Mogelijk was er bij Copytrack iemand terug van vakantie, maar de afgelopen weken heb ik véle, vele mails gehad van mensen die een schadeclaim (“boete”) hebben gekregen van dit auteursrechtenkeffertje. De kern: foto ongeautoriseerd gebruik, normaal 150 euro, nu graag 750 maar het kan met korting als u meteen betaalt. Wat moet je daarmee doen?
Zoals ik in februari blogde:
Het frustrerende is, dit alles speelt binnen de wet. Als je een foto overneemt zonder toestemming dan moet je (als zakelijke partij) betalen. Alleen: hoe veel? De Hoge Raad heeft véle jaren geleden gezegd dat de gemiste licentie-inkomsten de schade zijn. Dus, wat vraagt die fotograaf normaal, wat kost deze foto in de beeldbank. Is dat een foto van 15 euro, dan is de schade 15 euro. Ben jij een exclusieve fotokunstenaar en krijg je 5000 euro per kopie dan is dat je schade. Net zoals het bekrassen van een custom built Spyder meer kost dan het oplappen van een oude Opel Corsa.Hoe Copytrack hiermee omgaat, zie je bijvoorbeeld in deze brief uit vorig jaar oktober. Over dit fenomeen schreef ik eerder bij Tweakers. De kern: men rekent opslag op opslag en hanteert korte termijnen met stevige juridische taal om mensen te laten schrikken tot betalen.
Mag dat? Ja, dat mag. Het juridisch systeem gaat uit van twee gelijke, goed ingelezen en geoefende partijen die verbaal met elkaar twisten waarna de rechter bepaalt welke argumenten zhij overtuigender vindt. Dus stevige verbale druk hoort erbij. Dat de wederpartij een vlotte Instagrammer is die niet van copyright weet en nog denkt dat advocaten altijd de volledige en gebalanceerde waarheid spreken, daar doen we juridisch niets mee.
Tegelijk: als je zakelijk actief bent, bijvoorbeeld als reisblogger of influencer, dan horen deze regels erbij en moet je dus weten dat je niet zomaar een foto van internet kunt gebruiken. Ook niet als erbij staat van wel – althans, het is jouw risico dat zoiets niet klopt. Krijg je dus een foto van een hotel om te gebruiken en komt daarna de fotograaf, dan moet je bij het hotel zijn met de rekening, nádat jij de fotograaf hebt betaald. Want jij publiceerde.
Dit voelt oneerlijk en dat is het ergens ook. Maar dat komt met name door de wijze van handelen van partijen als Copytrack. Die willen een betaling forceren, en laten daardoor geen ruimte voor navragen, coulance of een goed gesprek over wat hier misgegaan is. Dat frustreert enorm.
Mijn advies voor dit soort claims is eerst en vooral: ga niet in discussie. Niet over dat het oneerlijk is, dat de bedragen niet kloppen, dat er geen watermerk bij stond, dat het hotel zei van wel en ga zo maar door. Alléén als je bewijs hebt van aankoop van de foto bij de genoemde fotograaf uit de brief (of een stocksite waar die foto met die fotograaf staat), dan stuur je dat bewijs terug.
Wat je wel gaat doen, is kijken wat die foto echt kost. Gebruik omgekeerd zoeken op afbeelding bij Google, zoek op de naam van de fotograaf enzovoorts. Screenshot (of print pdf) het aanbod met de prijs. Dat is bewijs dat je dit zou hebben moeten betalen als je het had gevraagd. En dat is de crux: de schade is dat bedrag, dat is wat de fotograaf écht is misgelopen.
Volgens de jurisprudentie tel je daar 25% bij op, en nu komt ie: dat bedrag maak je over (IBAN: DE80 7604 0061 0529 9862 00, BIC / SWIFT: COBA DEFF XXX) en je stuurt een korte mail om dat te melden. Niet als tegenbod, zij hebben geen énkele interesse in jouw argumenten en ze gaan nooit van z’n leven erkennen dat het bedrag omlaag mag. Maak het bedrag dus over en negeer de discussie. Dat werkt, ik ken niemand die vervolgens voor het verschil (hun eis minus jouw betaling) is aangeklaagd.
