Twitter gaat volgens Kamerleden te laconiek om met meldingen over dreigementen aan het adres van journalisten, las ik bij Nu.nl. De parlementariërs ergeren zich eraan dat het socialemediabedrijf uitnodigingen van het kabinet om hierover te praten heeft afgeslagen. De meeste van die dreigementen zijn gewoon strafbaar, en er komt ook veel regelgevend geweld uit de Digital Services Act aan, dus dat riep bij lezers de vraag op: wat is precies het probleem hier, waarom worden die wetten niet gewoon gehandhaafd?
Kamervoorzitter Vera Bergkamp verzocht Twitter onlangs “serieuze stappen” te nemen tegen dreigementen aan het adres van Kamerleden. Ik vermoed dat ze een poep-emoji terugkreeg van de persafdeling van het sociale medium. Daarop werd dus verzocht om een gesprek met de directie, die daar geen zin in had, en er lijkt ook weinig meer te gebeuren met klachten over dreigementen.
“[De DSA] geeft ons instrumenten om te handhaven”, zei minister Dilan Yesilgöz (Justitie en Veiligheid) in het artikel. En dat klopt: Twitter is een hostingprovider in de zin van die wet, en die moeten na melding prompt optreden om de inhoud weg te halen als die onrechtmatig lijkt “zonder een uitvoerig juridisch onderzoek”. Afgaande op wat ik zelf aan dergelijke dreigementen heb gezien, zou dat weinig moeite moeten kosten.
De DSA gaat alleen nog een stapje verder: als er een bevel komt van een “bevoegde nationale gerechtelijke of administratieve autoriteit”, dan moet daar onverwijld op worden gereageerd. Dat betekent in principe het bevel opvegen, maar er is ruimte voor een provider om zo’n bevel aan te vechten. Dat biedt dus binnen het Nederlands recht de mogelijkheid dat het OM tot verwijdering beveelt, artikel 54a Strafrecht:
Een tussenpersoon die een telecommunicatiedienst verleent bestaande in de doorgifte of opslag van gegevens die van een ander afkomstig zijn, wordt als zodanig niet vervolgd indien hij voldoet aan een bevel van de officier van justitie, na schriftelijke machtiging op vordering van de officier van justitie te verlenen door de rechter-commissaris, om alle maatregelen te nemen die redelijkerwijs van hem kunnen worden gevergd om de gegevens ontoegankelijk te maken.Juridisch gezien geen speld tussen te krijgen: Nederland mag zo’n bevel geven als er reële dreigementen worden gedaan tegen Nederlandse politici, en Twitter moet daar gehoor aan geven van de Europese regels die daar boven staan (want inderdaad, de DSA adstrueert het supranationale karakter van de Europese Unie, ik ben nog steeds geërgerd door die zin).
Maar de praktische kant blijft natuurlijk dat dit soort dingen alleen werken als iedereen bereid is om uiteindelijk mee te doen. En, wanneer iemand dat niet doet, de overheid de macht heeft om het recht te handhaven. En daar zit hem het probleem hier, zeker als Twitter zich fysiek uit Europa terugtrekt. Er blijven dan weinig mogelijkheden over om nog te gaan handhaven.
Arnoud
Als Twitter zich terug trekt uit de EU dan kan je eigenlijk nog maar één ding doen en dat is Twitter financieel aanpakken. Als de EU dan zegt bedrijven en particulieren mogen geen zaken meer doen met Twitter dan pak je een grote inkomsten stroom van hun af. Je zou in ergste geval hoewel geen voorstander ervan Twitter.com kunnen blacklisten in de hele EU. Ook kan men de servers in de EU in beslag nemen ik weet niet of we daar wetten voor hebben.
Er is genoeg te doen aan Twitter, vooral omdat het geen pirate bay is die continu van host naar host hopte.
Je kan Twitter net zo behandelen als The Pirate Bay: verplicht blokkeren. De die-hards zullen wel een vpn gebruiken, maar het kost ze zeker gebruikers.
Maar het allermooiste zou zijn een totaal verbod op gebruik van Twitter in Nederland. Geen bekende NL-ers, bedrijven en overheden meer op het platform.
Ik mag dromen toch, dat die asociale media bagger een keer verdwijnt.
