Stop Killing Games vecht voor de rechten van gamers en de preservering van games, met consumentenrecht en wetgeving als wapen. Dat meldde Tweakers onlangs. De kern: mag een game-ontwikkelaar een spel actief onspeelbaar maken door servers en ondersteuning uit te zetten? En denk ik dan, moet daar dan niet op zijn minst over geïnformeerd worden?
De game-industrie is al een fors aantal jaren verschoven naar een GaaS-model: games as a service. Je kunt een basisspel krijgen, maar om te spelen en om uitbreidingen te krijgen moet en zal je online zijn en een (al dan niet betaald) account hebben. Stop je daarmee, dan gaat je spel weg.
Dat is tot daar aan toe, maar als de game-ontwikkelstudio stopt met het spel dan gaat óók je spel weg. De server gaat uit, de authenticatie werkt niet meer, allerlei redenen maar hoe dan ook, geen spel meer voor jou. Dit is dus wel even iets meer dan “de fabrikant heeft geen reserveonderdelen meer” zoals bij auto’s of je zitbank van 8 jaar oud. Deze optie tot uitzetten van je game zit ingebouwd.
Zoals Tweakers het uitlegt:
In de praktijk wil de beweging dat dergelijke spellen in de toekomst, ook nadat de ondersteuning van de maker stopt, in een ‘redelijke staat’ speelbaar blijven, niet per se in de staat waarin een game tijdens actieve ondersteuning verkeerde. … Voorbeelden van kleine functies die daar niet onder vallen en volgens [initiatiefnemer Ross Scott/Accursed Farms] dus eventueel verloren mogen gaan zijn ‘achievements, leaderboards, matchmaking, een gecentraliseerde virtuele marktplaats, privéberichten en integratie van sociale media’.Het Europese consumentenrecht kent diverse regels over “digitale inhoud” en “digitale diensten” (zie vanaf art. 7:50aa BW). Grofweg worden de regels van koop van fysieke dingen hier ook toegepast, aangepast naar de aard van deze bittenstromen. Zo is er een informatieplicht over interoperabiliteit, en is de conformiteitseis specifieker uitgewerkt.
Wat echter mist, is een bepaling hoe lang zo’n dienst geleverd moet zijn of digitale inhoud bruikbaar. Dat kun je alleen afleiden uit een invulling van dat begrip conformiteit: “de periode die de consument redelijkerwijs kan verwachten”, aldus bijvoorbeeld art. 7:50ae lid 4 BW. Hoe lang dat is, is daarmee dus niet op voorhand te zeggen.
Het voorstel van Stop Killing Games kiest een andere insteek. Het maakt niet perse uit hoe lang het spel speelbaar is, maar leveranciers moeten verplicht zijn een speelbaar spel over te laten. Inbouwen van verplichte servercontrole of inloggen mag dus niet voor álle spelmodi. Bijvoorbeeld wel de multiplayer-optie maar niet single player. Prima als je updates pas krijgt na inloggen, maar stoppen omdat “u zes maanden geen updates heeft gedownload” kan dan weer niet.
Game-ontwikkelaars stellen daar vaak mooie woorden over veiligheid, speelbaarheid en bijbehorend hun reputatie tegenover. Een brak oud spel met wel de merknaam erop komt natuurlijk wat raar over, net zoals die ouwe roestbak met nog een Opel logo erop, zoiets. Maar er zijn specifiekere zorgen:
Ubisoft noemt aflopende licenties als een van de redenen waarom [racegame The Crew] niet meer beschikbaar is. Het bedrijf moest immers licentiedeals afsluiten met autofabrikanten om de echte voertuigen in The Crew te mogen verwerken. … Ontwikkelaars, zeker kleinere studio’s, zijn in het verlengde daarvan bijvoorbeeld ook afhankelijk van derden voor fundamentele gameonderdelen zoals de engine, serverruimte of anticheatsoftware.Die zorgen begrijp ik wel, maar het voelt nog steeds erg raar dat daarmee zomaar een “dit spel stopt over zes maanden, sorry” bericht zou kunnen worden gegeven. Want je weet wanneer je licenties aflopen, dus dat kun je gewoon inplannen.
Mijn simpele doch doeltreffende oplossing zou dan ook zijn dat games een houdbaarheidsdatum moeten krijgen: tenminste speelbaar tot dd/mm/jjjj. Wat je daar invult is aan jou, maar die toezegging moet je dan waar maken. (De reden hoef je er niet bij te zetten.)
Dit is iets dat prima binnen de bestaande wetgeving handhaafbaar is, en zou de bestaande situatie niet wezenlijk veranderen want je hóeft niets behalve die tekst op de doos of in de productinformatie opnemen. Het enige is natuurlijk dat consumenten dan denken, ik speel liever dat andere spel want dat is drie jaar langer houdbaar. Maar dat is dan ook weer soort van de bedoeling.