Arnoud
Nog een stap komt daarbij: haal die foto weg als die nog ergens op je eigen site online staat (en dan ook echt weghalen, niet alleen de link verwijderen). Doe je dat niet, dan krijg je een paar maanden later opnieuw een rekening.
Verder ben ik van mening dat je fotografen die zaken doen met Copytrack of andere partijen die op een dergelijke manier zakendoen moet boycotten.
Waarom zou dat moeten als je, weliswaar achteraf, betaald hebt op de wijze die Arnoud schetst?
Omdat je daarmee nog geen licentieoverkomst hebt afgesloten. Je hebt alleen de schade vergoed.
Je kunt prima met dat soort figuren in discussie … als ze fouten maken. Dat een domeinnaam op mijn naam staat zegt niets over contact met mij over de website-inhoud. Daarnaast kan publicatie door anderen ook een vrijwaring zijn voor een aanspraak, zeker als door de websitehouder een kopie is gemaakt van een overheidssite.
Dat ligt maar net aan de partij in kwestie. Er zijn ook ‘copyright-waakhonden’ die dan direct zeggen dat het dan maar op een zaak aan moet komen, en als je geen geld hebt voor een advocaat, jammer de bammer, dan moet je maar gewoon betalen, ook al doe je niets verkeerd.
Zoiets komt vrij dicht bij legale afpersing want ze kunnen iemand ook een rekening sturen voor een verzonnen claim omdat ze weten dat iemand geen mogelijkheid heeft om die claim te betwisten.
En dat wordt nog eens versterkt doordat rechtsbijstandverzekeringen vaak geen dekking bieden voor auteursrechtzaken, ook niet als het malafide nep-claims zijn.
Rechters zouden vanuit het algemeen belang dit soort nep-zaken keihard de kop in moeten drukken, omdat dit soort “legale” afpersing uiteindelijk leidt tot het ondermijnen van de rechtstaat. Als mensen vaak genoeg niet via het reguliere kanaal hun recht kunnen krijgen, versterkt dat de neiging om het dan maar buiten die kanalen om uit te vechten.
Als rechters dat niet doen of mogen doen, dan is het dus hoognodig dat hier heldere wetgeving over komt, zodat die ‘copyright-waakhonden’ voor dit soort gedrag worden beloont met stevige boetes, zodat het businessmodel achter deze vorm van afpersen verdwijnt.
Vooralsnog kunnen we niet verder gaan dan pleiten voor een totale boycot van fotografen die met dergelijke partijen in zee gaan. Hier zouden we gewoon een publiek register “fototrollen” voor moeten opzetten.
Zet jij dat register op? Ik vul wel.
Helaas moet je je voor zo’n register van te voren heel goed juridisch indekken. Precies definiëren wat jij onder een fototrol verstaat, en onder welke voorwaarden je een bedrijf in die lijst opneemt en er weer afhaalt. Daarnaast moet je je kunnen verdedigen tegen rechtszaken die ongetwijfeld zullen komen als je bekend wordt (zie de ervaringen van email blacklist provider Spamhaus). Fototrollen staan niet bekend om hun vriendelijkheid of tolerantie.
Mogelijk bots je al snel tegen de privacy regels aan (of een rechter die die op een rare manier interpreteert), en dan moet je het geheel dus outsourcen naar een jurisdictie waar je daar minder last van hebt.
Mijn schrijfjuf (ik weet niet of ze het op prijs stelt als ik haar naam noem) bedacht de term fototrol en definieerde het als volgt:
“Fototrollen zijn fotografen en bureaus die achteraf, na geconstateerd gebruik, auteursrechtvergoedingen komen incasseren, niet zelden ten onrechte en altijd te hoog. Dat doen ze met druk, bluf en chantage. Ze gebruiken computerprogramma’s om het web af te speuren op ‘overtreders’.”
(Link onder mijn naam, als dat niet okay is, haal maar weg Arnoud.)
En wat moet je doen als je zo’n claim krijgt voor een foto die je zelf gemaakt hebt? Als die bijvoorbeeld lijkt op een foto van een stock site?
