Om toegang tot internet te krijgen, is een internetprovider nodig. Het contract met de provider kan allerlei regels stellen. Het is dus zaak dit vooraf goed te bestuderen. Naast de prijs zijn met name datalimieten (fair use policy) en de opzegtermijn van belang.
Het Internet is zeker geen openbare weg, ook al wordt het soms de digitale snelweg genoemd. U heeft dus een provider nodig die u toegang verleent. Meestal is dat tegen betaling. Het is dus verstandig om het contract met de provider goed te bestuderen. Wat kost het en wat voor mogelijkheden biedt de provider?De belangrijkste beperkingen zijn de datalimiet, een grens aan de hoeveelheid informatie (data) die u in een bepaalde maand mag ophalen. Sommige providers hanteren een harde limiet, met boetes als u daar overheen gaat. De meesten werken met een fair use policy: uw gebruik mag niet veel meer zijn dan andere gebruikers.
Ook belangrijk is de vraag wanneer u kunt opzeggen (de opzegtermijn) en wat u kunt doen als het internetten niet of niet goed werkt.
Lees verder in Contracten met internetproviders (in Internetproviders @ iusmentis.com).
Arnoud
Als een provider een Fair Use Policy hanteert, is het dan nog redelijk dat de provider adverteert met “geen datalimiet” en “onbeperkt internettten”? Ik vermoed zelf van niet, want er is wel een datalimiet en het internetten is niet onbeperkt. Het enige verschil zit hem in het feit dat je bij een provider met een FUP niet precies weet wat de limiet is.
Ik vind dat providers misleidend reclame maken als ze toch zo adverteren.
Intrigerende vraag. Het is niet “onbeperkt” inderdaad, er zit een verborgen grens aan. Aan de andere kant is die grens wel flexibel: je bent niet aan een getal gebonden maar men kijkt of je veel meer gebruikt dan de rest. Dat komt mij ergens redelijker over dan een getal. Hier moet ik eens goed over nadenken.
Arnoud
Het criterium is inderdaad meestal of je een bepaald percentage meer gebruikt dan de rest. Zoals je zegt is het niet echt een getal. Op een gegeven moment zal de provider er toch een getal aan moeten vastmaken. De ene maand zal het anders zijn dan de andere en misschien doet de provider de eerste keer niet zo moeilijk. Maar die limiet is er nog steeds, maar nu heeft hij een naam en geen getal. Ik speculeer om te zeggen dat dit ook precies de reden is van de FUP; nu hoeft de provider niet precies te zeggen wat zijn limiet is (en kan de concurrent dus ook moeilijk zeggen dat zijn limiet hoger ligt). Daarnaast kan hij reclame maken over “geen datalimieten” en als de klant de Terms of Service inspecteert zal hij het woord “limiet” niet tegen komen.
Goed argument! Ik geloof graag dat het geheim mogen houden van de grenzen een aantrekkelijke reden is voor providers om dit te gebruiken.
Wel vraag ik me af of het echt misleidend is. Je zou namelijk kunnen zeggen dat wie een dienst afneemt, dat wel in alle redelijkheid moet doen. Onredelijke eisen en verwachtingen worden in het recht niet snel gehonoreerd. Dus als je zegt “uw gebruik moet redelijk zijn”, schep je daarmee een norm die de klant maar heeft te volgen.
Sommige providers (b.v. XS4All) hanteren geen FUP in de zin van een geheim maximum, maar alleen in de zin van “u mag andere gebruikers niet hinderen”. Daar lijkt me niets mis mee.
Arnoud
Daar lijkt mij op zich ook niets mis mee, tenminste, niet in het geval van een kabelverbinding. Voor zover ik weet is het technisch niet mogelijk om een andere gebruiker te hinderen als je een ADSL verbinding hebt.
XS4ALL is nu juist een goed voorbeeld om te noemen in mijn argument. XS4ALL kan nu niet naar een klant stappen en zeggen “een beetje dimmen, want je kost ons teveel dataverkeer”. XS4ALL kan dus eerlijk zeggen dat ze geen datalimiet hanteren. En in dat opzicht is het oneerlijk dat andere providers hetzelfde adverteren maar hun gebruikers toch op de vingers tikken als ze teveel gebruiken, zonder dat ze aan hoeven te tonen dat andere gebruikers de dupe zijn van het gebruik van een ander.
Ik vind het redelijkheidsbeginsel dat je noemt een goed argument en ik kan me er zo een twee drie niet uit redeneren. 🙂
Zou de nieuwe Richtlijn Oneerlijke Handelspraktijken hier bij kunnen helpen? Die verbiedt immers alle “oneerlijke” handelspraktijken, ook het verzwijgen of onjuist voorstellen van essentiele aspecten van een product of dienst. Weten hoe veel je mag up/downloaden lijkt me tamelijk essentieel, en door dus “ONBEPERKT” met in kleine lettertjes “fair use policy van toepassing” te zetten, verzwijg je zo’n essentieel element.