Crypto.com heeft een registratie bij De Nederlandse Bank gekregen, omdat het aantoonde aan de antiwitwaseisen van de toezichthouder te voldoen. Dat meldde Nu.nl onlangs. Het is opmerkelijk, omdat concurrerende cryptobeurs Binance géén vergunning, pardon registratie kreeg. Wat was het verschil?
Binance zag zich in juni genoodzaakt terug te trekken uit de Nederlandse markt. Concurrenten speelden daarop in, en Crypto.com kan met haar registratie nu snel schakelen.
In het Nu.nl-bericht duikt zowel de term ‘vergunning’ als ‘registratie’ op als synoniemen. Dat is natuurlijk juridisch onjuist: een registratie is een mededeling van de registrant (zoals bij de KvK, ik ben vanaf nu een bedrijf) en een vergunning is een gunst áán de registrant (jij mag vanaf nu taxidiensten leveren). Aan vergunningen kunnen inhoudelijke eisen zitten (zoals kwaliteitseisen), een registratie heeft hooguit wat formele punten.
Tegelijk snap ik de verwarring wel: in de praktijk is de opstelling van DNB haast niet te onderscheiden van een vergunningsprocedure. Zoals specialist Simon Lelieveldt regelmatig betoogt, hoewel de wet ‘registratie’ zegt worden er toch echt vergunningseisen gehanteerd.
Een recent nieuwsbericht op de website van DNB toont echter dat zij toch aansturen op een toetsing vooraf, op basis van eisen identiek aan de vergunningeisen die voor trustkantoren gelden. DNB verwijst namelijk naar de term Systematische Integriteitsrisicoanalyse (SIRA), een specifieke vergunningseis onder financieel toezicht. Het is een begrip dat in de anti-witwaswet die voor bitcoinbedrijven geldt, niet te vinden is.De eis blijkt een copypaste van regels voor trustkantoren, die wel degelijk een vergunning nodig hebben. Dat voelt dus een tikje raar: als een registratieplicht genoeg zou zijn (volgens de wetgever), waarom dan toch die strengere eisen? Vermoedelijk vindt DNB de cryptowereld toch wat cowboy-achtig, een standpunt dat ik zeker wel kan delen, en zoekt men daarom toch naar instrumenten om de scherpste randjes eraf te halen.
Arnoud
In het onderwijs en jeugdzorg werkt het vergelijkbaar. Als je een onderneming als instelling voor jeugdhulp registreert, komt binnen een half jaar de inspectie even kijken. In het basisonderwijs is er dacht ik een korte toetsing vooraf, vooral om te kijken of de wettelijk verplichte papierwinkel op orde is. En dan komen ze later kijken hoe eea in de praktijk wordt uitgevoerd. Wat daarbij meespeelt is dat los van de organisatie ook beroepsbeoefenaars aan wettelijke opleidingsmodellen moeten voldoen.
Een toezichthouder mag verwachten dat een organisatie op elk moment kan aantonen dat ze aan de wet voldoen. En kan aanwijzingen geven tot zelfs een registratie intrekken als dat niet zo is.
Ik vermoed dat het verschil tussen registratie->toetsing en vergunningen vooral is, dat bij die eerste alle eisen in de wet zijn vastgelegd. Een toezichthouder heeft nog wel aardig wat vrijheid in de interpretatie van die wettelijke eisen. En ook (beperkt) aan hoe een organisatie dat kan aantonen. Een vergunning kan kwaliteit aantonen en op die manier een noodzakelijk onderdeel van een registratieaanvraag zijn omwille van controleerbaarheid door de toezichthouder. Een registratie komt in de praktijk dan op hetzelfde neer als de afgifte van een vergunning, behalve dat bij die laatste ook nog andere eisen en toetsing vooraf mogelijk zijn, die niet direct uit wetgeving komen.
Ik weet niet hoe het zit bij de DNB. Hanteren zij nog eigen eisen die niet voortvloeien uit de wet?
Benieuwd naar de eerste cryptobeurs die een proefproces/proefhandhaving uitlokt. Dus registratieformuliertje opsturen naar DNB en actief worden op Nederlandse markt.
Is het weigeren van een registratie eigenlijk een besluit in de zin van de wet, of een feitelijke (niet-)handeling?