Eurocommissaris bepleit één Europese heffing op films

Eurocommissaris Viviane Reding (Informatiemaatschappij en Media) wil dat de filmindustrie stopt met het heffen van aparte rechten voor landen. las ik in de NRC. Het toegankelijker maken van digitale content heeft de hoogste prioriteit, omdat daarmee de piraterij moet worden teruggedrongen, voegt Tweakers daaraan toe. Eindelijk eens een strategisch voorstel over auteursrechten waar ik het mee eens kan zijn.

In het voorstel verklaart zij:

Today, right holders and online service providers need to spend far too much time and money on the administration of rights, instead of investing this money in attractive services. And consumers often cannot access online content if uploaded in another Member State. For online content in a single market of 27 Member States, economies of scale and consumer-friendly solutions will require a much simpler and less fragmented regulatory framework than the one of today. We had a similar problem when commercial satellite TV started more than 30 years ago. As right clearance for this per se cross-border service became increasingly complex, Europe developed the Cable and Satellite Directive and introduced a simplified system of rights clearance for the whole of Europe. I believe it is now time to develop similar solutions for the evolving world of online content.

Of zoals NRC het samenvat: “Iemand die in een onlinewinkel te horen krijgt dat die film of dat liedje niet in zijn land verkrijgbaar is, zal het de volgende keer zelf wel zoeken.”

Reding snapt waar de pijn zit bij de contentindustrie: het rechten clearen is zo duur dat niemand het aankan, omdat het allemaal individueel moet. Alleen als rechten collectief en ineens afgekocht kunnen worden, bestaat er een mogelijkheid om de concurrentie met gratis aan te gaan. Een uitstekend initiatief dus, dat wat mij betreft liever vandaag dan morgen nog wordt ingevoerd.

Kijk mevrouw Gerkens, <a href=”https://blog.iusmentis.com/2009/06/18/kamercommissie-presenteert-propaganda-pardon-initiatiefnota-auteursrechten/””>zo kan het dus ook: een wetgever die een wettelijke regeling verzint om een vastgelopen markt op gang te helpen, in plaats van alleen maar maatregelen voor repressie te bedenken.

Arnoud

10 reacties

  1. Het rapport zegt wel dat er nieuwe businessmodellen moeten worden ontwikkeld maar laat dat open, want “het is niet aan de commissie om daar uitspraken over te doen”. En dat is nu precies onjuist: het is wel degelijk aan de wetgever om in de wet te zetten welke bedrijfsmodellen bescherming verdienen, of hoe je een vastgelopen industrie weer vlot trekt.

    Dat vond ik het vernieuwende aan Reding’s stuk: zij komt met een concreet voorstel hoe het zou moeten werken. Ook heeft zij de macht om het af te dwingen, dat speelt natuurlijk ook mee.

  2. Ik ben vooralsnog positief over de richting die de Eurocommissaris hiermee aangeeft.

    Ben trouwens ook benieuwd of het impact heeft op de de huidige praktijk rechten: – naar medium (analoge radio, digitale radio, analoge tv, pluspakket tv, iptv, mobiele tv … et cetera) – naar omvang (live, samenvattingen, met/zonder commentaar) te verhuren en/of verkopen.

  3. @Arnoud: heb je niet eerst een definitie van een bedrijfsmodel nodig voordat het via wetgeving bescherming kan worden geboden? Kan een overheid bedenken wat de huidige “vooruitstrevende” artiesten (zie Techdirt voor voorbeelden) aan het uitproberen zijn?

    Wetgeving loopt toch bijna per definitie achter de feiten aan? Of is dat een te cynische inslag?

  4. @Mrten: Tot op zekere hoogte wel ja. Maar ik denk dat er genoeg nieuwe modellen zijn om in ieder geval een aantal algemene lijnen te kunnen trekken. En het is duidelijk dat daarvoor eenvoudige en laagdrempelige licenties nodig zijn, in plaats van het “elk werk apart per gebruik per land per dag” model dat veel rechthebbenden nu hanteren.