Arnoud
Komt op mij over als een flutredenering.
1) Voor wat betreft de licenties: kan net zo goed ook een paar default generieke voertuigen in het spel stoppen, daarmee kun je dan blijven spelen. 2) Voor wat betreft de licenties: Ubisoft is dan niet meer actief met het spel en gaat dus ook niet de voorwaarden van de licentie te buiten. Als een paar hobbyisten het spel in leven houden, moet de licentiegever daar maar aankloppen. 3) Voor wat betreft alle bezwaren: NATUURLIJK is het de bedoeling dat de vereisten worden doorgegeven naar leveranciers in de keten.
Als je een spel zonder online authenticatie eeuwig kan blijven spelen met een licentie, dan zie ik niet waarom alleen een online authenticatie of matchmaking dat zou veranderen.
De modellen en dus gelicentieerde onderdelen zijn nooit onderdeel van de server. Voor die onderdelen verandert er dus helemaal niet. Ik kan me wel voorstellen dat het spel niet meer nieuw verkocht wordt als een licentie afloopt. Voor de verkochte exemplaren kan je die toch doorverhandelen en zin licenties betaald?
Of zijn de licentiegevers de boosdoeners en eisen die nu tijdelijkheid. In dat geval ben ik voorstander voor een extra (europese?) uitzondering in het auteursrecht voor online spellen. Die regelt dat het voor exemplaren die voor afloop van een licentie zijn verkocht geen inbreuk is om een spel te blijven spelen en servercomponenten aan te blijven bieden.
Het auteursrecht is al veel te breed geworden en wordt al te veel misbruikt.
Mensen spelen lang oude spellen. Volgens de Steam statistieken zijn er nu 600.000 mensen Counter-Strike 2 uit 2012 aan het spelen. 35000 mensen Civilization 6 uit 2016 (en 11000 Civ V uit 2010). En 46000 mensen nog Team Fortress uit 2007(!) En dat zijn alleen maar degenen die het via Steam kochten en spelen, niet de rest. Ook los van simpelweg uit nostalgie dat ene spel dat je 20 jaar geleden kocht kunnen spelen: games zijn ondertussen een deel van onze cultuur.
Veiligheid: security omvat confidentiality, integrity, availability. Zonder die derde geen security. En qua integrity kan je de keuze laten aan de speler.
Veiligheid en speelbaarheid: zet in een laatste update een melding dat alle support is gestopt, garantie tot de deur. Incl. cheats zoals auto-aim, en ook daar: de kans bestaat vast dat het niet leuk meer is door valsspelende tegenstanders, de kans is 100% dat het niet leuk meer is als het scherm zwart blijft. (Want dat oude gezicht in het zwarte scherm is zo confronterend 😉 )
Licenties: dat is een keuze, hoeft niet. Als de rechthebbende moet kiezen tussen geen inkomsten of eeuwigdurende licentie onder bepaalde voorwaarden, dan doet marktwerking de rest. Ook zonder licentie worden fysieke kopieën ook nog gewoon gebruikt.
Ander argument dat je wel eens ziet, is dat steeds vaker delen van de logica ‘in de cloud’ staan: dat is een keuze die niet gemaakt hoeft te worden. Uitzonderingen als Flight simulator na, ‘de hele wereld’ past niet op mijn SSD. En natuurlijk puur online games.
Tenslotte: van veel spellen zijn er al lang en breed cracks die offline (illegaal) spelen mogelijk maken. Het kan dus vaak wel..
Enige discussiepunt zou voor mij zijn de servercomponent van player vs player-games. En daar kan je inderdaad prima over communiceren.
Los van de rechten van de consument op het kunnen nemen van een geïnformeerde aankoopbeslissing, wat jouw voorstel van een houdbaarheidsdatum verplichten wel oplost, is ook het behoud van cultureel erfgoed een belangrijke reden waarom het speelbaar houden van spellen moet worden aangemoedigd. En voor dat laatste heb je helemaal niets aan alleen het vooraf bekend maken van een stopdatum.
Gamestudio’s gaan vaak failliet. Dat is schering en inslag in de gamesindustrie, dus het lijkt me vrij onmogelijk om met enige betrouwbaarheid zo’n houdbaarheidsdatum aan te duiden. Een bedrijf dat niet meer bestaat kan ook niet aansprakelijk gesteld worden als het spel niet meer speelbaar is voor de uiterste houdbaarheidsdatum.
Bij een faillissement stoppen de verplichtingen van het bedrijf, dus ook de verplichting om een spelserver in de lucht te houden. Dat betekent niet dat een “single player mode” in een spel ook onbruikbaar gemaakt moet worden.
Ik zou het zeer gewenst vinden als er voor de koper van de code en rechten op een spel (bijvoorbeeld uit de failliete boedel) de verplichting gaat gelden om de (consumenten-) rechten op dat spel ook gestand te doen (over te nemen). Dit om te voorkomen dat een spel verkocht wordt en de consument opnieuw moet betalen om zijn spel te mogen blijven gebruiken onder de nieuwe eigenaar.