Dat lijkt wel een beetje een disproportionele actie voor iets als een intimiderende tweet. Als iemand tweet “Ik ga je kinderen vermoorden” dan is dat domweg strafbaar, maar als het zo expliciet is wordt daar volgens mij, in elk geval met enige regelmaat, tegen opgetreden. Als iemand echter tweet “Als jouw kinderen dood gaan piep je wel anders” dan kan je dat uitleggen als bedreiging of intimidatie, en ik zie zeker hoe dit intimideren kan overkomen, maar ook als het uitspreken van de wens dat iemand, bijvoorbeeld in een discussie over bescherming van kinderen of geweld tegen kinderen, meer empatie en begrip toont voor mensen die zelf kinderen hebben verloren. Het zijn dit soort grijze gebieden waar het probleem zit, want die expliciete doodsbedreigingen worden nu al aangepakt en dat zal niet veranderen. Hoe moet je op een proportionele manier omgaan met dat hele grijze gebied? Heel twitter blokkeren, of het bedrijven verbieden zaken te doen met twitter lijkt me veel te ver gaan, als het juridisch al houdbaar is. De regels kunnen en mogen niet te streng zijn, dat opent de deur naar overheden die hen onwelgevallige uitingen, zoals kritiek op beleid of misstanden bij uitvoeringsinstanties, eenvoudig en snel kunnen laten verwijderen en dat lijkt me zeer ongewenst. De pers moet wel haar functie als waakhond van de democratie kunnen uitvoeren.
Hoe je het ook wend of keert, verplicht blokkeren door ISP’s van bepaalde media is gewoon censuur, en dat past niet in een vrije maatschappij waar we waarde hechten aan zaken als vrijheid van meningsuiting en persvrijheid.
Ik bedoel dat niet als maatregel voor et niet verwijderen van een enkele tweet, maar als enige juiste oplossing wanneer de directie van een bedrijf er voor kiest om een wet te negeren en sancties te ontwijken door zich uit een regio terug te trekken met hun aconomische aanwezigheid, maar hun produkt wel beschikbaar te houden.
En even voor de duidelijkheid, Twitter blokkeren als ze weigeren aan de wet te voldoen heeft niets met censuur te maken.
Legale uitingen kan je op tig andere platformen doen die zich wel aan de wet houden. Ik wordt een beetje moe van de mensen die als je vraagt dat de wet gehandhaafd worden meteen met censuur aankomen zetten. Dat is het gewone volk equivalent van een politicus die roept ’terrorisme en denk aan de kinderen’. Het gaat zelden tot nooit om wat er gezegd wordt en enkel om het verbloemen dat er geen goed argument is voor het standpunt.
Mijn grote vraag hier is waarom de Tweede Kamerleden hier alleen klagen over intimidatie van Kamerleden en journalisten en daarmee impliciet aangeven dat online intimidatie van andere burgers (gemeenteraadsleden, politieagenten, …) kennelijk minder ernstig is.
Hoe ziet de rest van de Iusmentis lezers dit?
Ik vindt het niet gek dat ze over hoe ze zelf behandeld worden klagen en onafhankelijk en ongintimideerd werkende journalisten hebben een maatschappelijk belangrijke functie.
Maar de regels voor die groepen zouden niet anders moeten zijn, alhoewel de straffen volgens mij nu wel verschillen.
Juridisch datapunt: het verhinderen van volksvertegenwoordigers om hun werk te doen wórdt als ernstiger gezien. Zo staat er 30 jaar cel op “door geweld of bedreiging met geweld een vergadering van de beide kamers der Staten-Generaal of van een van deze uiteen te jagen” (art. 121 Strafrecht). Bij een gewone persoon naar binnen gaan (huisvredebreuk) en de bewoner bedreigen wordt gestraft met twee jaar cel (art. 138 lid 3). Het idee erachter is dat het verhinderen van het werk van de regering of het parlement heel fundamenteel raakt aan hoe ons land moet functioneren. Ik weet niet of je dan moet zeggen dat Kamerleden “belangrijker” zijn dan gewone burgers.
Ik ben het met je eens dat het verstoren van het parlement een serieuze aangelegenheid is, maar “de Kamer” is meer dan een individueel Kamerlid. Ik kan begrijpen dat de voorzitter, namens een orgaan een mening uitspreekt en daarom heb ik geen probleem dat specifiek Kamerleden genoemd worden.
Maar waarom journalisten (Wie is dat eigenlijk en wie niet?) door de kamer hier specifiek genoemd worden mist een logische onderbouwing. (*) Twitter en andere (a)sociale media zouden bedreigingen aan alle burgers moeten aanpakken, liefst met het geautomatiseerd doorgeven van de gegevens van de dader aan justitie.
(*) Ik heb een werkhypothese: Degene met de megafoon in zijn/haar hand wordt het beste gehoord.
Ik denk dat het gewoon tijd wordt om Twitter compleet te verbannen in Europa simpelweg omdat ze teveel regels overtreden. Ik denk hierbij vooral aan bedrijven die in Europa opereren die boetes gaan krijgen als ze op Twitter gaan adverteren, ook als die advertentie niet op Europa is gericht. Dit zal vooral een probleem zijn voor bedrijven zoals Microsoft en Amazon, maar ook kleinere internationale bedrijven die zo moeten kiezen. En natuurlijk geldt die regel ook voor Europeanen met een Twitter-account en deze voor promotionele doeleinden gebruiken.
