Heeft Donald Trump het Privacy Shield opgeblazen?

De Amerikaanse president Donald Trump heeft vorige week potentieel het recent gesloten Privacy Shield opgeblazen, meldden diverse media vorige week. Dankzij Privacy Shield mochten Europese bedrijven weer gewoon persoonsgegevens opslaan of laten verwerken in de VS. Een executive order gericht tegen illegale immigranten lijkt hier inderdaad een bom onder te leggen.

Al sinds de jaren negentig schuurt het qua persoonsgegevens tussen de Europese Unie en de VS. De Europese regels over persoonsgegevens zijn de strengste ter wereld, en bepalen onder meer dat persoonsgegevens de EU niet uit mogen tenzij het derde land zelf een minstens zo goed niveau van bescherming heeft. Tot 2015 hadden we de Safe Harbor-regeling, maar die werd vernietigd door het Hof van Justitie. Haar opvolger het Privacy Shield werd in juni aangenomen en bevatte iets meer waarborgen voor Europese burgers.

Doel van Privacy Shield is Amerika zich te laten committeren aan de Europese privacyregels wanneer Amerikaanse bedrijven data opslaan van Europese burgers. Toegang tot die data mag wel, maar alleen onder strenge voorwaarden en in gevallen van strafbare zaken, nationale veiligheid en dergelijke. Niet arbitrair of zonder reden of procedurele waarborgen. En daar leek de VS mee in te stemmen.

Artikel 14 van een recente Executive Order bepaalt echter iets vervelends voor het Privacy Shield:

Sec. 14. Privacy Act. Agencies shall, to the extent consistent with applicable law, ensure that their privacy policies exclude persons who are not United States citizens or lawful permanent residents from the protections of the Privacy Act regarding personally identifiable information.

Gezien de context lijkt dit te zijn geschreven voor overheidsinstanties die betrokken zijn bij immigratie. Deze mogen geen beleid maken over persoonsgegevens waarmee illegal aliens enige aanspraak op privacy kunnen maken. Doel daarvan lijkt me logisch: zo snel mogelijk al deze personen op te kunnen sporen, en geen last van rare privacyregels waarmee je niet in iemands database zou mogen.

Betekent dit nu het einde van Privacy Shield? Immers, ook Europese burgers zijn “persons who are not United States citizens or lawful permanent residents” en die vallen nu buiten de Amerikaanse privacywet.

Gelukkig niet. De Europese Commissie reageerde snel met de toelichting dat deze wet sowieso niet bedoeld is voor buitenlanders. Dat was de hele reden dat de EU US Privacy Shield-overeenkomst moest worden gesloten, aldus de commissie. In combinatie met de zogeheten Umbrella Agreement is zo apart geregeld dat data van Europese burgers veilig verwerkt mag worden.

Deze executive order verandert niets aan het Privacy Shield of bijbehorende afspraken. Het lijkt dus een storm in een glas water te zijn geweest.

Arnoud

Vergeet ik al die tijd helemaal wat te vinden van het Privacy Shield

privacy-shieldAlweer uit juli: het Privacy Shield, het nieuwe dataverdrag tussen de EU en de VS, is definitief aangenomen. Daarmee is er eindelijk weer een werkbare juridische basis voor doorgifte van persoonsgegevens aan de VS. Althans zou je denken. En ja sorry, dit is belangrijk maar het is me gewoon even ontschoten erover te bloggen.

Al sinds de jaren negentig schuurt het qua persoonsgegevens tussen de Europese Unie en de VS. De Europese regels over persoonsgegevens zijn de strengste ter wereld, en bepalen onder meer dat persoonsgegevens de EU niet uit mogen tenzij het derde land zelf een minstens zo goed niveau van bescherming heeft. En dat heeft de VS dus, zo bepaalde de Europese Commissie in de Safe Harbor-beslissing eind jaren negentig. Amerikaanse bedrijven konden zichzelf certificeren als compliant met Europese regels, en daarmee was het geregeld. Ja moehaha ik weet het.

Dankzij de Snowden-onthullingen kon niemand er meer omheen dat deze fictie geen stand kon houden. Het Hof van Justitie prikte er dan ook in 2015 doorheen: de Amerikaanse haven is niet veilig, punt. Safe Harbor kende geen harde garanties zoals Europees recht vereist, met name omdat de Amerikaanse overheid te allen tijde door de beschermingsregels heen kon prikken.

Na die uitspraak was het enige tijd paniek in de tent: mag je nog wel persoonsgegevens in de Amerikaanse cloud opslaan, of een Amerikaans bedrijf dingen laten doen met Europese persoonsgegevens? Eigenlijk niet, tenzij je via speciale ellenlange modelcontracten specifieke afspraken mag én die kon handhaven, wat nogal een gedoe is.

Nu is er dan een nieuw akkoord dat iets strengere regels stelt. Zo komt er een onafhankelijk toezichtpanel op de zelfcertificering; bij klachten kan een certificaat dan worden ingetrokken. Verder moeten Amerikaanse bedrijven zich duidelijker committeren aan Europese regels en wordt een ombudsman aangesteld die klachten over mogelijke massasurveillance onafhankelijk kan behandelen. De politiek zal de afspraken jaarlijks evalueren.