Daar kan ik wat over zeggen. Is letterlijke wat er gebeurde bij de enige blafbrief die ik heb gekregen.
Om te beginnen is de kans dat de foto exact hetzelfde is nihil. Als je een bewerking doet, zorg dan dat je het orgineel ook bewaart. Kans nul dat die niet van hun foto te onderscheiden is. In mijn geval had ik wat gecropped.
Ik heb op dezelfde toon terug geblaft dat het mijn eigen foto was en dat ik niets ging betalen. En dat als zij zouden doorzetten ik het raw bestand van mijn camera met alle plezier aan de rechter zou tonen.
Nooit meer iets van gehoord.
Zorg wel dat je het bron bestand hebt van een bewerking. Zonder kan je natuurlijk proberen te overtuigen dt het van een eigen foto is. Wat prima mogelijk kan zijn, maar tijd en moeite zal kosten. Terwijl ze als je met een orgineel aankomt kansloos zijn om te ‘bewijzen’ dat de bewerking van hun foto in plaats jouw foto is gemaakt.
Ik bewaar niet alleen mijn raw bestanden, maar heb meestal ook een serie foto’s die ongeveer op dezelfde tijd van hetzelfde onderwerp zijn gemaakt. Ook die kun je inbrengen om aan te tonen dat het eigen werk is.
Het enige wat je NIET moet doen is je raw bestanden laten zien of delen voordat het op een zaak aan komt. Een korte mededeling “dit is eigen werk en kan ik aantonen met raw bestanden” is voldoende.
Dat geld voor mij inderdaad ook. En misschien had ik wat explicieter moeten zijn, maar ik had uiteraard niet mijn raw bestand gedeeld, maar aangegeven dat ik deze mee zou nemen naar de rechter als ze met hun ongefundeerde claim zouden doorzetten.
In mijn geval was het destijds een gevalletje van onvolwassen Tineye vermoed ik. Als ik met mijn foto in tineye zocht alleen maar hits kreeg op de foto waarop zij dachten dat ik inbreuk maakte. En vice versa kwam mijn foto tevoorschijn. Blind vertrouwen in techniek en geen menselijke tussenkomst?
Toch jammer dat sommige rechters de formule die jij noemt niet volgen.
Paar jaar geleden meegemaakt. Licentie voor het gebruik van de foto in onze situatie was online 15 euro, de rechter pakt gewoon de tarieven van Foto Anoniem (die door de tegenpartij waren aangedragen, met daaruit weggelaten enkele passages die de tarieven zouden matigen), legt al onze argumenten en jurisprudentie naast zich neer en gooide daar nog een bedrag bovenop, maar dan wel net zo dat het totaal onder de drempel zat op in beroep te kunnen gaan.
Ja wij zaten fout (de upload was voor mijn tijd gebeurd op een website die al jaren niet meer onderhouden werd) en niemand vond het een probleem om daarvoor te moeten betalen. Maar meer dan het 50-voudige moeten betalen plus nog een hoop extra’s, dat voelt nog steeds heel onrechtvaardig.
Klopt, er valt geen peil op te trekken wat de rechter doet. Iets betalen raad ik af. Je erkent er mee dat je geen geldige licentie hebt.
Ik zag ook redelijk wat claims afgelopen weken van Copytrack. Alle voor foto’s aangekocht bij een andere partij dan waar Copytrack voor handelde.
Dit heb ik nu ook. Heel irritant. Ze sturen doc met naam erop als bewijs van auteursrecht. Deze persoon is niet te vinden, en het auteursrecht ligt bij shutterstock bij iemand anders. Ze blijven mailen en dreigen… wel
Mijn eigen wat pragmatischer aanpak is geweest om in voorkomende gevallen de foto te verwijderen maar de mails en opvolgingen verder volstrekt te negeren. Is in verschillende gevallen verder nooit tot een zaak gekomen en zijn de mails gestopt. Uiteraard geen garanties dat dat altijd zo is, dus daarom vraag ik me af: stel dat je het aanpakt zoals ik, en pas als in het geval dat het werkelijk bij de rechter komt je alsnog de aanpak van Arnout doet, ben je dan veel verder van huis dan als je direct had betaald of kom je om en nabij op hetzelfde resultaat uit?