  5. @Mrten, er zijn verschillende politieke visies: Brein wil graag wetgeving die het bedrijfsmodel van de huidige entertainmentgiganten beschermt. Reding gaat uit van een wereldbeeld waarin wetgeving mogelijkheden biedt voor verschillende economische activiteiten. “De overheid biedt ruimte aan het bedrijfsleven, met als doel de consument meer keus te geven.” en “Door competitie is er een neerwaartse druk op de prijs, waarvan de consument profiteert.” Ook een stuk Nederlands drugsbeleid: “Bij gebrek aan legaal aanbod wordt in de vraag voorzien door illegaal aanbod.”

    Mrten, je bent te cynisch. Er zijn wetgevers die vooruit durven en kunnen kijken; ik zou er graag meer zien in zowel Brussel als Den Haag, maar ze zitten er wel.

  6. @Mrten -reactie 4 Het wachten op een (de?) definitie van een bedrijfsmodel klinkt logisch en verstandig. Maar door elke discussie over die definitie te traineren, te belasten met eisen die zelfs voor Sarkozsy te absurd zijn, is het voor de contentindustrie een perfect middel gebleken elke verandering onmogelijk te maken.

    Het is voor de NL overheid daardoor al jaren onmogelijk een model te vormen, dat in overeenstemming is met de eisen van alle partijen. Dat Brussel nu kan zorgen voor het doorbreken van die situatie lijkt mij een goede stap.

  7. Waarom laten onze overheden de online content-verkopers zo makkelijk aan hun verplichting ontkomen om aan consumenten in alle 27 EU-staten te verkopen? Automerken hebben dat ook jarenlang geprobeerd via hun dealers en telkens verloren als dat onder de rechter kwam. Zie toe dat online content-verkopers ook over de grenzen heen verkopen. Dat dwingt hen om de daarvoor nodige, werkbare afspraken te realiseren voor het clearen van rechten en het dwingt de clearingorganisaties om hun eisen realistisch te maken, omdat de consequentie is dat ze helemaal niet verkopen. De verkopers van online content kiezen nu de gemakkelijke weg om buitenlandse klanten te weigeren, en verschuilen zich achter de clearing-problemen.

    Met andere woorden: hebben we die nieuwe initiatieven eigenlijk wel nodig?

  8. Eindelijk een voorstel dat hout snijdt. Stoppen met oude bedrijfsmodellen en meer de hand geven aan de markt om innovatief te zijn. Ik vroeg me altijd al af waarom men een bedrijfsmodel dat zoveel weerstand oproept en in de huidige maatschappij duidelijk onhoudbaar is toch zo in bescherming neemt. Ik kan het niet laten om de vergelijking te trekken met de lantaarnaansteker uit vroeger tijden. Die is toch ook niet meer nodig? Waarom dan toch die platen- en filmconsortia in stand houden. Arnoud mijn inziens is het niet aan de wetgever om specifiek aan te geven welke bedrijfsmodellen bescherming verdienen, maar juist om ruimte te laten voor nieuwe innovatieve bedrijfsmodellen. Momenteel is het model van de platenmaatschappijen en dergelijke ook stevig verankerd binnen de maatschappij. Dit leidt, zoals we nu zien, niet tot soepele doorvoering van nieuwe idee?n en bedrijfsmodellen. De wetgever dient de randvoorwaarden te versoepelen en niet bepaalde bedrijfsmodellen te prefereren. Dat zal op den duur tot hetzelfde probleem leiden als nu. Een groot log systeem waar maar moeilijk doorheen gebroken kan worden.

  9. @Peter – reactie nr 8 De vergelijking auto – contentindustrie klopt als je kijkt naar de natuurlijke neiging tot de hakken in het zand en vooral niets bewegen.

    Een groot verschil zit in de herkomst van de goederen en daarmee de werkgelegenheid, bruto nationaal product, handelscijfers et cetera. De bescherming van de automobiel industrie -hoe actueel- is heel erg een vermeend nationaal belang. Content heeft een “atlantische” component die optimaal wordt uitgespeeld.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.