De bloggende medewerker van de rijdende rechter

Dit is niet mijn weblog vriend!Het is fraai: een ondernemer gaat een beetje de Rijdende Rechter wraken omdat een NCRV-medewerkster wat op de blog van het programma schreef. Dit omdat de blog over hetzelfde onderwerp ging als de zaak waarvoor dat bedrijf bij de kantonrechter in Zaandam moest komen, en inhoudelijk nadelig voor hem was. Bewijs dus dat meester Visser vooringenomen zou zijn voor de wederpartij! (Eigenlijk moet ik natuurlijk zeggen “mr. [A], kantonrechter in deze rechtbank, Locatie Zaandam… nevenfunctie bindend adviseur in het tv-programma “De rijdende rechter”.”)

De wrakingskamer wijst de klacht af: de blog is niet geschreven door de kantonrechter zelf, en uit niets blijkt dat er enig verband is tussen de betreffende rechtszaak en deze blog. De betreffende blog werd namelijk geschreven door een medewerkster van het Juridisch Loket, niet door mr. Visser zelf.

In de blog ging het om de vraag wat je mag verwachten van een televisie. Daarbij viel onder meer de opmerking dat:

Mocht de televisie na twee jaar gebreken vertonen, dan heeft u recht op herstel of vervanging, omdat de levensduur van een televisie echt langer is dan twee jaar. Kortom: het is onnodig om extra garantie te kopen voor de televisie.

Dit blijkt centraal te staan in de rechtszaak tegen de wraker waarbij Visser als kantonrechter optreedt. Hij is kennelijk als verkoper van een televisie gedaagd over een vermoedelijk niet-conforme televisie. En als je dan leest dat jouw rechter in het openbaar zulke opmerkingen verkondigt, dan snap ik ergens wel dat je dat vooringenomenheid vindt.

Punt is alleen dat hier weinig meer staat dan wat de wet zelf letterlijk vermeldt. Je kunt het een bloggende adviseur moeilijk kwalijk nemen dat ze herhaalt wat in de wet staat. Dat het voor een winkel niet leuk is dat dat de wet zo in elkaar zit, is een heel andere kwestie. Maar dan mag je bij de rechter betogen dat deze wetsuitleg onredelijk of onbillijk is, of dat de wetgever het anders bedoeld heeft of zo.

Zeer terecht zegt Visser zelf in reactie op het wrakingsverzoek:

Zelfs indien verzoekster op basis van de uitlating van de medewerkster van het juridisch loket in redelijkheid kan menen, dat de kantonrechter de professionele opvatting is toegedaan dat een nieuw televisieapparaat op grond van de wet het normaal gesproken langer dan twee jaarzou moeten volhouden, dan nog ziet de kantonrechter daarin geen terechte wrakinggrond. Het is immers ondenkbaar dat geschillen alleen mogen worden behandeld door rechters die geen professionele opvattingen hebben over de relevante rechtsregels.

Het lijkt mij niet meer dan terecht dat rechters professionele opvattingen (dat klinkt beter dan “meningen”) hebben over de materie waar zij recht over spreken. Zolang men open staat voor betogen van de partijen waarom die opvattingen onjuist zijn of in dit geval niet gelden, zie ik werkelijk het probleem niet.

En ik hoop van ganser harte dat mr. Visser in het vonnis duidelijk gaat zeggen dat je inderdaad gedurende de hele levensduur recht hebt op een naar verwachting functionerende televisie. Plus dat je geen reparatiekosten, voorrijkosten of gebruiksvergoeding moet betalen als blijkt dat je verwachtingen geschonden worden. (Lezen er toevallig Zaandamse advocaten mee die kunnen opzoeken wanneer de zitting is van deze zaak? Zaak/rolnummer: 480619/CV EXPL 10-6768)

Arnoud<br/> Foto: Nederland1.nl – Programma’s – “Rijdende Rechter”

10 reacties

  1. ???Mocht de televisie na twee jaar gebreken vertonen, dan heeft u recht op herstel of vervanging, omdat de levensduur van de televisie echt langer is dan twee jaar.???

    Er staat hier het woord levensduur. Ik meen mij te herinneren dat de wetgever het had over economische levensduur. Is dat zo? En is dat niet een wezenlijk verschil.

    Arnoud zette al uiteen tijdens zijn vermakelijke en informatieve presentatie tijdens de Webwinkel Vakdagen dat bijv. de Belastingdienst heeft bedacht dat de economische levensduur van een PC drie jaar is. Maar ja, hoe moet ik dat lezen. Het is echt niet zo dat de PC geen economische waarde meer heeft na die drie jaar. Wel is het begrijpelijk dat een zakelijke gebruiker eens in de drie jaar een nieuwe PC wil kopen. Ook is het logisch dat een PC qua duurzaamheid het langer moet volhouden dan drie jaar naar mijn mening. Het lijkt wel alsof levensduur soms wordt aangetast door een andere context. Zou je als consument nu niet mogen verwachten dat een PC 5 jaar moet meegaan omdat de belastingdienst voor ondernemers heeft bepaalde dat de economische levensduur slechts drie jaar is? Dat is toch puur een goede stimulans voor ondernemers om op gegeven tijdstippen adequate fiscaal vriendelijke investeringen te kunnen doen in IT apparatuur.

