Roddelen over collega’s op de blogspot

blogger-blogspot.pngHet is ongetwijfeld niet zo bedoeld, maar ik vond het erg grappig klinken: “(hierna: de blogspot)”. Die term gebruikte de rechtbank Rotterdam in haar vonnis over de bloggende echtgenoot van een onderwijzeres. De echtgenoot – ook werkzaam in het onderwijs trouwens – schreef op die blogspot negatieve en kwetsende verhalen waarin collega’s van de vrouw zich herkenden. De school sprak nu echter de vrouw aan – zij zou onvoldoende afstand nemen van die verhalen en daarmee de Ambtenarenwet schenden.

In die Ambtenarenwet staat namelijk dat ambtenaren, en dus ook medewerkers in het onderwijs, zich moeten onthouden van het openbaren van gedachten of gevoelens wanneer de goede vervulling van de functie of de goede functionering van de openbare dienst in gevaar komt. De school verweet nu de vrouw dat zij dit deed door toe te zien op de publicaties van haar man “althans dat zij zich daarvan niet wenst te distantiëren”. Daarbij speelde mee dat zij zich in het verleden al enkele malen op ongepaste uitlatingen aangesproken was.

De rechtbank verwerpt deze stelling echter. Het stond allesbehalve vast dat de vrouw opzettelijk haar man over haar school vertelde met het doel dat hij dit tot verhalen op zijn blogspot zou verwerken. Natuurlijk praat je als echtgenoten in het onderwijs met elkaar, maar dat kan niet verboden zijn onder de Ambtenarenwet. En afstand nemen van de publicaties van je man kan niet van een ambtenaar gevergd worden.

Voorts valt niet in te zien op grond van welke rechtsregel verweerder van eiseres kan en mag verwachten dat zij afstand neemt van het handelen van haar echtgenoot. In dit verband is van belang dat niet kan worden uitgesloten dat dit voor eiseres een zeer moeilijke privé-situatie zou hebben opgeleverd. Weliswaar had zij zich – zeker gezien de aard van de uitlatingen als ook vanwege het feit dat zij onderdeel uitmaakte van hetzelfde team van leerkrachten – wel in enige mate van de uitlatingen van haar echtgenoot kunnen distantiëren, maar de rechtbank acht de weigering van eiseres om dit te doen onvoldoende om dit nalaten als plichtsverzuim te kwalificeren.

Het ontslag van de vrouw wordt teruggedraaid, ook omdat er onvoldoende gezocht zou zijn naar alternatieve werkplekken voor haar.

De Ambtenarenwet maakt de juridische analyse wat complexer dan normaal, maar ik denk dat je ook bij een echtpaar met “gewone” banen op zo’n uitkomst uit zou komen. Hoewel volgens mij wel meer werkgevers er laten we zeggen gek van zullen opkijken dat er ineens verhalen over hun mensen op internet staan.

Update (13 juni) de Centrale Raad van Beroep denkt er anders over. De vrouw had toch op zijn minst een andere houding kunnen aannemen:

Maar dan kan het appellante in elk geval wel worden aangerekend dat zij, ook nadat haar was gebleken dat collega’s zich geraakt voelden, op geen enkele wijze afstand heeft genomen van de inhoud van de blogspot, dat zij naar aanleiding van de reacties geen spijt heeft betuigd of zelfs maar begrip heeft getoond, en dat zij evenmin bereidheid heeft getoond voortaan niet meer bij te dragen aan de totstandkoming van verhalen in de gewraakte trant.

Arnoud

4 reacties

  1. Math1985, goede vraag, vooral omdat “blogger/echtgenoot” op betreffende school werkt. De blogger had zijn echtgenote niet nodig om aan informatie over de voorvallen te komen. Als we de argumentatie van het schoolbestuur, “plichtsverzuim”, volgen had primair “de blogger” aangesproken moeten worden.

    Zou een aanklacht tegen de blogger kans maken? Interessant… klaarblijkelijk ligt meneer “beter in de groep” dan mevrouw en kan meer zeggen zonder de arbeidsverhoudingen te verstoren. Of een aanklacht vanwege smaad kans maakt hangt af van de inhoud van de blogposts; er was een maatschappelijk belang om de misstanden openbaar te maken. De blogger was daarbij verstandig genoeg om de personages niet bij naam te noemen.

  2. Nou ja, de betrokkenen herkenden zich toch wel in de blogposts. Dat is op zich al genoeg voor een smaadclaim. Namen hoeven niet expliciet genoemd te worden. Ik vermoed dat men de vrouw aanklaagde omdat deze al het nodige op de kerfstok had (het vonnis verhaalt over allerlei nare gebeurtenissen) en dit maar meenam als laatste directe aanleiding.

  3. Het zal van de inhoud van de blogposts afhangen of een aanklacht vanwege smaad kans maakt. Bij iemand die semi-anoniem blogt en identificerende details verandert wordt het lastiger om aannemelijk te maken dat “het kennelijke doel” van de blogpost is om aan een specifieke situatie ruchtbaarheid te geven. De blogger kan aanvoeren dat het zijn doel was om te waarschuwen voor algemene gedragspatronen.

    Ik ken meerdere gevallen van lange tenen die een opmerking over een derde partij zich persoonlijk aantrokken. “Betrokkene meent zich te herkennen” is nmm. een minder relevant criterium dan “Zal een derde partij betrokkene herkennen”.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.