bestel, zonder Nederlands etiket?

          1. Ok laat ik mijn probleem explicieter maken voor je: Wat is het bezwaar dat ik dat doe dat zo dringend is dat er een wet moet zijn om te voorkomen dat ik geleverd krijg?

            Dat allergieën verhaal is niet meer van deze tijd en in mijn ogen die wetgeving ook niet meer.

            1. Ik heb geen bezwaren genoemd. Feit is dat zolang die wet er is, ernaar gehandeld moet worden. En een telefoon pakken, unlocken, app starten, product scannen is nog altijd meer werk dan gewoon het label kunnen aflezen.

              1. Ik weet dat het de wet is, voor mij juiste een goed voorbeeld van door technologie achterhaalde wetgeving. Al helemaal omdat al dat extra werk waar jij het over hebt juist geen extra werk is. Je kan nu thuis al bepalen of een artikel allergenen heeft voor je het online bestelt (via dezelfde app) of voor je de deur uit gaat en in de winkel ontdekt dat er allergenen in zitten.

                Wat jij extra werk noemt is in de praktijk veel praktischer en minder werk, lang leve de technologie, nu nog even een wetgever die er wat sneller op inspringt (zowel door overbodige wetten aan te passen of schrappen als door nieuwe wetten om nieuwe problemen te reguleren)

                1. Tot ze de productie tijdelijk verplaatsen naar een andere hal, omdat er een lijn buiten gebruik is en er opeens ‘sporen van’ in (kunnen) zitten. Tijdelijk een ander etiketje erop lost het probleem voor de fabrikant op. Of er een verbeterde receptuur is, met (net) andere ingrediënten. Ik denk dat veel mensen die nog gewoon zelf hun boodschappen halen (die bestaan nog) de voorkeur geven aan etiketjes kunnen lezen. En bevat er één allergenen, dan pak je een potje uit het schap ernaast. Achterhaald? Kan je vinden. Maar dat is niet het punt van deze post.

                  1. Dat lost toch diezelfde app op? Dat probleem is niet anders als bij Nederlandse etiketten. Als je ze leest, met of zonder app, dan weet je het als je het niet leest dan heb je een probleem.

                    Overigens mag ik hopen dat als een lading vervuild is met allergenen dat er wat meer ruchtbaarheid aan wordt gegeven als alleen de kleine lettertjes op een verpakking. En een online winkel met een app waarin je moet bestellen kan dan juist veel beter waarschuwen als een fysieke winkel met een etiketje. Een verplicht te tonen waarschuwing voor je het product kan bestellen als de allergenen info is gewijzigd.

                    Nog mooier zou zijn als je tevens in de bestel app (lokaal dus, vanwege privacy) je allergie(n) in kan vullen en de app je waarschuwt als je iets probeert te bestellen met allergenen erin. Er kan zoveel meer met een app als met een gedrukt etiket, dat ik daadwerkelijk de weerstand tegen een app niet snap.

                    1. In het 123 pagina tellende handboek Handboek Etikettering van levensmiddelen van de NVWA wordt uitgeweid over alles en nog wat. Bij aankopen via een webshop wordt het volgende vermeld:

                      Voor voorverpakte levensmiddelen die “op afstand” te koop worden aangeboden (b.v. via een webshop) moet de verplichte voedselinformatie beschikbaar zijn vóór het moment van aankoop. De verplichte voedselinformatie moet ook beschikbaar zijn op het ateriaal ter ondersteuning van de verkoop op afstand (b.v. de website van de webshop). Alleen de houdbaarheidsdatum hoeft niet beschikbaar te zijn vóór de aankoop. Samen met alle andere verplichte vermeldingen moet de houdbaarheidsdatum wel op het etiket van een voorverpakt levensmiddel staan als deze wordt afgeleverd.
                      Op deze wijze kun je als consument opletten bij het doen van de aankoop online. En door de informatie ook gewoon op het etiket te houden, behoud je ook alle voordelen voor de reguliere momenten in huis.

                      @Elroy je schetst in mijn optiek redenen hoe of waarom het zonder etiket zou kunnen, echter gaat dit om veiligheid en het laagdrempelig beschikbaar stellen van informatie. Er zijn tal van voorbeelden te verzinnen waarbij iemand te gast is en men ter plaatse wil kijken wat de ingrediënten zijn. Ik zie persoonlijk geen enkele zwaarwegende reden om van dit model af te stappen en te verruilen voor alleen inzage bij de aanschaf. In die richting denk ik dan eerder aan een QR code waarmee je de ingrediënten ter plaatse alsnog kunt inzien. Dan zou je nog voordelen hebben als: – meerdere talen – terugroepacties – uitgebreide informatie die niet op het etiket passen

                      Maar ook dan zit je met het feit dat de maatschappij als geheel daar op dit moment nog niet klaar voor is. In dit soort gevallen moet je simpelweg rekening houden met de massa en die is nogal gevarieerd. Die QR zou er overigens al prima extra op kunnen op dit moment, maar dat betekent wel meer werk en dus meer kosten.