Ik vind het riskant als je dit als zakelijke partij doet. De foto weghalen neemt de schade niet weg, dus hier kom je niet bereidwillig en oplossingsgericht over. Ik herinner me vagelijk een paar vonnissen (2 uit 75 oid) waarin geen reactie geven tot de dagvaarding kwam, werd afgestraft met zéér kritisch de verweren bekijken en de schadeberekening van eiser in stand houden.
Copytrack wordt ook gebruikt om auteursrechten te claimen door personen die helemaal geen eigenaar zijn van de foto.
Ik heb ze gevraagd aan te tonen dat degene die zegt rechthebbende te zijn eigenaar is van de foto. Ze blijven blaffen. Ik heb ze gevraagd te stoppen met dreigen maar gewoon bewijs te leveren. Dat moet bij een rechtszaak per slot van rekening ook. Daarna werd het doodstil.
Gewoon negeren is een optie. Risico op eenn rechtszaak is vrij klein voor een bedrag van een paar honderd euro.
Dit heb ik nu ook. Heel irritant. Ze sturen doc met naam erop als bewijs van auteursrecht. Deze persoon is niet te vinden, en het auteursrecht ligt bij shutterstock bij iemand anders. Ze blijven mailen en dreigen… wel
Ik heb – na wat mailtjes op en neer – in een vergelijkbare situatie de volgende vragen gesteld:
a) Kan Copytrack aantonen dat ze zijn ingeschakeld door de vermeende rechthebbende? Ik ontvang deze overeenkomst graag als bewijs. b) Kan de vermeend rechthebbende aantonen dat ze ook daadwerkelijk rechthebbende zijn? Ik ontvang hiervan graag bewijs.
Na 2 weken ontving ik een reactie dat het om een misverstand ging en was de casus van tafel. Heel vreemd
Ik kreeg een claim van Copytrack over 2 images op een van mijn websites die van YayImages and imageBROKER.com zouden zijn.
Gelukkig kon ik in mijn eigen archief bewijs terugvinden dat de redacteur 14 jaar geleden met het business account van mijn bedrijf netjes een licentie heeft gekocht voor de betreffende foto’s bij iStockphoto.com.
Ik heb wel eerder meegemaakt dat een fotograaf in de loop der jaren zijn foto’s via verschillende stockfotoplatforms aanbood. Als je de licentie dan bij het ene platform had gekocht, kon je 10 jaar later een violation claim van het andere platform krijgen.
Partijen als Copytrack interesseert dat geen biet. Ze hebben er een verdienmodel van gemaakt, sturen geheel geautomatiseerd loze claims in de rondte en hopen dat er af en toe iemand betaalt.
Er zou een wettelijke boete moeten staan op het sturen van een aantoonbaar onterechte auteursrechtclaim.
Dit gaat inderdaad vaak genoeg mis, dat hiervoor gewoon specifieke regels nodig zijn, die expliciet het schadebedrag vaststellen (conform de normaal verwezenlijkte tarieven voor vergelijkbaar werk in een vergelijkbare context), de procedure beschrijven (desnoods met vaste templates voor eerste kennisgeving, om allerlei ellendige blafbrieven te voorkomen), en ook een vast schadetarief voor onterechte meldingen (die de onderzoekskosten van de ten onrechte beschuldigde partij dekken). Zou gewoon een richtlijn aan rechters moeten zijn, maar anders wordt het lobbyen voor specifieke wetgeving.
Zoals het nu geregeld is, is het vragen om misbruik en trol-praktijken, en dat ondermijnt op termijn het hele vakgebied van fotografen (die hiermee collectief een slecht imago krijgen).
Ha Arnoud,
ik heb een beetje doorgezeurd bij Copytrack en ik heb een POA opgevraagd Deze is ondertekend door de eigenaar van een stockphoto bibliotheek (yayimages). Nu ben ik aan de hand van Google images ook achter de fotograaf gekomen en die heb ik gewoon eens een mailtje gestuurd.
