Een lezer mailde me:
Ik heb een LCD-monitor gekocht, en daar zitten nu na drie maanden al twee dode pixels in. Ik ben teruggegaan naar de winkel, maar die zeggen dat ze pas bij drie dode pixels iets hoeven te doen. Maar klopt dat wel? Ik heb toch gewoon recht op een dodepixelvrije monitor?
Volgens de Nederlandse wet heb je recht op een product dat doet wat je mag redelijkerwijs verwachten. De vraag is dus, wat mag je verwachten bij een LCD scherm? In de rechtspraak is die vraag nooit aan de orde geweest. In 2001 heeft de inmiddels opgeheven geschillencommissie computers geoordeeld (dank aan Serge voor het vinden) dat LCD monitoren dodepixelvrij moeten zijn:
[In] elk geval vanaf de tweede helft van het jaar 2000 [is] de stand der techniek zodanig, dat een consument bij aanschaf van een TFT-beeldscherm niet langer zonder meer bedacht moet zijn op pixelfouten in een dergelijk beeldscherm. Bij de beantwoording van de vraag welke eigenschappen de koper van een dergelijk beeldscherm op grond van de overeenkomst mocht verwachten, dient derhalve aangenomen te worden dat dat in elk geval een beeldscherm is waarin geen pixelfouten voorkomen. Komt er toch een pixelfout voor in het beeldscherm, dan dient dat in beginsel als een gebrek aan het scherm te worden beschouwd.
Het blijkt echter ook vandaag de dag nog steeds moeilijk om consistent dodepixelloze beeldschermen te produceren. Als we bovenstaande als norm hanteren (waar ik persoonlijk wel wat voor voel), dan betekent dit dat de winkelier de klant dus tijdig moet informeren over eventuele risico’s. Als hij dat doet, dan is het risico inbegrepen bij het product en is dus voldaan aan de conformiteitseis. Oftewel: als je wist dat er dode pixels konden komen, kun je niet meer ruilen als ze er ook echt blijken te zitten.
Om die waarschuwingen wat eenduidiger te maken, hebben de fabrikanten een ISO norm opgesteld. Deze ISO norm 13406-2 definieert vier klassen met bijbehorende te verwachten defecten, zodat je met één oogopslag kunt aangeven met wat voor monitor je te maken hebt. Zo mag een klasse II monitor maximaal 2 dode pixels hebben of maximaal 5 dode subpixels. Een klasse I monitor mag geen enkel defect hebben. De winkelier moet voor de verkoop duidelijk aangeven om wat voor klasse monitor het gaat, en liefst ook wat dat concreet inhoudt. En dus niet door alleen maar te verwijzen naar ISO norm 13406-2, want die kost 142 euro om in te zien. De winkel moet aangeven wat er in die norm staat (“Klasse II: maximaal 2 defecte pixels of 5 subpixels”).
Steeds meer fabrikanten bieden vrijwillige garanties dat hun monitoren geen dode pixels hebben. Daar kun je die fabrikanten dan aan houden natuurlijk, want garanties gaan boven de gewone verwachtingen van een product.
Arnoud<br/> Afbeelding uit Defecte pixel – Wikipedia.
“[In] elk geval vanaf de tweede helft van het jaar 2000 [is] de stand der techniek zodanig, dat een consument bij aanschaf van een TFT-beeldscherm niet langer zonder meer bedacht moet zijn op pixelfouten in een dergelijk beeldscherm.”
en
“Het blijkt echter ook vandaag de dag nog steeds moeilijk om consistent dodepixelloze beeldschermen te produceren.“
Of het is vandaag de dag makkelijk (“de stand der techniek [is] zodanig)”), of moeilijk om dodepixelvrije schermen te produceren, maar niet allebei.
“De winkelier moet voor de verkoop duidelijk aangeven om wat voor klasse monitor het gaat“
Van wie moet dat?
Hm ja, dat is inderdaad wat merkwaardig geformuleerd. Ik weet niet precies waar die geschillencommissie haar claim op baseerde, maar ik weet wel dat ook vandaag nog schermen uitkomen met dode pixels. Het is dus goed mogelijk maar nog niet gegarandeerd om dodepixelvrije schermen te produceren.
De winkelier moet dat melden omdat hij een informatieplicht heeft over dingen die hij weet of behoort te weten over het product.
Branko, met miljoenen pixels per scherm moet je een heel goed productieproces hebben om 90% defectvrije produktie te halen. Dat is waar Arnoud op doelt met “consistentie”. De geschillencommissue zegt dat een normale kwalteitscontrole bij de fabrikant de schermen met defecten hoort te herkennen. Een consument mag een defectvrij scherm verwachten.
Wanneer een leverancier “tweede kwaliteit” goederen aanbiedt hoort hij de klant daarvan op de hoogte te stellen. (Maatschappelijk gebruik, BW, geschillencommissies.)
“De winkelier [heeft] een informatieplicht“
McDonalds moet op de bekertjes koffie zetten dat de inhoud wel eens warm zou kunnen zijn?
Als de consument dat redelijkerwijs niet kan weten, en het is van belang, dan moet de winkelier dat melden ja.
@Branko: informatie over eventuele dode pixels is van belang voor de vaststelling of het product conform is (art. 7:17 BW).
Een waarschuwing dat de koffie heet kan zijn is ter voorkoming van productenaansprakelijkheid (art. 6:185/186 BW). (Ik neem tenminste aan dat McDonalds als producent geldt van zo’n beker koffie. Inderdaad claimde Liebeck – in de VS – dat de koffie gebrekkig was. De waarschuwing heeft McDonalds in die zaak overigens niet geholpen.)
lekker zeg voor je..