Een ban op het gebruik van Twitter zal onmogelijk zijn, maar we kunnen wel zien wat er op Twitter gebeurt en bedrijven en personen in Europa aanspreken op hun gedrag op Twitter en dat dit ongewenst is. Zo zal Twitter flink geraakt worden in hun financiële positie en concurrenten de mogelijkheid geven om uit te breiden in Europa, zodat de macht van Twitter gewoon ophoudt.
Zo’n wet zal gruwelijk misbruikt gaan worden. *koopt met bitcoin een advertentie op twitter voor zijn concurrent WinTenBrink.bv.
Meh. Dat misbruik zal wel meevallen want iedereen kan sowieso valse advertenties publiceren. Of valse reviews. En Twitter zou gewoon kunnen aangeven dat de advertentie door patrick.bv is geplaatst en die zit ook in Europa. Krijg jij dus de boete die jij voor mij hebt bedoeld. 🙂
Er zullen vast genoeg sukkels zijn die het proberen maar je bent niet zo anoniem op het Internet als de meesten denken. Zo was er ooit een mafkees die emails namens mij probeerde te vervalsen. Alleen, mijn emails werden digitaal ondertekend. Hij dacht dat hij de handtekening gewoon kon koperen uit mijn emails en toevoegen aan de zijne, maar helaas… Ik kreeg een nepmail in handen en nam contact op met zijn provider om aan te geven hoe hun klant valsheid in geschrifte pleegde. Met daarbij de opmerking dat ik tevens de provider aansprakelijk zou houden als dit door bleef gaan. Twee uur later zat hij al zonder Internet en het duurde drie weken voordat hij met een andere provider weer online kwam. En dit keer liet hij mij met rust…
Dus ja, mensen zullen vast dit soort grappen uitproberen en worden dan betrapt. Want de meesten weten gewoon niet hoe ze hun sporen online helemaal kunnen wissen. Tor en VPN? Meh. Moeten ze dat wel correct gebruiken…
Laat de eu eerst zelf de twitter accounts opheffen, geeft een goed signaal en je kan meteen niet meer (direct) bedrijgt worden. Zelfde voor de journalisten, wordt je bedrijgt zeg je twitter profiel op dan lullen ze lekker in de ruimte.
Dat gaat eigenlijk niet, want dan maakt iemand anders die accounts aan om nepnieuws te verspreiden. Dat is namelijk best een groot risico. Door een echte account te hebben op Twitter en de burgers erop wijzen dat dit de officiële accounts zijn, kan nepnieuws beter herkend worden.
Opvegen? Opvolgen, ongetwetteld.
Nu kunnen we wel allemaal verontwaardigd zijn over Twitter die te weinig doet. Ze kunnen natuurlijk meer doen, maar uiteindelijk is Twitter natuurlijk maar gewoon een middel, een communicatiekanaal.
De kern van het probleem zijn natuurlijk de mensen die de bedreigingen doen. Of ze dat nu per twitter of per postduif doen.
Als Twitter weggaat, of hyperstreng wordt, zullen die mensen wel een ander kanaal vinden.
Ik kan me echt niet voorstellen hoe mensen persoonlijk politici of journalisten (of wie dan ook) kunnen bedreigen, dus ik kan ook niets zinvols zeggen over oorzaken en oplossingen, maar Twitter dwingen om strenger te zijn lijkt me eerder een prestigekwestie om te laten zien wie de baas is, dan een oplossing voor het probleem.
Het probleem is niet dat mensen strafbare uitingen online doen, maar de enorme bewijslast die er nodig is om die mensen uiteindelijk veroordeeld te krijgen. Want je moet wel overtuigend bewijs hebben dat de persoon die je arresteert ook daadwerkelijk de uitspraak heeft gedaan. En zelfs als je het bericht kunt herleiden tot een enkel adres met 1 bewoner dan is het nog steeds mogelijk dat hij gewoon zegt dat iemand anders zijn internetverbinding heeft gekaapt, of zo. Je kan misschien wel civielrechtelijk stappen ondernemen, omdat je dan minder bewijslast nodig hebt, maar strafrechtelijk is het veel werk voor een heel klein crimineeltje…
Maar zo zijn er de laatste jaren online enkele scholen bedreigd en men heeft de daders van die bedreigingen toch weten te pakken. Het kan dus wel, mits de motivatie tot vervolging maar hoog genoeg is.