De fotograaf weet dus nergens vanaf, hij is wel bekend dat zijn foto’s op de genoemde stockphoto website staan, maar heeft eigenlijk nog nooit een cent gezien voor het gebruik van die stockphoto’s. Hij geeft ook aan nooit iets getekend te hebben dat ze vanuit zijn naam de auteursrechten beschermen of daarvoor mogen claimen.
Copytrack claimt echter dat zij op deze manier mogen handelen en geen toestemming nodig hebben van de fotograaf.
Hier zit een communicatie-misverstand. Copytrack geeft aan dat zij zonder aparte toestemming jou aansprakelijk mogen stellen. Dat klopt want zij sluiten raamcontracten met hun fotografen. Jij zegt dat Copytrack geen bevoegdheid heeft namens de rechthebbende op te treden, omdat de foto daar door een niet-rechthebbende is geplaatst. Dat zijn twee heel verschillende dingen, maar het ligt te dicht bij elkaar.
Ik zou reageren met: Ik heb onderzoek gedaan en daaruit is gebleken dat uw klant niet de fotograaf/rechthebbende is op deze foto. Ik wijs daarom de claim af tenzij u een gezworen verklaring kunt overleggen van uw klant dat deze rechthebbende is. Ik zal dan de rechthebbende daarmee confronteren.
Arnoud Schreef
Dat klopt niet, want Kees schrijft:
Waar haal je dat raamcontract vandaan? Dat zou de fotograaf dan toch zeker wel weten?
Ik bedoelde in het algemeen. Copytrack spreekt met haar klanten (fotografen/rechthebbenden) af dat zij bij álle foto’s mogen optreden tegen iedereen, zodat ze niet per foto terug hoeven “mogen wij cg aanspreken op foto X”.
In dit geval denkt Copytrack de fotograaf te vertegenwoordigen, maar heeft de vraagsteller bewijs van het tegendeel.
Bedankt voor de toelichting.
Ik geloof trouwens niet echt dat Copytrack dat serieus denkt. Ik denk dat ze maar gewoon wat doen.
Copytrack heeft een POA van Yayimages getekend door Alex Gölke de CEO van yayimages, ooit in Zweden, nu een adres ergens in China gestuurd. Het document is automatisch gegenereerd. Op de datum dat ik de POA heb aangevraagd.
Ik heb de fotograaf gevonden en daar ondertussen een leuke discussie mee gevoerd. Hij geeft aan never nooit een overeenkomst te hebben getekend met de heer Gölke van Yay images of een andere vertegenwoordiger, zijn foto’s staan nog wel op die stockphoto website.
De fotograaf had tot vorige week nog nooit van copytrack gehoord, hij kan zich wel vinden in het systeem wat ze aanbieden, echter niet in het absurde verdienmodel wat er achter hangt. Vooral het feit dat copytrack 350 euro durft te vragen voor een foto die op diverse stockphoto sites voor nog geen euro te koop is.
De fotograaf wil dit trouwens ook bevestigen met een briefje, maar is eigenlijk ook wel benieuwd hoe de rechter reageert als hij tijdens een zitting ineens opstaat als rechthebbende en zo copytrack op zijn nummer kan zetten. De fotograaf heeft zelf trouwens ook ondertussen wat rondgevraagd bij een advocaat en eigenlijk kreeg hij het zelfde te horen, zelfs als rechthebbende is het verdomd lastig en vooral erg duur om te procederen tegen de streken van copytrack. Vooral omdat de GmbH in een netwerk van holdings is gestopt en waarschijnlijk een lege huls is waar niets is te halen.
Wordt het met al deze kennis niet eens tijd om aangifte te doen tegen yayimages en Copytrack vanwege (poging tot) oplichting? Voor yayimages vanwege het verkopen van licenties zonder daarvoor gemachtigd te zijn en Copytrack en yayimages gezamenlijk voor de onterechte blafbrieven.
We hebben in ieder geval een systeem nodig waarbij een buitenlandse partij alleen een zaak kan beginnen als ze een borgsom betalen waaruit je bij eventueel verlies de volledig te verwachten vergoedingen voor de tegenpartij kunt betalen (en omdat dit auteursrechtzaken zijn, kan dat aardig oplopen). Volgens mij hebben ze dat in het VK.