Zijn we er nu? Niet echt. Voorlopig zitten we goed, want als de Europese Commissie zegt dat een land veilig is, dan is dat zo – althans totdat de onafhankelijke toezichthouders en uiteindelijk het Hof van Justitie zeggen van niet. Dus zorg voor een bewerkersovereenkomst (ADV: doe die training) en let op dat je leveranciers gecertificeerd zijn onder Privacy Shield.

Op de lange termijn zal dit geen stand houden. Uiteindelijk blijft bij Privacy Shield net als bij Safe Harbor het probleem dat inlichtingen- en veiligheidsdiensten te makkelijk in bulk mogen graaien in persoonsgegevens die Amerikaanse bedrijven onder zich hebben. Dan kun je honderd ombudsmannen aanstellen maar die diensten gaan dat echt niet minder doen. En afspreken dat de VS niet gaat graaien in gegevens bij hun eigen onderdanen, dat kun je wel vergeten als Europese Unie.

Dus ja, leuk dat het gat van Safe Harbor tijdelijk gerepareerd is, we kunnen weer even door. Maar meer dan een doekje voor het bloeden is het niet. Het fundamentele probleem blijft: je moet haast wel de cloud in vandaag de dag, maar dat betekent automatisch opslag in de VS en dat wil je eigenlijk gewoon niet.

Arnoud

Safe Harbor getorpedeerd; het einde van de Amerikaanse cloud?

Het Europese Hof van Justitie heeft vandaag het Safe Harbor-verdrag met de Verenigde Staten, waarin staat hoe Amerikaanse bedrijven gegevens moeten opslaan zodat ze aan de Europese privacywetgeving voldoen, ongeldig verklaard. Dat meldde Security.nl en nog een hele sloot media. Een lichte ramp natuurlijk: zonder Safe Harbor staan heel veel persoonsgegevens illegaal in de Amerikaanse cloud. Wat nu?

De uitspraak is een uitkomst van het al lang lopende conflict dat Oostenrijker Max Schrems heeft met Facebook. Het begon met een inzageverzoek: wat weten jullie allemaal over mij. Dat escaleerde tot een stevige juridische strijd, waarbij op zeker moment het argument ter tafel kwam dat persoonsgegevens veilig in de VS staan want Safe Harbor. Dat we ondertussen van alles weten over de NSA en ander amerikaanseoverheidsgesnuffel deed daarbij niet ter zake.

Het arrest (zaaknr C-362/14) gaat vooral over dat punt. Mag de Europese Commissie afspraken met de VS maken waarin ze in feite zeggen “de VS is gewoon veilig, punt”, of mag het Hof daar toch nog wat van vinden als bij nader inzien blijkt dat het in de VS toch niet zo lekker loopt als gedacht? Het verrast niet echt dat het Hof het laatste vindt.

En wát ze er dan van vinden, is niet mals. De VS ziet Safe Harbor als een leuk speeltje maar uiteindelijk niet zo belangrijk als de eigen wetten:

86 Thus, Decision 2000/520 lays down that ‘national security, public interest, or law enforcement requirements’ have primacy over the safe harbour principles, primacy pursuant to which self-certified United States organisations receiving personal data from the European Union are bound to disregard those principles without limitation where they conflict with those requirements and therefore prove incompatible with them.

Oftewel: er staat gewoon ín dat als Amerikaanse wetgeving wat anders zegt dan mag in de Safe Harbor, dan wint die wetgeving het gewoon. Hoe kun je dat dan nog een veilige haven noemen die volgens Europese regels werkt? Want dát was het idee achter de wettelijke eis “geen gegevens de EU uit tenzij dat adequaat geborgd is”.

We hebben nu dus een probleem. Heel veel organisaties hebben data in de VS staan met een beroep op Safe Harbor, en dat is nu dus niet meer mogelijk. Er zijn juridische oplossingen te verzinnen – zoals gaan werken met een modelcontract – maar het is nog maar de vraag of die standhouden tegen het argument “de FBI kan er tóch altijd toegang tot afdwingen”, analoog aan het citaat hierboven.

Naar de Europese clouddiensten dan maar? Immers, data opgeslagen bij Amazon in Ierland of Microsoft in Brussel valt onder een dochtermaatschappij die gewoon onder Europees recht valt. Het is nog maar de vraag of dat gaat helpen. We hebben al een tijdje een slepende rechtszaak tussen Microsoft en de Amerikaanse overheid, met de vraag centraal of de overheid gegevens mag opeisen bij Microsoft-dochters in Europa. De rechter in eerste instantie zei van wel, het hoger beroep loopt. Als dát overeind blijft, zijn ook die datacenters verboden terrein voor Europese bedrijven.

Gaat er wat gebeuren? Het zou me verbazen. De impact is namelijk zo groot dat weinigen er aan zullen willen. Eerst maar eens een jurist zorgvuldig naar laten kijken, en dan afwachten wat de concurrent gaat doen. Want het kost gewoon gigantisch veel geld om equivalente diensten te vinden – als die er al zijn. Als je concurrent lekker op Amazon blijft zitten, dan ben je weliswaar legaal bezig maar commercieel heel dom.

Wellicht dat de nieuwe wetgeving persoonsgegevens per 1 januari hier wat in gaat veranderen. Die heet weliswaar meldplicht datalekken maar hij zet ook boetes op het exporteren van persoonsgegevens zonder juridische basis. Maar u kent mij als professioneel cynicus: het zou me verbazen.

Arnoud