Maar handiger is het gewoon om de platforms aan te pakken waar die bedreigingen op verschijnen. Dan gaat gewoon een heel account uit de lucht en kan de dader waarschijnlijk een tijd lang geen nieuwe account meer aanmaken wegens een IP-ban. Dan kunnen ze wel naar een ander platform springen maar dan moeten ze hun publiek weer opnieuw opbouwen. En hun publiek moet ook meekomen…
Kijk, Dat Donald Trump en Elon Musk dit soort grappen kunnen doen is meer omdat ze sowieso veel media-aandacht krijgen. Maar Piet Meloen van drie hoog achter staat dan echt in zijn uppie op Trump Media, want zijn volgelingen blijven op Mastodont… 🙂
Maar dan ga jij er een beetje van uit dat die mensen dat doen ‘voor de volgers’. Het kan best dat je gelijk hebt, alleen was ik er altijd van uitgegaan de bedreiging komen uit een persoonlijke boosheid en het onvermogen om de rol van politici, journalisten en anderen (scheidsrechters, politiemensen, leerkrachten) juist in te schatten.
Daarom mijn suggestie om Twitter een lijstje van (mogelijk) bedreigende berichten, met verzenders door te sturen naar justitie. Kan gekeken worden wat een passende aanpak is. Een goed gesprek op het politiebureau kan wonderen doen.
Tja, als ze het niet doen voor de volgers, is het dan nog belangrijk dat ze aangepakt worden? Mensen mogen best boos worden en dit soort gedachten uitroepen. Maar als niemand ze hoort, is er dan nog een probleem?
De ernst van dit soort uitlatingen is vooral de hoeveelheid mensen die het uiteindelijk allemaal aanhoren. Een zekere Donald T. of Elon M. hebben allemaal foute opmerkingen gedaan op Twitter (en elders) die door miljoenen worden gelezen. Mijn eigen Twitter account heeft misschien 20 volgers en daarmee dus veel minder impact.
Je mag je ongenoegen uiten op Twitter, maar er zijn (Nederlandse) grenzen aan de vrijheid van meningsuiting. (Smaad, laster, bedreiging…) Afhankelijk van hoe erg en hoe vaak iemand over de schreef gaat kunnen gepaste gedragsbeïnvloedende maatregelen genomen worden. Maakt wat mij betreft niet uit hoe groot je publiek is. Als we de discussie beleefd houden durven meer beleefde mensen de discussie aan en dat is hoe democratie werkt.
Natuurlijk zijn er grenzen, maar het gaat erom of iemand het opmerkt dat iemand over de grenzen gaat. Want als niemand je tweets leest dan is er ook weinig aan de hand. Of wil je dat we een complete politiestaat worden, waarbij iedere tweet eerst door een driekoppige commissie goedgekeurd moet worden voordat deze online gaat?
Natuurlijk is het lastiger als je publiek hebt, maar ook dan is de ernst veelal te negeren als het aantal personen nog steeds erg laag blijft. Uiteindelijk is het meer wachten tot iemand een grensoverschrijdend bericht rapporteert voordat deze weg moet.
Ik denk dat je dan toch de rol van zo’n platform als Twitter in de maatschappij kleiner maakt dan deze is. Natuurlijk zijn er altijd al mensen geweest die politici of journalisten bedreigen, maar dat was voorheen nog best wat werk: hoe vindt je zo’n journalist, ga je de hele dag bij het pand posten waar de krant gemaakt wordt en wachten tot hij z’n stukjes komt inleveren? Herken je hem dan? En als je 1-op-1 tegenover hen staat, is ie misschien wel heel erg groot en sterk (ik heb nu Johannes van Dam voor ogen, hij kon restaurants maken of breken dus daar zal vast de nodige boosheid tegenover hebben gezeten) en als collega’s het zien dan bellen ze de politie.
Op Twitter is iemands handle zo gevonden, de bedreiging in vijf seconden getypt en de politie bellen heeft geen zin: niemand die je pakken kan. Ook zie je dat je bedreiging veel effect heeft, mensen praten erover, sommigen steunen je zelfs, een dag later doet een ander het ook, en dat kan allemaal ongestraft. Dat verlaagt de drempel aanzienlijk en bevat geen enkele prikkel om ermee te stoppen.
Zou de overheid europese ISPs kunnen dwingen om domeinnamen en IP-adressen van Twitter te blokkeren?
Letterlijk staat dat nergens. Maar in de DSA staat wel een brede bevoegdheid om grote platforms zoals Twitter te dwingen om compliant te worden, art 73:
Het lijkt me dat als je constateert dat iemand de DSA schendt en deze geen gehoor geeft aan jouw bevel, dat er meer mogelijk moet zijn dan alleen maar nóg een boos besluit en nog meer boetes.Hoeft er niet letterlijk te staan. Maar als boetes niet helpen, kom je daar uiteindelijk op uit over de boeg van artikel 51 lid 3 sub b van de DSA (al dan niet via) artikel 82.