Wat te denken van klanten van yayimages die denken een licentie te hebben?
Vooral voor grootgebruikers, yayimages heeft een cap van $25.000 in hun indemnity clausule. OM even aan te geven wat voor wassen neus dat is: statutory damages kunnen in de VS oplopen tor $30.000 per inbreuk. IK ga er maar even vanuit dat willful infringement niet aan de orde is als je een (verkeerde) partij betaald hebt voor een licentie. Anders kan het oplopen tot $150.000 per inbreuk.
Van Yay-Images zag ik claims waarbij de foto’s aangekocht waren bij Shutterstock e.d. Er zijn fotografen die hun foto’s verwijderd proberen te krijgen bij Yay-Images. Ik denk dat je er wel vanuit mag gaan dat Yay-Images niet de rechten heeft om Copytrack auteursrechten te laten handhaven.
Het wordt nog gekker als Copytrack claims uit handen geeft aan een Nederlands advocatenkantoor. Dan wordt er ineens gevorderd namens Copytrack…
Kreeg zojuist weer een POA binnen van Copytrack, zelfde verhaal, deze keer is de naam van de fotograaf één of andere nickname. Dit kan toch geen juridische basis zijn voor een legitieme claim.(ter info. Ik heb een licentie voor dit beeldmateriaal, via een andere stockphoto site, waar de rechthebbende trouwens wel een normale naam heeft)
Het wordt echt tijd dat CT eens goed op zijn bek gaat bij een rechter en zijn huiswerk gaat doen voordat ze één of andere stockphoto site leegtrekken voor eigen gewin.
Ik ga nu even creatief nadenken. Ik kan me voorstellen dat de stockfotobedrijven ook niet gecharmeerd zijn van deze acties van Copytrack. Denk jij dat het mogelijk zou zijn om aan het stockfotobedrijf te vragen om een juridische actie te coördineren waarbij klanten en fotografen kunnen aansluiten om Copytrack te laten stoppen met het sturen van onrechtmatige aanmaningen.
Jammer dat je bij de kantonrechter aan een maximale totale dwangsom van €25,000 zit, dus als je het bedrijf stevig wilt aanpakken (€3500 dwangsom per incorrecte schadeclaim) zul je bij de gewone rechter langs moeten.
Ik heb een stockfoto site aangesproken op dit gedrag van CT, ze willen zich niet in deze discussie mengen en verwijzen naar hun licentiepagina.
Wat te doen als copytrack na een betaling komt met een nieuwe boete, omdat de foto nog te vinden is op een oude versie van je website? Terwijl ik die volgens mij zelf niet kan verwijderen.
Ik heb bovenstaande gedaan. Krijg dit terug.
Dear Sir or Madam,
As mentioned we have not accepted offer of -klein bedrag- that we received from you
We will be forced to send money back and forward this case to our partner lawyers
Best regards
Zara Legal Department
COPYTRACK GmbH Saarbrücker Straße 18, 10405 Berlin Germany
Iemand dit ook gehad?
-edit Arnoud: identificerende gegevens weggehaald, niet doen bij lopende claims-
Wow… de trol muteert.
Nadeel aan een bedrag betalen is dat je ermee erkent onrechtmatig gehandeld te hebben.
Daar ben ik het niet mee eens. Je kunt prima uit coulance een bedrag betalen zonder schuld te erkennen.
Los daarvan, in de overgrote meerderheid van de gevallen ís sprake van inbreuk. Er is een foto geherpubliceerd, vaak zonder naamsvermelding en er is geen sprake van embedden of citeren.
In de zaken die ik zie is er regelmatig geen sprake van inbreuk én heeft de claimende partij de exclusieve rechten niet. Bij Copytrack was dat laatste zelfs bij álle zaken die ik zag, partijen hadden gewoon elders een licentie afgenomen.