Het Stop Killing Games-voorstel gaat niet helpen bij faillissement. Zolang de uitgever het spel ondersteunt, kan er bv. een activatieserver nodig zijn om te bereiken. Bij ‘nette’ einde ondersteuning zou die activatie-vereiste er met een laatste softwareupdate uit kunnen worden gehaald. Maar dat gebeurt dus niet bij faillissement.
Die patch zou dus in gedeponeerd moeten worden bij een onafhankelijke partij, die ze vrijgeeft op het moment dat server-ondersteuning uitgezet wordt, of de leverancier failliet gaat.
Dat zou dan wereldwijd geregeld moeten worden, anders gaan die grote bedrijven juridisch ergens zitten waar dat niet hoeft. Ik denk ook dat een complicerende factor is dat, als zo’n bedrijf failliet gaat, het kunnen activeren van een spel dat nog spelers heeft een bepaalde waarde vertegenwoordigd. Wellicht kan er een koper gevonden worden die interesse heeft om dat spel over te nemen en kan er zo nog wat geld verdiend worden om schuldeisers af te betalen. Soms leveren oude games ook in aangepaste vorm nog geld op, niet al te lang geleden heeft Nintendo bijvoorbeeld nog kleine consoles op de markt gebracht met oude NES en SuperNES games in een handig kastje met een HDMI aansluiting, en die kastjes gingen als warme broodjes over de toonbank. Als op het moment van failissement die patch vrijgegeven wordt dan verliest die game aan waarde. Ik denk daarom niet dat de industrie op zo’n maatregel zit te wachten, en dat gecombineerd met dat zo’n maatregel wereldwijd ingevoerd zou moeten worden om zinvol te zijn zorgt dat ik denk dat het in de praktijk niet haalbaar is, ook al is het op zichzelf een goed idee.
Maakt niet uit waar ze zitten, als ze willen verkopen in een regio waar zo’n verplichting geldt, zullen ze er dan aan moeten voldoen.
Zo’n patch is niet bedoeld om de auteursrechten af te nemen of toekomstige verkoop onmogelijk te maken, maar alleen om te garanderen dat reeds verkochte exemplaren speelbaar blijven.
Het gaat er niet om wat de industrie wil, het gaat erom wat we als samenleving collectief willen – en daarvan zijn industrie en consumenten allebei een deel.
Wat “we” als samenleving collectief willen is niet een ding, sterker nog, delen van de samenleving willen meestal tegenovergestelde dingen. We willen wel huizen, maar ook groen en minder stikstof, en betere zorg en onderwijs maar ook lagere belastingen, en ruimhartiger en strenger asielbeleid. Het kan niet allemaal. Als iedereen het er over eens zou zijn dan zou er geen issue zijn, dan zouden bedrijven zelf het al lang geregeld hebben. De eigenaren van die bedrijven willen wat anders dan spelers. Te weinig mensen vinden het een groot genoeg probleem, en daarom denk ik dat het niet rond te krijgen is, zelfs maar binnen de grenzen van de EU. De reden dat ik ook zei dat zoiets wereldwijd zou moeten, is omdat de leveranciers van die games zullen beargumenteren dat zo’n patch alleen vrijgeven voor mensen binnen de EU niet kan; die patch zal zich dan verspreiden ook naar landen waar die wet niet geldt of zelfs waar (bijvoorbeeld uit het faillisementsrecht) een andere, tegengestelde, wet geldt. Ook aan alleen bestaande eigenaren die patch verstrekken is erg lastig. Hoe ga je die bereiken? Hoe moeten die aantonen dat zij een oorspronkelijke eigenaar zijn op zo’n manier dat iemand anders dat niet kan, gegeven dat de authenticatie-servers van het failliete bedrijf er niet meer zijn? Als er een patch is waardoor zo’n spel gespeeld kan worden zonder activatie dan kan het spel daarna ook vrij gedeeld worden met anderen en verliest het hoe dan ook economische waarde waar de schuldeisers van het failliete bedrijf dan slachtoffer van worden. Wat we als samenleving hierin willen hangt daarmee af van aan wie je het vraagt; gamers of beleggers van pensioenfondsen en zo. Die laatste zijn over het algemeen beter georganiseerd en hebben lobbyisten, dus zo’n wet gaat er niet komen.
Ik zeg niet dat ik er blij mee ben, ik heb zelf ook meerdere games die ik niet meer kan spelen omdat de stekkers uit de servers zijn getrokken. Wat ik wel zeg is dat, alhoewel het er zou moeten zijn, het er niet zal komen omdat te weinig mensen het een echt probleem vinden.
Dat is waar, maar niet uniek ten opzichte van andere winkels die dingen met garantie of houdbaarheid leveren toch? Afgezien wellicht van de frequentie.