                      1. In die richting denk ik dan eerder aan een QR code waarmee je de ingrediënten ter plaatse alsnog kunt inzien.

                        Grappig, daar zat ik zelf ook aan te denken, vanwege diezelfde voordelen, in principe staat er zelfs al een unieke code op een product in de vorm van de streepjescode. Laat de fabrikanten verplicht een gestandaardiseerde api beschikbaar te stellen waarmee op basis van een QR of streepjescode de ingrediënten in alle EU talen op te vragen zijn.

                        Je creëert dan ook meteen een internationale concurrentie waardoor idiote situaties zoals nu, waar hetzelfde product met een duits etiket meerdere procenten goedkoper is, moeilijker in stand te houden zijn. Een gelijke markt voor de EU en veiliger als met de huidige regels.

                        En het is echt niet te veel gevraagd dat iemand met allergie een goedkope smartphone met internet toegang heeft vandaag de dag. De hele maatschappij hoeft hier niet klaar voor te zijn, alleen de consumenten die om de ingrediënten geven! Ik ken maar één persoon die levensbedreigende voedsel allergieën heeft en die gebruikte al een app, daarnaast ken ik een aantal vegetariërs en vegans die een app gebruiken om te checken of producten dierlijke ingrediënten bevatten. Die mensen doen nu om uiteenlopende redenen al moeite om de ingrediënten te controleren, dit maakt het alleen maar makkelijker.

                        1. Ik heb een voedselallergie, maar geen smartphone, ik wil wel graag weten of er (voor mij) allergenen in het voedingsmiddel zitten. Geen bezwaar tegen een extra QR code, maar waarom gebruiken we niet de reeds bestaande barcode? (Ik weet dat er websites/apps zijn die op basis van de barcode allergeneninformatie kunnen opzoeken.)

                          1. QR code in plaats van barcode kan voordeel hebben omdat soms producenten een recept veranderen, maar niet de barcode. Je kan natuurlijk ook verplicht stellen dat de barcode verandert als de ingrediënten worden aangepast.

                            Ik ken die websites en apps die met barcode werken. Nadeel is nu nog dat niet alles erin staat, een centrale database waar men verplicht als fabrikant de info die nu op het etiket staat moet invoeren zou dat oplossen.

                            Het moeten hebben van een eenvoudige smartphone zie ik tegenwoordig niet als een groot bezwaar voor iets ernstigs als een voedsel allergie. Jij hebt het nu niet, maar zou je het ook niet hebben als alle info over allergenen achter zo’n scan code zit en je met een app in één scan kan zien of een artikel geschikt voor je is, waar je ook bent in de EU?

                            Je hebt geen eens een abonnement nodig, data verbruik is minimaal en veel winkels bieden tegenwoordig gratis WiFi.

                          2. Met een barcodescanner in de winkel zou het mogelijk zijn om die informatie snel te tonen in whatever taal. Met een iets geavanceerdere barcode scanner zou je zelfs eerst een persoonlijk “te vermijden allergenen”-kaartje kunnen inscannen en daarna pas het betreffende produkt. De scanner geeft dan meteen aan of het produkt ok is voor jou. Bij de zelf-scan-kassa zo’n ’te vermijden allergenen’-kaartje scannen is misschien ook wel een optie.

      2. Ok we gaan nu voor ieder wissewasje een verplichtte etikettering maken, en in alle talen want Nederland is multicultureel. Dus een compleet boek bij elk product, zoals ju nu al ziet bij diverse producten. En je dus van de 100 pagina’s e twee daadwerkelijk in het Nederlands zijn me teen inhoudelijkheid van Microsoft. ( volledig correct en volledig nutteloos)

        Waarmee ik niet wil zeggen dat allergie iets onzinnigs is. Maar ik weet zeker dat mensen met een allergie beter weten wat ze wel of niet kunnen eten als de doorsnee Nederlander.

        Zeg jij maar waar de etikettering stopt, maar ik wil er niet voor betalen. Als ik b.v. een pot pindakaas zie gaat mee wat ik heb geen allergie, iemand me teen allergie WEET dat pinda’s slecht kunnen vallen, daar heeft hij/zei/het geen etiketje voor nodig

          1. hahahaha echt pinda’s zijn geen noten? En dan nog steeds; die persoon met allergie zou dat niet weten? Want in jou tekst impliceer je nu dat het allemaal dombo’s zijn en gewoon een pot pindakaas halen om hun allergie te voeden.