Ook ik kreeg deze claim en heb de 1e betaling gedaan. Na 14 dagen een tweede claim vanwege URL en afbeelding nog in onze media bibliotheek van de website. de claim was 3 keer het 1e bedrag. en dus €1050,- Ik heb de foto zelf even in Google afbeeldingen geplaatst. Wat blijkt?!! De genoemde eigenaar is niet te vinden. Wel zie ik de afbeelding in Shutterstock en deze zijn kennelijk de eigenaar. Nu bericht via Insta aan shutterstock. Laat Copytrack weten dat je nooit akkoord bent gegaan met de algemene voorwaardes, dat je NIET via hun portaal hebt betaald, maar zelf handmatig. de alg voorwaardes staan kennelijk in hun portaal. Wat mij betreft is Copytrack een illegale business.
Mail gestuurd en niets meer terug gehoord, dus het blijkt allemaal spam te zijn!
mail: To Team,
The owner of the image is Shutterstock, not a company in China Doublesix LTD. Doublesix LTD is a non-existing company. I reported your tracking business to Shutterstock. They will be in touch with you by their legal department.
Besides that, I never agreed with your terms and conditions, because I paid by hand and not through your paying option.
Stop bothering me with your practices. Sien
Van: COPYTRACK Legal Team legal@copytrack.com Verzonden: maandag 30 september 2024 12:31 Aan: sien Onderwerp: [REMINDER] Contract Penalty 57393F-V
Dear Sir or Madam,
We have not yet received any payment in response to our letter and invoice dated 16.09.2024.
Attached please find the information on the contractual penalty and the corresponding invoice again. This is a reminder to pay the amount due by October 14, 2024 at the latest, after which we will hand over the case to our collection partner.
Again for background:
bla bla bla etc.
Wat ik mij ook afvraag is het volgende: De tweede “claim”(dat de afbeelding nog ergens op een server staat etc.)…in hoeverre is dat een openbaarmaking? Want via een normale surfende route is het niet meer te vinden.
Tsja. Als hij voor het publiek toegankelijk is, dan is hij openbaar gemaakt. Ik zou dus vermoeden dat die URL nog op diverse plekken vermeld is, en dat is juridisch genoeg.
Kent iemand verhalen waarbij Copytrack uiteindelijk ook is overgegaan tot een rechtszaak? Of blijft het bij dreigementen?
Er is geen gepubliceerd Nederlands vonnis waarin Copytrack de eisende partij is.
Wij hebben ook prijs mail van copytrack… nu ben ik al dagen aan het googlen en heb ik intussen denk ik wel alle denkbare uithoeken van het internet gezien.
Wat in mijn geval erg bijzonder is, de betreffende afbeelding staat op de website van yayimages als royalty free license.
ik heb copytrack hierop geattendeerd maar in hun reactie terug moet ik dan alsnog aantonen dat ik hem ook zo gedownload heb, en het moet gedateerd zijn.in hun optiek moet ik dus al vanaf de datum dat de afbeelding gebruikt is een account hebben bij yayimages.
nu ben ik natuurlijk driftig verder gaan zoeken waar deze afbeelding allemaal te downloaden is want het vervelende is we zijn hier altijd heel alert op geweest om vrij te gebruiken afbeeldingen te gebruiken. na veel zoeken kom ik erachter dat de afbeelding ook bij pexels te downloaden is een website die we regelmatig gebruikt hebben. hier kun je de afbeelding royalty free downloaden zonder account dus er kan nooit gedateerd bewijs zijn.
ik moet dit nog naar copytrack mailen en ik ben benieuwd hoe ze hier op gaan reageren maar iets in mij zegt dat ze dit ook niet voldoende bewijs vinden…
Gelukkig heeft dit gewerkt en hebben ze de claim gesloten. Ik hoop dat dit voor andere ook een oplossing kan zijn. Ga dus zoeken naar de foto op internet, mij heeft dit even tijd gekost omdat je via google image search niet direct op alle websites uit komt maar ik heb de foto op shutterstock terug gevonden en kon daar zien wie de fotograaf was en ben met die naam weer verder gaan zoeken.
Voor mij in ieder geval nooit meer stock foto’s ik wil dit nooit meer mee maken ik maak voortaan wel zelf foto’s als we iets nodig hebben
Je kunt ze mailen met “Wij hebben betreffende foto royalty-free gedownload van pexels; dat zou voor U genoeg informatie moeten zijn.” En dan later in de email de klapper: “Mocht U van ons meer gedetailleerde informatie wensen, dan zien wij dat als opdracht voor het uitvoeren van administratieve werkzaamheden, waarop onze algemene voorwaarden van toepassing zijn.” Wanneer ze dan komen zeuren over datum, etc. kun je ze een rekening sturen voor de verspilde uren.