  2. Het moeilijke is dat het eigenlijk gaat om technische levensduur, waarbij je op elk moment in de tijd mag verwachten dat je televisie doet wat een typische televisie van dat merk, type, prijs etcetera zou doen op dat moment in de tijd.

    Vaak wordt dit vertaald naar “hij moet het tien jaar lang doen” maar dat is te ongenuanceerd. Na een paar jaar mogen veelgebruikte knopjes op de afstandsbediening afgesleten zijn bijvoorbeeld. Ook zou het kunnen dat ie langer doet over warm worden. Bij CRTLCD-televisies kunnen er na tien jaar pixels kapot zijn. Dat mag je verwachten na die tijd, dus dat is g??n gebrek. Bij een koelkast kan het rubber versleten zijn zodat er kou lekt. Ook dat is normaal en dat moet je dus zelf betalen. Bij een laptop kan na een jaar of drie, vier het CMOS-batterijtje op zijn of de accu minder capaciteit hebben.

    Dat is niet precies hetzelfde als “garantie”, want “ik garandeer dat de televisie 10 jaar correct werkt” betekent “als de knopjes na 5 jaar afgesleten zijn krijgt u een nieuwe afstandsbediening” (de AB is redelijkerwijs meebegrepen in uitspraken over “de televisie”). Evenzo impliceert 3 jaar garantie op een laptopaccu met 3 uur levenstijd dat ik na 2,9 jaar een gratis nieuwe accu met 3 uur levenstijd mag ophalen tegen inleveren van mijn oude accu die nu nog maar 1,5 uur doet.

    Hoe zeg je in de allersimpelste taal: u mag verwachten dat een televisie doet wat zo’n soort televisie doet?

  3. Ik zou zeggen van wel, tenminste als je er vanuit mag gaan dat “duurder” betekent “betere kwaliteit”. Een A-merk televisie is duurder dan een C-merk maar levert ook betere kwaliteit. En bij betere kwaliteit mag je hogere verwachtingen hebben.

    Bij een C-merk televisie die je via oplichtingspraktijken als huurkoop afneemt mag je echter je verwachtingen niet naar boven bijstellen.

  4. Mocht de televisie na twee jaar gebreken vertonen, dan heeft u recht op herstel of vervanging, omdat de levensduur van een televisie echt langer is dan twee jaar. Kortom: het is onnodig om extra garantie te kopen voor de televisie.

    Hier gaat men er m.i. iets te makkelijk van uit dat de TV aantoonbaar ondeugdelijk is wanneer een TV een gebrek vertoont. De koper die stelt dat de TV ondeugdelijk is moet dat wel bewijzen.

    Het moeilijke is dat het eigenlijk gaat om technische levensduur, waarbij je op elk moment in de tijd mag verwachten dat je televisie doet wat een typische televisie van dat merk, type, prijs etcetera zou doen op dat moment in de tijd.

    De Europese richtlijn heeft het over dat een product dezelfde prestaties en kwaliteiten moeten beiden als een product van het zelfde soort. Nu denk ik wel dat je onderverdelingen moet maken in verschillende soorten TV’s, maar daarin moet niet worden door geschoten. Het zwaarte punt ligt m.i. wat je als consument redelijkerwijs zou moeten weten. Je hoeft daarbij geen uitgebreid onderzoek op touw te zetten, dus ik betwijfel dat het model, type en prijs een grote rol spelen in het wekken van verwachten.

    Ik zou zeggen van wel, tenminste als je er vanuit mag gaan dat ???duurder??? betekent ???betere kwaliteit???. Een A-merk televisie is duurder dan een C-merk maar levert ook betere kwaliteit. En bij betere kwaliteit mag je hogere verwachtingen hebben.

    Duurder kan ook beteken nieuwer model/techniek en meer functionaliteit.

  5. Alex: In Nederland ligt de bewijslast van al dan niet het ondeugedelijk zijn bij de verkoper (consumentenrecht, bij aankoop door een particulier. Als bedrijf heb je als koper in sommige gevallen minder rechten). Als die niet kan bewijzen dat het defect door onjuist gebruik van de koper is ontstaan, dient hij garantie te geven.

  6. Juristen maken zelf geen onderscheid, ze kijken naar hoe de deskundigen in het vakgebied het onderscheid maken en nemen dat over. Daarbij kan de marketing wel een rol spelen: wordt een TV aangeprezen als “A-merk, absolute kwaliteit, tien jaar niet stuk te krijgen” of als “goedkoop ff snel een teeveetje”, dan moet je verschillende dingen verwachten. Ook als zijn ze qua binnenwerk identiek.

    Verder is er ongetwijfeld een deskundige te vinden die kan uitleggen dat hoewel het allemaal dezelfde fabriek is, er toch verschillen zijn: een ander ontwerp, beter kwaliteitstoezicht, uitgebreidere controle, eerder afgekeurd bij het testen, etcetera.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.