            En auto is geen auto… oh wacht in de nieuwe moderne trend natuurlijk ik ben Arnoud en identificeer mij als rolstoel jongere die niet kan lezen en schrijven, alles volgens LGBTQIA+

            1. anarchist, pinda’s zijn geen noten, maar vallen biologisch gezien onder de peulvruchten; bij de erwten en de bonen. Daarbij kan ik uit ervaring vertellen dat allergieën heel specifiek kunnen zijn; ik ben allergisch voor hazelnoten, maar kan zonder problemen walnoten of amandelen eten.

              Ja, ik lees de ingrediëntenlijsten van alle producten die ik in de supermarkt koop. (En raak geïrriteerd wanneer dat een vijfpuntsletter in geel op oranje gedrukt is.) “Vernieuwd recept” is een waarschuwing! Ik weet zo langzamerhand wel wat ik wel- en niet kan eten en wat mijn reactie is (relatief mild) als ik toch iets verkeerds eet. Ik weet ook dat er mensen zijn die na het binnen krijgen van een klein beetje pindastof in het ziekenhuis belanden.

              Een goede (leesbare) etikettering is voor iedereen met voedselallergie ov overgevoeligheid van belang. Nederlandstalig is voor heel veel landgenoten wel zo makkelijk (al is het niet zo moeilijk om jezelf de Engelse vertaling van je allergenen aan te leren.)

              1. Die bewering van noten komt ook niet van mij, heb ik overgenomen van een schrijver hier. MAW jij ziet liever wat ik al omschreef, bij elk product, een handleiding in 30 talen. En vergeet de blinden even niet ook in braille. En weer: zou die persoon met allergie dat niet weten? Of heel snel leren?

                Dus ook bij een tubetje tandpasta van 60 cent. hahaha Je bent niet van deze planeet

        1. Totdat de nasi-kruidenmix een ‘verbeterede receptuur’ heeft en pinda’s bevat of de mix voortaan wordt verpakt in een fabriek waar ook x wordt verwerkt, waardoor het sporen van y kan gaan bevatten. De ingrediënten (of allergenen) zijn op basis van de de productnaam op de verpakking lang niet altijd evident.

  6. Wat mij betreft is het hoog tijd dat we een taal kiezen en die een officiele taal maken voor alle landen in de EU. Engels ligt voor de hand, maar ook Frans, Esperanto, of nog iets heel anders is ook prima. Die taal zou dan op alle scholen in de EU gegeven kunnen worden (als 2e taal). Op termijn heb je dan een generatie waarbij in ieder geval iedereen die taal beheerst.

    Dan zou je met dit soort wetgeving ook kunnen zeggen dat als je die taal gebruikt op je etiketten, je je product in de hele EU kan vekropen.

    Ander voordeel & mijn persoonlijke pet peeve: Dan kunnen we eindelijk stoppen met iedere politicus in het Europees parlement z’n eigen taal te laten spreken. Soms moet een betoog van een EP-lid door meerdere tolken heen, en verdwijnt alle dynamiek uit zo’n debat (en is er geen journalist die het volgt of rapporteert). Dat komt de democratie dan ook niet ten goede.

    1. Gaat nooit gebeuren, want op het moment dat je dat voor elkaar hebt dan begint er weer één met geheimtaal zodat JIJ het niet begrijpt. Is ook één van de eerste zaken die een dictatoriaal systeem probeert uit te sluiten de taal van het overwonnen volk. Zie ook -knip Arnoud geen fake news-, of de Engelsen die het Welsh probeerden te verbieden met alle soorten van dwang enz. enz.

      En kijk naar bv de rappers hier in NL. Alle soorten van nieuwe woordjes zodat je er maar ‘bij’ hoort , of niet…

  7. Importeurs van Aziatische producten die netjes volgens de regels werken maken gewoon een geheel Nederlands etiket. Een tussenvariant van een sticker over het oude etiket komt ook voor. Kortom gewoon aan de regels houden. Even wat spul uit Duitsland halen zonder enige verdere moeite rijmt in mijn ogen ook gewoon niet met een serieus bedrijf van formaat.

    1. “”Netjes volgens de regels”” Leg eens uit wie zijn regels want de westerse regels staan op imploderen.

      Fabrikant straks: dit is het! wil je het hebben of niet, en zoek het maar uit met je regels. Of je betaald gewoon voor extra onderzoek en etiketering. Eén ding is zeker als consument wil ik niet extra betalen. Die paar mensen met allergie mogen het zelf uitzoeken, niet netjes, maar zo werkt het wel.

  8. Laten ze voor ze de wet hanteren eerst eens iets doen aan de 2,5 miljoen mensen van 16 jaar en ouder die moeite hebben met lezen. Die 18% van alle mensen in Nederland leest geen etiketten. En veel van de mensen die wel makkelijk lezen, bekijken waarschijnlijk het etiket.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.