Hallo, Onlangs een email ontvangen dat ik voor een plaatje van de Europese vlag met daarin de tekst AVG-GPDR 25-52018 en een hangslotje geld ben verschuldigd. Heb toen bewijs van eigenaars scap gevraagd en kreeg een pdfje met daar een plaatje wat erop lijkt, andere tekst en font. Ik ben daarna op zoek gegaan oa met google lens naar de oorsprong en kwam veel van dit soort plaatjes tegen. Het plaatje is al oud en weet helaas niet waar het vandaan komt. Ik heb een klein bedrijfje, een rechtsbijstand verzekering is te duur… Hebben jullie enig idee waar ik kan checken of de 2 plaatjes inderdaad met elkaar te maken hebben? Of ik auteurs rechten moet betalen? Ik heb emails gestuurd met vragen en krijg netjes antwoord, maar zonder echte antwoorden, heel slim.
Zolang de (vermeend) rechthebbende niet kan bevestigen wat zijn rechten zijn, zou ik de actie zien als een probeersel en verder negeren. Als ze alsnog aandringen is een verwijzing naar het recht op citaat een optie
Ik heb dus een pdfje gehad waarin staat dat zij de recht hebbende van dat plaatje zijn, maar ja ik kan met wat moeite ook zo een pdfje maken. als ik dat plaatje onrechtmatig heb gebruikt, dan hebben ze gelijk, maar hoe kan ik er achter komen waar zo een plaatje vandaan komt??? Misschien kan ik het pdfje naar 1 van jullie sturen? Waar kan ik meer vinden over dat recht op citaat?
Verwarrend dat er twee Hansen met elkaar aan het praten zijn hier 🙂 Gaat het om dit plaatje of een die erop lijkt (zie ook plaatjes onderaan de pagina die erop lijken). Lijkt me duidelijk dat het een stock-afbeelding betreft, welke versie het ook is. En als je geen licentie hebt afgenomen of kan herinneren waar je het vandaan hebt, zal je waarschijnlijk moeten betalen. Probleem is dat ze niet exact het juiste plaatje laten zien. Het kan dus zijn dat het plaatje van iemand anders is. En als je nu copytrack betaalt, dat je dan later nog een claim krijgt voor het juiste plaatje. Ik zou nog even verder zoeken op bijv. shutterstock en kijken of je exact het juiste plaatje dat je gebruikt hebt kan vinden. Dan kijken of de auteursrechtenhebbende dezelfde persoon is als van de claim. Overigens, is dit je website? Zo ja, dan is dit plaatje ook een stock-afbeelding. Heb je daar wel een licentie voor?
Ik ben totaal geen jurist, maar Google vertelt me dat de Raad van Europa het auteursricht op de Europese vlag heeft, en je hem kan gebruiken onder voorwaarden (https://www.coe.int/en/web/about-us/the-european-flag). “The use of the European emblem in accordance with the conditions in the previous section does not mean consent to registration of the emblem or an imitation thereof as a trade mark or any other IP right.” Ik zou dus aan de vermeend rechthebbende vragen of ze toestemming van de Raad van Europa hebben om auteursrecht te claimen op dit plaatje met Europese vlag.
En ik zou ook stoppen met plaatjes op je website gebruiken waarvan je niet weet waar ze vandaan komen.
Voor de vraag of jij het auteursrecht van X hebt geschonden, is irrelevant of X dan weer het recht van een ander heeft geschonden. Als ik een artistieke foto maak van een wapperende Europese vlag, heb ik daar auteursrecht op en dat staat los van de vraag of die EU-vlag auteursrechtelijk beschermd is. Ik mag mijn werk niet publiceren als dat laatste het geval is, maar jij moet nog steeds van mijn werk afblijven.
Je kunt toch gewoon aangeven dat je het plaatje in de PDF niet kent en niet hebt gebruikt (ook niet als bron voor een transformed versie)?